👌تفاوت «إنَّ زیداً فی الدارِ» و «إنَّ زیداً بقائمٍ» خبر جمله اول، شبه جمله و متعلق به سکوت محذوف است بر خلاف دومی که خبرش مفرد است. در متن مشاهده کنید ✍️جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به ادمین مراجعه کنید. #حروف_مشبه https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9 مطالب کانال را با ذکر نشانی بیان کنید. به کانال نحو کاربردی بپیوندید.👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

«باء» مصاحبت یکی از معانی «باء»، مصاحبت و همراهی است اشتریت الفرس بسرجه. (اسب را همراه زینش خریدم) ادامه را در تصویر ملاحظه کنید ✍️جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به ادمین مراجعه کنید. #حروف_مشبه https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9 مطالب کانال را با ذکر نشانی بیان کنید. به کانال نحو کاربردی بپیوندید.👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

نقطه‌ی افتراق عطف بیان و نعت 🎓🆔 @nahvekarbordi الف. با توجّه به این روش در خیلی موارد می‌توان عطف بیان و نعت را از هم تشخیص داد. نعت در بیشتر موارد، اشاره به یک خصوصیّت و ویژگی متبوع دارد، در حالی‌که عطف بیان، تمام متبوع را به بیان دیگری توضیح می‌دهد و به ویژگی خاصّی در متبوع نمی‌پردازد. به عبارت دیگر، توضیح یا تخصیص نعت به واسطه‌ی خصوصیاتی است که بر ذات متبوع عارض می‌شود، بر خلاف عطف بیان که همان متبوع است امّا به بیانی که در عرف مردم مشهورتر و واضحتر است. به همین علّت است که عطف بیان غالب جامد است. به عنوان نمونه، «الکریم» در «رأیتُ زیداً الکریمَ الفهیم» به ویژگی خاصّ «زید» که کرامت و فهم است، اشاره دارد، «کرامت» و «فهم» بر «زید» عارض شده است، بر خلاف «جاء أخوکَ علیٌّ»، در این جمله «علیّ» همان «أخوک» است که به بیانی دیگر آن را توضیح داده و اشاره‌ای به خصوصیّت و ویژگی خاص متبوع ندارد. ب. نعت بر احوال متبوع دلالت دارد ولی عطف بیان، بر ذات متبوع دلالت دارد. ✍️جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به ادمین مراجعه کنید. #نعت در کتاب نحو کاربردی، لذت خواندن ادبیات را بچشید https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

👌راه تشخیص ترکیبات اضافی از وصفی به سه روش می‌توان مرکبات اضافی «ولدُ المرأةِ» را از وصفی «الولدُ الجمیلُ» تشخیص داد: 1. در ترجمه‌ی فارسی، کسره‌ اسم اوّل را برمی‌داریم و در انتهای ترکیب، به جایش فعل «است» قرار دهیم، چنانچه جملۀ معنی‌داری بود، مرکّب وصفی است، در غیر این صورت، مرکّب اضافی خواهد بود. طبق این روش می‌توان گفت: «فرزند زیبا است» امّا نمی‌توان گفت: «فرزند، زن است» لذا اولی ترکیب وصفی و دومّی ترکیب اضافی است. 2. دو کلمه را از یکدیگر جدا می‌کنیم، اگر در عالم خارج دو چیز بودند، ترکیب اضافی است و اگر یکی بودند، ترکیب وصفی است. برای نمونه «فرزند» و «زیبا» در یک شیء خارجی متجلّی می‌شوند بر خلاف «فرزند» و «زن» که فرزند یک شخص و زن شخص دیگری است. 3. آخرین راه تشخیص، اضافه‌ کردن «تر» به آخر مرکّب است، چنانچه معنادار بود وصفی است و چنانچه نا مفهوم بود، ترکیب اضافی است. «فرزند، زیباتر است» «فرزند، زن‌تر است» جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به ادمین مراجعه کنید. #نعت در کتاب نحو کاربردی، لذت خواندن ادبیات را بچشید https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

👌نقش «أجمَع» و مشتقاتش ـ «أجمَعون، جَمعاء، جُمَع» در جمله از دو چیز خارج نیست: 1⃣نقش حال جاءَ القومُ أجمعینَ. (قوم همگی آمدند) یعنی با هم و در یک زمان آمدند رأیتُ القومَ أجمعینَ. همه قوم را یکدفعه دیدم 2⃣نقش تأکید جاءَ القومُ أجمعونَ. (همه قوم آمدند در یک زمان یا در زمانهای متعدد) رأیتُ القومَ أجمعینَ. همه قوم را دیدم در یک زمان یا متعدد همانطور که ملاحظه میکنید معنای حالی و تاکیدی متفاوت است. در کتب نحو کاربردی، لذت خواندن ادبیات را. بچشید ✍️جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به ادمین مراجعه کنید. #تاکید https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9 مطالب کانال را با ذکر نشانی بیان کنید. به کانال نحو کاربردی بپیوندید.👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

