eitaa logo
🌹 منتظران ظهور 🌹
2.8هزار دنبال‌کننده
16.2هزار عکس
9.7هزار ویدیو
301 فایل
🌷بسم ربِّ بقیة الله الاعظم (عج)🌷 سلام بر تو ای امید ما برای زنده کردن حکومت الهی مرا هزار امید است و هر هزار تویی کپی متن با ذکر صلوات و دعای فرج ، حلال است🙏🏻 ادمین: @Montazer_zohorr تبادل و تبلیغ: https://eitaa.com/joinchat/1139737620C24568efe71
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 | آنهایی که رای آوردید و آقایان و خانم هایی که مسئولیت دارید هر روز این فیلم و صحبت های شهید فاتح را گوش کنید| 🔻🔻 شهید فاتح: «این کسایی که بعد از ما میان و مسئولیت قبول میکنن، لله .. وجدانی کار کنن.» 🔹 دوست شهید به رضا بخشی که به فاتح معروف است در این فیلم کوتاه خطاب به شهید می گوید: فکر کن شهید شدی نیستی چه حرفی برای مردم داری؟؟ 🔻 شهید بخشی می گوید: رفقای خودم همه رفتند و همه چیز را به خاطر شهدا تحمل می‌کنیم. ◇ همه دقت کنند خون کسانی که در این راه مقدس آمدند به خاطر اشتباه بعضی ها حیف و پایمال نشود. ◇ هرکسی مسئولیت قبول می‌کند وجدانی کار کند و خون هایی که ریخته شد و دست و پاهایی که قطع شد را فراموش نکنند. 🌷 شهید رضا بخشی،جانشین فرمانده فاطمیون در سال۱۳۶۵ به منطقه جاده سیمان مشهد به دنیا آمد. ◇ شهید بخشی دروس حوزوی را در «جامعه المصطفی العالمیه» دنبال کرد و در دانشگاه پیام نور فریمان نیز در رشته حقوق تحصیل کرد. ◇ این شهید به زبان های انگلیسی و عربی کاملاً مسلط بود. او بی آنکه پدر و مادر را از رفتنش به سوریه و مبارزه با تکفیری ها باخبر کند، به فاطمیون پیوست. ◇ خیلی از رزمنده‌های ایرانی و عراقی و سوری او را به خاطر موفقیت هایش به نام «فاتح» می خواندند. ◇ شهید بخشی ۹ اسفند ۱۳۹۳ در جریان آزادسازی تپه تل قرین در حومه درعا به شهادت رسید. https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
"دهم: رعایت ترتیب در دعاهایی که از معصومین (علیهم السلام) نقل گردیده واجب است، زیرا که همچون - سایر عبادت ها- توفیقی می باشد، (وبه چگونگی روایت شدن از ایشان بستگی دارد)، بنابراین مخالفت با ترتیبی که از آنان رسیده به قصد ورود از ایشان بی تردید بدعت است، ولی خواندن برخی از فرازهای آن دعاها به مقصد مطلق دعا مانعی ندارد، به دلیل اصل (در علم اصول قاعده چنین است که هرگاه در چیزی شک کنیم که حرام است یا نه؟ چون دلیلی بر حرمتش نیابیم اصل آن است که حرام نباشد) وبه دلیل عمومات امر به دعا کردن چنان که پوشیده نیست. یازدهم: از آنچه گفته شد، این نکته هم ظاهر گشت که: افزودن چیزی در دعاهای روایت شده - به قصد این که آن زیادت نیز از معصوم رسیده - جایز نیست، چون تشریع (داخل کردن چیزی که از دین نیست در آن) است. اما زیاد کردن چیزی به قصد ذکر دو وجه دارد: ۱- جایز بودن، به جهت آنچه در چند روایت آمده که ذکر خداوند در هر حال نیکو وخوب است، وبه همین جهت این کار را در نماز نیز جایز دانسته اند، در دعا که امر سهل تر است. ۲- ممنوع بودن، به جهت آنچه در اصول کافی به سند معتبر همچون صحیح، از علاء بن کامل آمده که گفت: شنیدم حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرمود: (مقصود از) واذکر ربک فی نفسک تضرعاً وخیفة ودون الجهر من القول(۹۱)؛ وپروردگارت را در دل با تضرع وبیم یاد کن وبدون آواز بلند. هنگام شام: لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک وله