📆تقویم و مناسبتهای امروز📅 🔺امروز پنجشنبه: 🔹 ۷ دی ۱۴۰۲ 🔹 🔹 ۱۴ جمادی الثانی ۱۴۴۵ 🔹 🔹 ۲۸ دسامبر ۲۰۲۳ 🔹 🔰مناسبت های امروز: 💢 سالروز تشکیل نهضت سواد آموزی به دستور امام خمینی (ره) [۱۳۵۸ ش] 💢 شهادت آیت اله حسین غفاری به دست ماموران ستم شاهی پهلوی [۱۳۵۳ ش] #تقویم

✨🔮✨🔮✨🔮✨🔮✨ یاد حضرت در دقایق زندگی 🔴 معنای صاحب الزمان 🔹حجت‌الاسلام شیخ جعفر ناصری : 🟢 روایاتی نقل شده است که اعمال انسان دوشنبه‌ ها و پنجشنبه ‌ها بر امام علیه‌ السلام عرضه ‌می ‌شود. غیر از احاطه شهودی که امام زمان علیه‌ السلام بر همه عالم دارند، از طرف عالم غیب، عصر دوشنبه و پنجشنبه هر هفته، پرونده اعمال همه، خدمت آن حضرت عرضه ‌می ‌شود. 🔺 صاحب الزمان اینجا معنی ‌می ‌شود که ریز اعمال یعنی حدود هشت میلیارد پرونده را در یک لحظه باید نگاه کند؛ همه را هم بداند و همه را نظر بدهد. این یک تفاوت است بین قدرت امام و علم امام با بقیه افراد. این کار دو بار در هفته تکرار ‌می ‌شود و آن حضرت برای خیلی از افراد هم دعا می ‌کنند. ببینید چه اتفاقی می‌ افتد و آن حضرت چه ارتباطی با زمان دارند که تمام این پرونده ‌ها را در یک مدت کوتاهی نگاه کنند و نظر بدهند. روز پنجشنبه‌ ای بود که خدمت آیت الله کشمیری ‌قدس‌ سره بودیم و یک حالت غم و غصه ‌ای همه را گرفته بود. یک نفر پرسید: چرا ‌این‌ قدر امروز دل همه ما گرفته‌ است ایشان فرمودند:« به خاطر عرض اعمال است. اعمال افراد، خوب نیست؛ لذا حضرت متأثر ‌می‌ شوند. این تأثر دوباره به روحیه شیعه، نزدیکان و اطرافیان منعکس ‌می ‌شود. #مهدویت

#در_محضر_معصومین 🔰‌ امام حسین علیه السلام: ‌ ✍بُکَاءُ الْعُیُونِ وَ خَشْیَهُ الْقُلُوبِ رَحْمَهٌ مِنَ اللَّهِ. 🔴 گریستن چشم‌ها و ترسیدن قلب‌ها، رحمتی از جانب خداست. 📚مستدرک‌الوسائل، ج۱۱، ص۲۴۵ #حدیث_روز

❤️۷ دی ۱۳۵۳ شهادت مظلومانه‌ی آیت‌الله حسین غفاری به دست شکنجه‌گران ساواک پهلوی گرامی باد. 💐بتول غفاری (دختر شهید) در خاطره‌ای از روز تحویل پیکر پدرش، گفت: «پشتِ سر پدرم را طوری با مته سوراخ کرده بودند که انگشت دستم داخل سرش فرو می‌رفت. پاهایش را طوری تا زانو در روغن زیتون سوزانده بودند که گوشت پاهایش پخته و کاملاً سوخته بود. دستش را طوری شکسته بودند که از آرنج‌ آویزان بود. بدتر از همه موقع تحویل پیکر پدر، به ما گفتند باید امضاء دهید که پدرتان به مرگ طبیعی مرد.» 🕊 شادی روح پاکش، حمد و سوره و صلواتی قرائت کنیم. # اللهم - عجل - لولیک - الفرج

🏠 #پنجره متفاوتی به مراسم اقامه نماز رهبر انقلاب بر پیکر سردار سرافراز شهید سیدرضی موسوی. ۱۴۰۲/۱۰/۷

