(سرود۴۴) امشب از لطف خدا،نور حق پیدا شده مرتضی شیر خدا،شکر حق بابا شده یا حسین خوش آمدی۴ از کرامات خدا،پور زهرا آمده در جهان نور دل و،جان مولا آمده یا حسین خوش آمدی۴ سومین منجی دین،در مدینه آمده چون امیرالمؤمنین،بی قرینه آمده یا حسین خوش آمدی۴ نور یزدان آمده،ماه رخشان آمده بر دل ما شیعیان،نور ایمان آمده یا حسین خوش آمدی۴ بر علی و فاطمه،آمده نور دو عین نور چشمان نبی،هستی زهرا حسین یا حسین خوش آمدی۴ آمده در این جهان،شاه دشت کربلا بعد حیدر باشد او،رهنما و مقتدا یا حسین خوش آمدی۴ یا حسین امشب منم،از کرم مهمان تو گشته یابن فاطمه،شاملم احسان تو یا حسین خوش آمدی۴ در شب میلاد تو،آمدم بر تو پناه ای گل زهرا! نما،بر من مسکین نگاه یا حسین خوش آمدی۴ ای که همچون مادری،یا حسین خیر کثیر لطف فرما از کرم،دست من امشب بگیر یا حسین خوش آمدی۴ #رضا_یعقوبیان #ولادت_امام_حسین_ع

(سرود۴٧) سوم شعبان رسیده نور حق جلوه گر آمد از کرامات خدایی نخل دین پرثمر آمد در مدینه شور و غوغاست جلوه‌گر مظهر تقواست در بغل دارد گلش را بر حسین لبخند زهراست یا حسین خوش آمدی۴ از قدوم پور زهرا شهر یثرب گشته گلشن ذکر لب های محبان یا علی چشم تو روشن مظهر یزدان رسیده سوم شعبان رسیده خانه ی حیدر پر از شور جلوه ی ایمان رسیده یا حسین خوش آمدی۴ شهر یثرب بار دیگر در سرور و غرق نور است از قدوم گل زهرا همچنان وادی طور است سر زده ماه مدینه بین عالم بی قرینه همچو حیدر همچو زهرا حب او تمام دینه یا حسین خوش آمدی۴ از قدوم گل زهرا هر دل امشب منجلی شد بهر تبریک به حیدر ذکر عالم یا علی شد کعبه ی دل ها رسیده مظهر تقوا رسیده عاشقان شادی نمایید شافع فردا رسیده یا حسین خوش آمدی۴ او بود مرآت زهرا بر علی نور دو عین است از تبار مصطفی و نجل حیدر او حسین است فاطمه گردیده خرسند بوسه زد بر روی فرزند شادمان است و گرفته در بغل کودک دلبند یا حسین خوش آمدی۴ شب میلادت حسین جان گشته ام من بر تو مهمان شده از لطفت حسین جان شامل من جود و احسان در شب میلادت آقا آمدم بر تو پناهم به حق زهرای اطهر از کرم بنما نگاهم یا حسین خوش آمدی۴ ای که همچون مادر خود در جهان خیرکثیری گشته‌ام مهمان حسین جان تا که دستم را بگیری درد من مولا دوا کن حاجت ما را روا کن عیدی میلادت آقا قسمت ما کربلا کن یا حسین خوش آمدی۴ #رضا_یعقوبیان #ولادت_امام_حسین_ع

مناجات با خدا، پایان ماه رجب و شعبان و آغاز رمضان شاعر : علیرضا قزوه     نوع شعر : مناجات با خدا     وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن     قالب شعر : غزل     بی‌تو ای جان جهان، جان و جهان را چه کنم؟            خود جهان می‌گذرد، ماندن جان را چه کنم؟ ماه شعبان و رجب، نم نم اشکی شد و رفت            خانه ابری‌ست خدایا! رمضان را چه کنم؟ شـانه بر زلـف دعـا می‌زنـم و می‌گـریم            موسی من! تو بگو روز و شبان را چه کنم؟ صاحب حیّ علی ...! لقمۀ نوری برسان            سحر از راه رسیده ست، اذان را چه کنم؟ کـاتـبـان تـو مــرا خـطّ امـانـی دادند ...            کـشتۀ خال توأم، خـط امـان را چه کنم؟ کاشکی جرم عـیان بودم و تقـوای نهان            پیش تقوای عیان، جرم نهان را چه کنم؟ کاش می‌شد که سبک‌تر شوم از سایۀ خویش            آفـتابا تو بگو! خـواب گران را چه کنم؟ زخم شمشیر اگر قوت سحرگاه من است            وقت افـطار ولی زخم زبان را چه کنم؟ رنجـه از طعنـۀ پـیـران پـریـشان نـشدم            با چهل چله جنون پند جوان را چه کنم؟ غـرقـۀ مـوج رجز، گـم شـدۀ بحر رمـل            سینه خالی ز معانی‌ست، بیان را چه کنم؟

