🎑از تاریخ گذشته درس بگیریم🎑
آنروز که ابوبکر رای آورد، علی (ع) شکست نخورد، مردم سرنوشت خود را به تباهی سپردند.
آنروز که عمر بر مسند خلافت نشست، علی (ع) کوچک نشد، بلکه مردم اشتباهشان را تکرار کردند.
آنروز که شورای شش نفره عثمان را بر علی (ع) ترجیح داد، باز هم علی (ع) شکست نخورد، خواص به مردم خیانت کردند.
ولی آنروز که علی (ع) به خواست مردم بر مسند خلافت نشست، خود را پیروز نمی دانست، بلکه مسئول می دانست، آنروز فقط مردم پیروز شدند.
آنروز هم که شمشیر اشقی الاشقیا فرق علی (ع) را شکافت، باز هم علی (ع) شکست نخورد، که فرمود: فزت و رب الکعبه.
این بزرگترین پیروزیست که رستگار شوی.
ولی آنروز باز هم این مردم بودند که شکست خوردند.
آنروز که در کربلا، سر حسین (ع) و ۷۲ تن از یارانش به نیزه رفت، زینب (س) و اسرا را به نام خارج شدگان از دین! درخرابه های شام گرداندند، مردم هلهله کنان به دورشان جمع شدند، باز هم این مردم بودند که شکست خوردند.
شاید تمام روزهایی که مردم شکست خوردند، نفهمیدند که شکست خورده اند و بر طبل شادی کوبیدند و این قصه شکست مردم چیز عجیبی نیست، که تاریخ همچنان ادامه دارد.
اما بحث امامت و ولایت از صدر اسلام خاری شده در چشم خیلی از دشمنان واقعی که دین اسلام دردی که بعد از ۱۴۰۰ سال هنوز براشون تازگی داره و حتی دیده میشه بعضی از درون اسلام با این مسئله مشکل دارن!حتی بعضی از اونایی که ملبّس هستند به لباس پیغمبر!!! سیاسیون در مقام حرف معتقدند، از همه حتی امام زمان هم، می شود انتقاد کرد!!.
اما در مقام عمل، از نزدیکان آنان اگرانتقاد کنی تاب نمی آورند.
از شهید نواب صفوی پرسیدند:چرا آرام نمی نشینی؟ ببین آیت الله بروجردی ساکت است.
نواب گفت: آقای بروجردی سرهنگ است، من سربازم!
سرباز اگر کوتاهی کند، سرهنگ مجبور می شود بیاید وسط!!
هربار که رهبری دارد می آید وسط میدان، یعنی ما سربازها کم گذاشته ایم.
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا
اگر نماز قضا بشه میشه جبران کرد.
اگر روزه قضا بشه میشه جبران کرد.
ولی اگر دفاع از ولایت قضا بشه، تاریخ به ما میگه نمیشه جبران کرد.
یکبار در سقیفه قضا شد، حضرت زهرا (س) را شهید کردند.
یکبار در صفین قضا شد، حضرت علی (ع) را شهید کردند.
یکبار در کوفه قضا شد، تابوت امام حسن (ع) تیرباران شد.
یکبار در کربلا قضا شد، بر پیکر امام حسین (ع) اسب تازاندند.
مواظب باشیم ولایتمان قضا نشود.
سوال بصیرت چیست؟
جواب: به زبان ساده و روان یعنی تشخیص حق از باطل در زمان خاص خودش، یا درک درونی .
آنها منتظران و یاوران مهدی (عج) هستند، ربطی به سواد و دانش هم ندارد، چون خیلی از باسوادان در همین ۴۴ ساله انقلاب اسلامی مردود شدند، باشد ما همانند حاج قاسم ها مطیع رهبری باشیم و از دایره ولایت خارج نگردیم و عاقبت بشر نشویم» ان شاءالله.
التماس دعا »۱۴۰۲/۶/۲۸
https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c
🌴🖋📖بخش اول: شناختن امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) واجب است
ایمان بدون شناخت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تحقق نمی پذیرد؛ در این مطلب هم دلیل عقلی هست وهم دلیل نقلی.
🌅۱- دلیل عقلی:
علت ها وفلسفه هایی که برای ضرورت ولزوم وجود پیامبر گفته اند، همان علت ها برای ضرورت وجود جانشین ووصی پیغمبر نیز صادق است که پس از وفات آن حضرت لازم است بوده باشد تا مردم به جانشین پیغمبر در شؤون مختلف زندگی خود مراجعه کنند، همان گونه که به پیغمبر مراجعه می کردند، پس بر خداوند متعال واجب است که او را نصب فرماید وبر مردم نیز واجب است آن امام را بشناسند؛ زیرا که پیروی کردن بدون معرفت وشناخت امکان ندارد.
اگر کسی اشکال کند که: علت برانگیختن پیغمبر با این مورد فرق می کند؛ زیرا که مردم در امور معاش وشؤون زندگی مادی وجنبه های اخروی وامور مربوط به معاد، به پیغمبر نیازمندند تا از جانب خداوند قانونی برای آنان بیاورد ومطابق آن عمل نمایند وچون پیغمبر آن چه مورد نیاز مردم است را برای آنان بیاورد وقواعد واحکامی بر ایشان بیان فرمود ومردم آن ها را شناختند وعمل کردند، دیگر نیاز برطرف می شود وبرای بیان وآموزش قواعد واحکام دین وجود علما کتاب های مربوطه بسنده است، پس وجود وصی وجانشین پیغمبر لازم نیست!