حول یڪ محور بروید یڪ مثال نظامی هم میزد میگفت: ببینید! شبها ڪه می رویم رزم شبانه ‌یک بلدچی جلوی ستون است ‌فقط او راه را می شناسد مابقی افراد حتی فرمانده، ‌پشت سر اوست.. این بلدچی راه را رفته و برگشته اگر تندتر از او حرڪت ڪنیم ‌روی مین می‌رویم! اگر هم عقب تر بمانیم، ‌یا اسیر میشویم یا ڪشته .. ما الان در کشورمان یڪ ‌بلدچی داریم ڪه همه باید ‌پشت سر او باشند! او ڪسی نیست جز رهبر ما ... #شهید_محمد_رضا_تورجی_زاده🌷 هدیه به ارواح طیبه همه شهدا فاتحه وصلوات💐💐💐💐💐 #ازشهدابیاموزیم❣❣❣❣❣ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🖇 #پارت_53 🌿 لب هام رو به هم فشار دادم و قطرات اشک،دونه دونه از چشمام سرازیر شدن. با دل شکسته،رفتن مرجان رو نگاه میکردم. بهترین دوست تمام این سال هام،به همین راحتی از من گذشت! اونم با کلی فحش و بد و بیراه! انگار همه ی انرژی و شادی طول روزم،ازم گرفته شد... حس میکردم قلبم خورد شده! صدای اذان توی گوشم پر شد، و با همون اشک ها راهی مسجد شدم. خیلی حالم بد بود. با حواس پرتی نمازم رو خوندم و شل و آویزون راه افتادم سمت خونه! با دیدن شیرینی و شاخه گلی که براش نگه داشته بودم،به هق هق افتادم و زمزمه کردم "خیلی بی معرفتی..." نمیدونم چرا دلم یدفعه هوای سجاد رو کرد. کاش بود... حتما بعد از زهرا،اون تنها شخصی بود که از دیدن وضعیت جدیدم،خوشحال میشد! اشک هام رو از صورتم کنار زدم، و تو دلم گفتم "فدای سرت آقا! فدای یه لبخندت! اگر بخاطر نزدیک شدنم به شما ولم کرد، همون بهتر که بره!" با ریموت در رو باز کردم و وارد حیاط شدم. با دیدن بابا توی حیاط ماتم برد. انگار یه سطل یخ رو سرم خالی کردن!! اصلا حواسم به ساعت نبود! دیگه برای هرکاری دیر شده بود... بابا چشماشو ریز کرده بود و با دقت داشت نگاهم میکرد!! گلوم از شدت ترس خشک شده بود! تحمل این یکی رو دیگه نداشتم... سرش رو با حالت سوالی تکون داد ، منظورش این بود که چرا پیاده نمیشم! به چادرم چنگ زدم و زیرلب صدا زدم "یا امام زمان..." بابا از هیچ چیز به اندازه زن چادری و آخوند بدش نمیومد! تمام فحش‌هایی که به مذهبیا میداد و مسخرشون میکرد از جلوی چشمم رد میشد. اخم غلیظش رو که دیدم،در ماشین رو با دودلی باز کردم و پیاده شدم. یه قدم به جلو اومد و دستش رو زد به کمرش -به به!ترنم خانوم! هر دم از این باغ بری میرسد!!! -سـ....سـ...سلام بـ...بابا! -اینم مسخره بازی جدیدته؟؟ -مممـ...مگه چیکار کردم؟؟ -بیا برو تو خونه تا بفهمی چیکار کردی! آب دهنم رو قورت دادم و با ترس نگاهش کردم. -گفتم گمشو تو خونه! تا صدام بالا نرفته برو، من آبرو دارم اینجا! در ماشین رو هل دادم و رفتم تو خونه. مغزم قفل کرده بود و نمیدونستم باید چیکار کنم! مامان که انگار قبل از ما رسیده بود و با خستگی روی مبل ولو شده بود، با دیدنم چشماش گرد شد و سیخ وایساد! جلوی در ایستادم و زل زدم بهش، که بابا از پشت هلم داد و وارد خونه شد! مامان اومد جلوتر و سرتا پامو نگاه کرد! -این چیه ترنم!؟ بابا غرید -این؟؟دسته گل توعه! تحویلش بگیر! تحویل بگیر این تف سر بالا رو! و قبل از اینکه هر حرف دیگه ای زده بشه،سنگینی و داغی دستش رو، روی صورتم حس کردم! این بار اولی بود که از بابا کتک میخوردم!