👌موارد فتح همزه «ان» فتح و کسر همزه «ان» مشبة بالفعل دل بخواهی نیست. فتح همزه در صورتی است که با اسم و خبرش بتواند تأویل به مصدر و در جمله نقش بپذیرد. در ادامه برخی نقشهایی که «ان» و اسم و خبرش میگیرند، بیان می کنیم: در تصویر مشاهده کنید دروس تصویری نحو کاربردی از این به بعد تنها در اپلکشن تعالی بارگزاری میشود 👇 https://taalei-edu.ir/workshop/see/228 ✍️جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به @Nahvekarbordii مراجعه کنید. نظرات اساتید درباره کتاب نحو کاربردی👇 @nahvekarbordiii #حروف https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

👌رابط مبتدا و خبر خبر مشتق و جمله خبری همواره نیاز به رابط دارد که در صورت نبود، جمله از هم میپاشد، به این رابط عائد میگویند. عائد گاهی بارز و گاهی مستتر است. در ادامه بررسی میکنیم ✍️جهت تهیه کتابهای نحو کاربردی به ادمین مراجعه کنید. جهت پویایی مطالب کانال نحو کاربردی را با ذکر نشانی نقل کنید👇👇👇 🎓🆔 @nahvekarbordi

آزمون نقش «یموج» در آیه «تَرَكْنا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ في‏ بَعْضٍ وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْناهُمْ جَمْعا» چیست؟(در آن روز (كه جهان پايان مى‏گيرد)، ما آنان را چنان رها مى‏كنيم كه درهم موج مى‏زنند) الف. جمله حالیه ب. مفعول دوم ج. جمله وصفیه د. جمله مستانفه @nahvekarbordi جواب آزمون و تستهای چهار گزینه ای در تلگرام بارگزاری شده است. https://t.me/nahvekarbordi

جواب ترک از افعال دو مفعولیست، که مفعول اولش بعض و مفعول دومش جمله یموج است.😊 ✍️جهت تهیه کتابهای نحو کاربردی به ادمین مراجعه کنید. جهت پویایی مطالب کانال نحو کاربردی را با ذکر نشانی نقل کنید👇👇👇 🎓🆔 @nahvekarbordi

مفعول به مجرور به حرف جر زائد در قرآن گاهی بر سر مفعول به حرف جرّ زائد می آید، در این صورت، مفعول به لفظاً مجرور ولی محلاً منصوب است، مانند: «ما ضربتُ من أحدٍ» (احدی را نزدم) که در اصل «ما ضربتُ أحداً» است. در قرآن آیاتی که بر سر مفعول «من» زائد در آمده را بررسی میکنیم ✍️جهت تهیه کتابهای نحو کاربردی به ادمین مراجعه کنید. جهت پویایی مطالب کانال نحو کاربردی را با ذکر نشانی نقل کنید👇👇👇 🎓🆔 @nahvekarbordi

👌تفاوت «کل» و «أجمَع» 🎓🆔 @nahvekarbordi «کلّ» برای دلالت بر هر فرد استفاده می‌شود، ولی «أجمَع» از جماعت و اجتماع گرفته شده و برای دلالت بر مجموع استفاده می‌شود. توضیح اینکه وقتی می‌گوییم «رضُوا بذلکَ أجمَعونَ» یعنی مجموع آنها به این کار راضی شدند ولی وقتی می‌گوییم «رَضُوا بذلکَ کلُّهم» یعنی فرد فردشان به این کار راضی شدند. البته در نهایت نتیجه یکی است با این تفاوت که «أجمَع» ابتدائاً معنای اجتماع و جمع را می‌رساند ولی «کلّ» به تک تک افراد اشاره دارد تا اینکه همه را در بربگیرد. لذا آن جایی که گفته می‌شود «کلّهم أجمعون» برای دلالت بر هر دو معناست. <فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ> (‏همه فرشتگان، بى استثنا، سجده كردند) ✍️جهت تهیه کتابهای نحو کاربردی به ادمین مراجعه کنید. جهت پویایی مطالب کانال نحو کاربردی را با ذکر نشانی نقل کنید👇👇👇 🎓🆔 @nahvekarbordi

تفاوت «أعجَبَنی زیدٌ أخوهُ» و «أعجَبنی زیدٌ علمهُ» ناب ناب مخصوص اساتید 🎓🆔 @nahvekarbordi در نگاه اوّل چه بسا بگویید «أخوه» و «علمه» هر دو بدل اشتمال هستند، در حالیکه «أخوه» بدل اضراب و «علمه» بدل اشتمال است. علّت را باید در تعریف بدل اشتمال جست، در آنجا گفتیم، ضابطه‌ی بدل اشتمال این است که بدون اختلال در معنای اصلی جمله، باید بتوان بدل را حذف کرد، در جمله‌ی اول در صورت حذف «أخ» معنای جمله آسیب دیده و مخاطب متوجّه مراد متکلّم نمی‌شود. بر خلاف جمله‌ی دوم که با حذف «علم» به معنای اصلی جمله خللی وارد نمی‌شود، چرا که علم یکی از خصوصیات خود زید است. امّا در جمله‌ی اول چنین نیست «زید» یک چیز و «أخ» چیز دیگری است و با حذف «أخ» مخاطب متوجه مقصود نمی‌شود. ✍️جهت تهیه کتابهای نحو کاربردی به ادمین مراجعه کنید. جهت پویایی مطالب کانال نحو کاربردی را با ذکر نشانی نقل کنید👇👇👇 🎓🆔 @nahvekarbordi