اوضاع انسانی در فوعه و کفریا تلفاتی که حملات خمپاره‌ای و تک‌تیراندازان از مردم این دو شهر می‌گیرند بسیار کمتر از آمار آسیب‌دیدگان ناشی از کمبود مواد غذایی و دارویی در فوعه و کفریا است. نه غذای مناسبی در فوعه و کفریا برای خوردن وجود دارد و نه آب سالمی برای آشامیدن. نه سوختی برای گرم شدن و نه داروی کافی و مناسبی برای درمان. کمک‌های اندکی هم که به این دو شهر می‌رسد نیز جز چند هفته دوام نمی‌آورد. بیماری‌های مختلف به دلیل عدم مصرف آب و غذای ناسالم در این دو شهر شایع شده و بیمارستان کوچک فوعه نیز به دلیل عدم وجود امکانات اولیه، از درمان مردم عاجز است. حتی سرم کافی برای کنترل علایم اولیه بیماری وجود ندارد. بر اساس اخبار دریافتی از داخل فوعه، جیره غذایی هر فرد برای چهار روز، یک و نیم قرص نان است! کودکان هم در این دو شهر بسیاری از میوه‌های و غذاها را فراموش کرده‌اند. بازرسان سازمان ملل تاکنون چندین‌بار برای ارزیابی اوضاع وارد مضایا و زبدانی شده‌اند؛ در حالی که حتی یک بار هم تاکنون مسلحین اجازه چنین کاری را به عوامل سازمان ملل نداده‌اند. آنچه مسلم است این است که جامعه بین‌المللی چشم خود را بر روی این دو شهرک بسته است، حال آن که در فوعه و کفریا جرم بین‌المللی «نسل‌کشی» در جریان است. بر اساس مصاحبه‌های منتشر شده توسط سران تروریست‌ها در سوریه، هدف اصلی برای گروه‌های محاصره‌کننده، از بین بردن مردم فوعه و کفریا به جرم عقایدشان است. در حقوق بین‌الملل نسل‌کشی به معنی «هرگونه اقدام و مبادرت به نابودی و حذفِ فیزیکیِ بخش یا کلیتِ گروهی نژادی، قومی، ملی، مذهبی یا ایدئولوژیکی است»؛ یعنی همان چیزی که در فوعه و کفریا در جریان است. @moghavematt