🐰دادا بوبو لالا
✏️نویسنده: کلر ژوبرت
🖍تصویرگر:فرشته منعمی
https://eitaa.com/sanjaghak7
شب بود. یویو پیش مامان دوید و گفت: «من دادا بوبو لالا می‌خواهم.»
مامان گفت: «من نفهمیدم چی‌چی گفتی یویو. زود برو بخواب!» و مامان رفت دنبال کارش.
یویو آه کشید. پیش بابا دوید و گفت: «من دادا بوبو لالا می‌خواهم.»
بابا گفت: «دادا بوبو لالا؟ چه اسم عجیب- غریبی! من ندارم یویو.» و بابا هم رفت دنبال کارش.
یویو آه کشید. پیش بابابزرگ دوید. توی بغلش پرید و گفت: «من دادا بوبو لالا می‌خواهم بابابزرگ!»
بابابزرگ خندید. سبیل‌هایش را کشید و گفت: «اوووه! فهمیدم! دادا یعنی داستان، مگر نه؟»
یویو با خوش‌حالی گوش‌هایش را تکان داد. بابابزرگ و یویو با هم رفتند یک کتاب قشنگ پیدا کنند. بعد دوباره نشستند و بابابزرگ برای یویو یک داستان خواند.
آن‌وقت بابابزرگ پرسید: «بوبو یعنی بوس، مگر نه؟»
یویو با خوش‌حالی گوش‌هایش را تکان داد. بابابزرگ، لُپ تپلی یویو را بوسید؛ یک بوس محکم خرگوشی. بعد بابابزرگ خمیازه کشید و پرسید: «لالا هم یعنی لالا کنی، مگر نه؟»
یویو یواش فریاد کشید: «نه نه بابابزرگ! کمی فکر کن! همین‌طوری که نمی‌توانم لالا کنم.»
بابابزرگ کمی فکر کرد و گفت: «من نمی‌دانم. خودت بگو!»
یویو خندید و گفت: «لالا یعنی لالایی بابابزرگ! بدون لالایی که نمی‌توانم لالا کنم.»
بابابزرگ سبیل‌هایش را کشید و گفت: «آهان! یادم نبود.» و آن‌قدر برای یویو لالایی خواند که هم یویو خوابش برد و هم خودش.
https://eitaa.com/sanjaghak7
