پندهای مولا علی علیه السّلام
در بحارالانوار آمده است که حضرت مسیح(علیه السلام)مى فرمود: «بِالتَّواضُعِ تُعْمَر الْحِکْمَةُ لا بِا
سپس امام(علیه السلام) در ششمین جمله حکمت آمیز مى فرماید: «با روش عادلانه، دشمن مقهور و مغلوب مى شود»; (وَبِالسِّیرَةِ الْعَادِلَةِ یُقْهَرُ الْمُنَاوِئُ).
«مُناوىء» به معناى «دشمن» از ریشه «مناواة» به معناى «دشمنى» است، زیرا دشمن هنگامى موفق به کار خود مى شود که دستاویزى پیدا کند. کسى که روش عادلانه دارد، دستاویزى به دست دشمن نمى دهد و همین باعت مقهور شدن اوست.
افزون بر این کسى که روش عادلانه اى دارد طرفداران زیادى در میان مردم پیدا مى کند و آن کس که طرفداران زیاد دارد دشمنش مقهور مى شود.
افزون بر همه اینها چنین کسى مورد الطاف الهى است و خداوند چنین بنده عدالت پیشه اى را در برابر دشمنانش تنها نمى گذارد و او را پیروز مى گرداند و به گفته شاعر:
دشمن به کین نشسته مولا نمى گذارد *** الطاف بى کرانش تنها نمى گذارد
در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «الْعَدْلُ جُنَّةٌ واقِیَةٌ وَجَنَّةٌ باقِیَةٌ; عدالت سپر نگهدارنده و بهشت جاودان است».(26)
در روایت دیگرى از غررالحکم مى خوانیم: «اِعْدِلْ تَدُمْ لَکَ الْقُدْرَةُ; عدالت پیشه کن تا قدرت تو پایدار ماند».(27)
اصولاً عدالت اساس نظام تکوین و تشریع است، همان گونه که در حدیثى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله)مى خوانیم: «بِالْعَدْلِ قامَتِ السَّماواتُ وَالاَْرْضُ; به وسیله عدالت و نظم، آسمان و زمین برپاست».
در حدیث دیگرى نیز از امیرمؤمنان على(علیه السلام)آمده است: «الْعَدْلُ حَیاةُ الاْحْکامِ; عدالت روح و حیات احکام است».(28)
بنابراین کسى که روش عادلانه را در زندگى خود برگزیده است، هماهنگ با نظام هستى و همگام با شریعت اسلام است و چنین کسى به یقین بر دشمنانش پیروز مى شود. در ذیل خطبه 216 نیز شرحى در این زمینه داشتیم.(29)
در هفتمین و آخرین جمله این کلام حکیمانه مى فرماید: «با حلم و بردبارى در برابر سفیهان، یاوران انسان بر ضد آنها زیاد مى شوند»; (وَبِالْحِلْمِ عَنِ السَّفِیهِ تَکْثُرُ الاَْنْصَارُ عَلَیْهِ).
شبیه همین معنا در حکمت 206 گذشت.
بى شک در هر جامعه اى افراد سفیه و کم خردى هستند که کار آنها خرده گیرى بر بزرگان و گاه پرخاشگرى است و هرگونه درگیرى با آنان سبب وهن افراد باشخصیت و جرأت و جسارت سفیهان مى گردد، بنابراین بهترین روش در مقابل این گونه افراد همان گونه که در آیات فراوانى از آیات قرآن مجید آمده و در کلام نورانى بالا اشاره شد، بردبارى و تحمل و بى اعتنایى به گفتار و سخنان آنهاست. از آنجا که آنها حریم افراد باشخصیت را مى شکنند و جسورانه سخن مى گویند، این تحمل و بردبارى سبب مى شود چهره مظلومیت به خود بگیرند و مردم فهمیده جامعه به یارى آنها بر ضد سفیهان و بى خردان برخیزند و آنها را ساکت کرده بر جاى خود بنشانند.
سیره رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) و امامان معصوم(علیهم السلام) و بسیارى از بزرگان دینى همین بوده است.
