eitaa logo
المصيبة الراتبة | مقتل شناسی
5.9هزار دنبال‌کننده
429 عکس
251 ویدیو
37 فایل
🚩 اَلسَّلَامُ عَلَيكَ يَا صَاحِبَ المُصِيبَةِ الرَّاتِبَةِ 🚩 📎 پایگاه علمی - پژوهشی #مقتل و #مقتل_شناسی 📎 اِحیاء تراث شیعی و نسخ خطی 📌 ارتباط با ادمین: 🆔 @mosibatoratebah_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
◀️◀️حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا مُعَاذٌ عَنْ أَبَانٍ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) مَنْ أَتَى قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَقَدْ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ (ص) وَ وَصَلَنَا وَ حَرُمَتْ غِيبَتُهُ وَ حَرُمَ لَحْمُهُ عَلَى النَّارِ محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللّه بن حمّاد البصرى، از عبد اللّه بن عبد الرحمن اصم نقل كرده كه وى گفت:حديث گفت براى ما معاذ، از ابان، وى گفت:از او شنيدم كه مى‏گفت:حضرت ابو عبد اللّه عليه السّلام فرمودند:كسى كه به زيارت قبر حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام رود محققا به رسول خدا و به ما اهل بيت احسان نموده و غيبتش جايز نبوده و گوشتش بر آتش حرام است. 📖باب چهل وششم @maghtal61
🏴روضه درطور سينا ⬅️چندين بار در اين نقطه مجلس حسين برپا شد و در آن مجلس ذاكر مصيبت ، وحى از جانب خداوند جهانيان ، و شنونده موسى عليه السلام بود. يكى از اين مجالس آن بود كه ؛ يك نفر از بنى اسرائيل موسى عليه السلام را ديد كه با عجله و در حالى كه رنگش زرد شده ، شانه هايش مى لرزد و چشمانش گود افتاده ، مى رود؛ دانست كه براى مناجات با خدا دعوت شده است . آن شخص گفت : اى پيغمبر خدا! من گناه بزرگى مرتكب شده ام ، از پروردگارت درخواست كن ، از من درگذرد. وقتى موسى عليه السلام به مقامش رسيد و با خدا مناجات كرد؛ گفت : اى خدا! تو، قبل از اينكه من سخنى بگويم ، آگاه هستى ؛ فلان شخص مرتكب گناهى شده است و از تو درخواست عفو و بخشش دارد. خداوند فرمود: اى موسى ! هر كس كه از من طلب مغفرت نمايد، او را مى بخشم ، بجز قاتل حسين را. موسى پرسيد: اى خدا، اين حسين كيست ؟ فرمود: همان كسى است كه در كنار كوه طور ذكر آن بر تو رفت . پرسيد: چه كسى او را مى كشد؟ خداوند فرمود: عده اى باغى و طاغى از امت جدش او را در سرزمين كربلا مى كشند و اسبش ‍ مى گريزد و شيهه مى كشد و در شيهه خود مى گويد: وا مصيبت از ظلم امتى كه فرزند دختر پيامبر خود را كشتند. جسد او را بر روى رمل ها رها مى كنند، بدون اينكه غسل و كفن شده باشد و خيامش را غارت مى نمايند و زنانش را در شهرها به اسارت مى برند و يارانش را مى كشند و سر آنها را به همراه سر او بر نيزه ها مى كنند. اى موسى ! افراد خردسال او را تشنگى از پا در مى آورد و بزرگسالان او پوست بدنشان چين و چروك بر مى دارد؛ كمك مى طلبد، اما ياورى ندارد، در پى پناهگاهى مى گردد، اما ماءوايى ندارد. آنگاه موسى عليه السلام گريه كرد؛ و خداوند سبحان فرمود: اى موسى ! آگاه باش كه هر كس بر او گريه كند، يا بگرياند يا تباكى (تظاهر به گريه كند)، جسدش بر آتش حرام مى شود. @maghtal61
