بسم الله الرحمن الرحیم پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله : خداوند فرمود: « هرگاه بنده بگوید: بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، خداى متعال مى‏گوید: بنده من با نام من آغاز کرد. بر من است که کارهایش را به انجام رسانم و او را در همه حال، برکت دهم». 【قالَ اللّه‏: عَزَّوَجَلَّ اِذا قالَ العَبدُ: «بِسمِ اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» قالَ اللّه‏ُ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ : بَدَاَ عَبدى بِاسمى، وَ حَقٌّ عَلَىَّ اَن اُتـَمِّمَ لَهُ اُمورَهُ و اُبارِکَ لَهُ فى اَحوالِهِ؛】 ┘◄ (عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۹، ح ۵۹) سلام صبح پر از خیر و برکت جمعه بخیر 🌺

حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ حسین وحید‌خراسانی: دوست دارم خدای متعال به حقیر توفیقی بدهد و مشرف شوم نجف محضر امیرالمومنین (علیه‌السلام). و کوچه پس کوچه‌های نجف را جارو بزنم. شما نمی دانید چه فیضی دارد شهر نجف، تنفس در نجف، زندگی در نجف و .... @varesoon

🍃 شئون والای حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها 🎙 حجت الاسلام و المسلمین #مومنی #بانوان_بهشتی ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┅┄┄ 🧕@banovanebeheshti ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┄┄

نادر شاه افشار و سر در ایوان نجف ☘🍇☘🍇☘🍇☘🍇☘🍇 با انتشار این کلیپ و دعوت دوستان به کانال محبین آقا امیرالمؤمنین در ثواب نشر فضائل مولا سهیم باشید . https://eitaa.com/joinchat/3215786309Cc640a826b3

أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ 1⃣ ترجمه و توضیح مختصر دعا از: حجت‌الاسلام علی رضا نعمتی بسم الله الرحمن الرحیم ترجمه می‌کنم دعایی که امام سجاد علیه‌السّلام در روز جمعه بعد از نماز ظهر می‌خواندند. مرحوم علامه مجلسی رضوان‌الله‌‌تعالی‌علیه در جلد ٩٠ بحارالأنوار ص۶٨، ح١٢ این دعا را نقل کردند. هم‌چنین در صحیفه سجادیه، از صحیفه جامعه‌ای که مرحوم آیةالله علامه حاج سید محمدباقر موحد ابطحی (رضوان‌الله تعالی علیه) جمع‌آوری کردند، (ص۵۵٩، دعای ٢۴٨) از دعاهای امام سجاد علیه‌السّلام در آن‌جا هم هست. بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ "اَللَّهُمَّ اِشْتَرِ مِنِّي نَفْسِيَ اَلْمَوْقُوفَةَ عَلَيْكَ؛ : خدایا! از من خریداری کن نفس من را که بر تو وقف شده است". "اَلْمَحْبُوسَةَ لِأَمْرِكَ؛ : که به‌خاطر اجرای امر تو در این بدن حبس شده است". "بِالْجَنَّةِ مَعَ مَعْصُومٍ مِنْ عِتْرَةِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ؛ : از من که نفسم را خریداری می‌کنی؛ در مقابل، بهشت را به من عنایت بفرما. بهشتی که با معصومی از خاندان عترت پیامبرت صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم باشد". "مَخْزُونِ لِظُلَامَتِهِ‌؛ : آن معصومی که برای انتقام ظلمی که به خاندان عصمت و طهارت عليهم‌السّلام شده، نگه‌داشته شده". یا «مَحْزُون» است یا «مَخْزُون» است. با هر دو می‌شود معنا کرد. 