#ثروت_قابل_توجه_امام_علی_علیه_السلام
اظهار نعمت های خداوند و شکر گزاری او
ـ قرآن کریم می فرماید:
«وَ أما بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ» (سوره الضحی، آیه ی 11) نعمت های پروردگارت را باز گو کن.
باز گو کردن نعمت به معنای برتری‌جویی و فخر بر دیگران نباید باشد بلکه به معنای یادآوری نعمت هاست که انسان را شاكر و در مقام عبودیت تکامل بخشیده و باعث می‌شود کم تر،کمبودها و دردها را احساس کند، چرا که خداوند به قدری به ما نعمت داده است که اگر نعمتی هم گرفته شود نمی‌توان شکر نعمت های دیگر را به جای آورد.
-انسانی که نعمت های خداوند را متذکّر است در گرفتاری، سختی و بلایا هم دچار یأس و ناامیدی و اضطراب نمی شود و روحی آرام و قلبی مطمئن دارد.
ـ یاد آوری نعمت ها دو گونه است: لسانی و عملی
لسانی، که همان شکرگزاری و سپاس است.
عملی،که همان انفاق و بخشش در راه خداوند است، بخششی بدون منّت که حکایت از نعمت های فراوانی داشته باشد که خدای کریم به او ارزانی فرموده است مانند: صرف مال در خیرات جاریه و باقیات الصالحات مانند:ساخت مسجد، مدرسه، نشر کتب سودمند و...
پروردگار عالم نیازی به شکر ما ندارد و اگر دستور شکرگزاری داده به جهت این است که ما در مکتب عالی تربیت، بهترین مراتب شکرگزاری را طی نمائیم
لطیفه
گویند:روزی یکی از زنان زیبای بادیه نشین،درآیینه،چهره‌ی زیبای خود و چهره‌ی زشت شوهرش را می‌نگریست و گفت:
من امید دارم که هر دوی ما اهل بهشت باشیم. شوهرش پرسید به چه جهت می‌گویی ما اهل بهشتیم؟
زن گفت: تو به خاطر شکرگزاری خداوند که چه هـمسر زیبایی به تو داده است و من هم به خاطر صبر و تحمّل چهره‌ی زشت تو.(3)
ـ خـدای متـعال نـجات و پـیـروزی و ازدیـاد نعمت هایـش را در شـکرگـزاری و عـذاب را در کـفران نعـمت ها داده و خـطاب بـه بنی اسـرائیل(در ادامه‌ی مواعـظ موسی (علیه السّلام) و یا در یک جـمله‌ی مستقل خطاب به مسلمین (هر دو تفسیر، در تفاسیر قرآن آمده که البته جمع آن هم منافاتی ندارد) می‌فرماید:«لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَکُّمْ وَلَئَنْ کَفَرْتُمْ اِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ» (4) ؛اگر شکرگزاری کنید نعمت خود را بر شما می افزایم و اگر کفران کنید شما را مجازاتی شدید خواهم کرد.
ـ البته این را هم باید گفت که پروردگار عالم نیازی به شکر ما ندارد و اگر دستور شکرگزاری داده به جهت این است که ما در مکتب عالی تربیت، بهترین مراتب شکرگزاری را طی نمائیم .
پی نوشت ها :
📚 1- نهج البلاغه، نامه ی 45
📚 2- اصول کافی، ج6 ،ص440
📚 3- پندهای جاویدان،ص504
📚 4- سوره ی مبارکه ی ابراهیم، آیه ی
شریفه ی 7
🍃 @nahjolbalaghekhani🍃
■ گفتند امام خامنه ای معصوم نیست!
□ جواب این است ؛ بله ، مولایمان امام خامنه ای معصوم نیست ، اما پاک ترین بشر روی زمین و نائب المهدی است.
■ گفتند مولا خامنه ای شده است
بُت شما،او را میپرستید!
□ جواب این است ، خیر ،
مولا خامنه‌ای بُت نیست! تبری است که خداوند تبارک و تعالی دارد باآن بت شرق وغرب را میشکند!
امام خامنه‌ای ناخدای باخداست!
#اللهم_احفظ_قائدنا_الخامنه_اے
@nahjolbalaghekhani
پندهای مولا علی علیه السّلام
پیرمردى را مى دیدم که در کنار قبر او نشسته و قرآن مى خواند بعد از مدتى او را ندیدم سپس به او برخورد
📔(1). توبه، آیه 50 و 51.
📔(2). عوالى اللئالى، ج 1، ص 56 .
📔(3). من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 544 .
📔(4). یوسف، آیه 86.
📔(5). شرح نهج البلاغه ابن میثم، ذیل حکمت مورد بحث; بحارالانوار، ج 75، ص 69.
📔(6). شرح نهج البلاغه ابن میثم، ذیل حکمت مورد بحث.
📔(7). طه، آیه 131 .
📔(8). بحارالانوار، ج 79، ص 78.
