اشاره ای به مقتل امام مجتبی (سلام الله علیه) از مصائب امام مجتبی (سلام الله علیه) که کمتر گفته شده اینست که جعده (لعنةالله علیها) با زهرى كه معاويه (ملعون) فرستاده بود، امام مجتبی (سلام الله علیه) را مسموم كرد. وقتی خبر به سیدالشهداء (علیه السلام) رسید، خود را به بالین برادر رسانید. امام حسن (سلام الله علیه) برادرش را بغل کرد و فرمود؛ ای برادر! دیدار به قیامت افتاد. و بعد فرمود؛ وقتی از این کوزه، آب نوشیدم از حلق تا نافم پاره پاره شد. امام حسین (علیه السلام) وقتی این کلام را شنیدند از شدت ناراحتی و گریه، کوزه آب مسموم را برداشتند و فرمودند من هم از این آب میخورم. امام مجتبی (سلام الله علیه) با همان درد شدید با دست مبارک چنان به کوزه زدند تا از دست سیدالشهداء (علیه السلام) به زمین افتاد و شکست. و آن موضعی که آب ریخت بجوش آمده و تکه تکه شد. صدای گریه بلند و درد برحضرت غلبه میکرد و بر روی زمین می غلطید. حضرت زینب و حضرت ام کلثوم (سلام الله علیهما) آنجا حاضر شدند و به برادر خویش میگریستند. برای امام مجتبی (سلام الله علیه) طشتی آوردند و پاره های جگر حضرت تا هفتاد پاره یا به قولی صد و هفتاد پاره جگر درون طشت افتاد. رنگ امام مجتبی (سلام الله علیه) سبز شد و فرمود که پیامبر خبر داد که حسن (سلام الله علیه) به سبب زهر رخسارش سبز میشود. و حسین (سلام الله علیه) بر اثر زخم ها رخسارش سرخ میگردد. در این حین رو کردند به حضرت ام کلثوم (سلام الله علیها) و فرمودند؛ ای یادگار مادر برو و فرزندم قاسم را بیاور. حضرت ام کلثوم (سلام الله علیها) میفرمایند؛ وقتی قاسم را به نزد پدر آوردم، او را در برگرفت و صورت به صورت او گذاشت و های های گریستند. بعد دست قاسم را به دست امام حسین (علیه السلام) گذاشت و فرمود ای برادر دخترت را نامزد پسرخود قاسم کردم و به موقعی که میدانی این دو را به ازدواج همدیگر در بیاور. امام حسین و حضرت اباالفضل (علیهم السلام) از امام مجتبی (علیه السلام) پرسیدند که چه کسی شما را مسموم نموده است؟ حضرت فرمودند؛ میخواهید آن را بکشید؟ پاسخ دادند؛آری، حضرت فرمودند؛ غضب خداوند برای او سختتر است و من نمیخواهم اسمی از او ببرم. پیکر حضرت را برای وداع بطرف قبر پیامبر تشییع نمودند ولی عایشه ملعونه مانع شد و دستور داد که بدن را تیرباران کنند و هفتاد چوبه تیر بر بدن مطهرش اصابت کرد. اما معاويه (ملعون) همراه با زهر، صدهزار درهم برای جعده ملعونه فرستاد بود و وعده كرد كه اگر حسن بن علی (سلام الله علیه) را مسموم کند او را به عقد يزيد (ملعون) در آورد، ولى به وعده خود وفا نكرد که هیچ، بلکه دستور داد که جعده (ملعونه) را از شهر خارج کرده و بکشند تا کسی از این جنایت باخبر نشود. جعده (ملعونه) را به بیابانی بردند و موهایش را به دم اسب بسته و اسب را درصحرا رها کردند و بدنش تکه تکه و بدنش به مارمولک و چلپاسه مسخ میشد. 📗روضةالشهدا و اضافاتی از کتب دیگر #اللهم_عجل_لولیک_الفرج @navaye_asheghaan

