دو تذکر مهم شهید مطهری به اهل منبر: عظمت کربلا به جنبه معنویت و روحانیت آن است نه فاجعه بودن آن / قهرمانان اصلی کربلا سیدالشهداء(ع) و یاران ایشان‌اند نه شمر و ابن زیاد! 🔹معمولاً اهل منبر وقتی که می‌خواهند قضیه کربلا را بزرگ کنند جنبه فاجعه‌بودن و ظلم و ستم‌ها را بزرگ می‌کنند، در جستجوی پیدا کردن و حتی جعل کردن فاجعه‌هایی هستند؛ با بیان‌های مختلف و تشبیهات و مجسم‌ساختن‌ها جنبه فاجعه بودن را تقویت می‌کنند و حال آنکه ما باید از خود بپرسیم: بزرگی حادثه کربلا از چه نظر است؟ آیا از نظر فجیع‌بودن است؟ 🔸قطعاً این فاجعه، فاجعه کم‌نظیری است ولی فاجعه عظیم و شاید عظیم‌تر از این در دنیا زیاد بوده. عظمت مطلب از لحاظ سیدالشهداء(ع) و یاران آن حضرت است، نه از لحاظ ابن زیاد و ابن سعد و اتباع و اشیاع آنها؛ عظمتِ سعادت است نه عظمتِ شقاوت. 🔹کربلا بیش از آن اندازه که نمایشگاه شقاوت و بدی و ظهور پلیدی بشر باشد، نمایشگاه روحانیت و معنویت و اخلاق عالی و انسانیت است ولی اهل منبر کمتر به آن جنبه توجه دارند؛ و به عبارت دیگر در این قضیه از آن جنبه باید نگاه کرد که اباعبدالله(ع) و اباالفضل(ع) و زینب(س) قهرمان داستانند نه از آن جهت که شمر و سنان قهرمان داستانند. 📝 استاد مطهری، حماسه حسینی، ج2

عزیزان اگر پست های این چنینی👆که مطلب کامل و دقیق و قابل تامل است، از علما و عرفا سراغ دارید یا جایی مطالعه کردید لطفا بفرستید تا منتشر کنم.

🌷بفرمایید روضه خانگی🌷 شب های دهه محرّم ساعت ۲۳ با موضوع: شرح خطبه منای امام حسین توسط: حدادپور جهرمی لطفا همین الان در این پیج عضو شوید: https://www.instagram.com/mohamadrezahadadpour #لطفا_نشر_حداکثری

ماشاالله خدا حفظتون کنه نسبت به پیگیری چاپ سایر کتابهای بنده که در خصوص امام حسین پژوهی است، انگیزه بیشتری پیدا کردم.

https://www.instagram.com/tv/CEKbGRypzaC/?igshid=15r077vr40q5e رفقا متاسفانه فایل صوتی ضبط نشد. شما میتونید برای گوش دادن به منبر خانگی امشب، به آدرس بالا مراجعه کنید. حتی عزیزانی که نمی‌خواهند اینستا نصب کنند، می‌توانند با کلیک کردن آدرس بالا، فیلم را مشاهده کنند.

#بفرما‌روضه #روضه‌شب‌دوم‌محرم #ورودیه 💔تو میدونی من تنها با تو آرامشی دارم میدونم خیلی آقایی من از تو خواهشی دارم... 💔نگیری اسمتو از من حسین ای رمز اکسیرم... اگه یک روز اسمت رو نیارم زود میمیرم...😭 #حاج‌محمود‌کریمی

🔴 دو مسئوليت بزرگ مردم در مجالس عزاداری 🔹 يک مسؤوليت مردم در مجالس عزاداری اين است که چون نهی از منکر بر همه واجب است وقتي که می‌فهميد که روضه‌ای دروغ است، نبايد در آن مجلس بنشينيد؛ حرام است، بلکه بايد مبارزه کنيد. 🔹 مسئولیت دیگر مقابله با تمايلی است که صاحبان مجالس و مستمعين به این دارند که مجلس بايد بگيرد، بايد کربلا بشود. روضه‌خوان بيچاره می‌بيند که اگر هر چه می‌گويد از آن راستها باشد مجلسش نمی‌گيرد و بعد همين مردم هم دعوتش نمی‌کنند، ناچار يک چیزی هم اضافه می‌کند. 🔹 اين انتظار را مردم بايد از سر خودشان بيرون کنند. نگویند فلان روضه‌خوان که مجلس او می‌گيرد، کربلا می‌کند. «کربلا می‌کند» يعنی چه؟! 🔹 شما بايد روضه راست را بشنويد و معارف و سطح فکرتان بالا بيايد. اگر با يک کلمه روحتان اهتزاز پيدا کرد، يعنی با روح حسين بن علی(ع) هماهنگی کرد، و اشکی ولو ذره‌‌‌‌‌ای، ولو به قدر بال مگس جاری شد، واقعاً مقام بزرگی برای شماست. اما اشکی که از راه قصّابی کردن بخواهد از چشم شما بيايد، اگر يک دريا هم باشد ارزش ندارد. «داد بکشيد» يعنی چه؟! چرا داد بکشيد؟! 📗 شهید آیت‌الله مطهری، حماسه حسینی، ج۱، ص ۶۵-۶۶ (با تلخیص)

