💚استاد فاطمی نیا : از صبح که پا میشه؛ فلان کس چی گفت، فلان کس چیکار کرد، فلان روزنامه چی نوشت.. ول کن! روایت داریم که اغلب جهنمی ها، جهنمی زبان هستند... فکر نکنید همه شراب می خورند و از در و دیوار مردم بالا می روند. نه! یک مشت مومن مقدس را می آورند جهنم... ▩ امیرالمومنین به حارث همدانی فرمودند : اگر هر چه را که می شنوی بگویی، دروغگو هستی! ▣ سیدی در قم مشهور بود به سید سکوت، با اشاره مریض شفا میداد... از آیت الله بهاءالدینی راز سید سکوت را پرسیدم! با دست به لبانش اشاره کردند و فرمودند : "درِ آتش را بسته بودند..." ▩ علامه حسن زاده آملی : تا دهان بسته نشود، دل باز نمیشود و تا عبدالله نشوی، عندالله نشوی آنگاه از انسان اگر سَر برود، سِر نرود...! https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c 🌿💐🌿💐

🤲🏼📿 لزوم انجام دعای زیاد و همراه با توبه، برای رفع گرفتاری مومنین آیت الله بهجت(ره): 🚨 در بسیاری از بلاد، اهل ایمان و شیعه گرفتار هستند(۱). 🍜 آیا می‌شود همان‌گونه که به هنگام گرسنگی و تشنگی، به آب و نان احساس احتیاج می‌کنیم، بلکه بیشتر از آن، برای رفع گرفتاری‌های اهل ایمان احساس احتیاج به دعا برای آنان بکنیم؟! ❇️ یعنی دعایمان به اندازه‌ای باشد که رافع بلا و گرفتاری‌های آنان گردد و همراه با عدد و شرایط مخصوص و دعای تائب باشد. ⬅️ در محضر بهجت، ج۱، ص۵۰

"روایت علی بن ابراهیم بن مهزیار که در کتاب المحجة سید هاشم بحرینی از مولای ما صاحب الزمان (علیه السلام) نقل شده آمده است: ای فرزند مهزیار! اگر استغفار شما برای یکدیگر نبود جز خواص شیعه که سخنانشان شبیه افعالشان است - هرکه روی زمین است هلاک می شد. سپس فرمود: ای فرزند مهزیار! ودستش را دراز کرد آیا تو را از خبر آگاه نسازم؟ هرگاه کودک بنشیند، ومغربی حرکت کند، ویمانی راه بیفتد، وبا سفیانی بیعت شود، خداوند به من اجازه قیام خواهد داد، پس بین صفا ومروه با سیصد وسیزده مرد خروج می کنم، آن گاه به کوفه می آیم ومسجد آن را منهدم می سازم وبر اساس بنای نخستین آن بنا می نمایم، وآنچه از ساختمان های جباران پیرامون آن هست نیز ویران می کنم، وبا مردم حجة الاسلام را بجای می آورم وبه یثرب (مدینه) می روم، پس حجره را خراب می کنم وآنچه در آن است - یعنی آن دو - را تازه بیرون می آورم ودستور می دهم در سمت بقیع بر دو چوب خشک آن ها را به دار آویزند، پس آن دو چوب خشک از زیر آن ها برگ می دهد، آن گاه مردم به فتنه ای شدیدتر از فتنه اول دچار می گردند، که آواز دهنده ای از سوی آسمان بانگ می زند: فرو ببر ای زمین وبگیر این ها را، سپس بر روی زمین باقی نمی ماند جز مؤمنی که دلش را برای ایمان خالص کرده باشد. گفتم: "

"ای آقای من! پس از آن چه می شود؟ فرمود: بازگشت، بازگشت، رجعت، رجعت. سپس این آیه را تلاوت کرد: ﴿ثم رددنا لکم الکره علیهم وامددناکم باموال وبنین وجعلناکم اکثر نفیرا﴾ (سوره اسراء: ۶)؛ سپس شما را بر آنان غلبه دهیم وبه اموال وپسرانی مدد نماییم وتعداد شما را بیشتر سازیم. ۴ - در بحار به روایت ابو بصیر؛ امام صادق (علیه السلام) فرمود: هرگاه قائم بپاخیزد مسجد الحرام را خراب می کند تا به وضع سابقش در آورد، ومقام را به جایی که در آن بوده بازگرداند(۶۸۸). ۵ - در حدیث دیگری از آن حضرت آمده: قائم (علیه السلام) مسجد الحرام را خراب خواهد کرد تا به پایه اصلی خودش بازگرداند ومسجد الرسول (صلی الله علیه وآله وسلم) را نیز به اصل خودش باز گرداند وخانه کعبه را به موضع خود بر می گرداند وبر همان اساس بپا می دارد(۶۸۹). ۶ - ودر همان کتاب از غیبت شیخ طوسی به سند خود از امیر المؤمنین (علیه السلام) آمده که: ضمن سخنانی از مسجد کوفه یاد کرد که از سفال وخشت وگل ساخته شده بود، فرمود: وای به حال آن که تو را منهدم سازد ووای به حال آن که خراب کردنت را آسان نماید، ووای بر آن که با پخته شده (آجر) تو را بنا کند که قبله نوح را تغییر دهد، خوشا به حال کسی که با منهدم کننده ات، قائم خاندانم بوده باشد که آنان خوبان امت هستند(۶۹۰)."

