نه خوف، ناامیدت کند نه رجاء، مغرور..

با شور و شعف باز نوشتم دم افطار نام اسدالله به دفتر صد و ده بار وقتی که گرفتار شدم یاد گرفتم با نادِ علی رمز گشایم ز همه کار عالم چو شود دایره ی لایتناهی ما گوشه نشینیم و علی نقطهء پرگار باعشق علی در دوجهان اهل بهشتیم آتش به محبّان علی نیست سزاوار برلوح دل شیعه شده حک،کلماتی شاه دو جهان هست فقط حیدرکرّار

یا رضا

در مخزن لایموت دردانه علی است در كون و مكان امیر فرزانه علی است

در كعبه ظهور كرد تا بر همه كس معلوم شود كه صاحب خانه علی است

تو را ترک نمی‌کنیم ای پسر حسین‌ع!

خدایا حال بُکاء رو از ما نگیر قربونت برم؛ ما بدیم گناه‌کاریم، سیاهیم ولی تو روضه بی‌اشک باشیم دق میکنیم، نکن این کارو با ما جان حسین‌ع..

با من تکلّمی کن، من خیزران ندارم...

شب‌های آخر است گدا را حلال کن..

خدایا ما بارمونو این ماه رمضون نبستیم، غفلت کردیم، کاهلی کردیم، کم فیض برداشتیم، کم دست گرفتیم، کم دعا کردیم و عبادت کردیم بیا و دست ما رو به محرم برسون.. اصلا خدایا بذار رُک بهت بگم، ما رو تا نیامرزیدی از این دنیا نبر یا أَرحَمَ الراحِمین و یا خَیرُ الغافِرین.

مشخصه که اشک چشمام خشک شده و طفلکی و درمونده شدم؟