مناجات با خدا -(گفتم به خود که ماه رجب پاک می شوم)   گفتم به خود که ماه رجب پاک می شوم ماه رجب گذشت و نشد پاک جان من  شعبان زره رسید و به آن چشم دوختم اما نشد خلاص ز غمها روان من ماه صیام ماه تو آمد خدای من جز لطف تو به غیر نباشد گمان من در خانة تو آمده ام مهربان خدا مهمانسرای لطف تو باشد مکان من  گر نگذری زمن به چه کس رو کنم خدا دیگر ز دست می رود آخر زمان من بر اولیای خود قسمت می دهم خدا بگذر ز جرم و معصیت بیکران من بر اشک و آه فاطمه ات می دهم قسم رحمی نما به حال و به سوز نهان من من بندهء فراری ام اما به پای خود باز آمدم به محضرت ای مهربان من بگذر ز من بحق حسین آن شه شهید چون نیست بر تحمّل آتش توان من دل بسته ام به آیة لا تقنَطوا  خدا عاجز ز وصف لطف تو باشد زبان من من رو سیاه بنده ام و معترف به جرم عفو تو هست نقطة عطف مظان من بر فرق غرق خون علی می دهم قسم بگذر ز ذنب مخفی و جرم عیان من بگذر ز جرم و جمله خطاهای من خدا رحمی نما به قامت از غم کمان من

می نویسم عشق و بی تردید می خوانم جنون هرکسی دیوانه تر السابقون السابقون می نویسم عشق و بی تردید می خوانم حسین عاقلان دانند لکن اکثرا لایعقلون این سرشت ماست؛ از خاکیم، خاک کربلا سرنوشت ماست پس انا الیه الراجعون صرف یک دل دادن و عرض ارادت شرط نیست باید امضا کرد این دلنامه را با دست خون پرچم او از ازل بالاست؛ بالا تا ابد باد این پرچم بلند و هرچه جز آن سرنگون گوش جانم چشم بر راه صدای دیگری ست پای دل سر در هوای ماجرای دیگری ست گرچه خیلی ها به ظاهر کربلا هستند لیک باطنا امشب مدینه کربلای دیگری ست چار تن از پنج تن در گرد یک گهواره اند در دل گهواره هم اهل کسای دیگری ست خنده گریه خنده گریه خنده گریه خنده اشک بیت مولا غرق اشک و خنده های دیگری ست شیر از انگشت های وحی می نوشد حسین سبط پیغمبر غذایش هم غذای دیگری ست عشق او جاری ست حتی در مرام اهل بیت می توان فهمید این را از کلام اهل بیت ساغر لب های هر معصوم می گوید حسین بس که لبریز است نام او ز جام اهل بیت هم شتابش بیشتر هم این که جایش بیشتر کشتی اش هم فرق دارد با تمام اهل بیت در نهایت جمع خواهد گشت با نام حسین سفره ای که پهن می گردد به نام اهل بیت روز و شب بر او درود حق درود اهل بیت روز و شب بر او سلام حق سلام اهل بیت تا که می خوانم تو را هر دیده می بارد تو را از خدا دیگر چه خواهد هر کسی دارد تو را در روایت هست هرکه دوستش دارد خدا در دلش چون داغی از یک لاله می کارد تو را عشق را از هر کسی از اهل دل پرسیده ام از گریبانش چنان خورشید می آرد تو را ما نه؛ فرزند پیمبر می شود قربانی ات هستی اش را می دهد تا که نگه دارد تو را جامه ات را آسمانی ها عوض کردند تا سختی رخت زمینی ها نیازارد تو را زینت دوش نبی! عرش است جای پای تو سینه ی پیغمبر است و قلب زهرا جای تو اشک می ریزیم و با ذکرت عبادت