نهی شدید از یاس درفرمایشات رسول خدا (ص) که ایشان سه بار لعنت میفرستندبر ناامیدکنندگان و لذا اهمیت روحیه داشتن و روحیه دادن به همدیگر و امیدواری به رحمت خدا و امیددادن در حرف و عمل که باعث پیشرفت وحرکت و نشاط درخانواده و اجتماع است و آثار و برکات فراوانی دارد

. بسم الله الرحمن الرحیم 🔶 #سبک_زندگی_موثرتر_از_آگاهی و ایمان اصلا همه‌چی قاطی شده!😐 رفتم تو شهر کویری می‌بینم برنج آورده، گفتم اینجا برنج می‌کارین؟میگه نه آقا برنج کجا بود اینجا که آب نیست. 🔺خب پس چرا برنج می‌خورین؟برنج واسه شماله، برنج خشک میکنه بدن آدمو! 🔹خب شما چند نوع آبگوشت دارین از اونا بخورین. میگه حاج آقا آخه کلاس داره 👈👈زندگی اینه؟؟؟؟ زدی بدن خودتو نابود کردی.. غذای تو چیه؟؟؟ مگه خدا نفرمود:" فلینظر الانسان الی طعامه" آدم باید ببینه چی میخوره.💖 🔺آقا الان بورس فلان حیوان رو بخرن! چوپانن؟؟؟؟؟❗ ▫️میگه مگه سگ داشتن بده ؟ نه اتفاقاً ؛اول بگو گوسفنداتو کجا نگه می داری؟ اونو بگو ... چون سگ ، نگهبانِ گوسفنده‼️ یا تربیت شده کار خاص. کاربرد داره ! الان کاربردش برای شما مشخصه یا فقط شده جزء سبک زندگی؟؟؟ 🔸سبک زندگی، یعنی اینکه کدوم رفتارهارو «« معمولاً »»» داری... دونه دونه رو باید طی آدابی برنامه‌ریزی بکنیم ؛ و یکی یکی شیوه برخورد رو بدونیم. 🔘 نه اینکه جو گیر بشیم جامعه میره به سمت سگ مام بریم ! ❎اصلاً توهین آمیزه این سبک به شما تزریق بشه ! متوجه ای؟؟؟

#نکته 🔴 ذکری برای از بین رفتن غم از دل! 🔸اگر عمیقاً اعتقادات خود را پیش خودت یادآوری و مرور کنی، اندوه از دلت زدوده می‌شود و سرور جای آن ایجاد می‌شود! امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: کسی که به خدا اعتماد کند، خدا به او سرور می‌دهد و هر کسی به خدا توکل کند، خدا اُمورش را کفایت و اصلاح می‌کند. (کشف‌الغمه/۲/۳۴۶) 🔸امام رضا‌(ع) می‌فرماید: به‌خاطر برخی مسائل غمگین شده بودم، پدرم به من فرمود: خدا را صدا بزن تا غم از دلت برود، و ذکر «یَا رَءُوفُ یَا رَحِیم» را زیاد بگو!( دعوات راوندی/۴۵) 🔸ذکر «یارئوف» اثر ویژه‌ای در از بین بردن غم دارد! یک عارف بزرگوار می‌فرمود: وقتی دل‌تان گرفت و گرفتار شدید ذکر «یارئوف» را زیاد بگویید و با این ذکر به امام رضا‌(ع) متوسل شوید. گویا خدا وقتی بخواهد برای این ذکر شما اثری بگذارد کارتان را به امام رضا‌(ع) می‌سپارد! 🔸دربارۀ اثر اذکار در رفع مشکلات مختلف زندگی، کتاب انیس الصادقین نوشتۀ آیت‌الله یعقوبی، کتاب خوب و معتبری است. ذکرهایی هست که گره‌های ما را باز می‌کند، دل را قرص می‌کند و ترس و نگرانی و اندوهِ بد را از دل می‌برد، و بعد، تازه آدم شروع می‌کند به حال خوش معنوی پیدا کردن. 🌴علیرضا پناهیان🌴

