💚✨يک سبـد خوشبختی 🤍✨يک دنــيـا زیـبـــایــی 💚✨يک آسمان لطف خداوند 🤍✨یک لب خــنــدان 💚✨یک دل شــــاد 🤍✨یه خونه ی دل پر از صفا  💚✨آرزوی قلبی من برای شما 🤍✨روزتــــون شـــاد شـــاد 💚✨و پـر از خـیـر و بـرکـت 💚✨تقدیم با بهترین آرزوها

☘✨بعضی دعاها عجیب به دل می شینه…! ☘✨خداوندا： نه آنقدر پاکم که مرا کمک کنی 🤍✨و نه آنقدر بدم که رهایم کنی …   ☘✨میان این دو گم شده ام 🤍✨هم خودم و هم تو را آزار می دهم … ☘✨هر چه تلاش کردم نتوانستم 🤍✨آنی شوم که تو می خواهی ☘✨و هـرگـز دوسـت نــدارم 🤍✨آنی شوم که تو رهایم کنی … ☘✨خدایا دستم به آسمانت نمی رسد اما 🤍✨تو که دستت به زمین میرسد بلندم کن ... ☘✨" امــیــن یــارب الـعـالـمـیـن

🌸✨امـروزتـان بـه زیـبـایـی گـل ⚪️✨روزتان بی نظیر و سرشار 🌸✨از اميد و اتفاق‌های خوب ⚪️✨و انرژی مثبت و شگفت انگیز باشه 🌸✨و خوشبختی مهمان دائمی ⚪️✨زنـــدگــیــتــون بـــاشــه 🌸✨امروزتون غرق در عطر گل ⚪️✨6 شهریور ماهتون غرق در گل

‍ در این ماه صفر 🌙 به نیت سلامتی آقا امام زمان عج💚 و باز شدن گره های کور زندگیمون صلواتی ختم میکنیم 🙏 ✨🌙اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ🌙✨

🌸✨الـــهــــی🤲 ⚪️✨به مهربانی تو چشم دوخته ام 🌸✨و دست به سوی بخشش تو دراز کرده ام. ⚪️✨پس محرومم مدار 🌸✨که تو را می خوانم ⚪️✨و در عذابم مخواه 🌸✨که از تو بخشایش می طلبم. ⚪️✨الهی، بر من ببخشا 🌸✨که تو بر من آگـاهـی ⚪️✨و عــذابــم مـکــن 🌸✨کـه بـر مـن تـوانـایـی. ⚪️✨بــه مــهــربــانــی ات، 🌸✨ای مهربان ترینِ مهربانان 🌸✨آمیـــن یا اَرْحَمَ الرّاحِمین  ⚪️✨ای مهربان ترین مهربانان

🍃یاصاحب‌الزمان‌‌...🍂 نامه‌ای از مهربانْ پدري براي ما ...

إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ (38) قطعاً خداوند از كسانى كه ايمان آورده اند دفاع مى كند، بى شك خداوند هيچ خيانتكار ناسپاسى را دوست ندارد. 🔷پیام های قرآنی 7 ✅ - تحقّق وعده ى الهى در دفاع از مؤمنان، حتمى است. «اِنَّ» - مؤمنان، تنها و بى مدافع نيستند. «اِنّ اللّه يُدافع عن الّذين آمنوا» - حمايت خداوند، ابدى است. «يُدافع» - مؤمنان، از حريم خدا دفاع مى كنند وخدا از حريم مؤمنان. «يُدافع»، نه «يدفع» - مؤمنان، محبوب خدا هستند. «اِنّ اللّه يُدافع» - عنصرى كه نصرت و دفاع خدا را جلب مى كند، ايمان است. «عن الّذين آمنوا» «و كان حقّاً عَلينا نَصرالمؤمنين» [40] - قهر و غضب خداوند، بر اساس معيارهاست. «يدافع عن الّذين آمنوا - لايحبّ كل خَوّان» (دين خداوند امانتى در دست ماست كه نبايد به آن خيانت شود) «لايحبّ كلّ خَوّان ...» - همه ى مردم در برابر خداوند يكسانند، «كلّ خَوّان» و خيانت از هيچ كس بخشيده نيست. - بدتر از خيانت، خيانت پيشگى؛ «خَوّان» بدتر از كفر، كفرپيشگى است.«كَفور» - خيانت، زمينه ى كفر است. (اوّل «خَوّان» مطرح شده، بعد «كَفور») - كسى كه ايمان ندارد به خود و خدا و رسول خدا صلى الله عليه وآله خيانت كرده است. («خوّان» در برابر «آمنوا» قرار داده شده) ----- 40) روم، 47.

*#کوه_به_کوه_نمیرسه_اما_آدم_به_آدم_میرسه در دامنه دو کوه بلند، دو آبادی بود که یکی «بالاکوه» و دیگری «پایین کوه» نام داشت؛ چشمه ای پر آب و خنک از دل کوه می جوشید و از آبادی بالاکوه می گذشت و به آبادی پایین کوه می رسید. این چشمه زمین های هر دو آبادی را سیراب می کرد. روزی ارباب بالا کوه به فکر افتاد که زمین های پایین کوه را صاحب شود. پس به اهالی بالاکوه رو کرد و گفت: «چشمه آب در آبادی ماست، چرا باید آب را مجانی به پایین کوهی ها بدهیم؟ از امروز آب چشمه را بر ده پایین کوه می بندیم.» یکی دو روز گذشت و مردم پایین کوه از فکر شوم ارباب مطّلع شدند و همراه کدخدایشان به طرف بالا کوه به راه افتادند و التماس کردند که آب را برایشان باز کند. اما ارباب پیشنهاد کرد که یا رعیت او شوند یا تا ابد بی آب خواهند ماند و گفت: «بالاکوه مثل ارباب است و پایین کوه مثل رعیت. این دو کوه هرگز به هم نمی رسند. من ارباب هستم و شما رعیت!» این پیشنهاد برای مردم پایین کوه سخت بود و قبول نکردند. چند روز گذشت تا اینکه کدخدای پایین ده فکری به ذهنش رسید و به مردم گفت: بیل و کلنگ تان را بردارید تا چندین چاه حفر کنیم و قنات درست کنیم. بعد از چند مدت قنات ها آماده شد و مردم پایین کوه دوباره آب را به مزارع و کشتزارهایشان روانه ساختند. زدن قنات ها باعث شد که چشمه بالاکوه خشک شود. این خبر به گوش ارباب بالاکوه رسید و ناراحت شد اما چاره ای جز تسلیم شدن نداشت؛ به همین خاطر به سوی پایین کوه رفت و با التماس به آنها گفت: «شما با این کارتان چشمه ما را خشکاندید، اگر ممکن است سر یکی از قنات ها را به طرف ده ما برگردانید.» کدخدا با لبخند گفت: «اولاً؛ آب از پایین به بالا نمی رود، بعد هم یادت هست که گفتی: کوه به کوه نمی رسد. تو درست گفتی: کوه به کوه نمی رسد، اما آدم به می رسد.»* ‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