📔(9). همان، ج 75، ص 56، پاورقى شماره 2.
📔(10). نهج البلاغه، خطبه 193.
📔(11). بحارالانوار، ج 89، ص 207.
📔(12). بحارالانوار، ج 89، ص 184.
(13). شرح نهج البلاغه علامه شوشترى، ج 12، ص 31. این داستان علاوه بر تاریخ بغداد در کتاب «المنتظم» (ابن جوزى) ج 12، ص 233 نیز آمده است.
📔(14). شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 10، ص 23 (مطابق نقل میزان الحکمة، ح 5201).
📔(15). بحارالانوار، ج 70، ص 91، ح 65.
📔(16). همان، ص 81 .
📔(17). سند گفتار حکیمانه: در کتاب مصادر در ذیل این کلام نورانى آمده است که ابن جوزى در تذکرة الخواص و کراجکى در کنزالفوائد آن را با اضافه اى آورده اند. (که نشان مى دهد از منبع دیگرى دریافت داشته اند) به علاوه این جمله هاى حکیمانه به صورت پراکنده در کتاب هاى مختلف دیگرى آمده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 183). مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار این کلام حکیمانه را با تفاوتى از «تفسیر عیاشى» که قبل از مرحوم سید رضى بوده نقل مى کند، تحت این عنوان که امیرمؤمنان على(علیه السلام) فرمود: در تورات چنین نوشته شده است... آن گاه این حدیث را با تفاوت و اضافاتى بیان فرموده». (بحارالانوار، ج 69، ص 196، ح 21)
#تفسیر_حڪمت_۲۲۸
#نــــهـــج_الــبـلاغــہ
🍃 @nahjolbalaghekhani🍃
#پرسش_پاسخ
#ثروت_امیرمومنان_علی_علیه_السلام
#قسمت_اول
🔴👈در مورد این سوال باید زندگی امام علی علیه السلام را به سه قسمت تقسیم کرد
الف👈 دوران کودکی
ب👈 دوران جوانی
ج 👈دوران میانسالی
ابوطالب، پدر امیرالمومنین علی (ع) از بزرگان قبیله قریش بود اما از لحاظ مالی تنگدست بود لذا پیامبر به عنوان کمک به ایشان حضرت علی(ع) را از همان کودکی از ابوطالب گرفت و نزد خود نگاه داشت. بنابر این با توجه به آنکه پدر امیرمومنان از افراد متمول نبود خود حضرت نیز در آن سنین از خانواده‌ای ثروتمند به شمار نمی‌آمد.
ب) دوران جوانی.
این دوران، مصادف با ایام رسالت پیامبر خدا(ص) بود. حضرت در این ایام تمام وقت خویش را در اختیار پیامبر بود. شغل ایشان در این ایام، کار کشاورزی محدودی بود که فقط با آن امرار معاش می‌نمود و باقی ایام خود را وقف پیشبرد اسلام و انجام اوامر پیامبر خدا(ص) می‌کرد. با پیشرفت اسلام و گسترش سرزمین‌هایی که توسط مسلمانان فتح می‌شد وضع عمومی مسلمانان (از جمله امیرالمومنین علی –ع-) بهبود پیدا کرد.
ج) دوران میانسالی.
رحلت پیامبر خدا (ص) و غصب خلافت توسط ابوبکر و پس از آن عمر و عثمان حضرت را مجبور به خانه‌نشینی کرد. حضرت در این ایام تمام وقت خویش را صرف کار به خصوص امور کشاورزی می‌نمودند. آب گرانمایه ترین و یکی از پرارزش‌ترین دارایی‌ها در بیابان‌های سوزان شبه جزیره عربستان به شمار می‌آمد. حضرت (با توجه به فراغت بدست آمده برای ایشان) اقدام به حفر چاه‌های آب بسیاری نمود که تعدادی از آن‌ها با گذشت زمان بسیار هنوز نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند و به نام «آبار علی(ع)» یعنی چاهای آب امیرالمومنین علی (ع) در عربستان مشهورند. علاوه بر حفر چاه حضرت زمین‌های کشاورزی و باغ‌های بسیاری را ایجاد نمود. این کارها سود بسیاری را نصیب حضرت می‌نمود. اما با این حال این ثروت بسیار باعث آن نشد که حضرت دست از زندگی ساده خویش برداشته و رو به زندگی تجملاتی آورد.
این داستان طلحه و زبیر مشهور است که روزی از کنار امیرالمومنین گذشتند و با یکدیگر می‌گفتند که امیرالمومنین از اموال دنیا چیزی در دست ندارد. حضرت به کارگزاران خود دستور داد درآمد آن سال را تبدیل به سکه های نقره کرده در اتاقی جمع کنند. سپس حضرت آن دو را دعوت نموده و در حضور آنان در اتاق را گشود.
✍ #ادامہ_دارد...
🍃 @nahjolbalaghekhani🍃