حسین‌ جان میخوام بگم «کمی از این اشک‌هایم برای زخم‌هایتان ببرید» ولی چی بگم من که خودم زخم رو زخمم..

یادم نمیرود که همه عزتم تویی من پای سفرهٔ تو شدم محترم، حسین!

یک یا حسین گفتم و دیدم غمی نماند تسکین دردهای دلِ مضطرم حسین!

بیاید امشبو برای غربت و مظلومیت حسن جانِ مولا گریه کنیم.

اقای نریمانی میخونه « در کوچه پیش رویش، کشتند..» یکی داد میزنه بمیرم برات! آره بمیرم برات، بمیرم برای لرزش شونه‌هات وقتی از کوچه میگذشتی...

حب و بغض موندگار نیست و مثل ابر بهاره، تا وقتی که اعتقاد راسخ پشتش نباشه! حبِ بی اعتقاد انسان رو منفعل میکنه مثل اینکه بگی من جمهوری اسلامی رو قبول دارم اما موضوعات امروز جامعه و این جو منفی حاکم به جامعه به من ربطی نداره و چیزی که در اکثر حزب‌اللهی ها دیده و شنیده میشه حبی‌ست که به نائب امام زمان'عج دارند و «وای اگر خامنه‌ای حکم جهادم بدهد» هستند اما ما پی‌درپی از ولی و رهبر جامعه میشنویم که «من اینها قبلا هم عرض کردم...»