يكی از سخت‌ترين كارها تهيه كادو؛ برای پدر و مادرهاست ... و هر وقت كه از آنها بپرسی؛ چه چيزی لازم دارند تا برايشان بخريم، لبخندی می‌زنند و با بزرگواری می‌گويند: "هيچی، شما بچه‌ها خوب باشين و دلتون خوش باشه بهترين كادو برای ماست ..." مادر جان سلام ♥️ چه چيزی شما را خوشحال می‌كند؟ دل خوشی فرزندتان؟ كه در "خزان غيبت اش" نه بگذار واقعی‌تر بگويم؛ در "بهار غفلت ما" در نهایت غربت و تنهايی مانده است؟ مادر جان هديه روز مادر من‌؛ سلام به فرزند برومندتان است سلامی از سر صدق و وفا سلامی از سويدای جان و عمق وجود هديه روز مادر من؛ قدمی است برای او...✨ @moqis_graphy

❓ما منتظِریم یا او؟! #تذکر و تفکر ♥️| @moqis_graphy | مُغیثــ‌گِرافے•

یاران واقعی امام زمان علیه السلام کجایند؟ 🎧قسمتی از بیانات مرحوم آیت ا... سید محمدضیاء آبادی #تذکر ♥️| @moqis_graphy | مُغیثــ‌گِرافے•

ببین مصیبتِ غیبت،عجیب پشتِ بشر را شکسته یامهدی! بیاکه جان به لب‌آمد در این زمانه‌ی‌سختی نسیم هم‌عهدی! بریز قطره‌ی صبری به کام تشنه‌ی آبی که بُغض در دل اوست که شیعه ی تو بماند وَ زیر دِین تو باشد؛که تا کند جهدی تو ای یگانه‌ی بی‌مثل و بی‌رقیب و عظیمُ‌المقامِ زهراوَش! بگیر دست بشر را،بتاب بر سرِ خلقت،ببار جرعه‌ی شهدی... #بابای_ماه_ما

صبح ها برای آغاز هر کاری خوب است مخصوصا برای آغاز دوست داشتنِ شما ... السَّلامُ عَلَيْكَ حِينَ تُصْبِحُ وَتُمْسِي

بی قرارم گرچه می دانم میایی عاقبت حلقه‌های بسته راخود می‌گشایی عاقبت باوجود تیرگی ها در شبستانی خموش ماه رویت را به عالم می‌نمایی عاقبت #بابای_ماه_ما

ای که روشن شود از نورِ تو هر صبح جهان روشنایِ دل من حضرت خورشید سلام... عادت سلام کردن به امام زمان را نشر میدهیم🌱 #السلام_علیک_یاصاحب_الزمان @moqis_graphy

بزرگترین گناه ما... ندیدن اشک‌های اوست! اشک‌هایی که او... برای دیدن گناهان ما می‌ریزد! #سایز_پروفایل @moqis_graphy

#استوری @moqis_graphy

از امام صادق عليه السّلام نقل شده است كه رسول خدا صلّی الله عليه و آله فرمود: ماه رجب ماه استغفار امّت من است پس در اين ماه بسيار طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزگار و مهربان است. • مفاتیح الجنان •

امام كاظم(عليه‌السلام) از على‌بن‌ابى‌طالب نقل میکند؛ که فرمود: خوش دارم که انسان؛ چهار شب در سال، خودش را وقف عبادت كند: ۱.شب عيدفطر ۲.شب عيدقربان ۳.شب نيمه‌شعبان ۴.شب اوّل ماه #رجب #ماه‌مولا | بحارالأنوار،ج۹۱،ص۱۲۳