الحمد یحیی ویمیت ویمیت ویحیی وهو علی کل شیء قدیر هیچ معبود حقی جز خداوند نیست، شریکی ندارد، ملک مخصوص به اوست وحمد او را است، زنده می کند ومی میراند، ومی میراند وزنده می کند، واو بر هر چیزی توانا است. راوی گوید: (ضمن تکرار دعا) گفتم: بیده الخیر؛ خیر در دست او است. امام (علیه السلام) فرمود: خیر در دست او است. ولی همین طور که به تو می گویم بگو ده مرتبه: واعوذ بالله السمیع العلیم؛ وپناه می برم به خداوند شنوای دانا. هنگامی که خورشید طلوع می کند ونیز هنگامی که غروب می نماید، ده بار بگو. که تفصیل ندادن امام (علیه السلام) در این حدیث، به ویژه با ملاحظه این که کلمه بیده الخیر در چند روایت در تهلیل لا اله الا الله مزبور آمده که در کتاب یاد شده روایت گردیده، دلالت دارد بر لزوم پیروی از امامان (علیهم السلام) در دعاها واذکاری که از ایشان رسیده بدون کم وزیاد کردن در آنها؛ زیرا که آنان اهل ذکر هستند که امر شده ایم از ایشان سؤال کنیم ودر پی آنان گام نهیم، وامام (علیه السلام) تفاوتی نگذاشت بین این که این کلمه را به قصد ورود بگوید، یا به قصد مطلق ذکر.
"و نیز بر این مطلب دلالت می کند، آنچه در کتاب کمال الدین از عبد الله بن سنان روایت آمده که گفت: حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمود: به زودی شبهه ای به شما خواهد رسید که بدون نشانه (بدون علمی) وبدون امام راهنمایی - یعنی در ظاهر - خواهید ماند واز آن شبهه نجات نمی یابد مگر کسی که دعای غریق را بخواند. راوی پرسید: دعای غریق چگونه است؟ فرمود: بگوید: یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک؛ خداوندا! ای بخشنده! ای مهربان! ای دگرگون کننده دل ها! دل مرا بر دینت پایدار ساز. پس من گفتم: یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب والابصار ثبت قلبی علی دینک. فرمود خدای (عزَّ وجلَّ) دگرگون کننده دلها ودیده ها است، ولی آن طور که من می گویم بگو: یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک.(۹۲) و در وسائل، از خصال به سند خود، از اسماعیل بن الفضل آمده که گفت: از حضرت صادق (علیه السلام) درباره فرموده خدای (عزَّ وجلَّ) وسبح بحمد ربک قبل طلوع الشمس وقبل غروبها(۹۳)؛ وپروردگارت را پیش از طلوع آفتاب وپیش از غروب آن تسبیح وستایش کن. پرسیدم. فرمود: بر هر مسلمان فرض است که ده مرتبه پیش از طلوع خورشید وده مرتبه پیش از غروب آن بگوید: لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک وله الحمد، یحیی ویمیت وهو حی لا یموت بیده الخیر وهو علی کل شیء قدیر؛ هیچ معبود حقی جز الله نیست، اوست یگانه ای که شریکی ندارد، ملک او را است وستایش به او اختصاص دارد، زنده می کند ومی میراند واو است زنده ای که نخواهد مرد، خیر در دست (قدرت) او است واو بر هر چیزی توانا است. راوی گوید: پس من گفتم: لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک وله الحمد، یحیی ویمیت ویمیت ویحیی.... فرمود: فلانی! شک نیست که خداوند زنده می کند ومی میراند ومی میراند وزنده می کند، ولی همان طور که من می گویم تو بگو.