توهم ریشه توحید را ترسم بسوزاند به کوی شیر یزدان می برم از حق پناه امشب

به شرط لیاقت دعاگوی شما و ممبرای استماع بودم، انشاءالله که شما هم منو دعا کرده باشید. 🖤

ولی خودمونیم، دلمون چقدر سیاه شده، چقدر حُب‌های غلط و تباهی داریم که دنیا رو بی علی تحمل میکنیم..

نه سپر بودیم برای فرق علی نه یاور بودیم برای مجتبي نه ابر بودیم تو صحرای کربلا نه مرحم بودیم برای زخم پاهای اهل حرم اباعبدالله و حتی حالا هم تسکینی برای پسر فاطمه نیستیم جمعه‌ها یادمون میوفته که هزار و خورده‌ای ساله که امام نداریم و اما دریغ از محبتی که واقعی باشه، کو دلی که واقعا مشتاقِ ولی باشه؟ ما چقدر فاصله داریم تا شمر و خولی و ابن ملجم؟ تفاوت ما با اونها که حسین رو غریب گیر آوردند چیه؟ میترسم که به مرگ جاهلیت بمیرم و وجود و حضور دردانهٔ علی و میوه‌ی دل زهرای مرضیه رو درک نکنم، میترسم!

و صفح به معناى ترک مؤاخذه است، مانند عفو، ولیکن از عفو بلیغ‌تر و رساتر است! فَاصفَح الصفْحَ الجَْمِیلَ إِنَّ رَبَّک هُوَ الخَْلَّقُ الْعَلِیمُ(86/حجر) و خدایت تو را به گونه‌ای میبخشد که که گویی هرگز آلوده به گناه نشدی، همچو نوزاد تازه متولد شده!

نه خوف، ناامیدت کند نه رجاء، مغرور..

با شور و شعف باز نوشتم دم افطار نام اسدالله به دفتر صد و ده بار وقتی که گرفتار شدم یاد گرفتم با نادِ علی رمز گشایم ز همه کار عالم چو شود دایره ی لایتناهی ما گوشه نشینیم و علی نقطهء پرگار باعشق علی در دوجهان اهل بهشتیم آتش به محبّان علی نیست سزاوار برلوح دل شیعه شده حک،کلماتی شاه دو جهان هست فقط حیدرکرّار

یا رضا

در مخزن لایموت دردانه علی است در كون و مكان امیر فرزانه علی است

در كعبه ظهور كرد تا بر همه كس معلوم شود كه صاحب خانه علی است

تو را ترک نمی‌کنیم ای پسر حسین‌ع!