شهادت امام حسن (ع) دلی دارم گرفتارِت حسن جان گدای کوچه بازارتِ حسن جان دلم دردِ هزاران شعله ی آه! لبم زخمیِ گفتارِ ت حسن جان ز بس که مِهرِ او در سینه دارم جهانم رنگِ رخسارِ ت حسن جان اگر سر را دهم در مسلخِ او هنوز این تن بدهکارِ ت حسن جان بیا ای دل بنال از غربتِ او که این غم کی سزاوارِ ت حسن جان دلِ شیدای من بی تابِ رویش گداست امّا خریدارِت حسن جان هزاران جانِ نا قابل نثارِ فقط یک روی دیدارِت حسن جان خوشا بر من سرا پای وجودم دو عالم عبدِ دربارِت حسن جان تمامِ هست و نیستم نذرِ عشقِ دو دستانِ علمدارِ ت حسن جان به تا روزی که در قبرم گذارند دلم مرهونِ ایثارِ ت حسن جان عرب بادیه نشینه، تبلیغات بدی در مورد امام حسن (ع) شنیده، اومد مدینه دنبال خونه ی امام حسن  (ع) می گشت تو کوچه ی بنی هاشم امام حسن پیدا کرد، گریبان گرفت، محکم چسبوند به دیوار چشم تو چشم امام حسن، شروع کرد گفت، هرچی لایق دشمن بود گفت و گفت، تموم شد حرفاش، وایساد جواب بشنوه، آقا امام مجتبی یه نگاهی تو صورتش کرد، فرمود: غریبی، سرش شل شد، فرمود: گرسنه ام هستی، دستاش شل شد، فرمود: تو راه موندی، بیا بریم خونه ی ما غذا بخور، پاهاش شل شد رو زانوهاش نشست، آقا امام حسن خواست بلندش کنه، تا دولا شد دید افتاد رو پای امام حسن، گفت: آقا یه حرف هایی میزنن، لال بشم، من دیگه از این حرفا نمی زنم، از این به بعد، هرکی حرف بزنه خودم جگرش پاره میکنم... من گدای همیشه محتاجم تا امام چو مجتبی دارم  از مدینه ست، از دعای حسن  من اگر شور کربلا دارم  چشم من بی دلیل ابری نیست  در گلو بغض بی صدا دارم  سینه ام گر گرفته میسوزد بین این سینه شعله ها دارم من دچار غم حسن شده ام غصه دار غم حسن شده ام درد دلش به عباسش نمی گفت، چرا؟ آخه عباس دلش طاقت نمی آورد درد دلش گوش کنه، یه ضرف دلی مثل ابی عبدالله می خواست، بعضی وقتا دو تایی می نشستن براش روضه می خوند تو کوچه رو نبودی... گفت آقا جان دیر برسی حسینت یه نفر داره می کشه، دوید امام مجتبی تو کوچه، دید ابی عبدالله نانجیبی رو زمین خوابونده، روسینه اش نشسته و شمشیر دستشه همه میگن حسین جان رهاش کن، رهاش نمی کرد، اومدم دستش گرفت؛ حسینم، جان مادر این مرد رو رها کن، شمشیر از دستش افتاد، داشتن بر می گشتن امام مجتبی گفت: چی شد؟ گفت: داداش اینقدر ناسزا به بابام گفت، فرمود: من چی بگم پای منبر... ساکت از ضعف پیکرت هستی فکر افتادن پرت هستی دست هایت چقدر می لرزد در نفس های آخرت هستی گفته بودی که تشت را ببرد چقدر فکر خواهرت هستی تن تو تیر می خورد وقتی پیش چشم برادرت هستی تکه ها جگر قسم می خورد زخمی از داغ مادرت هستی رفتی و گوشواره باقی ماند شاهد اشک دلبرت هستی ماجرای تو مو سفیدت کرد غربت کوچه ها شهیدت کرد گفتن: آقا مگه شما چند سالتون موهاتون اینقدر سفید شده، فرمود: اولاً، ما بنی هاشم زود پیر میشیم، دوماً، صحنه ای که من تو کوچه دیدم، همون موقع پیر شدم... برخیز ای حسن، سرِ خود بر زمین نکش تو زخم خورده ای پَر خود را زمین نکش *سیدا برن بیرون من روضه میخوام بگم ...* ای مادر ی تر از همه کم دستُ پا بزن ای مادری تر از همه کم دستُ پا بزن پهلو شبیهِ مادرِ خود بر زمین نکش جعده تورابه زهرجفاکشت یاحسن صورت به پیشِ همسر خود بر زمین نکش غربت کوچه ها چه سنگین است گریه ی بی صدا چه سنگین است مادرت بی دلیل ناله نزد ضربه ی بی هوا چه سنگین است کوچه بنی هاشم خیلی باریکه، وقتی دستت باز کنی دست به دوتا دیوارها می خوره، داشت برمی گشت دید راه بسته شده، اینقده این نامرد خبیث بوده به یک زن باردار یه نگاه خضبناک کرد، این زن بچه اش سقط کرد، چه کسایی با سیلیش از دنیا رفتن امام صادق فرمود: قاتل مادرم ضربه های غلاف بود، ضربه های لگد بود؛ اما نفرمودن فقط این دوتا مورد، شاید روز قیامت همون سیلی کار خودش کرد...... بغض خود بشکن خلاصم کن بغض بی انتها چه سنگین است زن همسایه سر تکان می داد دست آن بی حیا چه سنگین است رفتی آستین به دندانت گریه بی صدا چه سنگین است سایه ات بر سر اهالی شهر مادر این روزها چه سنگین است کمتر از یه فته دیگه همین ماجرا اتفاق می افته، هنوز کفن پیغمبر خشک نشده بود، اونطوری با دخترش تا کردن، امام حسن شاهد ماجرا بود، دیگه راحت شد از غم غصه ها، لحظه آخر دید ابی عبدالله داره زار میزنه، امام حسن هم گریه اش بلند شد، ابی عبدالله گفت: داداش ناله ات عجیب شد، برا چی داری اینطوری زار میزنی، اولین کسی در اهل بیت این عبارت به کار برده امام حسنه، فرمود: لا یوم کیومک یا اباعبدالله، الان همه ی شما هستید، سرم روی زانوی تو، می بینم اون ساعتی که به رو، روی خاک می خوابوننت، حسین...... @navaye_asheghaan