حقیقت «حلم» همان گونه که در حدیثى از امام حسن مجتبى(علیه السلام) آمده است: «کَظْمُ الْغَیْظِ وَمِلْکُ النَّفْسِ» است یعنى حلم فروبردن غضب و تسلط بر نفس خویش است به گونه اى که عکس العملى نشان ندهد.(30)
#تفسیر_حڪمت_۲۲۴
#نــــهـــج_الــبـلاغــہ
#ادامہ_دارد... ✍
🍁 @nahjolbalaghekhani🍁
حضرت علي(ع) چقدر درآمد و ملك داشت؟ مصارف زندگي اش چه بود؟
در پاسخ به اين سوال شما (به صورت مختصر) بايد زندگي امير مومنان را به سه قسمت تقسيم كرد:
الف) دوران كودكي.
ب) دوران جواني.
ج) دوران ميانسالي.
الف) دوران كودكي.
ابوطالب، پدر اميرالمومنين علي (ع) از بزرگان قبيله قريش بود اما از لحاظ مالي تنگدست بود لذا پيامبر به عنوان كمك به ايشان حضرت علي(ع) را از همان كودكي از ابوطالب گرفت و نزد خود نگاه داشت. بنابر اين با توجه به آنكه پدر اميرمومنان از افراد متمول نبود خود حضرت نيز در آن سنين از خانواده‌اي ثروتمند به شمار نمي‌آمد.
ب) دوران جواني.
اين دوران، مصادف با ايام رسالت پيامبر خدا(ص) بود. حضرت در اين ايام تمام وقت خويش را در اختيار پيامبر بود. شغل ايشان در اين ايام، كار كشاورزي محدودي بود كه فقط با آن امرار معاش مي‌نمود و باقي ايام خود را وقف پيشبرد اسلام و انجام اوامر پيامبر خدا(ص) مي‌كرد. با پيشرفت اسلام و گسترش سرزمين‌هايي كه توسط مسلمانان فتح مي‌شد وضع عمومي مسلمانان (از جمله اميرالمومنين علي (ع) بهبود پيدا كرد.
ج) دوران ميانسالي.
رحلت پيامبر خدا (ص) و غصب خلافت توسط ابوبكر و پس از آن عمر و عثمان حضرت را مجبور به خانه‌نشيني كرد. حضرت در اين ايام تمام وقت خويش را صرف كار به خصوص امور كشاورزي مي‌نمودند. آب گرانمايه ترين و يكي از پرارزش‌ترين دارايي‌ها در بيابان‌هاي سوزان شبه جزيره عربستان به شمار مي‌آمد. حضرت (با توجه به فراغت بدست آمده براي ايشان) اقدام به حفر چاه‌هاي آب بسياري نمود كه تعدادي از آنها با گذشت زمان بسيار هنوز نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرند و به نام «آبار علي(ع)» يعني چاهاي آب اميرالمومنين علي (ع) در عربستان مشهورند. علاوه بر حفر چاه حضرت زمين‌هاي كشاورزي و باغ‌هاي بسياري را ايجاد نمود. اين كارها سود بسياري را نصيب حضرت مي‌نمود. اما با اين حال اين ثروت بسيار باعث آن نشد كه حضرت دست از زندگي ساده خويش برداشته و رو به زندگي تجملاتي آورد.
اين داستان طلحه و زبير مشهور است كه روزي از كنار اميرالمومنين گذشتند و با يكديگر مي‌گفتند كه اميرالمومنين از اموال دنيا چيزي در دست ندارد. حضرت به كارگزاران خود دستور داد درآمد آن سال را تبديل به سكه هاي نقره كرده در اتاقي جمع كنند. سپس حضرت آن دو را دعوت نموده و در حضور آنان در اتاق را گشود. موجي از سكه‌ها به روي زمين ريخت. حضرت فرمود تمام اين اموال بخشي از درآمد يكسال من است . آن‌گاه به اطرافيان خود دستور داد تمام آن اموال را بين مستمندان و در راه خدا هزينه كنند.
#ادامہ_دارد...✍
🍁🍂 @nahjolbalaghekhani🍁🍂
اى دختر و خواهر ولایت
بر ارض و سما ملیکه در قم★
معصومه به کتیبه و به عصمت
در کوى تو زنده، جان مرده★
قم تربت پاک پیکر توست
گر فاطمه دفن شد شبانه★
کى گفته نهان زماست آن قبر
آن قبر که در مدینه شد گم★
مریم به برت اگر نشیند
سازد به سلام سرو قد خم★
#وفات_کریمه_اهل_بیت
#حضرت_معصومه (س)
#تـسلـیـت_بــاد😔😔
⚫️ @nahjolbalaghekhani⚫️