✅سر بریده فرزندش را به سمت دشمن پرتاب کرد،فرزندی که شعار امیری حسین ونعم الامیر یادگار اوست.فرزندی که چون سن وسال کمی داشت ننگ میدانستند سر بریده اش را برای جایزه گرفتن حمل کنند... ⬅️تا ساعتی دیگر شرح حال این شهید در مقتل الحسین و اصحابه @maghtal61
✅عمرو بن جناده مقتل الحسین خوارزمی می نویسد بعد از جناده انصاری که به شهادت رسید عمروبن جناده بیرون آمد ، جوانی بود که پدر او در معرکه شهید شده بود ولی مادرش نزد او بود. مادر به او گفت: فرزند عزیزم به میدان برو و پیش روی فرزند پیامبر خدا بجنگ تا کشته شوی. او گفت چنین می کنم. حسین فرمود: این جوانی است که پدرش شهید شده است . شاید مادرش راضی نباشد از اینکه او به میدان برود. جوان گفت: ای فرزند پیامبر خدا ، مادرم به من فرمان میدان رفتن داده است. و آن گاه به میدان رفت در حالی که می خواند امیری حسینٌ و نعم الامیر سرورُ فوادی البشیر النذیر علیٌ و فاطمه والده فهل تعلمون له من نظیر سپس جنگید تا به شهادت رسید. سرش را جدا کردند و به سوی لشکر حسین پرتاب کردند. مادرش سر را گرفت و گفت: آفرین ای پسرم عزیزم ای روشنی چشم و دل خوشی من ... سپس سر پسرش را به سوی مردی از دشمن پرتاب کرد و او را کشت. 📖مقتل الحسین خوارزمی @maghtal61
✅روضه حضرت رقیه سلام الله علیها مقتل الحسین بحر العلوم نقل نموده: یزیدبن معاویه فرمان داد که خاندان پیامبر و سلاله ی نبوت و رسالت و دختران علی و زهرا را در خرابه ای ساکن نمودند که از گرما و سرما آنان را حفظ نمی کرد. سقفی نداشت تا از حرارت خورشید بر سر آن ها سایه بیندازد . و خورشید در گرمای ظهر به آن ها می تابید تا جایی که صورت و پوست آن ها از شدت حرارت خورشید پوسته پوسته شده بود. مقتل الحسین بحر العلوم ص 294 به نقل از روضه الواعظین ص 192 طبع نجف بعضی از بزرگان نقل می کنند : حضرت ام کلثوم در مصیبت این طفل از بقیه زنان خانواده بیشتر بی تابی می نمود و بیشتر می گریست. و مدتی که در شام حضور داشتند حضرت ام کلثوم آرام نمی شدند. عقیله بنی هاشم حضرت زینب به ایشان فرمودند: ای خواهرم ! این بی تابی و گریه به خاطر چیست ؟ همه ی ما با رفتن این طفل مصیبت زده شده ایم و تنها تو مصیبت ندیده ای ؟ عرضه داشت : ای خواهر ! مرا سرزنش مکن. دیروز هنگام عصر در کنار این طفل در آستانه خرابه ایستاده بودم هنگامی که کودکان شامی از مکاتب خود به سمت خانه و به سوی خانواده هایشان باز می گشتند. بعضی از این کودکان ایستادند و کمی به ما نگاه کردند و سپس رفتند . این طفل به من گفت : ای عمه این بچه ها به کجا می روند ؟ به او گفتم : به سمت خانه ها و خانواده هایشان می روند. گفت : ای عمه ! برای ما مگر غیر از این خرابه منزل و پناهگاهی نیست ؟! و من ای خواهر هر گاه این سخن را یاد می کنم اشکهایم جاری می شود و دیگر آرام نمی گیرم. 📖مقتل الحسین بحر العلوم ص 296 @maghtal61