🔅"مَخْزُونِ لِظُلَامَتِهِ؛ : یعنی برای انتقام ظلم، ذخیره شده". 🔅"مَحْزُونِ لِظُلَامَتِهِ‌؛ : یعنی به‌خاطر آن ظلمی که به ایشان شده، محزون است". "مَنْسُوبٍ بِوِلاَدَتِهِ تَمْلَأُ بِهِ اَلْأَرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً؛ : آن معصومی که با ولادتش نسبت داده شده که با او زمین را پر از عدل و قسط می‌کنی همان‌طوری که پر از ظلم و جور شده باشد". معنای این دو، سه خط این است که: «خدایا! نفس من را از من خریداری کن و در مقابل، بهشت با امام زمان ارواحنافداه را به من بده. چون این خصوصیاتی که گفته شد، مخصوص امام زمان ارواحنافداه است که معصومی است که با او زمین را پر از عدل و داد می‌کنی. پس در این‌جا من نفسم را به خدا می‌فروشم و بهشت با امام زمان ارواحنافداه را از خدا خریداری می‌کنم». "وَ لاَ تَجْعَلْنِي مِمَّنْ تَقَدَّمَ فَمَرَقَ؛ خدایا! مرا از کسانی قرار نده که از امام زمانشان جلو بزنند و مثل تیری که از کمان رها می‌شود، از راه راست خارج شوم". "أَوْ تَأَخَّرَ فَمُحِقَ؛ : یا این‌که عقب بیفتم و محو و ناپیدا شوم و دیگر به حساب نیایم". " وَ اِجْعَلْنِي مِمَّنْ لَزِمَ فَلَحِقَ‌؛ : خدایا! مرا از کسانی قرار بده که چسبیده به امام زمان هستند و ملازم رکابش باشم". یعنی در همه احوال، عملم مورد پسند امام زمان ارواحنافداه باشد که همیشه امام زمان ارواحنافداه با من همراهی کند و تأییدکننده افکار و اخلاق و اعمالم باشد (از همه جهت امام زمانی باشم) ملازم بودن با امام زمان به این معناست که امام زمان ارواحنافداه شاهد بر اعمال من است و راضی از من باشد. نه از لحاظ جسمی. خب امام بر همه عالم احاطه دارد. "وَ اِجْعَلْنِي شَهِيداً سَعِيداً فِي قَبْضَتِكَ؛ : خدایا! مرا یک شهیدِ باسعادت در مشت خودت قرار بده". یعنی روح من از شهدا حساب شود. یعنی از همه خواسته‌های نفسانی‌ام گذشت کرده باشم که مانند شهدا باشم. "يَا إِلَهِي سَهِّلْ لِي نَصِيباً جَزْلاً وَ قَضَاءً حَتْماً لاَ يُغَيِّرُهُ شَقَاءٌ؛ : ای خدای من! برای من آسان کن نصیب بزرگ و باعظمتی. نصیب من، نصیب بزرگی باشد. حکمی برایم بگذران که حتمی باشد و هیچ شقاوت و محرومیتی آن را تغییر ندهد". یعنی خطاهایی که می‌کنم باعث نشود که من محروم شوم. تو مرا ببخش. " وَ اِجْعَلْنِي مِمَّنْ هَدَيْتَهُ فَهُدِيَ؛ : خدایا! مرا از کسانی قرار بده که او را هدایت کردی و او هدایت را پذیرفته". "وَ زَكَّيْتَهُ فَنَجَا؛ : و نفس او را پاکسازی کردی و او را از صفات ناپسند پاکش کردی و در اثر این پاکسازی، نفسم نجات پیدا کرد". البته تزکیه کردن در سه بخش است: 🔅بخش اعتقادات 🔅بخش صفات اخلاقی 🔅بخش اعمال یعنی از هر جهت من پاکسازی شوم. 