*خواب بودم نیمه شب در بسترم* سایه ای افتاد ناگه بر سرم *خواب بر چشمم هنوز تحمیل بود* سر بلند کردم که عزرائیل بود *رنگ از رخسار گلگونم پرید* آب پیشانی به دامانم چکید *دست و پایم سست، تن خیس از عرق* خِس خسی در سینه، جانم بی رمق *التماسش کردم و گفتم : امان* گفت : امر است از خدای آسمان *زندگانی بر سرت پایان گرفت* از تو باید این دقیقه جان گرفت *گفتمش : مال و منالم مال تو* تا رها یابم من از چنگال تو *گفت : نه هنگامه ی هجران توست* آنچه داری سهم فرزندان توست *سالها از عمر خود دادی هدر* از گناهان کاش می‌کردی حذر *آن همه فرصت چه کردی تا کنون* حال فرصت از کفَت آمد برون *کن وداع با خانمان و زندگی* رَو به عُقبی با چنین شرمندگی *گفتم أشهد ، جان من تسلیم شد.* روح من دست ملَک تقدیم شد *سخت جانم را برون آورد مَلَک* ناله‌ام افتاد در گوش فلک *لاشه ای دیدم زمن در بستر است* چشمهایش بسته و گوشش کر است *صبح شد دیدم عیال و خانمان* آمدند بر بسترم گریه کنان *دخترم می زد به صورت : کای پدر* زود بستی از میان بار سفر *آن طرف تر خواهرم خون می‌گریست* داد می زد این مصیبت چیست؟ چیست؟ *یک نفر آمد لباسم را درید.* آن دگر گفتا که تابوت آورید *غسل میّت دادنم خویشان من* در کفن پیچیده کردند جان من *سوی قبرستان روان کردند مرا* اهل منزل صد فغان کردند مرا *زین پس از آنان سرایم دور بود.* بعد از این‌ها منزل من گور بود *بردَنم در قبر نهادند در لحد* قبر شد منزلگه من تا ابد *خاک را بسیار بر من ریختند.* خود دعایی کرده و بگریختند *آن زمان من بودم و تنگی گور* ظلمتی گسترده بی یک ذره نور *ناگهان آمد صدای گفتگو* دو مَلَک ، با گرز دیدم روبرو *گفت برخیز ای فلان ابن فلان* لحظه‌ی پرسش رسیده ست این زمان *اولین پرسش : بگو ربّ تو کیست؟* دومین پرسش : بگو دین تو چیست؟ *سومین پرسش : که بود پیغمبرت؟* کو نماز و روزه ، حجّ اکبرت؟ *مانده بودم در جواب آن دو من* مهر خاموشی مرا بُد بر دهن *رَبّ؟ نمیشناسم نکردم طاعتش* دین؟ نکردم پیروی یک ساعتش *بی جوابم چون بدیدند آن زمان* برسرم کوبید با گرزی گران *آنچنان گرزی که آتش در گرفت* شعله هایش گور من را بر گرفت *وامصیبت این چه حال است ای خدا* ناگهان آمد به گوشم این ندا *بنده ی من : حُبّ دنیا داشتی* عمر جاویدان به خود پنداشتی *حُبّ عیش و نوش و ثروت بود تورا* پیروی از نفس و شهوت بود تورا *بر نماز خویش کاهل می‌شدی* روزه می‌آمد تو غافل می‌شدی *دست یاری با شیاطین داشتی* بی خیالی از برِ دین داشتی *غافل از یاد خدا بودی کنون* از عذاب سخت کی آیی برون *در غل و زنجیر کردند پای من* پس نشان دادند به من مأوای من *یک در از دوزخ برایم باز شد.* ناله و درد و فغان آغاز شد. *ضجّه‌ها کردم خدایا الأمان* شعله ای برخاست بند آمد زبان *آه ، دیدم ناله ام بی حاصل است* دیدم آنجا منزل این جاهل است *آرزو کردم که : ای کاش این زمان* بر بگردم ساعتی را در جهان *تا تن از دوزخ دمی راحت کنم* بی نهایت سجده و طاعت کنم *آرزویم بود این ، اما چه سود* راه برگشتی برای من نبود. *نشر صدقه