کلامِ مولا : شما را به ياد آورى مرگ، سفارش مى كنم، از مرگ كمتر غفلت كنيد، چگونه مرگ را فراموش مى كنيد در حالى كه او شما را فراموش نمى كند و چگونه طمع مى ورزيد در حالى كه به شما مهلت نمى دهد... | نَهجُ‌البَلاغه_ بخشی از خطبه ۱۸۸

کلامِ مولا : پایان لذت ها، و بر جای ماندن تلخی ها را به یاد آورید.. | نَهجُ‌البَلاغه_حکمت ۴۳۳

کلامِ مولا : اى مردم خوشا به حال كسى كه عيب شناسى نفس، او را از عيب جويى ديگران باز دارد. و خوشا به حال كسى كه به خانه و خانواده خود پردازد، و غذاى حلال خود را بخورد، و به اطاعت پروردگار مشغول باشد، و بر خطاهاى خويش بگريد، و همواره به خويشتن خويش مشغول باشد و مردم از او در امان باشند.. | نَهجُ‌البَلاغه_خطبه ۱۷۶

کلامِ مولا : در آنجا که باید سخن گفت، خاموشی سودی ندارد ، و آنجا که باید خاموش ماند ، سخن گفتن نا آگاهانه خیری نخواهد داشت. | نَهجُ‌البَلاغه_حکمت ۴۷۱

کلامِ مولا : اى انسان، اى آفريده راست قامت، اى پديده نگهدارى شده در تاريكى هاى رحم هاى مادران، و قرار داده شده در پرده هاى تو در تو. آغاز آفرينش تو از گل و لاى بود، و سپس در جايگاه آرامى نهاده شدى تا زمانى مشخّص و سر آمدى تعيين شده، و آنگاه كه در شكم مادرت حركت مى كردى، نه دعوتى را مى توانستى پاسخ دهى، و نه صدايى را مى شنيدى.. سپس تو را از قرار گاهت بيرون كردند و به خانه اى آوردند كه آن را نديده بودى و راههاى سودش را نمى توانستى. پس چه كسى تو را در مكيدن شير از پستان مادر هدايت كرد و به هنگام نياز جايگاه هاى طلب كردن و خواستن را به تو شناساند؟ هرگز، آن كس كه در توصيف پديده اى با شكل و اندازه و ابزار مشخّص درمانده باشد، بدون ترديد از وصف پر وردگارش ناتوان تر، و از شناخت خدا با حدّ و مرز پديده ها دورتر است... | نَهجُ‌البَلاغه_خطبه ۱۶۳

کلامِ مولا : مَن تَسَلّى بِالكُتُبِ لَم تَفُتهُ سَلوَةٌ .. هر كس با كتاب ها آرام گيرد ، هيچ آرامشى را از دست نداده است.. | غررالحكم_ج ۵ ص ۲۴۳

کلامِ مولا : در غفلتِ آدمى همين بس كه ؛ عمرِخود را در راه چيزهايى كه او را نجات نمى دهد هدر كند .. | میزان الحکمه_ج۸ص ۴۹۱

کلامِ مولا : همانا ثروت و فرزندان، محصول دنيا و فانى شدنى، و عمل صالح زراعت آخرت است، گرچه گاهى خداوند، هر دوى آن را به ملّت هايى خواهد بخشيد.. از خدا در آن چه اعلام خطر كرده است بر حذر باشيد از خدا آنگونه بترسيد كه نيازى به عذر خواهى نداشته باشيد. عمل نيك انجام دهيد بدون آن كه به ريا و خود نمايى مبتلا شويد، زيرا هر كس، كارى براى غير خدا انجام دهد، خدا او را به همان غير واگذارد... از خدا، درجات شهيدان، و زندگى سعادتمندان، و هم نشينى با پيامبران را درخواست مى كنيم.. | نَهجُ‌البَلاغه_ خطبه ۲۳