🔅«عقاید و افکارم» مطابق عقاید و افکار نورانی خاندان عصمت و طهارت عليهم‌السّلام باشد. 🔅«صفاتم» از جمله «مهربانی»، «بخشش» تا ٧۵ صفتِ خوب مانند صفات امام زمانم باشد. من هم «مهربان» باشم. من هم «بخشنده» باشم. من هم باگذشت باشم. من هم «خیرخواه» دیگران باشم. من هم «شکرگزار» باشم و همین‌طور تا آخر. 🔅از لحاظ «اعمال» هم عملم، تزکیه‌شده باشد. عملم پاک باشد. عملی باشد با نیت خوب و طبق دستور خاندان عصمت و طهارت عليهم‌السّلام که عمل تزکیه‌شده این‌چنین است. نیت خالص برای خداوند و عمل طبق دستور خاندان عصمت و طهارت عليهم‌السّلام. ادامه در قطعه دوم

2⃣ "وَ وَالَيْتَ فَاسْتَثْنَيْتَ؛ : خدایا! مرا از کسانی قرار بده که سرپرستی‌شان کرده باشی و او را استثناء و جدا کرده باشی از جمع گمراهان". "فَلاَ سُلْطَانَ لِإِبْلِيسَ عَلَيْهِ؛ : او را جدا کردی و از بندگان خودت قرار دادی پس ابلیس بر او تسلطی ندارد". که اگر کسی راه اطاعت و بندگی و کاملاً به حرف خدا گوش کردن در همه کارها را انتخاب کند؛ دیگر ابلیس بر او تسلطی نمی‌تواند داشته باشد. می‌آید به سراغش ولی حریفش نمی‌شود. " وَ لاَ سَبِيلَ لَهُ إِلَيْهِ؛ : راهی برای ابلیس به‌سوی او وجود نخواهد داشت". کسی که خدا او را سرپرستی می‌کند و امام زمان ارواحنافداه پدر و مربی اوست. "وَ مَا اِسْتَعْمَلْتَنِي فِيهِ مِنْ شَيْءٍ؛ : خدایا! هر نعمتی به من دادی که من آن چیز را استفاده کنم"، " فَاجْعَلْ فِي اَلْحَلاَلِ مَأْكَلِي وَ مَطْعَمِي وَ مَلْبَسِي وَ مَنْكَحِي؛ : خدایا! در چیزهایی که تو به من روزی می‌کنی از غذا و پوشاک و ازدواج، همه در راه حلال باشد". «مَأْكَلِي» یعنی خوردنی‌هایم حلال باشد. «مَلْبَسِي» یعنی پوشیدنی‌هایم حلال باشد. «مَنْكَحِي» یعنی ارتباط جنسی‌ام حلال باشد و به حرام دچار نشوم. " وَ قَنِّعْنِي يَا إِلَهِي بِمَا رَزَقْتَنِي؛ : ای خدای من! مرا قانع کن به آن‌چه که به من روزی کردی". یعنی قدردان روزی‌های تو باشم هرچند به‌نظرِ نفس جاهلِ من، کم جلوه کند. یعنی نعمتهای خدا، حتی آن لقمه نان خالی را هم که بخورم، کم نبینم. "وَ مَا رَزَقْتَنِي مِنْ رِزْقٍ فَأَرِنِي فِيهِ عَدْلاً؛ : آن‌چه که به من روزی کردی، آن را با عدالت به من نشان بده". یعنی روزی تو را ناقص نبینم. "حَتَّى أَرَى قَلِيلَهُ كَثِيراً؛ : کمش را زیاد ببینم". "وَ أَبْذُلَهُ فِيكَ بَذْلاً؛ : با آن روزی که به من دادی، بتوانم به دیگران بخشش کنم". "وَ لاَ تَجْعَلْنِي مِمَّنْ طَوَّلْتَ لَهُ فِي اَلدُّنْيَا أَمَلَهُ؛ : خدایا! مرا از کسانی قرار نده که در دنیا آرزویشان طولانی باشد". "وَ قَدِ اِنْقَضَى أَجَلُهُ؛ : در‌حالی‌که اجلش می‌‌رسد و آرزوهای او خیلی از عمرش بیشتر است". آرزوهایش به‌قدر صد سال است ولی عمرش پیش خدا مثلاً سی سال است. " وَ هُوَ مَغْبُونٌ عَمَلُهُ؛ : در‌حالی‌که عملش خسارت‌دیده است". یعنی برای صد سال نقشه می‌کشد در‌حالی‌که چهل