از وقتی که اینستا قطع شده هیچ اتفاق خاصی برام نیوفتاده

از وقتی اینستا قطع شده هی تو روبینو لباس سیو میکنم،هی غصته میخورم اوضاع داغون تر شده.

صبا برای جدا شدن از تخت باید به تموم کائنات چنگ بندازم و عجز و التماس کنم‌ تا بتونم پاشم.

بین منو تختم رابطه همچسبی برقراره.

امروز اومدم یکم پرونده‌ی دانش آموزامو خوندم و در نهایت با اشک چشم از مدرسه خارج شدم.

ولی همش حرفِ اعزازی تو ذهنمه که میگف تو نباید واسه دانش‌آموزا ترحم کنی تو فقط سعی کن حداقلِ حداقل اون ساعتایی که اون بچه تو کلاس توعه از زندگیش غافل باشه دغدغه های خودش یادش نیاد.

کاش شیفت عصر بودم لااقل صبا برم دانشگا جنگ.

ولی بچه ها معلم خوبی بودن خیلی از آدم انرژی میگیره.

این روزا زندگیم قشنگ رو دو ایکسه روزی ۵ ساعت میخوابم و به اندازه دو تا ۱۹ ساعت از خودم کار میکشم.

سینه تنگ من و بار غم او هیهات مرد این بار گران نیست دل مسکینم

اونجا که تو کهکشان نیستی میگه به بدنت برس به خوابت و خوراکت برس نه برا اینکه بدنته برا اینکه بتونی از روحت بیشتر کار بکشی.

ما یه بستر میخوایم برا حرف زدن فقط حالا میخواد ایتا باشه میخواد تلگرام باشه میخواد توییتر باشه میخواد بی‌تالک و اینستا و بله و شاد. ما آدمای برونگرای حرّاف :)))