🏴🏴روضه خوانی حضرت زهرا برای حضرت سیدالشهداء در محشر: [ثواب الأعمال‏] ابْنُ الْمُتَوَكِّلِ عَنْ مُحَمَّدٍ الْعَطَّارِ عَنِ الْأَشْعَرِيِّ عَنِ ابْنِ يَزِيدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَنْصُورٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ شَرِيكٍ يَرْفَعُهُ قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَاءَتْ فَاطِمَةُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهَا فِي لُمَةٍ [لُمَّةٍ] مِنْ نِسَائِهَا فَيُقَالُ لَهَا ادْخُلِي الْجَنَّةَ فَتَقُولُ لَا أَدْخُلُ حَتَّى أَعْلَمَ مَا صُنِعَ بِوُلْدِي مِنْ بَعْدِي فَيُقَالُ لَهَا ◀️انْظُرِي فِي قَلْبِ الْقِيَامَةِ فَتَنْظُرُ إِلَى الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَائِماً وَ لَيْسَ عَلَيْهِ رَأْس▶️ فَتَصْرُخُ صَرْخَةً وَ أَصْرُخُ لِصُرَاخِهَا وَ تَصْرُخُ الْمَلَائِكَةُ لِصُرَاخِنَا وَ فی رِوایَةٍ أخری: وَ تُنادی وا وَلَداهُ، واثَمَرَةَ فُؤاداه فَيَغْضَبُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَنَا عِنْدَ ذَلِكَ  ◀️از پيامبر نقل است که فرمودند: «در روز قيامت فاطمه عليهاالسلام در ميان جمعي از زنان مي‌آيد. به ايشان گفته مي‌شود: وارد بهشت شو. مي‌فرمايد: داخل نمي‌شوم تا بدانم بعد از من با فرزندم چه کردند. پس به او گفته مي‌شود: به ميان محشر نگاه کن. پس نگاه مي‌کند به حسين که ايستاده درحالي‌که سر در بدن ندارد؛ پس فرياد مي‌کشد. من نيز با فرياد و شيون او فرياد مي‌کشم و ملائکه با او شيون مي‌کنند. (در روايتي آمده که ناله مي‌کند: اي پسرم! اي ميوۀ قلبم.) فرمود: در آن لحظه خداوند غضب مي‌کند. 📖بحارالأنوار ج : 43 ص : 223 @maghtal61
✅برای وصل وزیارت امام زمان هم زیارت سیدالشهدا را ترک نکرد 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 🏴🏴در نجف اشرف آقاي سيد حسين شاهرودي رحمه الله می فرمود: 📢با مرحوم شيخ علي زاهد قدس سره پياده از مسجد سهله برمي گشتيم، عربي بما برخورد كرد، و از شيخ علي زاهد پرسيد: شيخنا، آيا صحيح است كسي كه چهل شب به مسجد سهله بيايد خدمت حضرت مهدي - ارواحنا فداه - مي رسد؟ ايشان فرمود: شكي در آن نيست. پرسيد: آيا شما به خدمت حضرت رسيده ايد؟ فرمود: من چهل شب موفق به آمدن مسجد نشدم. ◀️عرض كرد: چرا؟فرمود: چون بعضي از شبها مصادف با شب زيارتي حضرت ابا عبدالله الحسين عليه السلام مي شد و به كربلا مي رفتم و عمل مسجد ترك مي شد. گفت: براي اتمام چهل شب، زيارت امام حسين عليه السلام را ترك مي كرديد، كربلا كه جائي نمي رفت. شيخ علي زاهد فرمود: برايت قضيه اي را نقل كنم تا ببيني حق دارم زيارت امام حسين عليه السلام را ترك نكنم. فرمود: شخصي متدين و محترمي ساكن نجف اشرف بود، در اواخر همه ي املاك خود را فروخت و كربلا را مسكن گزيد. به او گفتند: همه دوست دارند در نجف