کلامِ مولا : حُسنُ التَوبَهِ یَمحُو الحَوبهَ.. توبه خوب، گناه را پاک میکند‌.‌ | مستدرک الوسائل_۱۲، ۱۳۰

کلامِ مولا : بهترین دعا، دعایی است که از سینه ای با تقوا و دلی پاک برخیزد.. | الکافی_۲، ۴۶۸

کلامِ مولا : اى مردم، آنچه بيش از هر چيز ديگر مى ترسم كه بدان گرفتار آييد، دو چيز است، از هوا و هوس پيروى كردن و آرزوهاى دراز در دل پروردن. پيروى هوا و هوس از حق منحرف مى كند و آرزوهاى دراز، آخرت را از ياد مى برد. بدانيد كه دنيا پشت كرده و شتابان مى گذرد. و از آن جز، ته مانده اى چون ته مانده آبى در ته ظرفى، كه آب آن ريخته باشند، باقى نمانده است. بدانيد، كه آخرت روى آورده است و هر يك از آن دو را فرزندانى است.. شما فرزندان آخرت باشيد نه فرزندان دنيا! زيرا هر فردى در روز قيامت به پدرش مى پيوندد. امروز روز عمل است نه حساب و فردا، روز حساب است نه عمل.. | نَهجُ‌البَلاغه_خطبه ۴۲

کلامِ مولا : اَنا عِندَ المُنکَسِره قُلُوبُهم.. من نزد دل های شکسته ام ! | منیه المرید_۱۲۳

کلامِ مولا : ‌ آگاه باشيد! هرگاه از دنياى شما كاهش يابد و به آخرت افزوده گردد بهتر از آن است كه از پاداش آخرت شما كاسته و بر دنياى شما افزوده شود. چه بسا كاهش يافته هايى كه سود آور است، و افزايش داشته هايى كه زيان آور بود.. همانا به آنچه فرمان داده شديد گسترده تر از چيزى است كه شما را از آن باز داشتند، و آنچه بر شما حلال است، بيش از چيزى است كه بر شما حرام كرده اند، پس آنچه را اندك است براى آنچه كه بسيار است ترك كنيد، و آنچه را بر شما تنگ گرفته اند به خاطر آنچه كه شما را در گشايش قرار دادند انجام ندهيد.. | نَهجُ‌البَلاغه_ بخشی از خطبه ۱۱۴

کلامِ مولا : وصف چگونگی مرگ و مردن سختی جان کندن و حسرت از دست دادن دنیا، یه دنیا پرستان هجوم آورد. بدن ها در سختی جان کندن سُست شده و رنگ باختند، مرگ آرام آرام همه اندامشان را فراگرفته ، زبان را از سخن گفتن باز می دارد، و او در میان خانواده اش افتاده ، با چشم خود می بیند و با گوش می شنود و با عقل درست می اندیشد که عمرش را در پی چه کار هایی تباه کرده و روزگارش را چگونه سپری کرده؟ به یاد ثروت هایی که جمع کرده می افتد ، همان ثروت هایی که در جمع آوری آنها، چشم بر هم گذاشته و از حلال و حرام و شبهه ناک گرد آورده و اکنون گناه جمع آوری آن همه بر دوش اوست که هنگام جدایی از آنها فرا رسیده ، و برای وارثان باقی مانده است تا از آن بهره مند گردند، و روزگار خود گذرانند.. راحتی و خوشی آن برای دیگری و کیفر آن بر دوش اوست.

و او در گرو این اموال است که دست خود را از پشیمانی می گزد، به خاطر واقعیت هایی که هنگام مرگ مشاهده کرده است. در این حالت از آنچه که در زندگی دنیا به آن علاقه مند بود، بی اعتنا شده آرزو می کند ، ای کاش، آن کس که در گذشته بر ثروت او رشک می برد ، این اموال را جمع کرده بود. اما مرگ هم چنان بر اعضای بدن او چیره می شود ، تا آن که گوش او مانند زبانش از کار می افتد، پس در میان خانواده اش افتاده ، نه می تواند با زبان سخن بگوید و نه با گوش بشنود، پیوسته به صورت آنان نگاه می کند، و حرکات زبانشان را می نگرد، اما صدای کلمات آنان را نمی شنود.