یا پنجاه سال بیشتر عمر نمی‌کند. "أَسْتَوْدِعُكَ يَا إِلَهِي غُدُوِّي وَ رَوَاحِي وَ مَقِيلِي وَ أَهْلَ وَلاَيَتِي مَنْ كَانَ مِنْهُمْ هُوَ أَوْ كَائِنٌ؛ : خدایا! من به تو می‌سپارم صبحگاهم و حرکت‌ها و رفت و آمدهایم را و جایگاهم را و کسانی از مؤمنین که با من ارتباط دارند. آن‌هایی که قبلاً بودند یا بعداً با من هم‌صحبت می‌شوند"، "زَيِّنِّي وَ إِيَّاهُمْ بِالتَّقْوَى وَ اَلْيُسْرِ؛ : خدایا! من و آن‌ها را به تقوا و آسانی زینت بده". یعنی انسان، باتقوا باشد و سخت‌گیر هم نباشد. ولی آسان‌گیری او منجر به بی‌تقوایی نشود. مثلاً بگوید: سخت نگیرم و رعایت نکنم. وقتی آسان می‌گیرد؛ در حدی باشد که تقوایش بهم نخورد و از جاده «صراط مستقیم» خارج نشود. " وَ ٱطْرُدْ عَنِّي وَ عَنْهُمُ اَلشَّكَّ وَ اَلْعُسْرَ؛ : خدایا! از من و اهل ولایتم یعنی مؤمنینی که با آن‌ها ارتباط دارم، شک و سختی را دور کن". این‌جا «شک» در مقابل «تقوا» و «عُسْر» در مقابل «یُسْر» قرار گرفته. «خدایا! من و مؤمنینی که با آن‌ها ارتباط دارم را به تقوا و آسانی زینت بده و شک و سختی را از ما دور کن». "وَ اِمْنَعْنِي وَ إِيَّاهُمْ مِنْ ظُلْمِ اَلظَّلَمَةِ وَ أَعْيُنِ اَلْحَسَدَةِ‌؛ : خدایا! من و آن‌ها را از ظلم ظالمین و از چشم حسودان منع کن". "وَ اِجْعَلْنِي وَ إِيَّاهُمْ مِمَّنْ حَفِظْتَ : خدایا! من و آن‌ها را از کسانی قرار بده که در حفاظت خودت قرار دادی". "وَ اُسْتُرْنِي وَ إِيَّاهُمْ فِيمَنْ سَتَرْتَ؛ : من و آن‌ها را از کسانی قرار بده که تحت پرده‌پوشی و مخفی کردنِ خودت قرار دادی". مرا پشت پرده خودت پنهان کن که بدخواهان به من آسیب نرسانند. "وَ اِجْعَلْ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ أَئِمَّتِي وَ قَادَتِي‌؛ : خدایا! آل محمد علیه‌ و علیهم‌السّلام را پیشوایان و رهبران من قرار بده". رهبران من فقط محمد و آل‌محمد علیهم السلام باشند. "وَ آمِنْ رَوْعَتَهُمْ وَ رَوْعَتِي؛ : خدایا! خاطر آل محمد و خاطر من را ایمن کن". یعنی امام زمانم و ائمه اطهار علیهم‌السّلام از من خاطرشان جمع باشد. طوری باشم که موجب نگرانی امام زمانم نباشم. " وَ آمِنْ رَوْعَتَهُمْ وَ رَوْعَتِي" «رَوْعَه» یعنی «ذهنیت و خاطر». ادامه در قطعه سوم

3⃣ ادامه‌ی ترجمه‌ی دعای امام سجاد علیه السلام در ظهر روز جمعه 👇 "وَ اِجْعَلْ حُبِّي وَ نُصْرَتِي وَ دِينِي فِيهِمْ وَ لَهُمْ؛ : خدایا! محبت و یاری و دین مرا در مسیر آل محمد و برای آن‌ها قرار بده". یعنی همه زندگی‌ام پشت سر امام زمانم باشد. "فَإِنَّكَ إِنْ وَكَلْتَنِي إِلَى نَفْسِي زَلَّتْ قَدَمِي؛ : خدایا! تو اگر مرا به خودم واگذار کنی، قدمم می‌لغزد. تو همه‌جا باید دست مرا بگیری". "مَا أَحْسَنَ مَا صَنَعْتَ بِي يَا رَبِّ؛ : چقدر تو نیکو با من رفتار کردی ای پروردگار من". چگونه؟ "إِنْ هَدَيْتَنِي لِلْإِسْلاَمِ؛ : آنگاه که قلبم را برای تسلیم بودن در برابر حق هدایت کردی. راهنمایی کردی که تسلیم حق بوده و خودرأی و متکبر در برابر حق (خدا و ائمه اطهار علیهم‌السّلام) نباشم". "وَ بَصَّرْتَنِي مَا جَهِلَهُ غَيْرِي؛ : مرا بینا کردی چیزی که غیر من، چشمشان به آن باز نبود اما تو (چون حق پذیر بودم) چشم مرا باز کردی". بصیرت به من دادی که حق و باطل را بشناسم. خوب و بد را بشناسم. به‌خاطر هواهای نفسانی‌ام، چشم نبندم بر روی حقیقت که چشمم را به‌سوی خواسته‌های نفسانی و شهوات و امیال نفسانی دیگران باز کنم. "وَ عَرَّفْتَنِي مَا أَنْكَرَهُ غَيْرِي؛ : خدایا! چقدر با من نیکو عمل کردی که به من شناساندی آن‌چه که دیگران نشناختند". یعنی من امام زمانم را شناختم اما آن‌ها اعتنا نکردند. من با حقیقت اسلام آشنا شدم اما آن‌ها آشنا نشدند. من ارزش دینم را فهمیدم اما آن‌ها نفهمیدند. "وَ أَلْهَمْتَنِي مَا ذَهَلُوا عَنْهُ؛ : خدایا! آن‌چه که آن‌ها به فراموشی سپردند، تو به قلب من الهام کردی که به آن‌ها اهمیت بدهم از اصول و قوانین اسلام و اصول حرکت در راه راست". "وَ فَهَّمْتَنِي قَبِيحَ مَا فَعَلُوا؛ : خدایا! به من فهماندی زشتی کارهای آدم‌های غافل و بی‌توجه به امام زمان ارواحنافداه را". "وَ صَنَعُوا؛ : آن‌چه که انجام دادند و آن‌چه درست کردند از کارهایشان، زشتی کارهایشان را به من فهماندی". "حَتَّى شَهِدْتُ مِنَ اَلْأَمْرِ مَا لَمْ يَشْهَدُوا؛ : تا آن‌که من شاهد بودم از امر، آن‌چه که آن‌ها شاهد نبودند". یعنی من امرِ امامت ائمه اطهار علیهم‌السّلام را خوب درک کردم و معرفت پیدا کردم در‌حالی‌که آن‌ها این معرفت را پیدا نکردند. "وَ أَنَا غَائِبٌ؛ : درحالی‌که من امامم را حضوری ندیدم ولی به او ایمان دارم". اما آن‌ها با این‌که امامشان را می‌دیدند و معجزات امامشان را می‌دیدند ولی معرفت پیدا نکردند. چون نخواستند دنبال سر ائمه اطهار علیهم‌السّلام حرکت کنند. خواستند هواهای نفسانی خودشان را تعقیب کنند. علت خانه‌نشینی ائمه اطهار علیهم‌السّلام این بود که مردم دنبال خواسته‌های نفسانی خودشان رفتند. "فَمَا نَفَعَهُمْ قُرْبُهُمْ وَ لاَ ضَرَّنِي بُعْدِي؛ : پس نه نزدیکیِ آن‌ها برایشان منفعت داشت و نه دوری ظاهری من از زمان ائمه اطهار علیهم‌السّلام، به من ضرر زد". هر روز امیرالمؤمنین و ائمه اطهار علیهم‌السّلام را می‌دیدند ولی منفعتی برایشان نداشت بلکه ضرر هم برایشان داشت. چون امامشان را می‌دیدند ولی هدایت نمی‌شدند. خورشید به آن‌ها می‌تابید ولی آن‌ها چشم‌هایشان را بسته بودند. خب مثل آدم‌های کور حرکت می‌کردند. فرقی نمی‌کرد که خورشید نباشد و شب باشد و انسان به در و دیوار بخورد. من با این‌که دور هستم از زمان ائمه اطهار علیهم‌السّلام و با این‌که امام زمانم را نمی‌بینم ولی چون معرفت دارم، ضرری به من وارد نشد چون اصل استفاده از نور هدایت خدا که از چراغ پرفروغ امام می تابد، با چشم و فهم قلب است وإلا حیوانات هم نور ظاهر را