امیرالمومنین امام علی(علیه السلام) در نامه ای به معاویه نوشتند: «إنّی کنتُ اُقادُ کما یقادُ الجَمَلُ المَخْشوشُ حتّی اُبایعَ و لَعَمْر اللّهِ لقد أردتَ أنْ تَذُمَّ فمَدَحتَ، و أن تَفْضَحَ فافْتَضَحْتَ و ما علَی المسلمِ مِن غَضاضةٍ فی أن یکون مظلوما ما لم یکن شاکا فی دِینهِ، و لا مُرْتابا بیقینِه؛[7] و گفتی که مرا چون شتر مهار شده می کشیدند تا بیعت کنم؛ به خدا قسم، خواستی نکوهش کنی، اما ستودی و خواستی مرا رسوا سازی؛ ولی خود رسوا شدی. مظلوم بودن، برای مسلمان عیب و عار نیست، تا آن گاه که در دین خود، گرفتار شک و تردید، و در یقین خود، دو دل نباشد.» حجت الاسلام پناهیان می گوید: یکی از عجایب مهم دربارۀ امیرالمؤمنین(ع) شدت مظلومیت ایشان است. در طول تاریخ و بین انبیاء و اولیای خدا(ع) که به قتل رسیدند، کسی را سراغ نداریم که سال ها بعد از شهادتش نیز او را لعن کنند

👓 #شب_قدر از خدا چه باید خواست؟!! علمای کامل چه می‌خواستند؟! 🎙 به کلام شیوای مرحوم علامه حسن‌زاده ❗️ بسیار مهم و توصیه می‌شود حتما ببینید @HozeTwit

علامه مجلسی(ره) با سند خود از «أصْبَغ بن نُبَاتَه» روایت می کند که: «بَینَا امیرالمؤمنین(ع) یخُطُب الناسَ وَ هُوَ یقُوُل: سَلُونی قبْل أنْ تَفْقِدُونی! فَوَ اللهِ لا تَسْألُونی عَنْ شَیءٍ مَضَی وَ لَا عَنْ شَیءٍ یکون إلّا نَبَّاتَکمْ بهِ. فقَامَ إلَیهِ سعْدُ بنُ أبی وقّاص فَقَال: یا أمِیرَالْمُؤمِنینَ! أخْبِرنی کمْ فِی رَأْسی وَ لِحْیتَی مِنْ شَعْرَة؟! فَقَال لَهُ: أمَا وَ الله لَقد سَألْتَنی عَنْ مَسْئَلَة حَدَّثَنی خَلیلی رَسُولُ الله(ص) انّک سَتَسْألُنِی عَنْهَا! وَ مَا فی رَأسِک وَ لِحیتِک مِنْ شَعْرَة إلّا و فِی أصْلِها شَیطَانُ جَالِسُ، فَإنَّ فِی بَیتِک لَسَخْلاً یقُتَلَ الْحَسَینَ ابْنِی! وَ عُمَرُ بن سَعْد یوْمَئِذٍ یدْرُجُ بَینَ یدَیهِ؛[47] در بین وقتی که امیرالمؤمنین(ع) خطبه می خواندند و می فرمودند: بپرسید از من، قبل از آن که دیگر مرا نیابید. سوگند به خدا! از هیچ یک از وقایع گذشته و آینده از من نمی پرسید؛ مگر آن که شما را بدان مطلع و آگاه می کنم؛ ناگهان سعد بن ابی وقاص برخاست و گفت: ای امیر مؤمنان! به من خبر بده که چند عدد مو در سر و ریش من است؟! حضرت به او فرمودند: سوگند به خدا! بدان از مسئله ای از من سؤال کردی که خلیل من رسول خدا(ص) از آن به من خبر داده است که تو از من دربارۀ آن سؤال خواهی کرد. در سر و ریش تو هیچ مویی نیست؛ مگر آن که در بن و ریشۀ آن شیطانی نشسته است و در خانۀ تو یک رذل و پست (یا یک کودکی) است که فرزندم حسین را خواهد کشت! و عمر بن سعد در آن روز طفلی بود که در مقابل پدر می دوید و کودکانه راه می رفت.» این برخورد فریاد مظلومیت علمی امام علی(ع) بود. https://eitaa.com/mokeb_javanan_takab

امیرمؤمنان(ع) در خبری غیبی، به این واقعۀ تأسف انگیز اشاره کرده، به یاران و شیعیان خود هشدار داده، فرمودند: «أَمَّا إِنَّهُ سَیظْهَرُ عَلَیکمْ بَعْدِی رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ، منْدَحِقُ الْبَطْنِ یأْکلُ مَا یجِدُ وَ یطْلُبُ مَا لَا یجِدُ، فَاقْتُلُوهُ وَ لَنْ تَقْتُلُوهُ. أَلَا وَ إِنَّهُ سیأْمُرُکمْ بسَبِّی وَ الْبرَاءَةِ مِنِّی، فَأَمَّا السَّبُّ فَسُبُّونِی فَإِنَّهُ لِی زَکاةٌ وَ لَکمْ نَجَاةٌ؛ وَ أَمَّا الْبَرَاءَةُ، فَلَا تَتَبَرَّءُوا مِنِّی، فَإِنِّی وُلِدْتُ عَلَی الْفِطْرَةِ وَ سبَقْتُ إِلَی الْإِیمانِ وَ الْهِجْرَةِ؛[16] آگاه باشید که پس از من مردی با گلوی گشاده و شکمی بزرگ بر شما مسلط می شود که هرچه بیابد، می خورد و به دنبال آن چیزی را که ندارد، به دست می آورد، پس او را بکشید! آگاه باشید که به زودی او شما را به بیزاری و بدگویی نسبت به من وادار می کند. شما برای نجات خود در برابر دشمن از من بدگویی کنید که برای من پاکی به بار می آورد و برای شما مایۀ نجات جانتان خواهد بود؛ اما از من بیزاری و برائت نجویید که من بر فطرت توحید متولد شده، در ایمان و مهاجرت از همگان پیش قدم تر بوده ام.» https://eitaa.com/mokeb_javanan_takab

