🥀✧ ❁ ✧ ✧ ❁ ✧ ◾️زن غساله ای را آوردند و آب و کافور برای غسل اولین مسافر اسارت آماده نمودند. زنان اهل بیت در آن شب تاریک، آن طفل معصوم را برهنه کردند و روی تخته گذاشتند. ▫️وقتی چشم زن غساله به پیکر نحیف و بی جان حضرت رقیه افتاد دست از غسل دادن کشید و گفت: بزرگ این اسیران کیست؟ _حضرت زینب سلام الله علیها فرمودند: چه میخواهی؟ _زن غساله از ایشان پرسید: بیماری این دختر چه بوده که این چنین تنش کبود است؟ _حضرت زینب سلام الله علیها در جواب فرمودند: ای زن غساله! این دختر بیمار نبود. این کبودی هایی که بر روی بدن او میبینی آثار تازیانه های لشگریان یزید بر بدن از گُل لطیف تر این طفل خردسال است!¹ 🥀 ای کاش رقیه سلام الله علیها نیز همچون جَده اش فاطمه زهرا سلام الله علیها وصیت کرده بود که از زیر پیراهن غسلش دهند! کاش بهانه ای پیدا میشد تا چشم زینب به پیکر نیلگون رقیه نیفتد و داغ گریه های حضرت علی در هنگام غسل فاطمه برایش تازه نگردد... ◾️ در روایت دیگر است که آن زن دست از غسل کشید و دست هایش را بر سرش زد و گریست. گفتند: چرا بر سر می زنی؟ گفت: مادر این دختر کجاست تا به من بگوید چرا قسمت هایی از بدن این دخترک سیاه شده است؟ گفتند: این سیاهی ها اثر تازیانه های دشمنان است.² 🥀زن غساله چه میدید که با خود می‌گفت: مادرت کاش به جای تو پسر می‌آورد! ▫️ پس از آن زن غساله دوباره مشغول غسل شد و زنان در اطراف پیکر ایشان به گریه و عزاداری پرداختند. سپس پیکر ایشان را کفن کردند و در همان خرابه به خاک سپردند. البته برخی نوشته اند که حضرت رقیه سلام الله علیها را در همان پیراهن پاره ای که بر تن داشتند کفن کردند.³ 🥀 در کتاب معالی السبطین آمده است که وقتی برای تعمیر قبر حضرت رقیه (س) پیکر سالم ایشان را از قبر بیرون آوردند هنوز آثار زخم و جراحت تازیانه بر بدن آن حضرت باقی بود: «و کان متنها مجروحة من کثرة الضرب»⁴ ⚜ألسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ، ⚜اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الصِّدّيقَةُ الشَّهيدَةِ، 🥀 به روی پای کبودش، نشسته خوابیده ▪️ شبیهِ مادرِ پهلو شکسته خوابیده 🥀 خرابه ساکت و آرام، اشک می‌ریزد ▪️شکسته بغض و سرانجام اشک می‌ریزد 🥀 رسیده است سحرگاهِ شستنِ بدنش ▪️رسیده است سحر... یا شبِ کبودِ تنش؟! 🥀 خمیده‌تر شده زینب در این سحر انگار ▪️خرابه از غمِ او شد خراب‌تر انگار! 📓منابع: ۱.الوقایع و الحوادث ج۵، ص۸۱. ۲.مرقاه الایقان، ص۵۲. ۳.ریاض القدس ج۲، ص۳۲۵. ۴.معالی السبطین ج۲، ص۱۷۱. ا✧ ا❁ ا✧ ا🥀 ✧ ❁ ✧