اشرف بميرند، تو به كربلا آمدي! گفت: دستگاه اميرالمؤمنين عليه السلام فقط مرد قبول مي كند، (يعني افراد صالح و پاك كه علاقه به دنيا ندارند و آلوده به گناه نيستند در بارگاه علي عليه السلام راه دارند.) ولي در دستگاه امام حسين عليه السلام همه را قبول مي كنند؛ متقي و فاسق حتي يهود و نصاري هم در اين باب اوسع الهي راه دارند. خلاصه آن مرد در كربلا فوت كرد و در همانجا مدفون شد. در شب دفن او عده اي او را بخواب ديدند كه نقل كرده بود: چون مرا در قبر گذاشتند، نكيرين براي سؤال آمدند، بعد اعمال من را يكي به ديگري عرضه مي كرد. از نمازهاي من شروع كردند، ملك به آنها اشكال كرد و نپذيرفت و مي فهميدم كه راست مي گويند و براي خدا نبوده است. چون نماز من رد شد مأيوس شدم. بعد به همين صورت تمام اعمال مرا خدشه دار كردند و پذيرفته نشد، تا رسيد به اعمالي كه مربوط به امام حسين عليه السلام بود. گفت: به زيارت كربلا رفته، بدون حرفي قبول كردند. در مجلس روضه شركت كرده، قبول كردند. در فلان مجلس خدمتي به عزاداران كرده، قبول كردند و همينطور... من در قبر عصباني شدم و گفتم: اي ملك خدا، اين اعمال هم براي من است، چطور از بقيه چيزي قبول نشد و در اينها چيزي رد نشد! به من گفتند: «خاموش باش كه ما در دستگاه امام حسين عليه السلام وظيفه تحقيق نداريم، مأمور به ظاهريم». شيخ علي زاهد بعد فرمود: حالا من حق دارم زيارت امام حسين عليه السلام را ترك نكنم؟ آن عرب گفت: بلي حق با شماست. @maghtal61
✅با گریه بر سیدالشهدا به مقام صابرین رسید.. الخصال عن الفضل بن شاذان: سَمِعتُ الرِّضا علیه‌السلام یَقولُ: لَمّا أمَرَ اللّهُ عز و جل إبراهیمَ علیه‌السلام أن یَذبَحَ مَکانَ ابنِهِ إسماعیلَ الکَبشَ الَّذی أنزَلَهُ عَلَیهِ، تَمَنّى إبراهیمُ علیه‌السلام أن یَکونَ قَد ذَبَحَ ابنَهُ إسماعیلَ بِیَدِهِ، و أنَّهُ لَم یُؤمَر بِذَبحِ الکَبشِ مَکانَهُ، لِیَرجِعَ إلى قَلبِهِ ما یَرجِعُ إلى قَلبِ الوالِدِ الَّذی یَذبَحُ أعَزَّ وَلَدِهِ عَلَیهِ بِیَدِهِ، فَیَستَحِقَّ بِذلِکَ أرفَعَ دَرَجاتِ أهلِ الثَّوابِ عَلَى المَصائِبِ. فَأَوحَى اللّهُ عز و جل إلَیهِ: یا إبراهیمُ! مَن أحَبُّ خَلقی إلَیکَ؟ فَقالَ: یا رَبِّ! ما خَلَقتَ خَلقا هُوَ أحَبُّ إلَیَّ مِن حَبیبِکَ مُحَمَّدٍ صلى الله علیه و آله. فَأَوحَى اللّهُ تَعالى إلَیهِ: أفَهُوَ أحَبُّ إلَیکَ أم نَفسُکَ؟ قالَ: بَل هُوَ أحَبُّ إلَیَّ مِن نَفسی. قالَ: فَوَلَدُهُ أحَبُّ إلَیکَ أم وَلَدُکَ؟ قالَ: بَل وَلَدُهُ. قالَ: فَذَبحُ وَلَدِهِ ظُلما عَلى أیدی أعدائِهِ أوجَعُ لِقَلبِکَ أو ذَبحُ وَلَدِکَ بِیَدِکَ فی طاعَتی؟ قالَ: یا رَبِّ! بَل ذَبحُ وَلَدِهِ ظُلما عَلى أیدی أعدائِهِ أوجَعُ لِقَلبی. قالَ: یا إبراهیمُ! فَإِنَّ طائِفَةً تَزعُمُ أنَّها مِن امَّةِ مُحَمَّدٍ سَتَقتُلُ الحُسَینَ ابنَهُ مِن بَعدِهِ ظُلما وعُدوانا کَما یُذبَحُ الکَبشُ، ویَستَوجِبونَ بِذلِکَ سَخَطی. فَجَزِعَ إبراهیمُ علیه‌السلام لِذلِکَ، وتَوَجَّعَ قَلبُهُ، و أقبَلَ یَبکی. فَأَوحَى اللّهُ عز و جل: یا إبراهیمُ! قَد فَدَیتُ جَزَعَکَ عَلَى ابنِکَ إسماعیلَ، لَو ذَبحتَهُ بِیَدِکَ بِجَزَعِکَ عَلَى الحُسَینِ وقَتلِهِ، و أوجَبتُ لَکَ أرفَعَ دَرَجاتِ أهلِ الثَّوابِ‏ عَلَى المَصائِبِ، وذلِکَ قَولُ اللّهِ عَزَّ وجَلَّ: «وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظیم . الخصال به نقل از فضل بن شادان: از امام رضا علیه‌السلام شنیدم که مى‏فرمود: «وقتى خداوندت به ابراهیم علیه‌السلام دستور داد که به جاى اسماعیل، قوچى را که خداوند برایش فرستاده، سر ببُرد، ابراهیم آرزو کرد که کاش پسرش اسماعیل را با دست خود، سر مى‏برید و مأمور نشده بود که آن قوچ را به جاى پسرش سر ببرد تا به دلش چیزى باز گردد که به دل پدرى که عزیزترین فرزندش را با دست خود سر مى‏برد، باز مى‏گردد و با آن، استحقاق بالاترین درجه ثواب بر مصیبت را پیدا کند. خداوندت به او وحى کرد که: اى ابراهیم! محبوب‏ترین بنده‏ام در نزد تو کیست؟ گفت: پروردگارم! نزد من، آفریده‏اى محبوب‏تر از حبیبت محمّد صلى الله علیه و آله نیافریده‏اى. خداوند متعال به او وحى کرد: آیا او نزد تو محبوب‏تر است، یا خودت؟ گفت: او، نزد من، از خودم محبوب‏تر است. فرمود: فرزند او، پیش تو محبوب‏تر است، یا فرزند خودت؟ گفت: او. فرمود: سر بریده شدن فرزند او از سرِ ستم به دست دشمنانش، برایت دردناک‏تر است، یا سر بریده شدن فرزندت به دست خودت و در راه طاعت من؟ گفت: پروردگارا! سر بریده شدن فرزند او به دست دشمنانش، برایم دردآورتر است. فرمود: اى ابراهیم! گروهى که خود را امّت محمّد مى‏پندارند، پسرش حسین را پس از او، از سرِ ستم و دشمنى مى‏کشند، همان گونه که قوچ را سر مى‏برند و با این، گرفتار خشم من مى‏شوند. ابراهیم علیه السلام، به خاطر آن، بى‏تابى کرد و قلبش به درد آمد و شروع به گریستن کرد. خداوند، وحى فرستاد که: اى ابراهیم! من بى‏تابى‏ات را بر پسرت اسماعیل اگر او را با دست خود، سر مى‏بریدى، با بى‏تابى‏ات بر حسین و کشته شدنش، جایگزین کردم و بالاترین درجه دریافت کنندگان ثواب بر مصیبت‏ها را براى تو مقرّر نمودم. این، همان سخن خداوندت است که: «و او (اسماعیل) را با قربانى بزرگى، باز رهانیدیم»». @maghtal61
◀️حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ غَيْرُهُمَا عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ (ع) جُعِلْتُ فِدَاكَ زِيَارَةُ الرِّضَا أَفْضَلُ أَمْ زِيَارَةُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) قَالَ زِيَارَةُ أَبِي أَفْضَلُ وَ ذَلِكَ أَنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَزُورُهُ كُلُّ النَّاسِ وَ أَبِي لَا يَزُورُهُ إِلَّا الْخَوَاصُّ مِنَ الشِّيعَةِ محمّد بن يعقوب و على بن الحسين، و غير اين دو از على بن ابراهيم، از پدرش، از على بن مهزيار وى گفت: محضر ابى جعفر عليه السّلام عرض كردم: فدايت شوم زيارت حضرت رضا عليه السّلام افضل است يا زيارت ابى عبد اللّه حسين بن على عليه السّلام؟حضرت فرمودند:زيارت پدرم افضل است زيرا حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام را هر گروهى از مردم زيارت مى‏كنند ولى پدرم را زيارت نمى‏كند مگر شيعيان خاص و خالص ما @maghtal61
