۱۴-اعظم محمدی

۱۵-فاطمه رحمتی

روزها فكر من این است و همه شب سخنم كه چرا غافل از احوال دل خویشتنم از كجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود؟ به كجا می‌روم آخر ننمایی وطنم؟ مانده‌ام سخت عجب، كز چه سبب ساخت مرا؟ یا چه بوده‌ست مراد وی از این ساختنم؟ خرّم آن روز كه پرواز كنم تا بر‍‍ِ دوست به امید سر كویش، پَر و بالی بزنم كیست آن گوش، كه او می‌شنود آوازم؟ یا كدامین كه سخن می‌نهد اندر دهنم من به خود نامدم اینجا، كه به خود باز روم آنكه آورد مرا، باز برد تا وطنم مرغ باغ ملكوتم، نیم از عالم خاك چند روزی قفسی ساخته‌اند ۱۶-امید حسین محمدی

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست ما به چمن می‌رویم عزم تماشا که راست نوبت خانه گذشت نوبت بستان رسید صبح سعادت دمید وقت وصال و لقاست ۱۷-جواد نوری

گر بی دل و بی دستم وز عشق تو پابستم بس بند که بشکستم، آهسته که سرمستم  در مجلس حیرانی، جانی است مرا جانی زان شد که تو می دانی، آهسته که سرمستم پیش آی دمی جانم، زین بیش مرنجانم ای دلبر خندانم، آهسته که سرمستم ۱۸-ایوالفضل چاه افضلی

۱۹-فاطمه هاتفی

۲۰-فاطمه بمانی

آنکه به دل اسیرمش در دل و جان پذیرمش گرچه گذشت عمر من باز ز سر بگیرمش ۲۱-هستی کریمی

۲۲-سحر محمدی

۲۳-فاطمه حبيبي

شعر مولانا در مورد انسان ای برادر تو همان اندیشه‌ای مابقی تو استخوان و ریشه‌ای گر گل است اندیشه‌ی تو گلشنی و آر بود خاری، تو هیمه‌ی گلخنی گر گلابی بر سر و جیبت زنند و آر تو چون بولی برونت افکنند ۲۳-مرتضی حسنی

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست ما به چمن می‌رویم عزم تماشا که راست نوبت خانه گذشت نوبت بستان رسید صبح سعادت دمید وقت وصال و لقاست ۲۴-جواد نوری