می‌بینند اما نور واقعی، نور هدایت است که از قرآن و اهل بیت علیهم السلام میدرخشد. آن‌ها با این‌که خورشید در آسمانشان می‌تابید؛ چشمانشان را بسته و به چاله و چاه (انحرافات عقیدتی و اعمال ناپسند) افتاده و به هلاکت روحی رسیدند. ولی من با این‌که به‌ ظاهر، خورشید در آسمانم دیده نمی‌شود (در عصر غیبت قرار گرفته‌ام) اما از نور هدایتی که از خورشید پشت ابر می تابید؛ راه سعادت را یافتم و گمراه نشدم. "وَ أَنَا مِنْ تَحْوِيلِكَ إِيَّايَ عَنِ اَلْهُدَى وَجِلٌ؛ : خدایا! از این‌که تو مرا از راه هدایت برگردانی و من گمراه شوم، ترسان هستم". "وَ مَا تَنْجُو نَفْسِي إِنْ نَجَتْ إِلاَّ بِكَ؛ : و نفس من نجات پیدا نمی‌کند مگر این‌که تو دستم را بگیری". "وَ لَنْ يَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ إِلاَّ عَنْ بَيِّنَةٍ؛ : و هرگز کسی هلاک نمی‌شود مگر از روی بینه و دلیل روشن". این‌طور هم نیست که خدا بیخودی کسی را گمراه کند. یعنی خدای تعالی برایش حقّ و باطل را واضح می‌کند بعد خودش با انتخاب خودش باطل را انتخاب می‌کند و آن کسی هم که حق را انتخاب می‌کند، از انتخابِ آگاهانه و باصطلاح از روی بَیِّنه و دلیل روشن است.

"رَبِّ نَفْسِي غَرِيقُ خَطَايَا مُجْحِفَةٍ؛ : ای پروردگار من! نفس من غرق در خطاهایی است که کردم و خطاهایم اجحاف‌گونه است یعنی سر خودم را خیلی کلاه گذاشتم". وقتی می‌گوییم کسی اجحاف کرد یعنی خیلی کلاه سر مردم گذاشته یا بی‌انصافی کرده. "وَ رَهِينُ ذُنُوبٍ مُوبِقَةٍ؛ : و در گرو گناهانی است که مرا به هلاکت و عذاب دچار می‌کند". "وَ صَاحِبُ عُيُوبٍ جَمَّةٍ؛ : و صاحب عیب‌های بسیاری است". یعنی من صفات بدِ زیادی دارم. ادامه در قطعه چهارم

4⃣ ادامه ترجمه دعای امام سجاد علیه السلام در ظهر روز جمعه👇 "فَمَنْ حَمِدَ عِنْدَكَ نَفْسَهُ؛ : پس اگر کسی در پیشگاه تو (مثلا موقع مناجات با پروردگار یا وقت دیگر) در ذهن و قلبش خیال کرد من خیلی آدم خوبی هستم؛ "فَإِنِّي عَلَيْهَا زَارٍ؛ : اما من بر نفسم خشمگین هستم". ای نفسی که اگر خدا تو را یک لحظه رها کند، هلاک می‌شوی، چطوری داری پیش خدا از خودت تعریف می‌کنی؟ در نفست خودت را آدم شایسته‌ای می‌بینی درحالی‌که خدا همه‌جا دستت را گرفته و این شایستگی را به تو عنایت کرده. پس به خودت مغرور نباش! "وَ لاَ أَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِإِحْسَانٍ؛ : خدایا! من با خوبیهایی که کرده‌ام به تو متوسل نمی‌شوم". حالا کسی ممکن است فکر کند که من کارهای خوب زیاد کردم، چطوری خودم را آدم خوبی ندانم؟! یعنی بگویم فلان‌کار خیر را کردم پس من دیگر مشکلی ندارم؛ خدایا نمره بیست به من بده! مثل این که کسی می‌گفت: من خیلی سختی متحمل شدم. خیلی کارهای خوب کردم. بیماری را پرستاری کردم. بی‌خوابی کشیدم. خدا باید به من نمره بیست بدهد. این جوابش است که: «خدایا! من این‌طوری نیستم. من متوسل نمی‌شوم