چادر رو از سرم کشید و داد زد -این چیه؟؟این نکبت چیه؟؟ این رو سر تو،رو سر بچه ی من چیکار میکنه؟؟ و هلم داد عقب. سعی میکردم اشکام رو کنترل کنم. اومد طرفم و بلندتر داد کشید -لالی یا کری؟؟ پلک محکمی زدم و نالیدم -بابا مگه چیکار کردم؟؟ مگه خلاف کردم؟ -خفه شو! خفه شو ترنم!خفه شو! دختره ی نمک به حروم،اینهمه خرجت کردم که پادوی آخوندا بشی؟؟ از عصبانیت قرمز شده بود، تند تند دور من راه میرفت و داد میزد. بغضم بهم اجازه ی حرف زدن نمیداد! -بی شرف برای چی با آبروی من بازی میکنی؟؟ یه ساله چه مرگت شده تو؟؟ هر روز یه گند جدید میزنی، هر روز یه غلط اضافی میکنی، آخه تو نون آخوندا رو خوردی یا ... با عصبانیت به سمتم حمله‌ور شد و صورتم رو به یه چک دیگه مهمون کرد و افتادم زمین. اونقدر دستش سنگین بود،که احساس گیجی میکردم. مامان جیغی کشید و اومد جلو اما بابا با تهدید،دورش کرد! دوباره از چادرم گرفت و بلندم کرد -مگه با تو نیستم؟؟ لکه ی ننگ!! کاش همون روز میمردی از دستت خلاص میشدم... با شنیدن این حرف با ناباوردی نگاهش کردم و دیگه نتونستم جلوی بغض تو گلوم رو بگیرم! مثل ابر بهار باریدم... به حال دل شکستم و به حال غرور خورد شدم! -خفه شو... برای چی داری گریه میکنی؟ ساکت شو،نمیخوام صدای عرعرتو بشنوم! چرا حرف نمیزنی؟ برای چی لچک سرت کردی؟ مامانت آخوند بوده یا بابات؟؟ نالیدم -چه ربطی به آخوندا داره؟؟ -عههه؟پس زبونم داری!! پس به کی مربوطه؟ باید از همون اول میفهمیدم یه الدنگ از حماقتت سوءاستفاده کرده و مغزتو پر کرده! -من با آخوندا کاری ندارم! من فقط حرف خدا رو گوش دادم.همین. از قهقهه ی عصبیش بیشتر ترسیدم. -چی چی؟؟یه بار دیگه تکرار کن!! خدا؟؟آخه گوسفند تو میدونی خدا چیه!؟ تو تو این خونه حرفی از خدا شنیدی!؟ دختره ی ابله! کدوم خدا!؟ -همون خدایی که منو آفرید و خواست زندگیم اینجوری رقم بخوره! همون خدایی که شمارو آفرید و همه این امکانات رو بهتون داد. دوباره خندید -اهان!!اون خدا رو میگی؟؟ بلندتر خندید و یدفعه ساکت شد و با حرص نگاهم کرد -پس بین من و مامانت و تمام این ثروت که قرار بود بعد از من به تو برسه، با خدا یکی رو انتخاب کن!! اگر ما رو انتخاب کردی،همه چی مثل قبل میشه و همه اینا رو یادمون میره، ولی اگر خدا رو انتخاب کردی،هم دور ما رو خط میکشی،هم دور ثروت مارو. چون یه قرون هم دیگه بهت نمیدم و از ارث هم محرومت میکنم! برو گمشو تو اتاقت و قشنگ فکر کن! هلم داد سمت پله ها و داد زد "برو تو اتاقت" خسته و داغون به اتاقم رفتم و در رو بستم. و با گریه رو تختم افتادم.