"ودر همان کتاب، از ابوبصیر ضمن حدیثی که آن را مختصر کرده گفته است: هرگاه قائم بپاخیزد وارد کوفه شود، دستور می دهد مساجد چهارگانه منهدم گردد تا به اساس آن ها برسد وآن ها را مانند سایبان موسی (علیه السلام) خواهد ساخت، وتمام مساجد را وسعت داده بلندی ها (یا طبقه ها) را از بین می برد، به همان ترتیبی که در زمان پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) بوده، قرار می دهد، وبزرگراه ها را وسعت می دهد که شصت ذراع خواهد شد، وهر مسجدی که بر سر راه باشد خراب می کند، وهر منفذی که به سمت راه عبور مردم، وهر بالکن وفاضلاب وناودانی را که به طرف راه عمومی است می بندد، وخداوند فلک را در زمان او دستور کند چرخیدن می دهد، تا آن جا که یک روز در زمان او همچون ده روز، ویک ماه مانند ده ماه ویک سال همچون ده سال از سال های شما می شود. سپس چندی نمی گذرد که سرکشان موالی(۶۹۱) در رمیلة الدسکره خروج می کنند، ده هزار نفر شعارشان یا عثمان است، پس آن حضرت یکی از موالی را فرا می خواند وشمشیرش را به او می دهد، آن گاه او به سویشان می رود وآن ها را می کشد واحدی از آنان را باقی نمی گذارد. آن گاه به سوی کابل شاه می رود وآن شهری است که هیچ کس پیش از او آن را فتح نکرده، پس آن را فتح می نماید، سپس به کوفه روان می شود ودر آن فرود می آید که منزلش در آن خواهد بود وهفتاد قبیله از قبائل عرب را آواره می سازد(۶۹۲)."

۳ - هدایت بندگان: هدایت وراهنمایی بندگان خدا به راه صحیح وروش استوار، از عظیم ترین حقوقی است که موجب دعا برای آن حضرت می باشد، زیرا که این امر از مهم ترین انواع احیاء وزنده کردن بندگان است، چنان که در حدیثی که در مجلد اول بحار از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) روایت شده این معنی تصریح گشته است(۶۹۳). و در همان کتاب به نقل از کتاب عوالی اللثالی مرسلا از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) روایت است که فرمود: هرکس یک مسأله به شخصی بیاموزد مالک گردان او شده واو را برده خود ساخته است. گفتند: یا رسول الله! آیا او را می فروشد؟ فرمود: نه، ولی به او امر ونهی می کند(۶۹۴). می گویم: از آنچه در بحث نور امام عصر (عجّل الله فرجه) آوردیم دانستی که هدایت تمام اهل ایمان از پرتو حضرت صاحب الزمان است، اضافه بر آنچه از انواع مختلف احکام به مردم آموخته که در احتجاج وبحار وکمال در توقیعات آن جناب آمده است. بنابراین دعا کردن برای آن حضرت به خاطر ادای حق او لازم می باشد."

۴ - هجران آن حضرت (علیه السلام): هجران، از شدیدترین انواع شکنجه وفشار برای دوستان مخلص آن جناب است، از همین روی برای صبر وتحمل این فشار در زمان غیبت، پاداش بسیار وعده فرموده اند. روایاتی که در این باب وارد است، در بخش هشتم خواهیم آورد. البته تردیدی نیست که جدیت واهتمام در دعا برای برطرف شدن عذاب وناراحتی، فطری خردمندان است. ودر بعضی از احادیث آمده که: دل مؤمن از آنچه در زمان غیبت می بیند، آب می شود. یکی از دوستان مناسب این معنی خوش سروده: قد ذاب من الفراق لحمی ودمی * * * واشتد من الشوق الیکم المی کم اشرب عصتی بدمعی ودمی * * * کم اصبر یا لیت وجودی عدمی گوشت وخونم از فراق آب شد، واز شوق شما دردم شدید شد. چقدر اندوه وغصه ام را با اشک وخون بخورم، تا کی صبر کنم ای کاش نیست می شدم. و از جمله ابیاتی که در بعضی از این سحرها به خاطرم افتاد در خطاب به حضرت صاحب الامر (علیه السلام) از درد هجران چنین است: