🌟 قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله) 🌟 ♦️ جلسه سیزدهم - شبِ هفتم ماه محرّم ۱۴۴۴ (ه.ق) ♦️ ۱۳ مرداد ۱۴۰۱ (ه.ش) ✳️ قسمت اوّل ⬇️⬇️ از ابتدا تا دقیقه ۱۰ 🔸 حق متعال را بر این توفیق عظیم شاکریم که فیض بُکاء، عزاداری، اشک ریختن، حشر با حقیقت انسان کامل و اُنس با جان سیّدالشّهداء و اصحاب و فرزندان پاک ایشان را به ما عطا فرمود. 🔹 بهترین نعمت الهی، اشک ریختن بر مصیبت امام حسین (ع) است آن هم اشکی که از چشم‌ها روان شود و بر گونه‌ها بریزد و بر زمین فرود آید. 🔸 در چهارمین حدیث از چهل حدیثِ کتاب نَفَسُ المَهموم جناب محدّث قمی، شخصی به نام مَسمَع کُردین که از افراد مشهور بصره بود، نقل می‌کند که امام صادق (ع) به من فرمود: "ای مَسمع! تو از مردم عراق هستی به زیارت قبر حسین (ع) نمی‌روی؟ گفتم نه، من مردی مشهورم از بصره و نزد ما کسانی‌اند از هواداران این خلیفه و دشمنان ما در قبایل، بسیارند از ناصبیان و غیر آنان و من ایمن نیستم 🔹 به من فرمود: آیا یاد می‌کنی آن‌چه با او (امام حسین) کردند؟ گفتم: بلی. فرمود: آیا جزع می‌کنی؟ گفتم: ای واللهِ چنان گریه گلوی مرا می‌گیرد که کسانِ من، آثار آن را در من مشاهده می‌کنند و از طعام باز می‌ایستم و این اندوه در روی من ظاهر می‌شود 🔸 امام فرمود: خدا رحمت کند اشک چشم تو را البتّه تو از آن‌ها هستی که از اهل جَزع بر ما شمرده می‌شوند و آن‌ها که برای شادی ما شادمان و در غم و اندوه ما اندوهگین‌اند و هنگام ترس، می‌ترسند و در ایمنی ما ایمن‌اند 🔹 البته تو، وقت مردن، پدران مرا نزد خود حاضر بینی که ملکَ الموت را وصیّت می‌کنند درباره تو و تو را مژده می‌دهند به چیزی که چشم تو به آن روشن شود پیش از مرگ، و ملک الموت بر تو دلسوزتر و مهربان‌تر باشد از مادرِ مهربان نسبت به فرزند. 🔸 آن گاه بگریست (امام صادق) من هم با او بگریستم و فرمود سپاس خدای را که ما را بر دیگر آفریدگان به رحمت خود برتری داد و ما اهل بیت را به رحمت خود مخصوص داشت. 🔹 ای مَسمَع! به درستی که آسمان و زمین گریه می‌کنند از زمانی که امیرالمومنین (ع) کشته شد برای دلسوزی بر ما، و فرشتگانی که بر ما گریستند، بیشترند، و از زمان کشته شدن ما، اشک فرشتگان نایستاده است 🔸 و هیچ کس بر ما و آن‌چه بر سر ما آمده نگرید از روی دلسوزی، مگر خداوند بر او رحمت کند پیش از آنکه اشک از چشم او بیرون آید و هر گاه اشک‌های او بر گونه‌هایش روان شود، اگر قطره‌ای در جهنّم افتد، حرارت آن را بنشاند چنان که گرمی، در دوزخ نمانَد 🔹 و کسی که دلش برای ما به درد آید، شادمان گردد روزی که ما را ببیند هنگام مرگ چنان شادمانی که پیوسته در دل او بماند تا کنار حوض بر ما وارد شود و حوض، شادمان می‌شود هر گاه دوست ما کنار آن آید حتّی آنکه از انواع خوراک به قدری او را بچشاند که دیگر نخواهد از کنار حوض دور شود". #محرم_1444 #جلسه_13_13_5_1401

🌟 قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله) 🌟 ♦️ جلسه سیزدهم - شبِ هفتم ماه محرّم ۱۴۴۴ (ه.ق) ♦️ ۱۳ مرداد ۱۴۰۱ (ه.ش) ✳️ قسمت دوم ⬇️⬇️ از دقیقه ۱۰ تا دقیقه ۲۰ 🔸 گریه بر مصیبت امام حسین (ع)، برکات فراوانی را در عالم دنیا، برزخ و قیامت نصیب انسان می‌کند. 🔹 مسأله‌‌ی بُکاء، از جمله اصولی است که در قاموس قرآن کریم و مکتب اهل بیت (ع) بر آن تأکید شده است به خصوص بکائی که بر اثر دِهشَت از مقام حق متعال، از انسان صادر شود. 🔸 یکی از بزرگواران اهل معرفت فرمودند که راه‌های گشودن چشم برزخی، بسیار است امّا از مهم‌ترین آن‌ها، اشک ریختن بر امام حسین (ع) با همین چشم ظاهری مادّی است. 🔹 گریه بر امام حسین (ع)، چشم برزخی انسان را باز می‌کند و ملکوت عالم در منظر او پدیدار می‌شود چه اینکه در برخی روایات هم آمده است که سجده بر تربت ابی عبدالله (ع)، هفت حجاب ظلمانی و نورانی را خَرق می‌کند. 🔸 اشک ریختن بر امام حسین (ع)، در حقیقت، صعود برزخی برای انسان می‌آورد که در نتیجه‌‌ی آن، چشم برزخی شخص باز می‌شود زیرا تا انسان به مرتبه‌‌ی صعود برزخی نرسد، صور برزخیّه برای او مکشوف نمی‌شود. 