می کنیم باز هم از راه دور عرض ارادت می کنیم ما همه بیمارهای دوری از شش گوشه ایم بین هیئت ها ز یکدیگر عیادت می کنیم زودتر راحت کن از درد فراقت خلق را ما به این دوری مپنداری که عادت می کنیم عالم نوزادی ما فرق دارد با همه ما برایت گریه از وقت ولادت می کنیم هر غمی دیدیم، فرمودند فابک للحسین بعد از آن هرجا غمی دیدیم یادت می کنیم دوستت دارم من ای در جسم عالم جان حسین آذری می خوانمت: "جانیم سنه قربان حسین" #محمد_علی_بيابانی #ولادت_امام_حسین_ع

ما که هستیم ؟ انتخابِ حسین از دعاهایِ مستجابِ حسین گَردِ راهی در آفتابِ حسین پرِ کاهی در التهابِ حسین گِلی از خاکِ بوترابِ حسین ما که هستیم ؟ یک صواب حسین دورِ مَجنون گذشت ، نوبتِ ماست قرن ها می‌شود که صحبتِ ماست چارده قرن حرف حیرتِ ماست قصه‌یِ قِدمَتِ رفاقتِ ماست عشق فرمود آن که قیمتِ ماست نیست غیر از دلی خرابِ حسین در میانِ دلم حرارتِ کیست؟ شده‌ام عاشق ، این عنایت کیست ؟ سوختم آتشِ محبت کیست ؟ بویِ سیب است بویِ تربتِ کیست ؟ محشرِ کیست این ، قیامتِ کیست کیست ارباب جُز جنابِ حسین ای تمام شکوهت تمامِ علی پدر سه علی امام علی نور ای نورِ مُستدامِ علی می‌تَپد سینه‌ات به نامِ علی چیست رویِ لبت سلام علی جز علی نیست در کتابِ حسین رنگ سبزِ سیادت زهرا عطر و بوی قداست زهرا نورِ صبح عبادت زهرا آفتابِ سعادت زهرا جان حسین است عادت زهرا خود زهراست بازتابِ حسین کیست زینب جز انعکاسِ علی کیست زینب همه حواسِ علی کیست خانوم ؟ انبعاث علی باغبانِ حسین یاسِ علی کیست زینب علی شناسِ علی حضرت فاطمه به قابِ حسین جلوه‌ی اعتبارت عباس است جذبه ی ذوالفقارت عباس است سایه‌ی اقتدارت عباس است در شب بعد کارَت عباس است همه‌ی کار و بارت عباس است مستم از ساقیِ شرابِ حسین   سرِ سال است و این شبِ جمعه آمدم با یقین ، شبِ جمعه تا شَوَم خوشه چین شبِ جمعه حاجتم را همین شبِ جمعه داد ام‌البنین شبِ جمعه مادری از بَنی کِلابِ حسین  ذکر ما کربلا امام رضاست لطف آقایِ ما امام رضاست اثرِ ذکر یا امام رضاست دستِ ما نیست با امام رضاست کَس و کارِ گدا امام رضاست گفته‌ام بارها رضا به حسین   از دعایِ نماز مادرها حَرَمَت پُر شد از کبوترها خوش به حال من و پیمبرها سجده داریم رویِ مرمرها ما که بُردیم صد برابرها تا که رفتیم در حسابِ حسین از تو داریم سَروَری‌ها را آبروها و نوکری‌ها را بینِ روضه برادری‌ها را بشمارید آخری‌ها را نتکانید پادری‌ها را کُلُّ خیر است تا به باب حسین جلوه‌ات تا نصیبِ غیر تو شد سائلی آمد و زُهیر تو شد جُون شد عابِس و ، بُرِیر تو شد وَهَبَت شد ، حبیبِ دِیرِ تو شد حُر شد و عاقبت به خیرِ تو شد همه سر داده در رکابِ حسین می کُشی ام سزایِ دل این است پشتِ در دست هایِ مسکین است حاجتم گیرِ یک ، دو آمین است پایِ شش گوشه گریه تسکین است وایِ من نامِ تو چه شیرین است می‌چکد از لبم گلابِ حسین آه از شام هول آورِ قبر ما و تنهایی مقدر قبر در شب تنگی و مکدرِ قبر بینِ تاریکی مکررِ قبر در سؤال نکیر و منکر قبر ما چه داریم جز جوابِ حسین منم و این سلام و این تسلیم تو و زلفی گشوده دستِ نسیم منم و باز هم هوای قدیم گوشه‌ای در حرم کنارِ کریم کاش می‌شد شبیه ابراهیم می‌شدم در شبی مُجابِ حسین پایِ ایوانِ تو خلیل اُفتاد پشتِ سر باز جبرئیل اُفتاد پدری پیر آمد و  عَلیل اُفتاد مادری خسته با دخیل اُفتاد در شفایش چه قال و قیل اُفتاد چاییِ روضه است یا شرابِ حسین تشنه بودی بگو که آبت داد؟ آب گفتی کسی جوابت داد؟ آب بر کودکِ ربابت داد؟ کمکی وقتِ اضطرابت داد؟ یا‌ که با چکمه‌ای عذابت داد گریه‌ام هست از آب آبِ حسین #حسن_لطفی #ولادت_امام_حسین_ع

