به زِندانی که هیچ کس و کاری نداره میگن: یک نفر ضامنت شده. زندانی با تعجب جواب میده: من که هیچ کسی رو ندارم که

هرکس اولین لبخند رو زد برده...

https://www.yjc.ir/fa/news/8457075/ گزارش باشگاه خبرنگاران جوان از خُنَکای مهربانی

اگر تمایل داشتید دوستان بنده☝️ را همراه کنید از طریق طریق لینک زیر مشارکت بفرمایید 👇👇👇👇👇👇 http://madad.ir/h68pk7

خُنَکای مهربانی 3 از طریق طریق لینک زیر مشارکت بفرمایید 👇👇👇👇👇👇 http://madad.ir/h68pk7 ________________________________ همسنگرای عزیز اینجا میتونید مشارکت کنید 🙏 ۱۰۰۰۰ سهم ۳۰ هزار تومنی به راحتی توی این کانال خودمون میشه همه بدهی کولرها رو جمع کرد ______________________________________ اگر نتونستید وارد سامانه بشید برای واریزی بدهی کولرها ، اینجا میتونید واریز کنید

۶۰۳۷۹۹۸۲۰۷۴۵۱۴۲۷

ملی سیدعبدالغفارحسینی خیرات امواتتون مارو از بدهی نجات بدید😅 خیر امواتتون این کلیپ کوتاه هم نَشر بدید ، ملت کار خوب ببینم حالشون خوب بشه 😊 https://eitaa.com/seyedghafar

آخرین‌ صدای شهید ابراهیم هادی

به نام خداوند بزرگ و مهربان قسم به عشق، جدایی ز آشنا سخت است قسم به اشک سحر دوری از شما سخت است سلام بر هموطنان و دوستان و آشنایان!سلام بر ورزشکاران و ورزش‌دوستان و جوانان عزیز! سلام بر فوتبالیست‌های قهرمان، آنان‌که به عشق سربلندی این سرزمین پرافتخار، توپ می‌زنند و سلام بر یاران باصفا و بی‌ادعا، هواداران پرشور و بامعرفت! از وقتی فوتبال حرفه‌ای را شروع کردم، جز به سربلندی کشورم و شادمانی ملت عزیزمان فکر نمی‌کردم، اگرچه از رهگذر این تفکر، خداوند خیلی از آرزوهای من را هم برآورده کرد. بر تن کردن پیراهن زیبای تیم ملی، کسب هشت عنوان قهرمانی و دوبار حضور در فینال آسیا، همه و همه از جمله افتخارات بزرگی بود که به آن‌ها می‌بالم. کسب این افتخارها را بعد از لطف و عنایت ویژهٔ خدا، مرهون تجارب سرشار و تلاش‌های بی‌وقفهٔ معمار بزرگ پرسپولیس، برانکو ایوانکوویچ عزیز، می‌دانم، مردی که ایران را وطن دوم خودش نامید و عاشق مردم ایران بود. از این مهم‌تر، همهٔ این‌ها مدیون «هواداران نازنین پرسپولیس» است، مهم‌ترین رکن بقای تیم، که همیشه نقشی فراموش‌نشدنی در تاریخ پیشرفت این باشگاه داشته‌اند. ارادت‌مندانه دستان پُرمِهر هوادارانمان را می‌فشارم. بازیکن‌ها در قلب هوادارانشان زنده می‌مانند. می‌دانم که هم حضرت حق شاهد بود، هم سرخ‌پوشان و سرخ‌دوستان فوتبال ایران که وقتی باشگاهم از خرید بازیکن محروم بود، پیشنهاد جذاب لیگ چین را که رقم بالایش، تأمین‌کنندهٔ تمام نیازهای مادی زندگی‌ام در سرتاسر عمر بود، نپذیرفتم. با عشق و افتخار در کنار تیم عزیزم و یاران فداکار و هوادارانمان باقی ماندم‌ و این انتخاب را، علی‌رغم فشار سنگین بازی در چند پست، وظیفهٔ اخلاقی خود در قبال وطن و باشگاهم می‌دانستم. مصلحت الهی در این بود که بعد از مصدومیت در فینال آسیا، دلتنگ زمین چمن بمانم. بی‌مهری‌ها و کم‌لطفی‌های یارانی که از آن‌ها چشم یاری داشتم، رنج دلتنگی را بیشتر کرد… اما من آن عکسم را که با عصا، با درد ناگفتنی، کنار زمین و همراه پرسپولیس مانده‌ام، به‌عنوان نماد افتخار زندگی فوتبالی‌ام، همیشه نگه خواهم داشت. امروز، دل به تقدیر خدای مهربان سپرده‌ام. با قلبی که این‌روزها دلتنگ‌تر و رنج‌دیده‌تر است، می‌خواهم با این مستطیل سبز عزیز و خاطره‌انگیز زندگی‌ام، خداحافظی کنم. قلب و روح من هرگز از این قاب سبز، جدا نخواهد شد. هرگز فریادهای پرشور و پرمهر هواداران تیمم را روی سکوها از یاد نخواهم برد. آن خاطره‌ها، ارزشمندترین دارایی عمر فوتبالی من هستند که تحمل بی‌مهری‌ها را آسان می‌کنند. زبانم توان تشکر از پدرم، مادرم، همسرم، همهٔ اساتید و مربیان و پیشکسوتان عزیز و هواداران بامعرفت و عاشق را ندارد. به موازات کناره‌گیری از حضور در زمین فوتبال به‌عنوان بازیکن، کماکان به خدمتم به‌عنوان یک سرباز کوچک کشور و ملت در ساحت پاک ورزش ادامه خواهم داد. امید دارم دعای خیر مردم، بدرقهٔ راه من و همهٔ نونهال‌ها و نوجوان‌هایی باشد که تلاش می‌کنم در مدرسهٔ فوتبال هادی، کنار دیگریاران نیک‌دلم، به آن‌ها رسم جوانمردی و پهلوانی بیاموزم. تا پایان عمر شاکر خداوند بزرگ و قدردان یکایک شما خوبان خواهم بود. الحمدلله علی کل حال محمد انصاری خرداد ماه سال ۱۴۰۲

الإمامُ زينَ العابدينُ عليه السلام ـ مِن دُعائهِ في مَكارِمِ الأخلاقِ ـ : و أعِزَّني و لا تَبتَلِيَنّي بِالكِبرِ ··· و لا تَرفَعْني في النّاسِ دَرَجَةً إلاّ حَطَطتَني عِندَ نَفسي مِثلَها ، و لا تُحدِثْ لي عِزّا ظاهِرا إلاّ أحدَثتَ لي ذِلّةً باطِنَةً عِندَ نَفسي بِقَدرِها .[الصحيفة السجّاديّة : الدعاء 20 .] امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى خود در مكارم اخلاق ـ گفت : مرا عزّت بخش و به كبر و غرور مبتلايم مفرما··· و مرا در نزد مردم درجه اى بالا مبر، جز اين كه به همان اندازه در نظر خودم فرودم آورى و هيچ عزّت آشكارى برايم پديد مياور مگر اين كه به همان اندازه ذلّتى درونى در نظر خودم پديد آورى.