"مطلب چهارم - دعا در حق مولای ما صاحب الزمان (علیه السلام) از مصادیق اطاعت است: تمام روایاتی که از امامان (علیهم السلام) در امر به دعا برای حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) رسیده - که قسمتی از آن ها در بخش های ششم وهفتم خواهد آمد - بر این مطلب دلالت دارد. به اضافه توقیع شریفی که در اول همین بخش ذکر کردیم که: بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج که آن فرج شما است. ۶۵ - خرسندی خداوند متعال: این دعا از موجبات سرور ورضای الهی است، زیرا که وقتی مؤمن در حق امام خود دعا کند امام خویش را مسرور نموده است، وخرسندی امام (علیه السلام) مایه سرور خدا ورسول اوست، چنان که در اصول کافی به سند صحیحی از ابوحمزه ثمالی آمده است که گفت: شنیدم حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: هرکس مؤمنی را مسرور سازد، به راستی که مرا مسرور کرده، وهرکه مرا مسرور کند، در حقیقت خدای را مسرور نموده است(۱۰۱۵). ۶۶ - مایه خرسندی پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم): دلیل بر این معنی - اضافه بر آنچه گذشت - فرموده امام صادق (علیه السلام) به مفضل بن عمر می باشد که فرمود: چنین نداند کسی از شما اگر بر مؤمنی سروری داخل کرد که تنها او را مسرور نموده، بلکه به خدا قسم بر ما سرور وارد کرده، بلکه به خدا قسم بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) وارد کرده است(۱۰۱۶)."

"و نیز دلالت می کند بر این معنی فرمایش آن حضرت به ابوبصیر که در اصول کافی روایت گردیده: والله هر آینه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) از روا شدن حاجت مؤمن از خود مؤمن خوشحال تر می شود(۱۰۱۷). می گویم: وجه دلالت این که: حاجت چیزی است که انسان برای جلب منفعت یا دفع مضرتی از شخص دیگری طلب نماید. ودر اول این بخش گفتیم که مولایمان صاحب الزمان (عجّل الله فرجه) از عموم اهل ایمان حاجتی خواسته که در هر زمان بر انجام آن توانایی دارند. آن حضرت چنین فرموده: وبسیار دعا کنید برای تعجیل فرج... سپس نهایت لطف ومهربانی خودش را نسبت به آنان بیان کرده که: همان فرج شما است، تا دلالت کند بر این که درخواست این حاجت برای خود مردم است وعوایدش به خودشان باز می گردد. خلاصه این که: تمام آنچه بر قضای حاجت مؤمن مترتب است - از ثواب های گوناگون وآثار ارزنده - بر بسیار دعا کردن برای تعجیل فرج مولای ما صاحب الزمان (علیه السلام) به طریق اولی مترتب می باشد. ۶۷ - محبوب ترین اعمال: این دعا بهترین اعمال به سوی خدای تعالی است، زیرا که موجب خوشحالی امام وپیشوای مؤمنین وافضل آنان می باشد. ودر اصول کافی روایت شده که حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) فرمود: خداوند به هیچ چیزی عبادت نشد که نزد او خوشایندتر باشد از خوشحالی رساندن به مؤمن(۱۰۱۸).

"و نیز در همان کتاب است که از حضرت ابی عبد الله صادق (علیه السلام) روایت شده از پدرش از علی بن الحسین (علیه السلام) که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: همانا محبوب ترین کارها نزد خداوند (عزّ وجلّ) خوشی رساندن به مؤمنین می باشد(۱۰۱۹). ۶۸ - حکومت در بهشت: در کافی از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) روایت آمده که فرمود: از جمله چیزهایی که خداوند (عزّ وجلّ) به بنده اش موسی (علیه السلام) مناجات کرد این بود که فرمود: همان بندگانی برای من هستند که بهشت خود را بر آن ها مباح نمایم ودر آن ایشان را حکومت دهم. موسی گفت: پروردگارا! این ها کیانند که بهشت را بر آن ها مباح نمایی ودر آن حکومتشان دهی؟ فرمود: هرکس به مؤمنی خوشحالی برساند...(۱۰۲۰). و نیز به سند صحیحی از حضرت ابی عبد الله صادق (علیه السلام) است که فرمود: خدای (عزّ وجلّ) به داوود وحی فرمود: همانا بنده ای از بندگانم حسنه ای انجام دهد که بهشت خود را بر وی مباح سازم. خوشحالی وارد نماید، هر چند به وسیله یک دانه خرما. داوود عرضه داشت: پروردگارا! شایسته است آن که تو را نشناسد امیدش را از تو نبرد(۱۰۲۱).

