زیر پله ها!!
خوب به خاطر دارم که در ایام کودکی هر از گاه و بیگاه و در اواسط بازی صدای
#آژیر_قرمز می آمد و همگی در منزل پدربزرگ به "زیرپله ها"پناه می بردیم! زیر پله ها اتاقک کوچکی در زیر پله های بام بود که بیش از شش هفت نفر جا نداشت. آخر آن هم دوتا گونی نان خشک روستایی بود که برای پدربزرگ می آوردند و ما با ماست یا آب در میان وعده ها می خوردیم!! زیر پله ها نور زرد خیلی کمرنگی داشت و حوصله بچه ها در آن بزودی بسر می رسید!! در منزل پدر البته جای خاصی برای پناه بردن جمعی نبود و هرکس در جایی پناه می گرفت تا
#اژیر_سفید سرداده شود. جای من یک کنجی بود در پشت یخچال!! گاهی يربع و گاهی بیشتر در همین وضعیت بودیم تا به زندگی عادی بازگردیم.
از آنجا که منزل ما نزدیک نیرو هوایی بود صدای شلیک ضدهوایی ها به گوش می رسید..
اینها مفاهیم روزمره آن زمان بود و اکنون سالها از آن ایام گذشته و نسل جدید تصوری از این مفاهیم ندارد.. بر طبق برخی از روایات
امنیت _همانند سلامت_ نعمتی است که وقتی قدرش دانسته می شود که نباشد!97/7/1
#امنیت