به‌سوی تو با کارهای خوبی که از من سر زده. همش لطف تو بوده. من چیزی از خودم نداشتم. من راهنمایی تو را گوش دادم. آن هم نه به‌خاطر این‌که من شایسته باشم یا عملم شایسته باشد. نه، همه‌اش از لطف توست». "وَ لاَ فِي جَنْبِكَ سُفِكَ دَمِي" گفتیم: «جَنْبُ‌الله» منظور ائمه اطهار علیهم‌السّلام هستند. «جَنْب» یعنی «پهلو». یک وقت اشتباه نکنید. خدا جسم نیست که پهلو داشته باشد. منظور این است که ائمه اطهار علیهم‌السّلام از لحاظ نزدیک بودن به خدا، نزدیک‌ترین مخلوقات خدا به خدا هستند، که اگر خدا را بر فرض مثال، مثل یک آدم در نظر بگیریم، ائمه اطهار علیهم‌السّلام دل این آدم هستند. بنابراین آنها پهلوی خدا هستند. یعنی خیلی به خدا نزدیک‌اند. "وَ لاَ فِي جَنْبِكَ سُفِكَ دَمِي؛ : خدایا! هنوز در جنب تو خون من ریخته نشده". يعنى در راه امام زمان و تبلیغ نام امام مبارکش و تلاش برای ظهورش، خونی از من ریخته نشده. در «جَنْبِ تو» خون من ریخته نشده. من به چه چیز می‌خواهم بنازم؟ دقت کنید این‌ها در فکر انسان می‌آید که من فلان‌کار را کردم! "وَ لَمْ يُنَحِّلِ اَلصِّيَامُ وَ اَلْقِيَامُ جِسْمِي؛ : و روزه‌داری و شب‌زنده‌داری، جسم من را آب نکرده". من در راه تو لاغر نشدم؛ این‌که در راه تو سختی بکشم و بگویم: جسمم آب شده به‌خاطر خدا؛ نه، اینطور هم که نشده‌ام. "فَبِأَيِّ ذَلِكَ أُزَكِّي نَفْسِي؛ : من با چه چیز بخواهم خودم را نزد تو خوب تصور کنم!". "وَ أَشْكُرُهَا عَلَيْهِ وَ أَحْمَدُهَا بِهِ؛ : و این‌که بگویم خدایا تو قدر مرا بدان. من بنده خوبی برایت هستم". از این حرف‌ها پیش خودت و در محضر پروردگارت نزن که هرلحظه ناظر بر احوال و افکار توست. "بَلِ اَلشُّكْرُ لَكَ اَللَّهُمَّ لِسَتْرِكَ عَلَى مَا فِي قَلْبِي؛ : بلکه شکر برای توست ای خدای من که باید از تو تشکر کنم به‌خاطر این‌که‌ تو آن‌چه که در دل من از امراض روحی هست پوشاندی". کسی نمی‌فهمد من فلان صفت بد و فلان نیت بد را داشتم. "وَ تَمَامِ اَلنِّعْمَةِ عَلَيَّ فِي دِينِي؛ : من باید از تو تشکر کنم به‌خاطر این‌که نعمت را بر من در دینم تمام کردی". یعنی امام زمان را به من شناساندی چون تمام بودن نعمت بر انسان، مربوط به پذیرش ولایت امیرالمؤمنین و ائمه اطهار علیهم‌السّلام است زیرا خدای تعالی می‌فرماید: ✨«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي» (مائده/۳) روز غدیر که شیعه و سنی آن را قبول دارند؛ خدای تعالی نعمت را بر مؤمنین تمام کرد به‌واسطه بیعت گرفتن برای ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام. اين‌که من بیعت کردم با امام زمانم و هر روز صبح دعای عهد خواندم؛ این بیعت کردن اگر صادقانه باشد، یعنی من خودم را به امام زمانم فروختم. من دیگر مال خودم نیستم. من مال امام زمانم هستم. این‌جاست که نعمت بر انسان «تمام‌شده» است وقتی که خودش را به امام زمانش فروخته باشد. ادامه در قطعه‌ی پنجم