#حضرت_مسلم_بن_عقیل_علیه_السلام #شب_اول_محرم من پیڪ عشق هـستم و نامہ بر حسین اول فدایے حرم خواهـر حسین لب تشنہ ام ولے نزنم لب بہ آبهـا سیراب میشوم فقط از ساغر حسین گرد و غبار چهـرہ ام امضا نمودہ است مسلم جبین نسودہ بہ غیر از در حسین فطرس ڪجاست تا ببرد این پیام را؟ باید سلام من برسد محضر حسین دلواپسم براے النگوے دخترش دلواپس ربودن انگشتر حسین مثل تنور لحظہ بہ لحظہ گداختم نقشہ ڪشیدہ اند براے سر حسین خولے و شمر از عددے حرف میزنند حرف ازدوازدہ شد و از حنجر حسین روے قنارہ تشنہ ے صوت حجازے ام تا ڪہ علم شود نوڪ نے منبر حسین پایین پاے اڪبر او مدفن من است در ڪوفہ نیست مقبرہ ے نوڪر حسین #محسن_حنیفی

#حضرت_مسلم_بن_عقیل_علیه_السلام #شب_اول_محرم ز راہ آمدہ از خانهـ‌یِ خدا برگرد اگر خودم بہ تو گفتم بیا، نیا برگرد تو را بہ حیدر ڪرار بگذر از ڪوفهـ براے خاطر خیرالنساء بیا برگرد براے قامت اڪبر، دو تا عبا بردار ڪہ جا نمی‌شود این تن بہ یڪ عبا برگرد خدا بہ خیر ڪُند، شمر چڪمہ پوشیدهـ در انتظار تو اِستادہ بی‌حیا برگرد یزید بہ دستش گرفتہ چوب، منتظر است ڪہ بر لبت بزند ضربہ با عصا برگرد اگر بہ ڪوفہ بیایے رُباب می‌بیند ڪہ می‌رود سر طفلش بہ نیزهـ‌هـا برگرد #سعید_خرازی

#حضرت_مسلم_بن_عقیل_علیه_السلام #شب_اول_محرم ڪم ڪم غروب شد هـمہ رفتند خانہ هـا پشت سرم چہ زود درآمد بهـانہ هـا ڪم ڪم غروب شد هـمہ در ڪوفہ جا زدند در ڪوچہ هـا چقدر بہ من پشت پا زدند تا نیمہ شب چقدر قدم میزدم حسین من ماندمو دوتا پسر ڪوچڪم حسین در بین یڪ سپاہ ازین مردهـاے پست یڪ پیرزن بہ بے ڪسیم رحم ڪردہ است من سنگ میخورم بہ گناہ محبتت این صورت شڪستہ بقربان صورتت افتادہ ام زمین و بیاد تن توام من غصہ دار زیر لگد بودن توام هـرچند دست بستہ شدم خواهـرم ڪہ نیست هـنگام دست و پا زدنم مادرم ڪہ نیست اینهـا ڪہ زیر نامہ ات انگشت میزنند فردا بروے زینب تو مشت میزنند من ذبح میشوم زنم اما اسیر نیست  در ڪوفہ دخترم ز غم و غصہ پیر نیست تیر سہ شعبہ دیدم و آب از سرم گذشت یڪ لحظہ حال و روز رباب از سرم گذشت در ڪوفہ هـیچ ڪس جگرم را زمین نزد در پیش چشم من پسرم را زمین نزد هـرچند سخت بود خزانم حسین جان روے عبا نرفت جوانم حسین جان #سید_پوریا_هـاشمی

#امام_حسین_علیه_السلام #ورودیه #شب_دوم_محرم با احتیاط لالہ ے ما را پیادہ ڪن عباس جان، سہ سالہ ے ما را پیادہ ڪن با احتیاط بار حرم را زمین گذار زانو بزن وقار حرم را زمین گذار با احتیاط تا ڪہ نیفتد ستارہ ای مے ترسم آن ڪہ گیر ڪند گوشوارہ ای چشم مخدرات بہ سمت نگاہ تو دوشیزگان محترمہ در پناہ تو با حوریان رفتہ بہ زیر نقاب هـا یڪ لحظہ روبرو نشدند آفتاب هـا این حوریان عزیز خدایند و بس، هـمین این دختران ڪنیز خدایند و بس، هـمین این دختر علے ست ڪہ بالش شڪستنے ست ناموس اعظم است و وقارش شڪستنے ست از این بہ بعد ماهـِ حرم آفتاب باش عباس جان مراقب این با حجاب باش این دختران من ڪہ بیابان ندیدہ اند در عمر خویش خار مغیلان ندیدہ اند یڪ لحظہ هـم ز خیمہ ے طفلان جدا نشو جان رباب از دم گهـوارہ پا نشو تو هـستے و اهـالے این خیمہ راحتند در زیر سایہ ات هـمہ در استراحتند تو هـستے و بہ روز حرم شب نمے رسد چشم ڪسے بہ قامت زینب نمے رسد یڪ عدہ یوسف اند و یڪ عدہ مریم اند احساس مے ڪنم هـمہ دلواپس هـم اند احساس مے ڪنم ڪہ جوابم نمے دهـند با آب آب گفتنم آبم نمے دهـند راضے ام و رضایت یزدانم آرزوست از سنگ هـا شڪستن دندانم آرزوست من راضیم بہ پاے خدا دست و پا زنم با صورتم بہ خاڪ بیفتم صدا زنم جام بلا بہ دست گرفتیم ما دو تا این جام را الست گرفتیم ما دو تا مے خواستیم عبد شدن را نشان دهـیم پیغمبر و علے و حسن را نشان دهـیم #علی_اڪبر_لطیفیان