✨ مبشرات بزرگان در مورد نزدیکی ظهور 🌥 بشارت سیزدهم: 🇮🇷 پرچم را به صاحبِ پرچم ‌می‌سپاریم ✅ آقای علی محمد بشارتی وزیر اسبق کشور نقل ‌می‌کرد که: ▫️ در تابستان ۱۳۵۸ هنگامی که مسئول اطلاعات سپاه بودم، گزارشی داشتیم که آقای شریعتمداری در مشهد گفته است: ♦️ من بالأخره علیه امام اعلام جنگ می‌کنم. ▫️ - آن هنگام امام خمینی قدس سره هنوز در قم بود.- من خدمت امام رسیدم و ضمن ارائه ی گزارش، خبر مذکور را هم گفتم. ایشان سرش پایین بود و گوش می‌داد، این جمله را گفتم، سر بلند کرد و فرمود: 🔸 «این‌ها چه می‌گویند؟! پیروزی ما را خدا تضمین کرده است. ما موفق می‌شویم، در اینجا حکومت اسلامی تشکیل می‌دهیم و پرچم را به صاحب پرچم می‌سپاریم». ▫️ پرسیدم: 🔹 خودتان؟ ▫️امام (قدس سره) سکوت کردند و جواب ندادند. ⬅️ "کیمیای محبت، صفحه ۶۸" و "خاطره ها، آیت الله ری شهری، چاپ مرکز اسناد انقلاب اسلامی، جلد اول، صفحه ۲۴۲" 🏷 #امام_زمان_عج #امام_زمان #بشارتهای_ظهور #بشارت #ظهور #انقلاب_اسلامی #امام_خمینی_ره ┏━━ °•🖌•°━━┓ @jahad_tabein ┗━━ °•🖌•°━━┛

ترجمه تصویری قرآن کریم صفحه ۱۵۱

3 ـ ترتيل (روشن و شمرده خواندن) قرآن: (وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلاً) . (1) «قرآن را شمرده شمرده بخوان». رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ في قولِهِ تعالى : «وَرَتِّلِ القُرآنَ تَرتيلاً» ـ : بَيِّنْهُ تِبيانا ، ولا تَنثُرْهُ نَثرَ البَقْلِ ، ولا تَهُذَّهُ هَذَّ الشِّعرِ ، قِفُوا عندَ عَجائبِهِ ، حَرِّكُوا بهِ القُلوبَ ، ولا يَكُن هَمُّ أحَدِكُم آخِرَ السُّورَةِ . (2) پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه: «و رتّل القرآن ترتيلاً» ـ فرمود : قرآن را روشن و شمرده بخوان و آن را مانند تخم علف پراكنده اش مساز و همچون شعر به شتاب و بريده وبريده مخوان. در شگفتيهايش درنگ كنيد،دلها را با آن به تپش و حركت در آوريد و همه كوشش شما اين نباشد كه سوره را به آخر برسانيد. (1) المزّمّل : 4. (2) النوادر للراوندي : 164/247.

⚡️ شیران روز و عابدان شب 🔻 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: رزمندگان ما هم تدبیر داشتند، هم دلیری داشتند و هم فداکاری و عبادت. روز، به‌معنای واقعی کلمه، شیر غرّنده‌ی میدان و شب، به‌معنای واقعی کلمه، زاهد و عابد و تضرّع‌کننده و عبادتگر بودند. ۱۳۹۶/۱۲/۱۹ 🌷 سالروز شهادت شهید آقامهدی باکری سردار عاشورائیان آذربایجان فرمانده لشکر ۳۱عاشورا

4 ـ تدبّر قرآن: (كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ ولِيَتَذَكَّرَ أُوْلُو الأَلْبابِ) . (1) «كتابى است فرخنده كه آن را سوى تو فرو فرستاديم، تا در آياتش تدبّر كنند و خردمندان پند گيرند». الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ألا لا خَيرَ في قِراءةٍ ليسَ فيها تَدَبُّرٌ ، ألا لا خَيرَ في عِبادَةٍ ليسَ فيها تَفَقُّهٌ . (2) امام على عليه السلام : بدانيد كه در قرآن خواندنى كه باتدبّر همراه نباشد، خيرى نيست؛ بدانيد كه در عبادتى كه با فهم و انديشه توأم نباشد، خيرى نيست. الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لمّا سُئلَ عن قِراءةِ القرآنِ في ليلَةٍ ـ : لا يُعجِبُني أن تَقرَأهُ في أقَلَّ مِن شَهرٍ . (3) امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از ختم كردن قرآن در يك شب ـ فرمود : خوش ندارم كه آن را در كمتر از يك ماه بخوانى. (1) ص : 29. (2) بحارالأنوار:92/211/4. (3) الكافي : 2/617/1.

5 ـ خشوع قرآن: (أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُم لِذِكْرِ اللّه ِ وَما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِن قَبْلُ فَطالَ عَلَيْهِمُ الأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ) . (1) «آيا براى كسانى كه ايمان آورده اند زمان آن نرسيده است كه دلهايشان براى ياد خدا و آنچه از حق نازل شده است خاشع شود و چونان كسانى نباشند كه پيش از اين به آنها كتاب [آسمانى ]داده شد و روزگار درازى بر آنها گذشت و پس دلهايشان سخت شد و بسيارى از آنان فاسقانند؟». رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ـ لمّا سُئلَ عن أحسَنِ الناسِ صَوتا بالقرآنِ ـ : مَن إذا سَمِعتَ قِراءَتَهُ رَأيتَ أ نّهُ يَخشَى اللّه َ . (2) پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به اين سؤال كه چه كسى قرآن را از همه خوشتر مى خواند ـ فرمود : كسى كه هر گاه قرآن خواندن او را بشنوى، ترس و خشيت از خدا را در او ببينى. عيون أخبار الرِّضا عن رجاءَ بنِ أبي الضحّاكِ ـ في ذكرِ سيرة الإمام الرِّضا عليه السلام وقد صَحبَه إلى خراسان ـ : يُكثِرُ باللَّيلِ في فِراشِهِ مِن تِلاوَةِ القرآنِ ، فإذا مَرَّ بآيَةٍ فيها ذِكرُ جَنّةٍ أو نارٍ بَكى وسَألَ اللّه َ الجَنّةَ وتَعَوَّذَ بهِ مِن النارِ . (3) عيون أخبار الرضا ـ به نقل از رجاء بن ابى ضحاك در بيان سيره امام رضا عليه السلام در سفر به خراسان ـ : شبها در بسترش بسيار قرآن مى خواند و هرگاه به آيه اى كه در آن از بهشت يا آتش ياد شده بود مى رسيد، مى گريست و بهشت را از خدا مسئلت مى كرد و از آتش به او پناه مى برد. (1) الحديد : 16. (2) بحار الأنوار : 92/195/10. (3) عيون أخبار الرضا : 2/182/5.