✧ ❁ ✧ ❁ ✧ فَضجُّوا بِالْبُكاءِ و جَدَّدُوا الْأَحْزانَ وَ حَثُّوا عَلي رُؤُسِهمُ التُّرابَ، وَ لَطمُوا الْخُدودَ وَ شَقُّوا الْجُيوبَ وَ قامَ الصِّياح منزل به منزل اشک هایش را هدیه میکرد رقیه ای که دستان به هم گره خورده اش پهلوی شکسته اش قامت خمیده اش معجر خاکی اش تنها سلاحش بودند برای خدشه دار کردن پاره سنگ های قلب آن ملعونین تنها سوغاتی این سفر دور و دراز برای پدرش و تنها مسیری که او را به میراث جده بزرگوارش یعنی مقام شفاعت می رساند. " السَّلام عَلى ذاتِ الْعَيْنِ السُكوب " سلام بر خانمی که صاحب چشمان همیشه گریان بر پدر بودند. حضرت رقيّة المرتقی (سلام الله علیها) بعد از شهادت پدر بزرگوارشان، شب و روز در حال بکاء و ندبه بودند. " الْبَاكِيَة الشاكية النادبة " این بکاء شدید حضرت فاطمه صغری ریحانة الحسین (سلام الله علیها) و عیون ساکبه آن حضرت در خرابه شام و تبدیل آنجا به بیت الأحزان، تجلی  بکاء و حزن جده بزرگوارشان حضرت فاطمه کبری (سلام الله علیها) در فراق رسول الله در بیت الأحزان است. 📚 زیارت مفجعه حضرت رقیة المرتقی علیهاالسلام ✧ ❁ ✧

✧ ❁ ✧ ❁ ✧ جای جای حکایت حسین علیه السّلام چادر خاکی اش را فرش کرده‌ بانویی که نام او کافی است تا زمین و زمان انس و جن دلسوز و سنگدل مبهوت و سرگشته گردند او بانوی جهان و سیده نسا عالمین است هر جا جگرگوشه اش رود ، سایه می اندازد تا یادآوری کند که حسین (علیه السّلام) راه عبودیت و تقرب ربّ است و تجلی او فاطمه شام ،«رقیه»است «َیتیمَا ذی مَقربة»" است که همچون حضرت مادر به اذن الله به ساحت مقدس آن حضرت متصل می کند. "اَتقرَّب الی ربّی بِوفودی اِلَیک و بُکائی علیک و عویلی و حسرتی و اسفی و بکائی..." ای مولایم، با گریستن بر تو و با صداى بلند زارى کردن و حسرت و تأسف خوردن و گریه کردن به خدا تقرب مى جویم. 📔فرازی از زیارت مطلقه سیدالشهداء علیه السلام ✧ ❁ ✧

✧ ❁ ✧ ❁ ✧ امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: «شنیدن و اطاعت‌کردن، درهای رحمت‌اند، آنکه بشنود و اطاعت کند؛ هیچ عذری بر او نیست و آنکه بشنود و مخالفت کند؛ هیچ عذر و بهانه‌ای ندارد، امام مسلمین روزی‌که خدا را ملاقات می‌کند حجت است و برهانش کامل است، سپس فرمود: خداوند تبارک‌وتعالی می‌فرماید: یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ. گرد بر گرد سفره اش استغاثه می کنیم که خودش شفیع ما باشد در آن‌روز که هر کس با امام و پیشوایش خوانده می شود او ملیکة الحسین ، با دستان کوچکش گره ها باز می‌کند رحمت واسعه اش را نذر سفره اش می کنیم بحارالأنوار، ج۸، ص۱۳ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۲۵۸ ✧ ❁ ✧

༺❀᪥᪥❀༻ السَّلَامُ عَليْكِ يَا شَهِيدَة الْحُزْنِ وَ الْبُكِاء السَّلَامُ عَلَى الْبَاكِيَة الشاكية النادبة السَّلَامُ عَلَى صَاحِبَة الْحُزْنِ الْعَظِيمِ السَّلَامُ عَلى ذاتِ الْعَيْنِ السكوب ای صاحبة الحزن در أرضِ کروب؛ همان زمین غم و اندوه ياسیدتی یامولاتی یا رقیه بنت الحسین سلام الله علیهما چهل منزل چشمانتان دریا جگرتان خون و لبانتان نقش بسته بود به ذکر حسین علیه السلام تا عاقبت به نقطه تحت باء ملحق شدید ... ای شفیعه آل حسین علیهماالسلام به نام نامی تان که معراج مومنین و مومنات است متوسل میشویم تا لیاقت الحاق به مولایمان را با شفاعت دستان گره گشایتان بدست آوریم؛ همان مولایی که چندین قرن است شبیه شماست منتقمی که صبح و شام خون گریه میکند 🏴آجرک الله یا مولانا بقیة الله أرواحنافداه ༺❀᪥᪥❀༻

