واقعا باید بشینم تو اتاقم و گریه کنم یا سعی کنم با مشکلاتم کنار بیام و از زندگی لذت ببرم ؟

اگه یه روزی درست میشه کاش بهم وحی بشه تا از زندگیم لذت ببرمم.

/ تا چند روز کارم فقط گریه بود. بعدش یکم به خودم اومدم گفتم اینجوری نمیشه که خودمو سرگرم کردم؛یعنی با خودم آشتی کردم گفتمم بابا تقصیر تو نیست که نشده باهاش کنار بیا شاید یه روزی درست شد؛و حالا یه کورکورانه امید دارم. ولی مدام یادش میوفتم وسط روز یادش میوفتم نصفه شب یادش میوفتم وسط حرف زدن یادش میوفتم میرم بیرون یادش میوفتم. یعنی همیشه وسط ذهنمه هاا فقط پررنگتر میشه ؛ پررنگ میشه و چشمام رو تَر میکنه؛مغزم ازم میپرسه یعنی چرا ؟ یه چرایِ بزرگ وسط مغز منه. اون‌ امیدمم فقط با معجزه به واقعیت میپیونده.و من الان چی میخوام ؟ معجزه ، معجزه ، معجزه. /

هربار غبطه میخورم که اگر اونا تونستن چرا ما نتونستیم؟ اصلا مگه چی کم بود؟

/ میمیرم از دوریت ولی حفظ غرور میکنم. /

کل اون مدتی که باهام بد حرف زدی و من بهت خیره بودم داشتم فکر میکردم که خیلی بد حرف زدی و باید جوابتو بدم ؟ یا اگه جوابتو بدم بی جنبه بازیه ؟

درسته همه چی داره خوب پیش میره، کارام‌طبق روال‌ پیش میره ها؛ولی همیشه اون یه دونه که واسش کلی فکر کردم تلاش کردم گریه کردم و آخرشم نشد گوشه ذهنم و دلم میمونه.

خداجون مگه هم‌سنیم که اینهمه باهام شوخی میکنی *kïddd* @farsitweets

نصف آشنایی که من با بعضیا دارم واسه اینکه داداشم با همهه یعنی رسما با همه دوسته باهاش بیرون میرم اونام میشناسن منو ؛ بعد انقدر هواشو دارن به خداا کهه :))))))).

چه فعل و انفعالاتی تو مغزت رخ داد که فکر کردی اگه یه سری کارارو بکنی حسودی میکنم ؟

شاید چون بعضی جاها درست فکردی میپرسم ثحثعثحث.