برام عجیبه که بعد از دو سال جنگ و جنایت، هنوز کسانی هستن که درس‌های جنگ رسانه‌ای رو یاد نگرفتن و درست درک نکردن. صهیونیست‌ها یک ساختمان مسکونی رو هدف قرار میدن، مردم بی‌گناه و کودکان رو به خاک و خون می‌کشن، بعد خودشون میان میگن: «ما اطلاعات دقیقی از حضور ابو عبیده در این ساختمان نداشتیم و مطمئن نیستیم که کشته شده باشه یا نه.» اما بعضی کانال‌های تلگرامی که خودشون رو حامی مقاومت نشون میدن، سریع خبر شهادتش رو منتشر می‌کنن و در عمل خون حداقل ۲۰ نفر شهید رو پایمال می‌کنن. واقعاً این جهل تا کی ادامه پیدا می‌کنه؟ @monem_ps

کودکان غزه @monem_ps

أبو عبيدة شهيد على طريق القدس @monem_ps

أبو عبيدة، صدایی که یک نسل کامل در فلسطین و امت اسلامی را تربیت کرد؛ با او بزرگ شدیم. صدایش برای ما دلگرمی بود و شجاعتی بی‌نظیر در دل‌هایمان می‌نشاند. هر بار که شیخ المجاهدین أبو عبيدة پیامی صوتی یا تصویری منتشر می‌کرد، سرور و امید در دل‌های ما می‌نشست و همزمان وحشت و رعب در دل دشمنان می‌انداخت. اما حیف... روزهای آخر، دل أبو عبيدة از کوتاهی ما مسلمانان شکسته بود. حیف که آخرین روزهایش به خاطر کم‌کاری ما سخت‌تر گذشت. و حیف‌تر آنکه هنگام وداع با این دنیا، دلش از ما راضی نبود. آسوده بخواب ای صدای همیشگی مقاومت و آزادی. آسوده بخواب ای شیخِ عالم، مجاهدِ صابر و انسان شریف. اکنون می‌توانی حرف‌های دلت را آشکارتر بزنی؛ مطمئنم آنجا سخنانت را بهتر می‌شنوند و عمیق‌تر می‌فهمند. ما لیاقتت را نداشتیم، أبو عبيدة... به أبو حمزه هم سلام برسان. @monem_ps

ابو عبيدة 🔻 @monem_ps

اما حيف... روزهای آخر، دل أبو عبيده از کوتاهی ما مسلمانان شکسته بود. حیف که آخرین روزهایش به خاطر کم کاری ما سخت تر گذشت. و حیف تر آنکه هنگام وداع با این دنیا دلش از ما راضی نبود. @monem_ps

أبو حمزه و أبو عبيدة، هر دو معنای واقعی شرافت و ایستادگی را به ما نشان دادند. تا روز شهادتشان هرگز چهره مبارکشان را ندیده بودیم، اما دل‌هایمان با آنان پیوندی عمیق و ناگسستنی داشت. هر دو از جوانی، زندگی‌ای ویژه و الهام‌بخش داشتند. هر دو با همه اعضای خانواده‌شان به مقام شهادت رسیدند. و هر دو تا آخرین لحظه جنگیدند و در برابر ظالم استوار ایستادند. پ.ن: ابو عبیده همراه زنش وسه‌تا بچه‌ش به شهادت رسیدند ابو حمزه هم همینطور @monem_ps

سلام دوستان هر وقت خبر شهادت یکی از فرماندهان یا مجاهدان مقاومت منتشر می‌شود، بسیاری از دوستان پیام می‌دهند و از ناامیدی و غم خود می‌گویند؛ اینکه «همه شهید شدند» یا «دیگر کسی نمانده». به عنوان برادر کوچک شما می‌خواهم بگویم: اشتباه نکنید! اجازه ندهید ترس، وحشت یا ناامیدی در قلبتان نفوذ کند. راه مقاومت مسیری است که در فلسطین دست‌کم از ۱۰۸ سال پیش آغاز شده و همیشه فرماندهان ما در این مسیر ترور و شهید شده‌اند. در حقیقت، شاید بتوان گفت ۹۹ درصد فرماندهان ما در این سال‌ها با شهادت از دنیا رفته‌اند، نه روی تخت بیماری. از عزالدین قسام تا عبدالقادر حسینی، حسن سلامه، فؤاد حجازى، عبدالعزیز رنتیسی، محمود طوالبه، فتحی شقاقی، احمد الجعبری، محمد الضیف، یحیی السنوار، ابو عبیده و هزاران نام دیگر... همگی بار دفاع از قدس و مقدسات را بر دوش کشیدند. همۀ آنان آرزو داشتند یا سرزمین اسلامی را از دست اشغالگران آزاد کنند یا در این راه به شهادت برسند. ما در مقاومت اصلی داریم: «وَإِنَّهُ لَجِهَادٌ نَصْرٌ أَوِ اسْتِشْهَادٌ». این جمله را بارها از زبان ابو عبیده شنیده‌ایم. علت تکرار آن این است که درک کنیم مسیر مقاومت، مسیر جهاد است که پایانش یا پیروزی است یا شهادت. و در فرهنگ آزادگان، هر دو پیروزی محسوب می‌شود. شاید بپرسید: چرا ما آرام هستیم؟ چرا با وجود از دست دادن فرماندهان، هنوز امیدواریم؟ پاسخ روشن است: ما به خدا و وعدۀ قطعی او ایمان داریم. ایمان ما وابسته به داشتن فرماندهان بزرگ، موشک یا امکانات نیست. پنجاه سال پیش حتی تفنگی در دست نداشتیم، اما ایمان و امیدمان به خدا همان‌قدر بود که امروز هست، بلکه بیشتر. پس دوستان! در وعدۀ خدا تردید نکنید. امید خود را جز به خدا نبندید. یادتان باشد این آغاز مسیر ما نیست؛ بخش بزرگی از راه را طی کرده‌ایم و اکنون به مرحله‌ای حساس رسیده‌ایم. ممکن است خسته یا غمگین شویم، اما هرگز نباید امیدمان را از دست بدهیم. بی‌تردید وعدۀ خدا تحقق خواهد یافت: «وَلَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِن شَاءَ اللَّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُءُوسَكُمْ...» وانه لجهاد نصر‌ٌ او استشهاد . @monem_ps