در جواب می گویم: این اشکال به چند جهت نادرست است:
اول: پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) قواعد را به طور کلی بیان فرموده ودستورات دین را به مقدار مورد نیاز عموم در آن زمان تشریح کرده است، واین مطلب برای کسانی که به احادیث پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) مراجعه کنند واضح است. بنابراین احتیاج مردم با آن مقدار از بیان برطرف نشده، بلکه پاره ای از مسائل حتی بر علما ودانشمندان بزرگ پوشیده می ماند - تا چه رسد به دیگران - پس افراد بشر از وجود امام وپیشوای معصوم ناگریز هستند تا به او مراجعه کنند ومطالب مورد نیاز خویش را از او بیاموزند.
البته تردیدی نیست که پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) تمام احکام وعلوم را به وصی خود سپرده که پس از آن حضرت (علیه السلام)، رهبری مردم را - از طرف خداوند - به عهده داشته است، وهر امامی به امام بعد از خودش سپرده تا این که نوبت به امام زمان ما (عجل الله تعالی فرجه الشریف) رسیده است. باری، امامان (علیهم السلام) احکام الهی را که پیغمبر گرفته اند برای مردم بیان می کنند وآنان را با مبانی ومفاهیم دین مقدس آشنا می سازند.
همچنین تردیدی نیست که آن بیانگر احکام دین اگر معصوم نباشد، مردم به گفته های او اطمینان واعتماد نخواهند کرد وهدف از برگزیدن او تحقق نخواهد یافت.
دوم: افراد انسان به خاطر وضع طبیعی که دارند وبا توجه به هواها وخواسته های نفسانی شان، در نزاع وکشمکش واختلاف واقع می شوند، این معنی را با وجدان احساس نموده وبا چشم می بینیم، لذا مقتضای لطف خداوند است که برای از میان رفتن هر گونه نزاع واختلاف، شخصی را تعیین نماید که حقایق وواقعیت ها را کاملاً بداند، تا در هر زمان مردم به چنین شخصی رجوع کنند ودر نزاع ها ومرافعه ها از او کمک بگیرند، ودر نتیجه حق به حق دار برسد وعدالت الهی در میان گسترش یابد. وآن شخص که خداوند او را برای رفع اختلاف ونزاع برگزیده، همان امام علی است که مردم وظیفه دارند از او پیروی کنند ودر شؤون مختلف خود به او مراجعه وبر او اعتماد نمایند.
اگر اشکال کنید که امامان ما (علیه السلام) در زمان حضورشان جز بر مبنای قواعد ظاهری حکم نمی کردند، وبه عبارت دیگر: آنان روی قواعدی که علما در زمان غیبتشان حکم می کنند حکم می کردند. پس چگونه ادعا می شود که مقتضای لطف الهی تعیین ونصب امام است تا بر مبنای حق وواقعیت ها حکم کند؟
می گوییم: این روش به خاطر مانعی بود که از ناحیه مردم وجود داشت، چنان که مانع ظهور امام نیز از طرف مردم است. پس در این صورت هیچ گونه اعتراضی بر آنان وارد نیست وبه هیچ وجه نباید خیال کرد که این امر با لطف الهی متناقض است. دلیل بر این مدعی روایاتی است که از خود ایشان وارد شده وتصریح می کند که چنانچه ریاست وخلافت به طور کامل به آنان واگذار می شد ودر تصرفات، دستشان باز می بود، به حکم آل داوود حکم می کردند واحکام واقعی را برای مردم آشکار می ساختند. از جمله روایتی است که در اصول کافی از ابوعبیده حذاء آمده است که حضرت ابو عبد الله صادق (علیه السلام) فرمود: ای ابوعبیده! هرگاه قائم آل محمد (علیه السلام) بپاخیزد، به حکم داوود وسلیمان (علیه السلام) حکم می کند واز بینه وشاهد نخواهد پرسید(۱۱).
و در همان کتاب در خبر صحیح از ابان منقول است که گفت: از حضرت ابو عبد الله صادق (علیه السلام) شنیدم که می فرمود: دنیا تمام نخواهد شد تا این که مردی از تبار من ظهور نماید که به حکم آل داوود حکومت کند واز بینه وشاهد نپرسد، به هر موجودی حقش را می دهد(۱۲).
و نیز در همان کتاب به سند صحیح از عمار ساباطی آمده است که گفت: به حضرت امام صادق (علیه السلام) عرضه داشتم: اگر حکومت به دست شما رسد چگونه حکم خواهید کرد؟ فرمود: به حکم الهی وبه حکم داوود؛ پس هرگاه بر ما قضیه ای پیش بیاید که حکم آن نزد ما حاضر نباشد، روح القدس آن را به ما القا خواهد کرد(۱۳).🌴🔰🌴🔰🌴📗🍃
💫📜🗞📗📕📒📔 قسمت اول