سپس چنگال مرگ تمام وجودش را فرا می گیرد و چشم او نیز مانند گوشش از کار می افتد و روح از بدن او خارج می شود، و چون مرداری در بین خانواده خویش بر زمین می ماند که از نشستن در کنار او وحشت دارند، و از او دور می شوند. نه سوگواران را یاری می کند و نه خواننده ای را پاسخ می دهد. سپس او را به سوی منزلگاهش در درون زمین می برند، و به دست عملش می سپارند و برای همیشه از دیدارش چشم می پوشند.. | نَهجُ‌البَلاغه_ ترجمه خطبه ۱۰۹

البته که از قرائن کلام حضرت بر می آید که این نوع جان دادن مربوط به کسی است که حلال و حرام را در زندگی رعایت نکرده و عمرش را تباه نموده ، و گرنه برای مومنانی که اهل مراقبت و مراعات شئون دینی و الهی بوده اند، صحنه صحنه ی دیگری است. امام سجاد در روایت قدسی می فرمایند : خداوند می فرمایند پس وقتی اجل حتمی بنده مومن من فرا می رسد ، من دو گل از بهشت به سوی او میفرستم که نام یکی از آن ها (مُسخیه) و دیگری (مُنسیه). آن مومن با بوییدن گل مسخیه نسبت به مالش بی علاقه می شود و با بوییدن گل منسیه دنیا را از یاد می برد. بعد من روح آن را قبض می کنم. | الامالی طوسی، ص ۴۱۴ _ برشی از کتاب سرنوشت انسان ، جلد ۱ _ استاد عالی

کلامِ مولا : بندگان خدا، خود را بسنجيد قبل از آن كه مورد سنجش قرار گيريد، پيش از آن كه حسابتان را برسند حساب خود را برسيد، و پيش از آن كه راه گلو گرفته شود نفس راحت بكشيد، و پيش از آن كه با زور شما را به اطاعت وادارند، فرمانبردار باشيد. بدانيد همانا آن كس كه خود را يارى نكند و پند دهنده و هشدار دهنده خويش نباشد، ديگرى هشدار دهنده و پند دهنده او نخواهد بود.. | نَهجُ‌البَلاغه_خطبه ۹۰

کلامِ مولا : پسرم، بدان تو برای آخرت آفریده شدی، نه دنیا؛ برای رفتن از دنیا، نه پایدار ماندن در آن، برای مرگ، نه زندگی جاودانه در دنیا، که هر لحظه ممکن است از دنیا کوچ کنی، و به آخرت در آیی. و تو شکار مرگی هستی که فرار کننده آن نجاتی ندارد، و هر که را بجوید به آن می رسد، و سرانجام او را می گیرد. پس، از مرگ بترس. نکند زمانی سراغ تو را گیرد که در حال گناه یا در انتظار توبه کردن باشی و مرگ مهلت ندهد و بین تو و توبه فاصله اندازد، که در این حال خود را تباه کرده ای. پسرم فراوان بیاد مرگ باش، و به یاد آنچه که به سوی آن می روی، و پس از مرگ در آن قرار می گیری. تا هنگام ملاقات با مرگ از هر نظر آماده باشی، نیروی خود را افزون، و کمر همّت را بسته نگهدار که ناگهان نیاید و تو را مغلوب سازد.. | نَهجُ‌البَلاغه_بخشی از نامه ۳۱

کلامِ مولا : •راه غرور زدایی فرزند آدم را با فخر فروشى چه كار؟ او كه در آغاز نطفه اى گنديده، و در پايان مردارى بد بو است، نه مى تواند روزى خويشتن را فراهم كند، و نه مرگ را از خود دور نمايد.. | نَهجُ‌البَلاغه_حکمت ۴۵۴