جلسه دوم شرح خطبه منا

*آیا شفاعت یک نوع پارتی‌بازی است؟* شهید مطهری می‌نویسد: نوع نادرست شفاعت که به دلایل عقلی و نقلی مردود شناخته شده است این است که گناه‌کار بتواند وسیله‌ای برانگیزد و به توسط آن از نفوذ حکم الهی جلوگیری کند، درست همان طوری که در پارتی‌بازی‌های اجتماعات منحطّ بشری تحقق دارد. بسیاری از عوام مردم شفاعت انبیا و ائمه (ع) را چنین می‌پندارند؛ می‌پندارند که پیغمبر اکرم (ص) و امیرالمؤمنین (ع) و حضرت زهرا (س) و ائمه اطهار، خصوصاً امام حسین (ع)، متنفّذهایی هستند که در دستگاه خدا اعمال نفوذ می‌کنند، اراده خدا را تغییر می‌دهند و قانون را نقض می‌کنند. اعراب زمان جاهلیت نیز درباره بت‌هایی که شریک خداوند قرار می‌دادند همین تصور را داشتند؛ آنان می‌گفتند که آفرینش منحصراً در دست خداست و کسی با او در این کار شریک نیست، ولی در اداره جهان بت‌ها با او شرکت دارند. شرک اعراب جاهلیت شرک در ”خالق“ نبود، شرک در ”رب“ بود. اگر در میان مسلمانان هم کسی چنین معتقد شود که در کنار دستگاه سلطنت ربوبی سلطنتی دیگر هم وجود دارد و در مقابل آن دست‌درکار است، چیزی جز شرک نخواهد بود. اگر کسی گمان کند که تحصیل رضا و خشنودی خدای متعال راهی دارد و تحصیل رضا و خشنودی فرضاً امام حسین (ع) راهی دیگر دارد و هریک از این دو جداگانه ممکن است سعادت انسان را تأمین کند دچار ضلالت بزرگی شده است. در این پندار غلط چنین گفته می‌شود که خدا با چیزهایی راضی می‌شود و امام حسین (ع) با چیزهایی دیگر؛ خدا با انجام دادن واجبات مانند نماز، روزه، حج، جهاد، زکات، راستی، درستی، خدمت به خلق، برّ [نیکی] به والدین و امثال اینها و با ترک گناهان از قبیل دروغ، ظلم، غیبت، شراب‌خواری و زنا راضی می‌گردد، ولی امام حسین (ع) با این کارها کاری ندارد، رضای او در این است که مثلاً برای فرزند جوانش علی اکبر (ع) گریه و یا لااقل تباکی [تظاهر به گریه] کنیم؛ حساب امام حسین (ع) از حساب خدا جداست. به دنبال این تقسیم چنین نتیجه گرفته می‌شود که تحصیل رضای خدا دشوار است، زیرا باید کارهای زیادی را انجام داد تا او راضی گردد، ولی تحصیل خشنودی امام حسین (ع) سهل است، فقط گریه و سینه زدن؛ و زمانی که خشنودی امام حسین (ع) حاصل گردد، او در دستگاه خدا نفوذ دارد، شفاعت می‌کند و کارها را درست می‌کند، حساب نماز و روزه و حج و جهاد و انفاق فی سبیل الله که انجام نداده‌ایم همه تصفیه می‌شود و گناهان هرچه باشد با یک فوت از بین می‌رود! این‌چنین تصویری از شفاعت نه تنها باطل و نادرست است، بلکه شرک در ربوبیت است و به ساحت پاک امام حسین (ع) که بزرگ‌ترین افتخارش ”عبودیت“ و بندگی خداست نیز اهانت است امام حسین (ع) کشته نشد برای اینکه العیاذ بالله دستگاهی در مقابل دستگاه خدا یا شریعت جدش رسول خدا به وجود آورد، راه فراری از قانون خدا نشان دهد. « شفاعت امام حسین (ع) به این صورت نیست که برخلاف رضای خدا و اراده او چیزی را از خدا بخواهد. امام حسین (ع) شفیع کسانی است که از مکتب او هدایت یافته‌اند؛ او شفیع کسانی نیست که مکتبش را وسیله گمراهی ساخته‌اند. از این نکته نباید غفلت ورزید که همان‌طوری که از قرآن کریم گروهی هدایت یافته‌اند و گروهی گمراه شده‌اند، از مکتب امام حسین (ع) نیز گروهی هدایت شده و گروهی گمراه گشته‌اند و این مربوط به خود مردم است.» 📚 مطهری، مرتضی (۱۳۵۲).عدل الهی