پندهای مولا علی علیه السّلام
#حڪمت ۲۱۹ نهج البلاغہ وَ قَالَ [عليه السلام] أَكْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ تَحْتَ بُرُوقِ الْمَطَام
🍄 #قــربــانــگــاه_عــقــل!
امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به خطرات مهم طمع اشاره كرده مى فرمايد: «بيشترين قربانگاه عقل ها در پرتو طمع هاست»; (أَكْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ تَحْتَ بُرُوقِ الْمَطَامِعِ).
«مَصارِع» جمع «مصرع» به معناى محلى است كه انسان به خاك مى افتد. اين واژه در مورد شهيدان و كشته شدگان و غير آنها به كار مى رود. «بُرُوق» جمع «برق» به معناى همان برقى است كه در آسمان بر اثر جرقه هاى الكتريكى در ميان ابرهاى حامل بار مثبت و منفى ظاهر مى گردد و با صداى مهيبى همراه است كه آن را رعد مى نامند. «مَطامِع» جمع «طمع» غالباً به معناى چشم داشتن به چيزهايى است كه يا در دسترس قرار نمى گيرد و يا اگر قرار مى گيرد شايسته و حق انسان نيست. اين واژه گاه در آرزو داشتن هاى مثبت نيز به كار مى رود كه در بعضى از آيات قرآن و دعاهاى معصومان(عليهم السلام) به چشم مى خورد; ولى غالباً بار منفى دارد و به همين دليل در منابع لغت، آن را به هر نوع آرزو داشتن تفسير كرده اند.(1)
امام(علیه السلام) تشبیه جالبى در این کلام نورانى براى طمع هاى منفى بیان کرده است; طمع را به برق آسمان تشبیه نموده که لحظه اى همه جا را روشن مى کند و در شب هاى تاریک تمام فضاى بیابان با آن آشکار مى شود و شخص راهگذر گم کرده راه به شوق در مى آید و به دنبال آن دوان دوان حرکت مى کند. ناگهان برق خاموش مى شود و او در پرتگاهى فرو مى افتد.
عقل و دانش آدمى که حق را از باطل و نیک را از بد مى شناسد هنگامى که تحت تأثیر برق طمع قرار گیرد به همین سرنوشت گرفتار مى شود. در واقع طمع، یکى از موانع عمده شناخت است که در طول تاریخ بسیارى از اندیشمندان را به خاک هلاکت افکنده یا دنیایشان و یا دین و ایمانشان را بر باد داده است.
طمع آثار زیانبار فراوانى دارد; بسیارى از حوادث دردناک تاریخى بر اثر همین صفت رذیله رخ داده است. مهم ترین فاجعه تاریخ اسلام، شهادت شهیدان کربلا، از یک نظر به سبب طمع در حکومت رى از سوى «عمر سعد» واقع شد و حکومت مرگبار بنى امیه به طور کلى مولود طمع هایى بود که آنها در جانشینى پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و گرفتن انتقام غزوات آن حضرت داشتند.
در گفتار حکیمانه 180 خواندیم که امام(علیه السلام) مى فرماید: «الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ; طمع بردگى و اسارت جاویدان است». در گفتار حکیمانه 226 نیز خواهد آمد که امام(علیه السلام) طمع کار را در بند ذلت گرفتار مى بیند: «الطّامِعُ فی وَثاقِ الذُّلِّ».(2)
در غررالحکم نیز آمده است: «ثَمَرَةُ الطَّمَعِ ذُلُّ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ; ثمره طمع، ذلت دنیا و آخرت است».(3)
#تفسیر_حڪمت_۲۱۹
#نــهـــج_الــبــلاغـــہ
#ادامہ_دارد...✍
🍃 @nahjolbalaghekhani🍃
پا از رهِ عشق، پَس کشیدن ممنوع
آهی زِ سَرِ هَوَس کشیدن ممنوع
بر سر درِ خانه دلِ خود بنویس
بی حُبِ علی نَفَس کشیدن ممنوع
🆔 @nahjolbalaghekhani
❣قسم دروغ❣
👈پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:👇
کسی که قسم می خورد و می داند دروغ می گوید به جنگ با خدا رفته است.
⚜سفینه البحار، ج1، ص297⚜
👈اصولا قسم خوردن خوب نیست و خدا نکند که این قسم دروغ باشد! و وای اگر با این قسم دروغ منافع کسی را از بین ببریم و حق کسی را پایمال کنیم! این به منزله جنگ با خداست، پس حواسمان به این زبان باشد که چه می گوئیم
@nahjolbalaghekhani
🔔ذُخْرُ الرَّسُولِ
🌿🌸🌿
🌸🌿
🌿
🌸گنجینه و ذخیره پیامبرصلی الله علیه وآله.
❤️گویند: رسول خداصلی الله علیه وآله پس از ولادت علیعلیه السلام، علاقه شدیدی به وی داشت و حتی به مادرش میفرمود:
گهواره او را نزدیک رختخواب من بگذار. و در تربیت و شست و شوی او کمک میکرد،
موقع خواب او را تکان میداد و بر سینه خود میگذاشت و میفرمود:
«این، برادر، ولی و ناصر من است، او برگزیده و ذخیره و پناه و پشتیبان من است، او جانشین و همسر دخترم می باشد، او امانتدار وصیتم و خلیفه من است».
بحارالانوار ج 35، ص9
#فضائل_مولا
#به کانال بپیوندید.
🔸🔹🍃🌸🍃🔹🔸
🕊 نهج البلاغه ای شویم👇
💟 @nahjolbalaghekhani