روز الست، روز ازل، لحظه های عشق روزی که آفریده شد عالم برای عشق روزی که آفرینش گیتی تمام شد آغاز شد به دست خدا ماجرای عشق بودیم گرچه در دل سر گشتگان ولی کم کم شدیم بین همه آشنای عشق چشمی میان آن همه ما را سوا نمود دل را ربود و داد دلی مبتلای عشق دستی به روی شانه مان خورد و ناگهان ما را صدا نمود کسی با صدای عشق روز الست لحظه ی آغاز عاشقی ما را خدا نمود اسیر خدای عشق عکس خدا نشسته بر آئینه هایمان روز ازل حسینیه شد سینه هایمان هستی بهانه بود که سرّی بیان شود مستی بهانه بود که ساقی عیان شود خلقت ادامه یافت و رازی گشوده شد تا معنی وجود زمین و زمان شود با دست غیب وقت ظهورت نوشت عشق وقتش رسیده نوبت دیوانگان شود قلب مدینه می تپد از خاک پای تو جاروکش همیشه ی این آستان شود حتی بهشت با سر مژگان رسیده است تا قبله گاه وسعت هفت آسمان شود تو حیدری، تو فاطمه ای، تو پیمبری سوگند بر خدا که خداییش محشری بی تو هزار گوشه ی دنیا صفا نداشت اصلاً خدا بدون تو این جلوه را نداشت گیرم هزار کعبه خدا خلق می نمود چنگی به دل نمی زد اگر کربلا نداشت حتی ز معجزات مسیحا خبر نبود مشتی اگر ز خاک قدوم شما نداشت بی تو هوای خانه ی زهرا گرفته بود این قدر جلوه جاذبه ی مرتضی نداشت شکر خدا که خانه تان هست روی خاک ور نه زمینِ تیره که دار الشفا نداشت مجموعه ی خصائل بی انتها شدی یک جا تمام سلسله ی انبیا شدی گیرم بهار نیست دمی جانفزا که هست گیرم بهشت نیست غبار شما که هست بر خشت خشت کعبه نوشتند با طلا گیرم که قبله نیست ولی کربلا که هست در ازدحام خیل گدا جا اگر کم است تشریف آورید دو چشمان ما که هست جایی اگر نبود خدا را صدا کنید باب الجواد و سایه ی ایوان طلا که هست کوتاست سقف عالم اگر وقت پر زدن غم نیست روی گنبد و گلدسته ها که هست خوش گفته اند قطره که دریا نمی شود هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود تو آمدی قیامت کبری رقم زدی بر تارُک همیشه ی عالم علم زدی می خواستی که رشک برند دیگران به من زلف مرا گره به نسیم حرم زدی حس می کنم میان دلم بوی سیب را از آن زمان که در حرم دل قدم زدی می خواستی که شعله بگیریم بی امان آتش به جان هر غزل محتشم زدی با شیر، طعم روضه تان را چشیده ام وقتی سری به چشم ترِ مادرم زدی مجنون کوچه های غمم دست من بگیر دل تنگ دیدن حرمم دست من بگیر تو تشنه و دریغ ز یک جرعه آب، آه تو تشنه و تمامی صحرا سراب، آه در زیر نیزه های شکسته نهان شدی با زخم های تازه تر و بی حساب، آه یک سوی صدای العطش آرام می رسید یک سو صدای هلهله ها در شتاب، آه یک سو صدای ضجه ی زینب بلند بود یک سو صدای مادرت اما کباب، آه یک سو علم به خاک و علمدار غرق خون یک سو به روی نیزه عزیز رباب، آه کم کم نگاه بر بدنت سخت می شود کم کم نفس زدنت سخت می شود #حسن_لطفی #ولادت_امام_حسین_ع