۶۹ - به آسانی به حساب او رسیدگی می شود: ۷۰ - مونس مهربان در عالم برزخ وقیام: و بر این دو مکرمت دلالت می کند روایتی که در اصول کافی به سند صحیحی از سدیر صیرفی آمده که گفت: حضرت ابوعبد الله صادق (علیه السلام) ضمن حدیث طولانی فرمود: هنگامی که خداوند مؤمن را از قبرش بر انگیزد، صورتی با او خارج می شود که پیشاپیش وی راه رود، که هرگاه مؤمن یکی از اهوال قیامت را بنگرد آن مثال به او گوید: هراسان وغمگین مباش، مژده باد تو را به خوشی وکرامت خدای (عزّ وجلّ) تا اینکه در پیشگاه خدای (عزّ وجلّ) بایستد پس به آسانی او را محاسبه نماید وبه سوی بهشتش فرمان دهد، در حالی که آن صورت پیش روی اوست. مؤمن به آن گوید: خدایت رحمت کند چه خوب کسی بودی که از قبر همراهم در آمدی وهمواره مرا به شادمانی وسروری هستم که در دنیا بر برادر مؤمنت وارد کردی. خدای (عزّ وجلّ) مرا از آن سرور آفرید تا تو را مژده دهم(۱۰۲۲).

"می گویم: توضیح استدلال این که مکرر بیان کرده ایم که بدون تردید مولای ما صاحب الزمان (علیه السلام) خوشحال ومسرور می شوند. بنابراین به نحو تامی تمام آثاری که بر خرسند کردن مؤمنین مترتب است بر این دعای شریف مترتب می گردد. وهمین طور است سایر اموری که موجب سرور وشادمانی آن حضرت می شود. در مکرمت سی وپنجم روایت دیگری که به گونه کامل تری بر این معنی دلالت دارد آوردیم. ۷۱ - بهترین اعمال: چون این عمل موجب سرور بهترین اهل ایمان است، وشادمان نمودن مؤمن - بعد از نماز - بهترین اعمال می باشد. دلیل بر این معنی روایتی است که در جلد دهم بحار، به نقل از کتاب مناقب از حضرت حسین بن علی (علیه السلام) روایت شده که فرمود: به یقین جدم پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: بهترین اعمال بعد از نماز، ادخال سرور بر دل مؤمن است به چیزی که گناه در آن نباشد، که من غلامی را دیدم با سگی هم غذایی می کند. درباره این کار از او پرسیدم، گفت: ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)! من غمناک هستم وبا خوشحال کردن این سگ خوشحالی می کنم، زیرا که صاحبم یهودی است می خواهم از او جدا شوم. پس حسین (علیه السلام) نزد صاحب او رفت ودویست دینار قیمت غلام را نزد او برد، یهوی عرضه داشت: غلام فدای قدمت! واین باغ برای او باشد وپول را به شما بازگردانم. امام (علیه السلام) فرمود: من هم پول را به تو بخشیدم. عرض کرد: پول را قبول کردم وآن را به غلام بخشیدم.

"حسین (علیه السلام) فرمود: غلام را آزاد کردم وتمام این ها را به او بخشیدم. آن گاه همسرش گفت: من مسلمان شدم ومهریه ام را به شوهرم بخشیدم، یهودی گفت: من نیز مسلمان شدم واین خانه را به همسرم بخشیدم(۱۰۲۳). ۷۲ - مایه زوال غم: از حدیث شریف فوق مکرمت دیگری نیز استفاده می شود وآن این که خوشحال کردن مؤمن مایه زایل شدن غم واندوه او نیز می گردد، واز جهت دیگری شادمانی ونشاط هم حاصل می شود. شاهد بر این، تقریر وامضای امام (علیه السلام) وکوشش کامل به خاطر آن است. - که در حدیث فوق آمده است - به اضافه مقتضای عدل الهی وپاداش کار نیک نسبت به برادر دینی همین است."

۷۳ - دعا در عصر غیبت بهتر از زمان ظهور امام زمان (علیه السلام) است. دلیل بر این معنی روایتی است که در اصول کافی وغیر آن از عمار ساباطی آمده که گفت: به حضرت ابی عبد الله صادق (علیه السلام) عرضه داشتم: کدام یک بهتر است، عبادت پنهانی با امام پنهان شده شما در دولت باطل، یا عبادت در دوران ظهور حق ودولت آن با امام آشکار از شما؟ فرمود: ای عمار! به خدا! که صدقه در سر از صدقه آشکارا بهتر است. همین طور به خدا قسم! عبادت شما در پنهانی با امام پنهانشان در زمان دولت باطل وبا ترس از دشمنانتان ویا صلح با او، بهتر است از کسی که خدای (عزّ وجلّ) را در زمان ظهور حق با امام بر حق ظاهر در دولت حق عبادت نماید. وعبادت توام با ترس از دولت باطل همچون عبادت وامنیت در دولت حق نیست. و بدانید که هرکس از شما در این زمان نماز واجب خود را در وقتش به جماعت وبه طور کامل بجای آورد واز دشمنش کتمان نماید، خداوند ثواب پنجاه نماز واجب به جماعت وبه طور کامل بجای آورد واز دشمنش کتمان نماید، خداوند ثواب پنجاه نماز واجب به جماعت گزارده شده را برای او بنویسد. وهرکس از شما که در این زمان نماز واجبش را فرادی ودر وقت خود به طور کامل ودرست ادا نماید، خداوند (عزّ وجلّ) ثواب بیست وپنج نماز واجب فرادی برای وی بنویسد.