🔹 صور برزخیّه، مربوط به نتایج اعمال انسان است و اگر شخص، صعود برزخی یابد، می‌تواند صور برزخی و جوهری اعمال اشخاص را که در کمون ذات آن‌ها مُستکنّ است، مشاهده کند. 🔸 صورت ظاهری اعمال را همگان در نشئه‌‌ی طبیعت مشاهده می‌کنند امّا جوهر اعمال را نمی‌توان با قوای حسّیّه ادراک کرد زیرا قوای حسّیه انسان، قدرت اِدراک جوهر را ندارند بلکه تنها اَعراض را ادراک می‌کنند. 🔹 مثلاً چشم ظاهری، هیچ‌گاه نمی‌تواند جوهر اجسام را مشاهده کند بلکه فقط اَعراض آن‌ها را همچون رنگ، نور و... ادراک می‌کند و اگر شی‌ای، بی‌رنگ و بی‌نور باشد و یا همانند خورشید از شدّت نور برخوردار باشد، چشم قدرت دیدن آن را ندارد. 🔸 در مورد اعمال انسان نیز به همین صورت است. حواس پنج‌گانه ظاهری، نمی‌توانند جوهر عمل را که فوق مقوله‌ی عَرَض است، ادراک کنند و فقط صورت ظاهری عمل، مورد ادراک حواس پنج‌گانه قرار می‌گیرد امّا در صعود برزخی، جواهر اعمال مکشوف می‌شوند. 🔹 جوهر عمل، آن چیزی است که ذات و نفس شخص را می‌سازد که اگر عملِ فرد، خوب باشد، او را بهشتی می‌سازد و اگر عملش بد باشد، او را جهنّمی خواهد ساخت و صورت بهشتی یا جهنّمی اشخاص، مورد ادراک و شهود کسانی قرار می‌گیرد که به صعود برزخی رسیده‌اند. #محرم_1444 #جلسه_13_13_5_1401

🌟 قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله) 🌟 ♦️ جلسه سیزدهم - شبِ هفتم ماه محرّم ۱۴۴۴ (ه.ق) ♦️ ۱۳ مرداد ۱۴۰۱ (ه.ش) ✳️ قسمت سوم ⬇️⬇️ از دقیقه ۲۰ تا دقیقه ۳۵ 🔸 گریه بر مصائب امام حسین (ع) و حضرت زینب (س)، جنبه‌ی معراجی دارد و برای نفس، عروج شهودی می‌آوَرَد و باعث می‌شود چشم انسان، بینا و گوش او شنوا گردد. 🔹 مثل زمانی که انسان در مقابل نامحرم قرار گرفته و برای اینکه به چهره نامحرم نگاه نکند، چشم به آسمان می‌دوزد که نگاه به آسمان در این حالت، موجب می‌گردد درهای ملکوت عالم به روی شخص باز شود. 🔸 این، یکی از دستورات رسیدن به صعود برزخی است که از امام صادق (ع) نقل شده است. 🔹 گریه بر امام حسین (ع) نیز چشم برزخی انسان را باز می‌کند و این گریه، اختصاص به ماه محرّم و صفر ندارد بلکه در هر شب و روز از ماه‌های سال می‌تواند باشد. 🔸 در روایتی هم که مَسمع بن عبدالملک کُردین از امام صادق (ع) نقل کرد، آمده است که امام به جناب کُردین فرمودند حال که نمی‌توانی به زیارت قبر امام حسین (ع) بروی، آیا ایشان را یاد می‌کنی؟ دیگر آقا نفرمود در ماه محرّم یا صفر بلکه به صورت اِطلاقی فرمودند. 🔹 که آن فرد عرض کرد بله، نه تنها امام حسین (ع) را یاد می‌کنم بلکه از این یادآوری، به جزع نیز می‌افتم. 🔸 آن گریه‌ای چشم برزخی انسان را باز می‌کند که وقتی نام امام حسین (ع) برده می‌شود یا خودِ شخص آن را بر زبان می‌آورد و یا به یاد حضرت می‌افتد، به طور طبیعی اشک او سرازیر گردد بدون اینکه کسی او را بگریاند که از آن به "دَمعُ السَّجُوم" تعبیر می‌شود. 🔹 "دَمْع" به معنای اشک و "سَجُوم" یا "سُجُوم" به معنای ریزش و ریزان است. لذا به اشکی که از چشم سرازیر شود، "دَمعُ السَّجُوم" می‌گویند. 🔸 این حالت برای امام حسین (ع) هنگام بدرقه فرزند عزیزش حضرت علی اکبر پیش آمد. البته این بدرقه، بدرقه با چشم بود نه اینکه آقا به دنبال او بروند که در آن هنگام چشمان آقا به صورت نیمه باز بود. 🔹 این نحوه نگاه که چشم انسان به صورت نیمه باز باشد، یک نحوه نگاه عجیبی است که موجب می‌گردد ملکوت عالم به روی فرد گشوده شود و اثراتی که این نوع نگاه دارد معمولاً با تیز نگریستن حاصل نمی‌گردد. 🔸 امام حسین (ع) نیز به همین نحو، حضرت علی اکبر را مشاهده می‌کردند که در آن لحظه، اشک از چشمان مبارکشان سرازیر شد و در بعضی از تواریخ آمده است که آقا در آن لحظه، یک دست را زیر محاسن و دست دیگر را رو به آسمان گرفتند و قاتلان فرزندش را نفرین کردند به خصوص عمر سعد را و فرمودند خدا رَحِم تو را قطع کند که رَحِم مرا قطع کردی چون هدف دشمن در کربلا ذرّیّه‌کُشی و نسل‌کُشی بود. والحمدلله رب العالمین #محرم_1444 #جلسه_13_13_5_1401