جهان گردیده دریای كرامت شب جشن است یا صبح قیامت تو گویی ملک نامحدود هستی چراغانی ست از نور امامت  ملک، جن، آدمی بستند امشب سراسر بر نماز شكر قامت بهشت وحی، آبادِ حسین است  مبارک باد، میلاد حسین است عروج کل هستی تا حسین است محمد گرم شادی با حسین است تمام آرزوهای محمد تمام هستی زهرا حسین است نماز شكر خلقت، شادمانی دعای آفرینش، یا حسین است محمد در بغل آیینه دارد علی قرآن به روی سینه دارد سلام الله بر قدر و جلالش خدا را چشم بر ماه جمالش پر جبریل می‌سوزد به برقی كند گر قصد معراج كمالش زمان تا حشر با مهرش هم آغوش قیامت هم بود صبح وصالش لبش سرچشمه ی نوش محمد عروجش بر سر دوش محمد  لبش با دوست در راز و نیاز است ولای او قبولی نماز است میان انبیا تا صبح محشر محمد زین ولادت سرفراز است ز كوی او همه درهای رحمت به روی انس و جان پیوسته باز است قیامت، در قیامت بنده ی اوست شفاعت لاله زار خنده ی اوست   به شعبان المعظّم ماه دادند بشر را رهبری آگاه دادند به جسم آفرینش جان تازه به چشم دل چراغ راه دادند به ثارالله، ثارالله دیگر به وجه‌الله، وجه‌الله دادند محمد نقش لبخندت مبارک علی میلاد فرزندت مبارک دل عالم گرفتار حسین است محمد محو دیدار حسین است به بازار محبت صحنه صحنه دوصد یوسف خریدار حسین است خدا با دست قدرت تا قیامت علم گیر و علمدار حسین است دو عالم سایه‌ای از پرچم اوست محرّم نه، زمان ماه غم اوست تو خون در جسم توحید آفریدی تو بانگ ارجعی از حق شنیدی تو قرآن را ز نوک نیزه خواندی تو مقتل را به مهد ناز دیدی تو عزّت را، شرف را، روح دادی تو ذلّت را سر از پیكر بریدی تو وقتی بر شهادت خنده كردی تمام انبیا را زنده كردی شهادت بوسه زد بر پیكر تو ولادت یافت خون از حنجر تو چهل منزل به دنبال خدا رفت به نوک نیزه ی دشمن سر تو به حلق تشنه‌ات، قرآن هماره خورد آب حیات از ساغر تو شهادت می‌دهم نزد خدایت تو خون دادی، خدا شد خونبهایت تو خود احیاگر اسلام نابی درون تیرگی‌ها آفتابی تو در رگ‌های قرآن خون پاكی تو بر گلزار سبز وحی آبی تو در هر فصل ایمان را بهاری تو در هر نسل روح انقلابی تو با هر زخم فریاد خدایی تو روی نیزه هم یاد خدایی شهادت خطّ سرخ خامه ی ماست خط تو، مشی تو، برنامه ی ماست پس از هیهات منّا الذّلة تو كفن پیراهن و خون جامه ی ماست هزار و نهصد و پنجاه زخمت به موج خون زیارتنامه ی ماست تو حجّی، تو صلاتی، تو زكاتی تو اسلام محمد را حیاتی خوشا آنان كه در خون پا فشردند به عشقت از دل و جان سر سپردند به دین زنده ی ما مرده آن است كه گوید كشتگان عشق مردند همیشه میوه‌های نخل میثم ز خون عاشقانت آب خوردند ویَبقی وجه ربّک دولت توست تمام آفرینش ملت توست #استاد_غلامرضا_سازگار #ولادت_امام_حسین_ع

چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین با زبانِ اشک‌های بی‌صدا گفتم حسین یاد تو شرط قبولی نمازم بوده است در قنوت خویش قبل از ربنا گفتم حسین... ماند هَل مِن ناصِرَت بی‌پاسخ اما بارها آمد از کرب‌وبلا لبیک تا گفتم حسین نام زهرا را شنیدم هرکجا گفتم علی نام زینب را شنیدم هرکجا گفتم حسین کُلُّ أرضٍ کربلا... من تازه می‌فهمم چرا در خراسان، در نجف، در سامرا، گفتم حسین عاشقی گفت آن‌چه می‌خواهد دل تنگت بگو با دلی غم‌بار گفتم کربلا... گفتم حسین... #علی_ذوالقدر #ولادت_امام_حسین_ع