«ابن ابی الحدید» می گوید: به ابی جعفر یحیی بن ابی زید [استادم] گفتم: من تعجب می کنم که چطور شد با آن که دل های اعراب از کینۀ حضرت علی(ع) شعله ور بود، باز هم ایشان زنده ماند و توانست سی سال پس از رسول خدا (ص) بماند و بعد از رحلت پیامبر(ص) بلافاصله او را نکشتند؟ در پاسخ به من گفت: آری؛ چون علی(ع) مشی خود را عوض کرد؛ شمشیر را کنار گذاشت و در خانه نشست و سر بر خاک نهاد و مانند بیابان گردان و راهبین مشغول نماز و عبادت شد و مردم به سراغ آن هایی رفتند که انتخاب کرده بودند، و آن ها نیز انگیزه ای برای قتل علی(ع) نداشتند. بنابراین، او مصون و محفوظ ماند، و اگر نبود این حالت، وی کشته می شد https://eitaa.com/mokeb_javanan_takab

در روایتی دیگر پیامبر(ص) می فرمایند: « یا علِی! اِتقِ الضَّغائِنَ الَّتی هِی فی صُدورِ مَن لا یظهِرُها إلاّ بَعدَ موتی، اُولئِک یلعنُهُمُ اللّه  ویلعنُهُمُ اللاّعِنونَ؛[9] ای علی! بترس از حقدها و کینه هایی که در سینۀ افراد است که اظهار نمی کنند؛ مگر پس از مرگ من. خداوند و تمام لعنت کنندگان عالم آن ها را لعن می کنند.» سپس پیامبر(ص) شروع به گریه کردند. کسی عرضه داشت: برای چه گریه می کنید؟ فرمودند: «أخبَرَنی جَبرَئیلُ أنَّهُم یظلِمونَهُ بَعدی، وأنَّ ذلِک الظُّلمَ یبقی حَتّی إذا قامَ قائِمُهُم وعَلَت کلِمَتُهُم وَاجتَمَعَتِ الاُمَّةُ عَلی مَحَبَّتِهِم وکانَ الشّانِئُ لَهُم قَلیلاً وَالکارِهُ لَهُم ذَلیلاً وکثُرَ المادِحُ لَهُم وذلِک حینَ تَغَیرَتِ البلادُ وضَعُفَ العِبادُ وَالیأسُ مِنَ الفَرَجِ؛ فَعِندَ ذلِک یظهَرُ القائِمُ المَهدِی مِن وُلدی بِقَومٍ یظهِرُ اللّه  الحَقَّ بِهِم ویخمِدُ الباطِلَ بِأَسیافِهِم ویتبَعُهُم النّاسُ راغِبًا إلَیهِم أو خائِفًا؛ جبرئیل به من خبر داد که پس از من، این عده به او (علی) ستم می کنند و این ستم همچنان ادامه می یابد تا آن که قائم آنان (اهل بیت) قیام کند و کارشان بالا گیرد و امّت بر محبّت و دوستی ایشان هم داستان شوند و دشمنانشان اندک شود و کسانی که آنان را ناخوش دارند، به ذلّت افتند و ستایندگانشان زیاد شوند و این زمانی است که شهرها، دگرگون شود و بندگان، ناتوان گردند و امیدی به فرج و گشایش باقی نماند. در این زمان، مهدی قائم از نسل من، به همراه عده ای ظهور کند که خداوند به واسطه آنان حقّ را رو می آورد و با شمشیرهای ایشان، باطل را درهم می شکند و مردم، داوطلبانه یا از ترس، پیروی می کنند.» https://eitaa.com/mokeb_javanan_takab

‏اَللّـهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ اَللّـهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ اَللّـهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ اللّٰهمَ العَنْ قَتَلةَ اَمیرالمُؤمِنین .. #امشب‌ زیاد‌ این لعنت را بگید..

حارث همدانی می گوید: شبی دیر هنگام به محضر امیرالمؤمنین علی علیه السّلام رسیدم، حضرت فرمودند: چه چیزی باعث شده که تو در این وقت شب به این جا بیایی؟ گفتم: ای امیرمؤمنان! به خدا قسم حبّ و دوستی تو، مرا به این جا آورد. حضرت فرمودند: «أما إنّی سَاُحَدِّثُکَ لَتَشکُرُها، أما إنَّهُ لا یَمُوتُ عَبدٌ یُحِبُّنی فَتَخرُجُ نَفسُهُ حَتّی یَرانی حَیثُ یُحبُّ، وَ لا یَموتُ عَبدٌ یُبغِضُنی فَتَخْرُجُ نَفسُهُ حَتّی یَرانی حَیثُ یَکرَهُ»؛ اینک برای تو حدیثی می گویم که شکر آن را نمایی، ای پسر اعور! آگاه باش، بنده ای که مرا دوست دارد، نمی میرد مگر آن که هنگام جان دادن مرا آن گونه که دوست دارد، خواهد دید و هیچ بنده ای که مرا دشمن داشته باشد، نمی میرد، مگر آن که هنگام جان دادن مرا همان طوری که بدش می آید، خواهد دید. https://eitaa.com/mokeb_javanan_takab

#خاک_یتیمی😭 حاج مهدی رسولی 🎙 @mobasheran_ir 🌤 #مبشران_غدیر