#معرفی_کتاب #الوافی_فی_الصرف @nahvekarbordi عضو شید 👈

👌 نقش «أجمَع» و مشتقاتش ـ «أجمَعون، جَمعاء، جُمَع» در جمله از دو چیز خارج نیست: 1⃣نقش حال جاءَ القومُ أجمعینَ. (قوم همگی آمدند) یعنی با هم و در یک زمان آمدند رأیتُ القومَ أجمعینَ. همه قوم را یکدفعه دیدم 2⃣نقش تأکید جاءَ القومُ أجمعونَ. (قوم آمدند در یک زمان یا در زمانهای متعدد) رأیتُ القومَ أجمعینَ. (قوم را دیدم در یک زمان یا متعدد) همانطور که ملاحظه میکنید معنای حالی و تاکیدی متفاوت است. #تاکید 😉از تخفیف سی درصدی کتب نحو عالی جا نمونید در کتب نحو کاربردی، لذت خواندن ادبیات را بچشید. @nahvekarbordi عضو شید 👈

فائده‌ی «أن» مقدر بین «حتّی» و فعل پس از خود. «أن» ناصبه با حضور خود، فضا را برای ورود «حتی» جاره بر فعل فراهم می کند چرا که حرف جر بر فعل نمی تواند داخل شود. ولی «أن» با ورود خود، فعل را تأویل به مصدر می برد، در این صورت گویا حتی بر اسم وارد شده است، مانند: «فاعبُدْ ربَّک حتّی یأتیَک الیقینَ» که با تأویل مصدر چنین می‌شود: «فاعبد ربَّک الی اتیانِ الیقینِ». 📌دوره های مقدماتی تا عالی👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296 @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی

نقش «أخ» در «هل أخوک نجح» و «أ أخوکَ نجح» چیست؟ @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی

📌تفاوت «لو» و «أن» مصدری «أن» علاوه بر تأویل به مصدر، فعل را منصوب می‌کند امّا «لو» تنها کاری که می‌کند، تأویل به مصدر است. <أَ يَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَنْ تَكُونَ لَهُ جَنَّة> <يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ> 👨‍🎓👩‍🎓دوره های تدریس از مقدمات تا عالی👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296 @nahvekarbordi 👈 کانال نحو کاربردی

«اخ» در جمله اول فاعل فعل محذوف و در دومی مبتداست @nahvekarbordi 👈 کانال نحو کاربردی

«أَن ليسَ لِلإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ وَ أَنَّ سَعيَهُ سَوفَ يُرَىٰ» در آیه بالا نقش مصدر مؤول از «أن سعیه» چیست؟ @nahvekarbordi 👈 کانال نحو کاربردی

📌 #اللهم_الا_ان 🔹 یکی از اسلوب های شایع برای استثناء در کلام عرب، اسلوب «اللّهُمَّ إلّا» است. 🔸این اسلوب به منظور بیان ندرت استثناء و ضعف مطلب و مدعا به کار می رود، بنابر این دیگر مراد از «اللّهم» نداء نیست و نباید به «خدایا، پروردگارا» و امثال اینها #ترجمه شود. 🔸 به عبارت دیگر: عرب این اسلوب را زمانی به کار می برد که مدعایش در نهایت ضعف باشد به طوری که گویا برای بیان دلیل و مدعای خود از خداوند طلب یاری می کند. 🔹 مثال: «و لهذا صارَت لازمَةً بعدَ أن کانت جائزةً، اللّهمَّ إلّا أن یدلَّ دلیل علی قصد الاثباتِ» (مغنی). یعنی: به همین دلیل دخول لام بعد از اینکه جایز بود، واجب می شود، مگر اینکه دلیلی بر قصد اثبات دلالت کند. 🔸 «امیل بدیع یعقوب» دربارۀ این اسلوب می نویسد: «[هذا الاسلوب] لِلدلالة على ندرة الاستثناء، كأنهم لندوره استظهروا باللّه لإثبات وجوده‏». 📚 ر.ک: موسوعة النحو و الصرف و الاعراب، ص145. #نحو #اللهم #استثناء https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

💥 تفاوت «کیفَ أنتَ و زیدٌ» با «کیفَ أنتَ و زیداً» در جمله‌ی اوّل درباره‌ی دو نفر سؤال شده است یعنی «کیفَ أنتَ؟» و «کیفَ زیدٌ؟» (تو چطوری؟ زید چطور است؟) به همین دلیل هم «زید» به «أنت» عطف شده است، امّا در جمله‌ی دوّم، سؤال از نحوه‌ی ارتباط مخاطب با «زید» است، یعنی «رابطه‌ات با زید چگونه است؟!» در «کیف انت و زید»، «زید» عطف به «انت» است و در «کیف انت و زیدا» زید مفعول مع است. لذا هر دو جمله صحیح است و با توجه به اراده ای که متکلم برای رساندن معنی دارد، معنای «واو» تغییر می کند. 👨‍🎓👩‍🎓دوره های تدریس از مقدماتی تا عالی👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296

. 📌 تفاوت «إختصمَ الزیدونَ فالخالدونَ» با «إختصمَ الزیدون و الخالدونَ» «إختصمَ الزیدون فالخالدونَ» یا «ثمَّ الخالدون» بر این دلالت دارد که ابتدا چند زید با هم دعوا کرده‌اند و سپس «خالدها» با هم دعوا کرده‌اند، لذا بر این دلالت ندارد که زیدها و خالدها با هم دعوا کرده‌اند. بر خلاف جمله‌ی دوم که بر این دلالت دارد که زیدها با خالدها دعوا کرده‌اند. پس خصوصیت «واو» این است که در مواردی به کار می‌رود که معطوف علیه به تنهایی به کار نمی‌رود و به معطوف نیاز دارد. مثلاً نمی‌توان گفت: «إختصمَ زیدٌ» و «تشارکَ بکرٌ» در چنین مواردی از «فاء» و «ثمَّ» نمی‌توان استفاده کرد. @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی

خبر افعال مقاربه........است. الف) جمله ب) فعل مضارع ج) مفرد د) مفرد یا جمله 🥸با تامل جواب دهید جواباتون با دلیل بفرستید👇 @ostad_shoo 👨‍🎓👩‍🎓دوره های مقدمات تا عالی👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296 @nahvekarbordi عضو شید 👈

گزینه «دال» خبر افعال مقاربه جمله یا مفرد است چنانچه خبر فعل مضارع مقترن به «أن» باشد، خود مضارع به تنهایی خبر نیست، بلکه خبر، مصدر مؤول از مضارع و «أن» است، در این صورت خبر، مصدر مؤول محسوب می‌شود که تصریح به آن جائز نیست، چرا که شرط خبر افعال مقاربه این است که لفظاً اسم صریح نباشد. امّا اگر فعل مضارع مقترن به «أن» نباشد، خبر فعل مقاربه، جمله‌ محسوب شده و محلاً منصوب است. 👨‍🎓👩‍🎓دوره های مقدمات تا عالی👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296 @nahvekarbordi عضو شید 👈