✅آشنایی با کتاب ابو محمّد احمد بن اعثم کوفى (م حدود ۳۱۴ ق)، مورّخى مشهور و در تراز دیگر مورّخان کهن، یعنى: یعقوبى، طبرى، دینورى و بلاذرى است. او در کتاب الفتوح‏ خود، اخبار مسلمانان را پس از رحلت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله تا دوران خلافت عبّاسى در نیمه قرن سوم هجرى آورده و در این میان، بخش قابل توجّهى (در حدود یک نهم کتاب خود) را به گزارش نهضت حسینى، اختصاص داده است. ابن اعثم در کنار منابع تاریخى، از منابع داستانى نیز سود جسته و حتّى ممکن است خود، آنها را به صورت داستان در آورده باشد. این کار وى، هر چند از ارزش کلّى کتاب مى‏کاهد، امّا موجب شده که گاه، گزارش‏هاى ریز و دقیقى به صورت منحصر به فرد، در الفتوح بیاید و یا در سنجش با دیگر متون، گزارش کامل‏تر و مبسوطترى را به دست دهد. نکته مهم در این میان، برخى گزارش‏هاى ابن اعثم هستند که در کتب تاریخى، کمتر یافت مى‏شوند؛ امّا گاه در منابع دیگرى همچون کتب حدیث و سیره، به همان شکل یا با تفاوت‏هایى و به اجمال آمده‏اند. این نکته، رعایت احتیاط و تتبّع بیشتر را در داورى نسبت به داده‏هاى تاریخى، لازم مى‏کند تا مطالب منقول مورّخانى مانند ابن اعثم را که در دیگر منابع در دسترس نمى‏یابیم، نه به سرعت رد کنیم و نه شتاب‏زده بپذیریم الفتوح، مورد استناد مورّخان شیعه و اهل سنّت بوده و بسیارى از مطالب آن در مقتل الحسین خوارزمى، المناقب ابن شهرآشوب، و بحار الأنوار و دیگر کتاب‏ها، مورد استفاده قرار گرفته است. 📖📖برخی ازخصوصیات کتاب 1⃣الفتوح پس از ابن ابی طیفور دربلاغات النسا اولین کتابی است که خطبه حضرت زینب را درکوفه نقل میکند. 2⃣اولین کتابی است که احتجاج مردشامی با امام سجاد را نقل میکند. 3⃣کهن ترین منبع موجود درباره خطبه امام سجاد درمجلس یزید میباشد. @maghtal61
◀️روضه ورود به کربلا با بیان کتاب الفتوح . 🏴🏴الفتوح بَعدَ ذِکرِ وُصولِ أمرِ عُبَیدِ اللّهِ بِالتَّضییقِ فی وَراءِ عُذَیبِ الهِجاناتِ : خَرَجَ الحُسَینُ علیه السلام ووُلدُهُ وإخوَتُهُ و أهلُ بَیتِهِ رَحمَةُ اللّهِ عَلَیهِم بَینَ یَدَیهِ، فَنَظَرَ إلَیهِم ساعَةً وبَکى، وقالَ: اللّهُمَّ إنّا عِترَةُ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صلى الله علیه و آله، وقَد اخرِجنا وطُرِدنا عَن حَرَمِ جَدِّنا، وتَعَدَّت بَنو امَیَّةَ عَلَینا، فَخُذ بِحَقِّنا، وَانصُرنا عَلَى القَومِ الکافِرینَ. قالَ: ثُمَّ صاحَ الحُسَینُ علیه السلام فی عَشیرَتِهِ، ورَحَلَ مِن مَوضِعِهِ ذلِکَ، حَتّى نَزَلَ کَربَلاءَ فی یَومِ الأَربِعاءِ، أو یَومِ الخَمیسِ، وذلِکَ فِی الثّانی مِنَ المُحَرَّمِ، سَنَةَ إحدى وسِتّینَ، ثُمَّ أقبَلَ إلى أصحابِهِ، فَقالَ لَهُم: أهذِهِ کَربَلاءُ؟ فَقالوا: نَعَم. فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام لِأَصحابِهِ: انزِلوا، هذا مَوضِعُ کَربٍ وبَلاءٍ، هاهُنا مُناخُ رِکابِنا، ومَحَطُّ رِحالِنا، وسَفکُ دِمائِنا. قالَ: فَنَزَلَ القَومُ، وحَطُّوا الأَثقالَ ناحِیَةً مِنَ الفُراتِ، وضُرِبَت خَیمَةُ الحُسَینِ علیه السلام لِأَهلِهِ وبَنیهِ، وضَرَبَ عَشیرَتُهُ خِیامَهُم مِن حَولِ خَیمَتِهِ. ⬇️⬇️ترجمه الفتوح پس از آن که در «عُذَیب الهِجانات»، 20 فرمان عبید اللّه بن زیاد، براى در تنگنا قرار دادن حسین علیه السلام رسید: حسین علیه السلام، بیرون آمد و فرزندان و برادران و خانواده‏اش که رحمت خدا بر ایشان باد، پیشِ رویش بودند. حسین علیه السلام، لَختى به ایشان نگریست و گریست و فرمود: «خدایا! ما خاندان پیامبرت محمّد صلى الله علیه و آله هستیم و از حرم جدّمان، بیرون رانده شده‏ایم و بنى امیّه، بر ما ستم کرده‏اند. حقّ ما را ]از ایشان‏] بگیر و بر این قوم کافر، یارى‏مان ده». سپس حسین علیه السلام در میان خانواده‏اش بانگ زد و از آن جا حرکت کرد تا روز چهارشنبه یا پنج‏شنبه، دوم محرّم سال ۶۱ ]هجرى‏] در کربلا فرود آمد. به یارانش رو کرد و فرمود: «آیا این جا کربلاست؟». گفتند: آرى. حسین علیه السلام به یارانش فرمود: «فرود آیید که این جا، جایگاه اندوه و بلاست! این جا، محلّ فرود آمدن مَرکب‏هایمان، و این جا محلّ بار و بُنه ما و ریخته شدن خونمان است». آنها پیاده شدند و بارهایشان را در جایى کناره فرات، فرود آوردند و خیمه‏اى را براى حسین علیه السلام و همسران و فرزندانش، بر پا کردند و خویشان حسین علیه السلام، گِرداگِرد خیمه او، خیمه زدند 📖الفتوح: ج ۵ ص ۸۳ @maghtal61
✅ثواب نماز ملائکه موکل از آن زائرین سیدالشهدا حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَزْدِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ وَكَّلَ اللَّهُ تَعَالَى بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ (ع)سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ يُصَلُّونَ عِنْدَهُ الصَّلَاةُ الْوَاحِدَةُ مِنْ صَلَاةِ أَحَدِهِمْ تَعْدِلُ أَلْفَ صَلَاةٍ مِنْ صَلَاةِ الآْدَمِيِّينَ يَكُونُ ثَوَابُ صَلَاتِهِمْ وَ أَجْرُ ذَلِكَ لِمَنْ زَارَ قَبْرَهُ (ع) پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از سيف بن عميره، از بكر بن محمّد ازدى، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل كرده كه حضرت فرمودند:خداوند متعال هفتاد هزار فرشته را بر قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام موكل ساخته كه جملگى ژوليده و غمگين بوده و تا روز قيامت بر آن جناب گريه مى‏كنند، نزد قبر نماز مى‏خوانند و يك نماز از يك نفر آنها معادل هزار نماز آدميان بوده، ثواب نماز ايشان و اجر آن براى زوّار قبر آن حضرت عليه السّلام محسوب مى‏گردد. @maghtal61