امیرالمومنین علی علیه‌السلام: 🔹کینه و بدخواهی دیگران را از سینه خود دور کن تا بدخواهی برای تو از سینه دیگران ریشه کن شود. حکمت ۱۷۸ نهج البلاغه #حدیث_روز

جشنواره تخم مرغها ی رنگی😍

✅از فاطمه فضلی احمدابادی، بانوی منتخب فعال در صنعت و تولید توسط مهندس طاقداری مدیر مجتمع صنعتی تقدیر شد

🔴نماینده زرتشتیان در مجلس، از امضا کنندگان قانون عفاف‌ و‌ حجاب 🔹 دکتر بهشید برخوردار در تایید امضای خود نوشت: از اصالت زرتشتی بودنمان حمایت کردم وقتی از پوشیدگی و حجاب حمایت شد؛ برهنه نبودن وپوشیدگی یک حقیقت فرهنگ زرتشتی ایرانی است.

🎥 تصاویر منتشر شده در فضای مجازی که ادعا شده مربوط به آتش گرفتن ترقه‌های یک دست‌فروش در بازار تهران است‌

سنت های فراموش شده :جشن چهارشنبه سوری در اردکان قدیم: علی سپهری اردکانی تاریخچه چهار شنبه سوری ایرانیان غروب آخرین سه شنبه ی سال را با بر افروختن آتش و پریدن از روی آن به استقبال جشن بهاری نوروز می رفتند. این مراسم، یک جشن باستانی است که پیش از رسیدن نوروز برگزار می شود و در در واقع چهارشنبه سوری در فصل سرد سال و اعلام آمادگی برای رسیدن گرما است. پریدن از روی آتش نیز به معنای از بین بردن سرمای وجودمان و گرم کردن بدن و آمادگی برای رسیدن فصل بهار است. در گذشته سرمای استخوان‌سوز زمستان نمادی از شرّ، قحطی و عدم باروری بود. روشن کردن آتش نمادی از گرمی و از بین رفتن شرّ محسوب می شد.مردم در این روز برای دفع بلا و برآورده شدن آرزوهایشان مراسمی را برگزار می کردند. قدیمی‌ترین اشاره به چهارشنبه سوری را در کتاب «تاریخ بخارا» نوشته‌ی ابوبکر محمد بن جعفر نرشخی در سال های ۲۸۶ تا ۳۵۸ هجری قمری می توان یافت. که درآن به بر گزاری جشن چهارشنبه سوری و بر افروختن آتش توسط امیر منصور سامانی در سال 350هجری قمری اشاره شده است.در اشعار فردوسی هم از چهار شنبه و آتش افروزی نامی به میان آمده است. جشن چهارسوری از مراسم اصیل ایران بوده است و منشا خارجی ندارد. این جشن مختص ایرانیان است و همه ی ایرانیان در سراسر دنیا از جمله مقیمان کانادا، آمریکا و سایر کشورهای آسیایی از جمله ترکیه این روز را با نام چهارشنبه سوری جشن می گیرند. لازم به توضیح است که این آیین کاملاً با زرتشتیان مرتبط نبوده زیرا مطابق آیین های زرتشتی پریدن از روی آتش عملی مکروه محسوب می شود. چهار شنبه سوری در اردکان در اردکان به چهار شنبه سوری در قدیم چهار شنبه سرخی می گفتند زیرا معنی کلمه «سور» یا «سوری» در زبان پهلوی به معنای «سرخ» است و به کار بردن واژه ی چهار شنبه سرخی از طرف مردم اردکان نشانگر این است که بعضی از واژه های مرسوم در گویش اردکانی بر گرفته از زبان کهن پهلوی می باشد. البته در زبان عامیانه ی مردم اردکان نیز «سور» به معنای جشن و سرور و شادمانی نیز هست مثلاً در قدیم به عروسی « سور» می گفتند و نشستن در «سور» دختران یکی از آرزوهای مادران بوده است. ترکیب کلمه سور در کنار چهارشنبه به معنی چهارشنبه ی سرخ یا جشن چهارشنبه است، یعنی چهار شنبه ای که در آن آتش روشن می کنند. سنت مردم هنگام پریدن از روی آتش سنت اصلی در تاریخچه و آداب و رسوم جشن چهارشنبه سوری، برپایی آتش و خواندن شعر «زردی من به روی تو، سرخی تو به روی من» هنگام پریدن از روی آتش بوده است. این شعر دعایی بوده است که ایرانیان از قدیم برای آتش می‌خواندند و از آن می‌خواستند تا بیماری‌ها و نگرانی‌های سال گذشته را از آن‌ها بگیرد تا سال جدید را با شادکامی و سرزندگی شروع کنند. روشن کردن آتش در پشت بام در آداب و رسوم جشن چهارشنبه سرخی در اردکان ، رسم بر آن بود اکثر مردم غروب روز سه شنبه آخر اسفند به پشت بام منازل یا مکان هایی دیگر می رفتند و بوته های درمنه را آتش می زدند و از روی آن می پریدند و این شعر می خواندند « زردی من به روی تو، سرخی تو به روی من ». پس از سوختن بوته‌ها و خاموش شدن آتش، خاکستر باقی مانده را در کوچه می ریختند و اگر در داخل خانه آتش روشن می کردند یک نفر خاکستر آن را بیرون می برد و پشت در خانه ها می‌ ریخت، در این هنگام اهل خانه درِ خانه را می بستند.سپس کسی که خاکستر را بیرون برده بود، درِ خانه را می‌زد. آن‌هایی که داخل خانه بودند، سوال می کردند «کیه؟». کسی که بیرون در بود پاسخ می داد: «منم». دوباره می‌پرسیدند: «از کجا آمده‌ای؟». جواب می‌داد: «از جشن و عروسی». می‌پرسیدند: «چه چیزبا خود آورده‌ای؟». در جواب می‌گفت: «تندرستی» آن وقت در را به روی تندرستی باز می‌کردند. متاسفانه در سال های اخیر این جشن رنگ وروی آتش بازی به خود گرفته و به طور کلی تغییر یافته و گاهی با خسارت های جانی و مالی همراه است که بر خلاف آیین های سنتی می باشد.

#ناشناس شما هر جا ماهی بخری ۱۳ نوروز میمیره کمک کنید دلش نشکنه چهاراه مل بالا

چهارشنبه ‌سوری در سفارت انگلیس سفیر انگلیس در تهران همراه با خانواده اش جشن و مراسم چهارشنبه سوری را پاس داشتند...