(۹۴) می گویم: می توان بین این دو وجه را چنین جمع نمود که: برای هر دعا وذکری اثر خاصی هست، مانند: داروها وترکیبات طبی. ولی تأثیر ونتیجه مورد نظر از آنها حاصل نمی شود، مگر با ترتیب وترکیبی که از طبیب حاذق گرفته شده باشد، هر چند که بدون آن ترتیب نیز تأثیری دارند، دعاها وذکرها هم این طور هستند که اثر خاص از آنها حاصل نمی گردد، مگر با رعایت چگونگی معینی که از امامان معصوم (علیهم السلام) روایت آمده که طبیبان جان مردمند. واز همین روی امام (علیه السلام) فرمود: البته خداوند دگرگون کننده دل ها ودیده ها است، ولی این طوری که من می گویم بگو. بنابراین امر (به این که مانند گفته من بگو) ارشادی(۹۵) می باشد، وبا دلایل جواز افزودن در دعاها به قصد مطلق ذکر منافاتی ندارد، (دقت کنید). ویا این که بر بهترین نحوه دعا آن را حمل نماییم - چنان که در دلایل مستحبات بیان شده - واین در صورتی است که امر را مولوی بدانیم. دوازدهم: سخن گفتن در بین دعاهای روایت شده جایز است، به حکم اصل جواز. وآیا این کار با تأثیر مطلوب منافات دارد یا نه؟ 💐💫💐💫💐💫💐💫 🔆📗قست4⃣1⃣ المکارم
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
29.89M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
❌نظم نوین جهانی 👤🎥استادرائفی پور 💠قسمت ۷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔅 پای درس بزرگان * ما بدون صاحب نیستیم علیه‌السلام صاحب ماست ...
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
19.08M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
❌ظهورامام زمان 📡فیلم های هالیوود 👤🎥استادرائفی پور
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
"دوازدهم: سخن گفتن در بین دعاهای روایت شده جایز است، به حکم اصل جواز. وآیا این کار با تأثیر مطلوب منافات دارد یا نه؟ ظاهراً اگر به مقداری بود که عرفاً با مشغول بودن به دعا منافات نداشت، ضرری ندارد وگرنه دعا را از اول شروع کند، چون اوامری که در مورد دعاهای رسیده از معصومین روایت گردیده، مقید به سکوت وسخن نگفتن در اثنای آنها نیست، بنابراین بر متعارف ومعمول حمل می شود، در عین حال تردیدی نیست که سخن گفتن در اثنای دعا با کمال عمل منافات دارد، پس شایسته است آنچه مقتضای کمال است در هر حال رعایت گردد. واز اینجا روشن شد که اگر نذر کند که در اثنای دعا سخن نگوید، وفای به این نذر واجب است؛ چون سخن نگفتن اثنای دعا رجحان دارد، چنان که پوشیده نیست. سیزدهم: قطع کردن دعا جایز است به حکم اصل. واگر اشکال کنید که فرموده خدای تعالی: ولا تبطلوا اعمالکم(۹۶)؛ واعمالتان را باطل مکنید. دلالت دارد بر این که قطع نمودن دعا جایز نیست. در جواب گوییم: احتمال دارد که مراد نهی از باطل ساختن عمل تمام باشد، به این که شخص پس از پایان رساندن کارش چیزی که مایه فساد آن باشد از او سر بزند، مانند عجب وخودپسندی واذیت کردن وشرک وسایر اموری که عبادت را از بین می برد، واز این قبیل است فرموده خدای تعالی: لا تبطلوا صدقاتکم بالمن والاذی(۹۷)؛ صدقه های خود را با منت نهادن واذیت کردن تباه مسازید. ولقد اوحی الیک والی الذین من قبلک لئن اشرکت لیحبطن عملک(۹۸)؛ وبه راستی که به تو و(پیغمبران) پیش از تو وحی شد که اگر شرک ورزی عملت محو وتباه خواهد گشت. واحتمال می رود که منظور نهی کردن از ایجاد عمل به گونه باطل باشد، از باب اینکه گویند: دهانه چاه را تنگ کن؛ یعنی از اول تنگ بساز واو را نشانیدم؛ یعنی او را نشسته قرار دادم وخانه را فراخ کردم؛ یعنی آن را وسیع بنا نمودم. ومحتمل است که مقصود چنین باشد: اعمال خود را قطع مکنید. وظاهراً - چنان که یکی از استوانه های علم یادآور شده - همان احتمال اول مراد باشد، وبر فرض که