سنت های فراموش شده : تهیّه ی آجیل برای نوروز در اردکان قدیم: علی سپهری اردکانی تهیّه آجیل و شیرینی تهیّه‌ ی آجیل برای عید یکی دیگر از اموری بود که قبل از عید می‌بایست انجام شود و معمولاً‌ هر کسی به اندازه‌ی بضاعتش سعی می‌کرد، آجیل تهیّه کند. امّا آجیل معمولاً‌ عبارت بود از تخمه‌ی آفتابگردان، تخمه‌ی هندوانه، تخمه‌ی خربزه، هسته‌ی زردآلوی طف داده شده «تنه‌ی بو داده»، توت خشک «تُوتُگ» و در بعضی مواقع پسته هم کمی به آن‌ها اضافه می‌کردند. برای عیدی دادند به بچه ها معمولاً‌ تخم‌ مرغ را با رنگ‌های گوناگون رنگ‌آمیزی می‌کردند و بیشتر از روناس برای رنگ قرمز و از پوست انار برای رنگ نارنجی و از کاه برای رنگ زرد استفاده می کردند و برای سایر رنگ از جوهر های شیمایی که رنگرزها می فروختند به کار می بردند و بعضی هم تخم مرغ را به رنگ های گوناگون در می آوردند که به تخم مرغ گوری مشهور بود. ‌شیرینی به ندرت در خانه‌ها دیده می‌شد و زولبیا و غیره بیشتر در شب اول اسفند مصرف می شد. خرمای خشک، انجیر خشک، نخود و کشمش هم به‌ همراه آجیل در پذیرائی‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. شیرینی عید نیز عبارت بود از پشمک، حاجی ‌بادام تر اردکانی، سوهان آردی، لوز سفید و لوز نیم شکری ، تَخْتُگ کنجدی و تختُگ آردی شبیه گز آردی ، یک نوع هم آب نبات قنادها درست می کردند و بعضی نیز از جاشنی گرم آب نبات با دست به شکل های مختلف در می آوردند و یک قطعه ی کوچک جوب در داخل آن قرار می دادند که به آب نبات چوبی مشهور بود و مورد پسند بچه ها بود، آرد نخود نیز یکی از تنقلات مورد پسند نو جوانان بود و آن را باشیره یا خاک قند مخلوط می کردند و می خوردند. نقل آلوچه ای ( شکر پنیر) و نقل بید مشکی نیز در عید و عروسی و حتی عزا استفاده می شد و اعیان هم نقل بید مشکی با پسته مخلوط کرده در پذیرایی ها استفاده می کردند. از خوردنی های معروف ایام عید، پالوده یزدی، فرنی ، ماقوت ، آب برگه ی زردالو (اوپره) و چغندر سرکه بود. نا گفته نماند که در قدیم هیچ میوه ای در ایام عید در اردکان وجود نداشت ، علت اصلی آن هم نبود وسایل نقلیه که بتواند مرکبات را از شهرهای شمالی به اردکان بیاورد ودر نتیجه هیچ میوه ای در این فصل وجود نداشت. میوه مصرفی اهالی همان میوه هایی بود که در اردکان و اطراف آن به دست می آمد ، لذا هیچ گونه درخت مرکبات در این منطقه وجود نداشت و به اصطلاح از پرتقال به جز کشور پرتقال کسی چیزی نمی دانست.

مراسم نونبندی درشهراحمدآباد ☘در کویرِ آفتاب سوخته ی شهراحمدآباد جایی که نفس های تاریخ با بادهای گرم درمی آمیزد روزهای پایانی اسفند، هنگامی که زمستان از کویر خداحافظی می کند، زنان احمدآبادی، چادرهای سفید بر سر، همچون نقاشانی چیره دست، آرد گندم را با «گل زردِ» طلایی و زردچوبه ی خوشبو می آمیزند. خمیرِ گرم، در دستانِ پرصلابتشان، به نغمهای از امید تبدیل می شود. گویی هر مشت زردچوبه، خورشیدی کوچک است که بر سفیدی آرد می تابد تا نانی به رنگ طلا بی افرینند. نانها را در تنورهای گِلی می پزند؛ همان تنورهایی که قرنها نفس کشیده اند و بوی نانهای داغ را به خاطره ی کویر سپرده اند. دودِ خشکِ هیزم های بیابانی، آسمان را نقره گون می کند و بوی نان تازه، پیامی است از رسیدن نوروز: «زمین دوباره زنده شد!» نونبندی، آیینِ زمزمه های مادربزرگهاست؛ آیینی که نوروز را نه با ساعت، که با بوی نانِ داغ به شهراحمدآباد می آورد☘ 🔺قسمت1⃣ ‌‌🔹راچینه🔹 https://eitaa.com/racheneh🪜

#ناشناس سلام تو متن سنت فراموش شده‌ی آجیل نگفته به جای میوه فالوده می‌پختن نشاسته گندم رو با کمی آب سرد قاطی میکردن بعداز حل شدن نشاسته به مدت نیم ساعت روشعله کم می‌پختن بعد در کاسه هایی کوچک میریختن تا سرد بشه نصفه روز زمان میخواست تا سرد بشه برعکس میزاشتن رو سینی با نخ قرقره میبردن و در آخر تو کاسه ای بزرگ میرختن با اضافه کردن آب وگلاب، شیره نوش جان میکردن اینم به جای میوه بود

🔶 گناهی که از توبه بهتر است...! 🎙استاد فیاض بخش #درس_اخلاق

📗 پنج زبان عشق 👤 گری چاپمن ‌═ঊঈ 📗📒📕ঊঈ═─

📗 پنج زبان عشق ‌═ঊঈ 📗📒📕ঊঈ═─

امیرالمؤمنین علی عليه السلام: 🔸لَذَّةُ الكِرامِ في الإطعامِ، و لَذَّةُ اللِّئامِ في الطَّعامِ 🔹لذّت كريمان در اطعام دیگران است و لذّت فرومایگان در خوردن است. غررالحكم حدیث۷۶۳۸ #حدیث_روز

🔶موزه‌ها و اماکن تاریخی امروز تعطیل‌اند وزارت میراث فرهنگی: مجموعه‌های فرهنگی‌ تاریخی تحت پوشش این وزارتخانه شنبه ۲ فروردین ۱۴۰۴ (برابر با ۲۱رمضان) همزمان با سالگرد شهادت حضرت علی(ع) تعطیل هستند. اماکن فرهنگی‌تاریخی، موزه‌ها و پایگاه‌های میراث فرهنگی از روز یکشنبه ۳ فروردین به فعالیت خود ادامه می‌دهند.