🖇#پارت_54 🌿 یاد صبح افتادم که اونجوری با انرژی از این اتاق بیرون رفته بودم! هنوز نتونسته بودم با کار مرجان کنار بیام که این قضیه پیش اومد. اینقدر گریه کرده بودم که چشمام میسوخت. موندم وسط یه دوراهی؛ یه طرف مامان،بابا،پول،مرجان ویه طرف خدا! میدونستم خدا از همه بهتره اما واقعا شرایط سختی داشتم... علاوه بر مامان و بابا،باید قید تمام امکانات رو هم میزدم! از بی رحمی بابا و مرجان شدیدا دلم گرفته بود... اون شب،با گریه خوابم برد... صبح با سر درد شدیدی از خواب بیدار شدم، حوصله ی دانشگاه رو نداشتم. رفتم حموم و دوش رو باز کردم. قطرات آب با قطرات اشکم مخلوط میشد اما آب هم نتونست دلم رو آروم کنه! موهام رو لای حوله پیچیدم و از حموم بیرون اومدم. تمام طول روز یه گوشه بغ کرده بودم و تو خودم بودم. دیروز تولدم رو جشن گرفته بودم و امروز نمیدونستم باید مثل یه جنین بی جون،سقط بشم یا قوی باشم و برم به استقبال روزهای سخت.... تنها حرفی که زهرا بعد از تعریف قضایای دیشب زد،این بود که "توبه به معنی تموم شدن روزای سخت نیست! بلکه تازه شروع امتحانای خداست تا معلوم شه که چند مرده حلاجی! تا معلوم شه که راست گفتی یا نه!" قبل از اومدن مامان و بابا زنگ زدم تا برام غذا بیارن. قصد نداشتم امشب از اتاق بیرون برم،چون هنوز تصمیمم رو نگرفته بودم! حتی نمازم رو هم نخوندم! و شب بعد از مدت ها با قرص آرامبخش خوابیدم.... برام از همه بدتر این بود که بخاطر نپذیرفتن این رنج،دوباره به عقب برگشته بودم! صبح با صدای زنگ گوشیم،چشمام رو باز کردم. شماره ناشناس بود! -بله؟ -سلام خانوم.وقت بخیر -ممنونم.بفرمایید؟ -من از بیمارستان تماس میگیرم، یه خانومی رو آوردن اینجا، حال خوبی ندارن. به شماره ی مادرشون که تو گوشیشون بود زنگ زدیم اما جواب ندادن. -چی؟کی؟؟ حالش خوبه؟؟ -نگران نباشید؛ ممکنه تشریف بیارید بیمارستان؟ اینجا همه چی رو میفهمید. -بله بله،لطفا آدرس رو بهم بدید. از دلشوره حالت تهوع گرفته بودم، هیچکس به جز مرجان نمیتونست باشه! خدا خدا میکردم که اتفاقی براش نیفتاده باشه! سریع مانتوم رو پوشیدم و از خونه زدم بیرون. یکم فاصله ی خونه تا اونجا زیاد بود. فکرم هزار جا میرفت، مردم و زنده شدم تا به بیمارستان برسم. سریع ماشین رو پارک کردم و دویدم داخل. مثل مرغ پر کنده اینور و اونور میرفتم و از همه سراغشو میگرفتم تا اینکه پیداش کردم. ولی روی تخت و زیر یه پارچه ی سفید... دنیا دور سرم میچرخید. دستم رو گرفتم به دیوار و همونجور که نفس نفس میزدم با بهت و ناباوری بهش خیره شدم.... یه جوری خوابیده بود که انگار هیچوقت بیدار نبوده! دستم رو گذاشتم لبه ی تخت و از ته دل ضجه زدم....😭😭😭😭

بیمارستان رو گذاشته بودم روی سرم. هر دکتر و پرستاری رو که میدیدم یقش رو میگرفتم و فحشش میدادم. جمعیت زیادی دورم جمع شده بودن. مرجان رو بغل کردم و بلند بلند گریه میکردم. لباس مناسبی تنش نبود،دوباره پارچه رو کشیدم روش تا تنش مشخص نشه! یکم که آرومتر شدم یکی از پرستارها اومد کنارم و دستش رو گذاشت رو شونم. -متاسفم... ولی باور کن کاری از دست ما برنمیومد؛ قبل از اینکه برسوننش اینجا،تموم کرده بود...! سرم رو به دیوار تکیه دادم و با چشم های اشکبار نگاهش کردم. -چرا؟؟ -دیشب... خبرداشتی کجاست؟ با وحشت نگاهش کردم -فکرکنم پارتی... -متاسفانه اوور دوز کرده...! بدنم یخ زد... یاد دعوای پریروز افتادم. با حال داغون رفتم بالای سرش، و موهاش رو ناز کردم. -دیدی گفتم نرو! گفتم خودم میبرمت بیرون، باهم خوش میگذرونیم... مرجان دیدی چیکار کردی!؟ کنارش زانو زدم و دستش رو گرفتم. مرجان تموم شده بود. صمیمی ترین و تنها دوستم تو تمام این سالها....! روزی که بدن همیشه گرمش رو به دست سرد خاک دادیم، احساس میکردم من روهم دارن کنارش دفن میکنن... دلم به حال گریه های مامانش نمیسوخت. دلم به حال پشیمونی بابای ندیدش نمیسوخت. دلم فقط به حال  داداشش میلاد میسوخت که بهش قول داده بود یه روزی این کابوس هاش رو تموم میکنه! روز خاکسپاریش،خبری از هیچ کدوم رفیق‌های هرزه و دوست پسراش نبود. هیچ‌کدوم از اونایی که اون مهمونی رو ترتیب داده بودن تا باهم خوش بگذرونن نیومدن.... دیگه اشک‌هام نمیومدن! شکه شده بودم و خروار،خروار خاکی که روی بدنش ریخته میشد نگاه میکردم. به کفنی که شبیه هیچکدوم از لباس هایی که میپوشید نبود! به صورتی که خیلیا برای بار اول آرایش نشدش رو میدیدن و به بدن بی جونی که حتی نمیتونست خاک ها رو از خودش کنار بزنه! بعد از اینکه خاک ها رو روش ریختن،دونه به دونه همه رفتن! هیچکس نموند تا از تنهایی نجاتش بده. هیچکس نموند تا کنارش باشه. هیچکس نموند... تنهایی رفتم کنار قبرش. دستم رو گذاشتم رو خاک ها، "اگر به حرفم گوش داده بودی، الان...." گریه نذاشت بقیه ی حرفم رو بگم! احساس میکردم همه ی این اتفاق ها افتاد تا دوباره یاد درس های چندماه اخیرم بیفتم... بلند شدم و بدون هیچ شکی برگشتم خونه. نمازم رو خوندم و چادرم رو از کمدم برداشتم. بوسیدمش و تو دلم گفتم "تو خودت بالاترین ثروتی!"