نپذیرد واحتمالات را مساوی بدانید، استدلال نیز ساقط می گردد، واصل اولی از معارض سالم می ماند که در نتیجه قطع کردن دعا جایز است. (دقت کنید) چهاردهم: مستحب است در دعا برای تعجیل فرج حضرت خاتم الاوصیا امام زمان (علیه السلام) صدا بلند گردد، به ویژه در مجالسی که برای دعا فراهم شده باشد؛ زیرا که نوعی از تعظیم شعائر خداوند است وشعائر خداوند همان نشانه ها ومظاهر دین او است که: ومن یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب(۹۹) وهر آن کس شعائر خداوند را تعظیم کند، همانا که آن از تقوای دل ها است. وبه جهت فرموده امام (علیه السلام) در دعای ندبه: الی متی اجار فیک یا مولای والی متی؛ تا کی برای تو ای سرورم با صدای بلند (دعا کنم و) استغاثه وزاری نمایم. در قاموس آمده: جأر بر وزن منع، جأراً وجؤراً: صدایش را به دعا بلند کرد وتضرع واستغاثه نمود. و در مجمع البحرین گوید: فرموده خدای تعالی: فالیه تجأرون(۱۰۰)؛ صدای خود را به دعا بلند می کنید. گفته می شود: جأر القوم الی الله جوراً؛ هرگاه به درگاه خداوند دعا کنند وصدای خود را به انابه وزاری بلند نمایند، واز این گونه است حدیث کأنی انظر الی موسی له جور الی ربه بالتلبیة؛ گویی به موسی می نگرم که با صدای بلند واستغاثه به درگاه پروردگارش لبیک می گوید. که منظور از جور، استغاثه وبلند کردن صدا است. پانزدهم: مستحب است که دعا کردن در حال اجتماع باشد، به جهت روایتی که در اصول کافی به سند خود از ابی عبد الله امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود: هیچ گروه چهل نفری نیستند که با هم جمع شوند، پس به درگاه خدای (عزَّ وجلَّ) درباره امری دعا کنند، مگر این که دعایشان مستجاب می گردد، واگر چهل تن نباشند، پس چهار نفر خداوند (عزَّ وجلَّ) را ده بار بخوانند دعایشان مستجاب می شود، واگر چهار نفر هم نباشند، پس هرگاه یک شخص چهل بار خداوند را بخواند، خدای عزیز جبار دعایش را به اجابت می رساند.(۱۰۱) ودر همان کتاب از حضرت امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود: پدرم چنین بود که هرگاه واقعه ای او را اندوهگین می ساخت، زنان وکودکان را جمع می کرد، سپس دعا می نمود وآنها آمین می گفتند.(۱۰۲) شانزدهم: جایز - بلکه مستحب - است که ثواب دعا برای آن حضرت (علیه السلام) را به مردگان هدیه کند، به دلیل عموم روایاتی که در مورد هدیه فرستادن برای اموات رسیده، همچنان که جایز بلکه مستحب است که در این دعا از آنان نیابت نماید، مانند سایر کارهای مستحب، به این صورت که مؤمن در حق مولایش صاحب الزمان (علیه السلام) دعا کند واز خداوند - عز اسمه - زودتر رسیدن فرج وظهور آن حضرت را بخواهد به قصد نیابت از پدر ومادرش یا سایر امواتش، بلکه اموات مؤمنین ومؤمنات. وبه طور عموم وخصوص چند روایت بر این مطلب دلالت دارد، از جمله: در وسائل، از حماد بن عثمان آمده که در کتابش گوید:
"امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر کس از مؤمنین عملی را از (طرف) مرده ای انجام دهد، خداوند دو برابر اجر آن را به او می دهد ومرده هم به آن عمل متنعم می گردد.(۱۰۳) و از عمر بن یزید آمده که گفت: حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر کدام از مؤمنین کار نیکی را (به نیابت) از مرده ای به جای آورد، خداوند پاداشش را دو برابر دهد ومیت به آن عمل بهره مند گردد.