دوبیتی عقل بشر از درک تو مات است، حسین نام تو کلید مشکلات است، حسین در شأن تو این بس که رسول اکرم فرمود: سفینة النّجاة است، حسین #مهدی_آصفی ▪️ شیرازه‌ی دفتر حیات است، حسین محبوب قلوب کائنات است، حسین از قصّه‌ی فطرسِ مَلَک شد معلوم کوتاه‌ترین راه نجات است حسین #مهدی_آصفی ▪️ من نرد غم لیلی لیلا زده‌ام دل‌خونم و چون لاله به صحرا زده‌ام آن جا که سفینة النّجاة است، حسین دریا، دلِ عشق و من به دریا زده‌ام #استاد_علی_انسانی ▪️ ای زنده‌ی عشق! ای قتیل عبرات! آزاده‌ی کربلا! اسیر کربات! ما ظلمت محضیم و تو مصباح هدی ما غرق گناهیم و تو کشتی نجات #جواد_هاشمی_تربت ▪️ محبوب تمام کائنات است حسین مصباح هدی، فُلک نجات است حسین دین نبوی زنده شد از کشتن او احیاگر ذکر صلوات است حسین #محسن_حافظی ▪️ آیینه‌ی حق‌نمای عشق است حسین در نای زمان، نوای عشق است حسین بر فُلک نجات، آن دُر بحر شرف فرهیخته ناخدای عشق است حسین #محسن_حافظی ▪️ شاهنشه کلّ کائنات است حسین بر خلق خدا، پُر برکات است حسین در بحر وجود، شیعیان را ز کرم هم لنگر و کشتی نجات است حسین #حسین_زارعی_خائف ▪️ مصباح هدی به کائنات است، حسین فیاض جمیع ممکنات است، حسین کان کرم و بحر عطا و احسان یعنی که سفینه‌ی نجات است حسین #خطیبی_همدانی ▪️ شاهی که سفینة النّجاتش خوانند مصباح هدای کائناتش خوانند آلوده به خاک ماتم اوست هنوز آن آب که چشمه‌ی فراتش خوانند #استاد_دکتر_قاسم_رسا ▪️ خاک قدمش آب حیات است حسین مهریه‌ی مادرش فرات است حسین غرقیم به دریای معاصی امّا شادیم که کشتی نجات است حسین #سید_محمد_رستگار ▪️ حلّال جمیع مشکلات است حسین شوینده‌ی لوح سیئات است حسین ای شیعه! تو را چه غم ز توفان بلا؟ جایی که سفینة النّجاة است حسین #استاد_صغیر_اصفهانی ▪️ محبوب خدا چشمه‌ی جاری حیات خورشید رسل که بر روانش صلوات، فرمود به امّت که حسین بن علی مصباح هدایت است و کشتیّ نجات #قنبر_ثانی #محمدرضا_کوزه_گر_کالجی ▪️ از روی حسین تا نقاب افکندند در کشور عشق، انقلاب افکندند تبریک به توفان‌زدگانِ غم و درد کشتی نجات را به آب افکندند #استاد_سید_رضا_مؤید ▪️ من در بر کشتی نجات آمده‌ام در ساحل چشمه‌ی حیات آمده‌ام تا زودتر از زود گناهم بخشند قبل از عرفه در عرفات آمده‌ام #استاد_سید_رضا_مؤید ▪️ سرچشمه‌ی خیر و برکات است حسین معراج صلات‌ و صلوات است حسین فرمود نبی: نوشته بر ساقه‌ی عرش مصباح هدی، فُلک نجات است حسین #استاد_سید_رضا_مؤید ▪️ سالار جمیع ممکنات است حسین فرمانده دین، اصل حیات است حسین دنیا ز بلیات بود بحر عظیم بر دوست چو کشتی نجات است حسین #مدرسی_صادقی ▪️ هر چند که چشمه‌ی حیات است، حسین لب‌تشنه، لب آب فرات است، حسین غم نیست اگر غرق گناهیم همه چون بحر کرم، فُلک نجات است، حسین #استاد_عبدالعلی_نگارنده ▪️ اسباب نجات کائنات است، حسین فیاض جمیع ممکنات است، حسین چون کشتی چار موجه شد در شط خون با آن که سفینة النّجاة است حسین #میرزا_یحیی_اصفهانی ▪️ در وحدت حق، مظهر ذات است، حسین مستجمعِ افرادِ صفات است، حسین یک سرّ شهادتش، از آن دان که به حشر عنوانِ صحیفه‌ی نجات است، حسین #غافل_مازندرانی #ولادت_امام_حسین_ع