حکمت 303.mp3
زمان:
حجم:
15.9M
▶️ حکمت 303
🎙حجةالاسلاممحمدکاظمینیا
🌐 لینک مستقیم
#حکمت_303
حکمت 304.mp3
زمان:
حجم:
14.4M
▶️ حکمت 304
🎙حجةالاسلاممحمدکاظمینیا
🌐 لینک مستقیم
#حکمت_304
حکمت 305.mp3
زمان:
حجم:
11.2M
▶️ حکمت 305
🎙حجةالاسلاممحمدکاظمینیا
🌐 لینک مستقیم
#حکمت_305
🧶حکمت306:نگهدارندگى أجل (اعتقادى):
🪴🌻🦋306.👈وَ قَالَ (علیه السلام): كَفَى بِالْأَجَلِ حَارِساً.
و درود خدا بر او، فرمود: اجل، نگهبان خوبى است.
🟡🩸🟡🩸🟡🩸🟡🩸
🧶حکمت307:مشكل مال غارت شده (اقتصادى):
🪴🌻🦋307.👈وَ قَالَ (علیه السلام): يَنَامُ الرَّجُلُ عَلَى الثُّكْلِ، وَ لَا يَنَامُ عَلَى الْحَرَبِ.
و درود خدا بر او، فرمود: آدم داغدار مى خوابد، امّا مال غارت شده، نمى خوابد.
(سید رضی گوید: معناى سخن امام عليه السّلام اين است كه انسان بر كشته شدن فرزندان بردبارى مى كند امّا در غارت و ربوده شدن اموال بردبار نيست).
🟡🩸🟡🩸🟡🩸🟡🩸
🧶حکمت308:ره آورد دوستى پدران (اخلاق اجتماعى):
🪴🌻🦋308.👈وَ قَالَ (علیه السلام): مَوَدَّةُ الْآبَاءِ، قَرَابَةٌ بَيْنَ الْأَبْنَاءِ؛ وَ الْقَرَابَةُ إِلَى الْمَوَدَّةِ، أَحْوَجُ مِنَ الْمَوَدَّةِ إِلَى الْقَرَابَةِ.
و درود خدا بر او، فرمود: دوستى ميان پدران، سبب خويشاوندى فرزندان است، و خويشاوندى به دوستى نيازمندتر است از دوستى به خويشاوندى.
حکمت 306.mp3
زمان:
حجم:
15.4M
▶️ حکمت 306
🎙حجةالاسلاممحمدکاظمینیا
🌐 لینک مستقیم
#حکمت_306
حکمت 307.mp3
زمان:
حجم:
16.7M
▶️ حکمت 307
🎙حجةالاسلاممحمدکاظمینیا
🌐 لینک مستقیم
#حکمت_307
حکمت 308.mp3
زمان:
حجم:
13.7M
▶️ حکمت 308
🎙حجةالاسلاممحمدکاظمینیا
🌐 لینک مستقیم
#حکمت_308
🧶حکمت309:ارزش گمان مؤمن (اخلاقى، معنوى):
🪴🌻🦋309.👈وَ قَالَ (علیه السلام): اتَّقُوا ظُنُونَ الْمُؤْمِنِينَ، فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ الْحَقَّ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ.
و درود خدا بر او، فرمود: از گمان مؤمنان بپرهيزيد كه خدا حق را بر زبان آنان قرار داده است.
🟡🩸🟡🩸🟡🩸🟡🩸
🧶حکمت310:ضرورت اطمينان به وعده هاى الهى (اعتقادى):
🪴🌻🦋310.👈وَ قَالَ (علیه السلام): لَا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ، حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ، أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِه.
و درود خدا بر او، فرمود: ايمان بنده اى درست نباشد جز آن كه اعتماد او به آنچه در دست خداست بيشتر از آن باشد كه در دست اوست.
🟡🩸🟡🩸🟡🩸🟡🩸
🧶حکمت311:نفرين امام عليه السّلام (اعتقادى):
🪴🌻🦋311.👈وَ قَالَ (علیه السلام) لِأَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، وَ قَدْ كَانَ بَعَثَهُ إِلَى طَلْحَةَ وَ الزُّبَيْرِ لَمَّا جَاءَ إِلَى الْبَصْرَةِ يُذَكِّرُهُمَا شَيْئاً مِمَّا سَمِعَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) فِي مَعْنَاهُمَا، فَلَوَى عَنْ ذَلِكَ، فَرَجَعَ إِلَيْهِ فَقَالَ إِنِّي أُنْسِيتُ ذَلِكَ الْأَمْرَ، فَقَالَ (علیه السلام):
إِنْ كُنْتَ كَاذِباً فَضَرَبَكَ اللَّهُ بِهَا بَيْضَاءَ لَامِعَةً لَا تُوَارِيهَا الْعِمَامَةُ.
و درود خدا بر او، (چون به شهر بصره رسيد خواست انس بن مالك را به سوى طلحه و زبير بفرستد تا آنچه از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله درباره آنان شنيده يادشان آورد، أنس، سر باز زد و گفت من آن سخن پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را فراموش كردم، فرمود): اگر دروغ مى گويى خداوند تو را به بيمارى برص (سفيدى روشن) دچار كند كه عمّامه آن را نپوشاند.
(سید رضی گوید: پس از نفرين امام (ع)، انس به بيمارى برص در سر و صورت دچار شد، كه همواره نقاب مى زد).