نکته مهم 👆👆👆

عجب پدرومادر بی خدایی 😐

بیشترین تلاش شیطان در آخرالزمان، درگیر کردن مومنین با همدیگر است... #استاد_پناهیان

#استاد_پناهیان : زِندگیاتونو وقفِ امام‌زمان کنین وقفِ جبهه‌ی فرهنگی وقفِ ظهور... وقتے زندگیاتون این شِکلی بشه، مجبور میشین گناه نکنین! وَ وقتی که گناه‌هاتون کمُ کمتر شد؛ دریچه‌ای از حقایق به روتون باز میشه اونوقته که میشین شبیهِ شهدا... اول شبیه بشین، بعد شهید بشین. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🔥 #فتنه_شیصبانی در عراق قبل ظهور 🔴 از جابر جعفی نقل شده که از امام محمد باقر علیه‌السلام درباره سفیانی پرسید. امام فرمودند: ⚪️ #سفیانی خروج نمی‌کند، مگر آنکه پیش از او #شیصبانی در سرزمین #کوفان خروج کند. او همچون جوشیدن آب از زمین می‌جوشد و فرستادگان شما را به قتل می‌رساند. بعد از آن، در انتظار #خروج_سفیانی و #ظهور قائم باشید. 🔴 الغیبة نعمانی ص ۳۰۲ باب ۱۸ حدیث ۸ ✍ اشاره روایت به شخص یا جریانی است که به شکل دقیق اما سریع، علیه نیروهای زمینه‌ساز شیعی ظهور، شورش و #فتنه میکند که در نتیجه‌ی آن، بزرگانی به شهادت می‌رسند. ⚠️ به گزاره‌های حدیث دقت کنید: ✍ فتنه شیصبانی قبل از سفیانی است. به فتنه سفیانی و ظهور امام، بسیار نزدیک است. در کوفان، نام دیگر عراق، فتنه میکند. سریع و محرمانه عمل میکند (از زمین می‌جوشد) و فرستادگان شما (اشاره به شیعیان اهل‌بیت) را به قتل می‌رساند. پُر واضح است که فرستادگان به شهادت رسیده، در عراق، مهمان بوده‌اند که توسط شیصبانی به شهادت می‌رسند!

از جمله اینکه می‌گویند: چرا خود علی و یا شخص دیگری از حاضران در خانه علی، برای بازکردن در نرفت؟ که در پاسخ می‌گوییم: بنابر روایات وارده در این موضوع حضرت زهرا، پشت در نرفت؛ بلکه جلوی در ایستاده بود که با دیدن عمر و همراهان او به داخل خانه رفت و در را بست.

روضه جانسوز حضرت عباس علیه السلام اگر اشکی جاری شد هدیه کنید به امام زمان عج

کلیپ تکان دهنده درباره شب اول قبر و قیامت ، اعتقادات لقلقه زبان نباشه !