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم #_شهادت امام حسن المجتبی #مدح_امام حسن مجتبی_علیه_السلام .#اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹 پادشاه کل عالم گر امام مجتباست ما گداییم و دگر سرور امام مجتباست این ارادت را قیامت میخرد باهربدی شافع من در صف محشر امام مجتباست خلق تصویر خدا باشدبه رخسارحسن سوژه ی تصویر صورتگر امام مجتباست بخشش وجود وکرم باشدبه شان وروی او جلوه ای از ایه ی مضطر امام مجتباست میکشدبر روی دوشش درصلات خودنبی چون به روی دوش پیغمبر امام مجتباست ضربه ی شمشیردرجنگ جمل اثبات کرد تک یل آن لشکر حیدر امام مجتباست همنشین با یلان لشگرحیدرخوش است مقتدای مالک اشتر امام مجتباست بی زره در کربلا شدقاسمت داماد چون آن ملاک عقد یک دختر امام مجتباست برلب خلق جهانی ذکر الله الکریم ذکر نقش سنگ انگشتر امام مجتباست در تقیه بوده اما انتقامش کربلاست واعظ بنشسته بر منبر امام مجتباست گفت (مجنون ) بارها توصیف اربابش حسن (ع) ناظر اشعار این دفتر امام مجتباست ✅ مداح#آرمین_غلامی #مجنون_ڪرمانشاهی @navaye_asheghaan

اشعار شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام... گوهر دریای بینش مجتباست شاهکاره آفرینش مجتباست دستگیره بی نوایان مجتباست غمگساره دردمندان مجتباست شهسواره عشق بازان است او سرفرازه سرفرازان است او مظهر لطف خدایی اوبود جلوه گاه کبریایی اوبود مرحم زخم دل ریشی حسن قبله گاه شاه ودرویشی حسن عرش حق را زیب وزیور مجتباست آگه ازهرجان مضطرمجتباست یاحسن ای منبع جود وکرم ازکرم پا رابنه روی سرم منبع جود وسخاباشدحسن مظهرلطف خدا باشدحسن آن شفیع وشافع محشرحسن آن ولی و والی اکبر حسن نام نیکویت دوا یامجتبی ذکردلجویت شفایامجتبی مظهرلطف خدایی یاحسن حاجت ما را روایی یاحسن شعر.آرمین غلامی(مجنون کرمانشاهی) @navaye_asheghaan

بسم‌الله الرحمن الرحیم #شهادت_حضرت_امام_حسن_مجتبی_علیه‌السلام از ابتدا به گمانم که قسمت این بوده حرم برای حسین و کفن برای حسن شده‌است روضه‌ی سر نیزه‌ها برای حسین شده‌است روضه‌ی دست بزن برای حسن نمی‌شود که بگوید چه دیده در کوچه... نشسته است بگرید حسن برای حسن نرفته از نظرش سیلی و شده کابوس صدای خنده‌ی آن بد دهن برای حسن چه غصه‌ای است کنارِ مغیره لب بستن چه کوچه‌ای است پُر از سوختن برای حسن به قتلگاه حسین آمد از مدینه ولی... شبیه گودی گودال شد وطن برای حسن  چقدر روضه و غمهای مشترک دارند ولی نبود غمِ پیرهن برای حسن ببین کدام یک از روضه‌ها جگر سوز است نزن برای حسین و نزن برای حسن صدای زینبش آمد نزن به دندانش نزن که مادرم اینجاست با یتیمانش (حسن لطفی ۴۰۱/۰۷/۰۳) @navaye_asheghaan

بسم الله الرحمن الرحیم #شهادت_امام_حسن_علیه‌السلام امام حسن علیه السلام و اربعین مِن الازل علی است و الی الابد زهراست به هر دل است حسین و به هر حرم حسن است به هرکجا که روی آسمان همین رنگ است که در نجف حسن و در مدینه هم حسن است نوادگان حسین و حسن یکی هستند و جد ارشدِ این نسل محترم حسن است طریقِ کرببلا هم که سفره داریِ اوست میان راه ببین که قدم قدم حسن است فقیرها همه در اربعین کریم شوند چه جای حیرت ما تا ابالکرم حسن است به روی تیرک این جاده‌ها به موکب‌ها نگاه کن که  ببینی به هر علَم حسن است پیاده‌ها به حرم می‌رسند و می‌فهمند کسی که رفتنشان را زده رقم حسن است چو میزبانِ همه قاسم است و عبدالله حسین نه به گمانم در این حرم حسن است از آن زمان که حسین از حسن شنید چه شد رفیق اشک حسین و قرین غم حسن است  از آن زمان که نشستند و حرفِ کوچه زدند به پیچ و تاب حسین و به قدِ خم حسن است ( حسن لطفی ۴۰۱/۰۶/۱۲) @navaye_asheghaan

#پروفایل_شهادت_امام_حسن ع