(۱۰۴) و از حماد بن عثمان، از امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود: همانا نماز وروزه وصدقه وحج وعمره وهر کار نیکی مرده را سود می رساند، تا آن جا که بسا میتی در فشار است، پس بر او توسعه می دهند وبه او گفته می شود: این در ازای عمل فرزندت فلانی وعمل برادر دینی ات فلانی است.(۱۰۵) و از هشام بن سالم - که یکی از اصحاب وشاگردان امام صادق (علیه السلام) وامام کاظم (علیه السلام) بوده - روایت است که می گوید: به او - امام (علیه السلام) - عرض کردم: آیا دعا وصدقه وروزه ومانند این ها به مرده می رسد؟ فرمود: آری. گفتم: وآیا می داند که چه کسی برایش آن را می فرستد؟ فرمود: آری. سپس فرمود: به طوری که بسا باشد که او مورد خشم است و(به برکت این عمل) مورد رضا واقع گردد.(۱۰۶) و از علاء بن رزین، از امام صادق (علیه السلام) است که فرمود: (لازم است از سوی) مرده، حج وروزه وبرده آزاد کردن وکارهای خیر قضا شود.(۱۰۷)"
"از بزنطی، از امام رضا (علیه السلام) آمده که فرمود: از طرف مرده، روزه وحج وبرده آزاد کردن وکار نیکش قضا شود.(۱۰۸) و از مؤلف الفاخر آمده که گوید: از جمله اموری که بر آن اجماع شده واز گفتار امامان (علیهم السلام) به صحت رسیده است، این که: از سوی مرده تمام کارهای نیکش (باید) قضا گردد. و اخبار دیگری که به جهت رعایت اختصار از آوردن آنها خودداری کردیم. ونیز شاهد بر آن است آنچه در دعا وارد شده که اللهم بلغ مولای صاحب الزمان عن جمیع المؤمنین والمؤمنات فی مشارق الارض ومغاربها خدایا! به مولایم صاحب الزمان (علیه السلام) از سوی همه مؤمنین ومؤمنات در سراسر خاورها وباخترهای زمین (درودها) ابلاغ فرمای... هفدهم: جایز - بلکه مستحب - است در این عمل مبارک از زندگان نیز نیابت شود، به ویژه از سوی والدین وخویشاوندان، ودلیل بر این چندین روایت به طور صریح یا تلویح می باشد، از جمله: در وسائل، از علی بن ابی حمزه آمده که گفت: به حضرت ابو ابراهیم (موسی بن جعفر (علیه السلام)) عرض کردم: حج ونماز وصدقه از طرف زندگان ومردگان از خویشان ودوستانم انجام دهم؟ فرمود: آری. از (طرف شخص) صدقه بپرداز ونماز بگزار وبه خاطر این نیکی نسبت به او اجری خواهی داشت.(۱۰۹)🔆🔰🔆🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🌴📖قسمت5⃣1⃣ 📙📘جلددوم المکارم
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 دختربچه فلسطینی تو سرمای بیرون وایساده، یه نفر ازش می‌پرسه تو این سرما چرا بیرونی؟😭 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌸🍃🌸🍃 پسر جوانی مریض شد. اشتهای او کور شد و از خوردن هر چیزی معده‌اش او را معذور داشت. حکیم به او عسل تجویز کرد. جوان می‌ترسید باز از خوردن عسل دچار دل‌پیچه شود لذا نمی‌خورد. حکیم گفت: بخور و نترس که من کنار تو هستم. جوان خورد و بدون هیچ دردی معده‌اش عسل را پذیرفت. حکیم گفت: می‌دانی چرا عسل را معده تو قبول کرد و پس نزد و زود هضم شد؟ جوان گفت: نمی‌دانم. حکیم گفت: عسل تنها خوراکی در جهان طبیعت است که قبل از هضم کردن تو، یک‌بار در معده زنبور هضم شده است. پس بدان که عسل غذای معده توست و همچنین سخن غذای روح توست. و اگر می‌خواهی حرف تو را بپذیرند و پس نزنند و زود هضم شود، سعی کن قبل سخت گفتن، سخنان خود را مانند زنبور که عسل را در معده‌اش هضم می‌کند، تو نیز در مغزت سخنان خود سبک سنگین و هضم کن سپس بر زبان بیاور ‎ https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c