نوش‌جانــش‌بشود‌هرکه‌حرم‌رفت‌حسین‌ خودمانیم‌،ولی‌گاه‌حســادت‌کردم. . .

شبتون بخیر(:

‌

صبحتون بخیر😇

#یڪ‌روایت‌عاشقانہ به سوریه که اعزام‌ شده‌ بود بعضۍ‌شب‌ها‌ با‌ هم‌ در‌ فضای مجازۍ‌ چت می‌کردیم بیشتر‌ حرفهایمان احوالپرسۍ‌ بود او چیزی مینوشت و من چیزی مینوشتم و‌اندڪ‌ آبۍ‌ می‌ریختیم‌ بر‌ آتش دلتنگۍ‌مان... روزهای آخر ماموریتش بود گوشۍ‌ تلفن‌ همراهم‌ را‌ که روشن‌ کردم دیدم‌ عباس‌ برایم‌ کلۍ پیام فرستاده‌ است...! وقتۍ‌ دیده‌ بود‌ که‌ من‌ آنلاین نیستم نوشته بود: آمدم‌ نبودۍ؛‌ وعده‌ۍ‌ ما‌ بهشت..🥲 -همسرشهیدعباس دانشگر

حاجی‌خیلی‌قشنگ‌میگفت... یاران‌همه‌رفتند،‌افسوس‌کہ‌جا‌مانده‌منم حسرتا‌این‌گل‌خارا،‌همه‌جا‌رانده‌منم پیر‌ره‌آمدو‌طریق‌رفتن‌آموخت آنکہ‌نا‌رفتہ‌وجامانده‌منم:)‌

توی‌قنوت‌نمازم‌بودم پنجره‌کنار‌دستم‌باز‌بود در‌لحظه‌پنجره‌کوبیده‌شد‌به‌هم آسمون‌به‌هم‌پیچید‌و‌یه‌فریاد کشید‌و‌بعدم‌شروع‌ِاشک‌هاش‌.. _به قلم سرباز گمنام (به شرط لیاقت)

راستش‌داشتم‌فکر‌میکردم‌که‌ یعنی‌کدوم‌یکی‌از‌بنده‌های‌دلشکسته‌ خدا‌رو‌کرده‌به‌آسمون‌و‌شکایت‌بقیه‌‌ی‌ بنده‌‌هاشو‌کرده‌.. که‌آسمون‌اینجوری‌به‌هم‌ریخته‌و‌داره‌ سرمون‌فریاد‌میکشه:)))) _به قلم سرباز گمنام (به شرط لیاقت)

-گریه‌های‌آسمونو‌جدی‌بگیریم:)

باشه‌ولی‌من‌باید ماه‌رمضونی‌افطارمو‌اینجابودم....((:💔🚶🏿‍♂

لیلا تویی...