༺❀᪥᪥❀༻ ▪️رقیه خاتون (علیها السلام) شفیع عمه سادات وقتی بازماندگان شهدای کربلا وارد کوفه شدند با سرهای مطهر شهدا مواجه شدند. در این هنگام عمه سادات حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) سر مقدس حضرت سیدالشهدا اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بر روی نیزه نظاره کردند، از شدت سوز و گداز شروع به صحبت با برادر کردند و ایشان را چنین خطاب کردند: يَا هِلَالًا لَمَّا اسْتَتَمَّ كَمَالًا، غَالَهُ خَسْفُهُ فَأَبْدَا غُرُوبَا؛ ای ماه نو! چون به کمال رسیدی، خسوف تو را فرا گرفت و پنهان شدی. اما وقتی دیدند که برادر پاسخ ایشان را نمی دهد، سوز قلبشان فزونی گرفت، پس نام مبارک «رقیه» خاتون را بر زبان مبارک جاری کردند و او را شفیع بین خود و برادر قرار دادند تا بلکه محبت حسین (علیه السلام) را به جوش آورده و پاسخی بشنوند: يَا أَخِي فَاطِمَ الصَّغِيرَةَ كَلِّمْهَا، فَقَدْ كَادَ قَلَبُهَا أَنْ يَذُوبَا؛ ای برادرم! با فاطمه کوچک سخن بگو که نزدیک است از شدت اندوه قلبش ذوب شود. 📓بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج ۴۵، ص ۱۱۵ ༺❀᪥᪥❀༻

༺❀᪥᪥❀༻ ▪️شمیم بهشت حضرت رباب (سلام اللّه علیها) پس از شهادت سیدالشهدا اباعبدالله الحسین (علیه السلام) روزها در آفتاب می نشستند، حضرت سکینه خاتون (سلام الله علیها) را در دامن خود می نشاندند، نازدانه شان را می بوييدند و می بوسیدند و می فرمودند: ای یادگار حسین من! شميم حسینم را از تو استشمام ميكنم. 📓عدد السنة، ص١٧٩ شمیم حسینی که از سکینه خاتون به مشام میرسد، رایحه خوش بهشت فاطمی است؛ همانکه رسول خدا حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) همواره می فرمودند: «... فَاطِمَةُ حَوْرَاءُ إِنْسِيَّةٌ، فَكُلَّمَا اشْتَقْتُ إِلى رَائِحَةِ الْجَنَّةِ شَمِمْتُ رَائِحَةَ ابْنَتِي فَاطِمَةَ»؛ فاطمه حوریه ای در قالب بشر است، هرگاه مشتاق بوی بهشت می شوم، رایحه دخترم فاطمه را استشمام می کنم. 📓معاني الأخبار، ص ۴۶١ ༺❀᪥᪥❀༻

༺❀᪥᪥❀༻ با آن که دو دست کوچکش را بستند دستش به کرم از همه کَس، بازتر است شفیعه سه ساله روز جزا یا رقیه خاتون (سلام الله علیها) ! از آن زمان که جان پناه عالم امکان شدید و خورشید را به خرابۀ عالم آوردید و آن ویرانه را با عطر دل انگیز یاس فاطمی تان، بهشت آباد کردید دانستم که این دست های مهربان شماست که سفره ضیافت حسینی را در بساط عالم گسترانده است پنجم صفر هر سال، دیدگان منتظر ما بر ارزاقی که از سفره های کرمتان در عالم منتشر می شود، دوخته شده؛ پس ای کریمه شفیعه آل حسین (سلام الله علیهم اجمعین) تَصَدَّقی عَلَینا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ‌ ༺❀᪥᪥❀༻