#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۵ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و پنجم است که درباره آیات فضیلت امیرالمؤمنین در قرآن با هم گفتگو می‌کنیم. قبل از بیان آیه جدید می‌خواهم این واقعه تاریخی را مرور کنیم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در سال هشتم هجرت با یک نقشه دقیق و غافلگیرانه به مکه حمله کردند و مشرکان را محاصره کردند و مکّه بدون جنگ و خونریزی به دستانِ مبارک پیامبر فتح شد. یعنی مکه‌ای که مرکز کفر بود‌ ، بعد از آن شد مرکز اسلام و توحید. نتیجه این فتح این شد که برخی از مشرکان از روی ترس و برخی از روی رغبت و علاقه مسلمان شدند. پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله با طوایفی که اعلانِ اسلام نکرده بودند‌ ، پیمان عدمِ تعرض بستند. برخی از این طوایف در ماه‌های بعد پیمان را شکستند و به پیامبر اکرم خیانت کردند. پیامبر در سال نهم هجرت یک قطعنامه چهار ماده‌ای را نوشتند تا در روز عید قربان در «مِنا» در کنار جَمره بزرگ خوانده بشود و به مسلمان‌ها و مشرکان مفادّ این پیمان اطلاع رسانی بشود که مفادّ آن از این قرار بود : 1. طواف عریان کنار کعبه دیگر ممنوع است چون برخی از زنان و مردان برهنه طواف می‌کردند. 2. مشرکان دیگر حق ورود به مسجدالحرام و کعبه را ندارند مگر اینکه اسلام بیاورند. 3. مسلمان‌ها و مشرکان طواف می‌کردند‌ ، سعی صفا و مروه داشتند‌ ، به مِنا ، عرفات و مَشعر می‌رفتند و حج می‌گذاشتند پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله فرمودند : دیگر از این سال به بعد مشرکان حق اعمال حج را ندارند. 4. هر یک از طوایف که با پیامبر اکرم پیمانشان را نشکستند تا پایانِ مدت زمان پیمان‌ ، پیامبر به آن پیمان وفادار خواهند بود و هر یک از طوایف که پیمان را شکستند‌ ، چهار ماه به آنها فرصت ‌دارند که یا آماده جنگ با پیامبر شوند یا اینکه اسلام بیاورند. آیات اولیه سوره برائت این جریان را توضیح می‌دهد : «وَ أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ یوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِی‌ءٌ مِنَ الْمُشْرِكِینَ وَ رَسُولُهُ» این یک اعلانی هست از طرف خدا و رسولش در روز عید قربان که از مشرکین برائت می‌جویند و از آنها اعلام بیزاری می‌کنند. امام خمینی با توجه به این آیه‌ای که تلاوت شد فرمودند : «اعلان برائت از مشرکان‌ ، از ارکانِ توحیدی و واجبِ سیاسی حج است» در رابطه با ارتباطِ «آیه برائت» با آقا امیرالمؤمنین در جلسه بعد با هم گفتگو خواهیم کرد.

امیرالمؤمنین در قرآن 35 ؛ مؤذن 1 #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

امیرالمؤمنین در قرآن 36 ؛ مؤذن 2 #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

پرواز با نماز 40 ؛ هلو یا لولو؟ #نماز_شهیدان @navb110

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۶ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و ششم است که توفیق داریم درباره آیات فضیلت امیرالمؤمنین در قرآن صحبت کنیم. در جلسه قبل بیان شد که پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله قطعنامه‌ی چهار ماده‌ای را آماده کردند تا در روز عید قربان در «مِنا» خوانده شود. حضرت‌ ، ابوبکرِ بنِ ابوقُحافه را طلب کردند و این قطعنامه را به ایشان دادند تا از طرف پیامبر اکرم ، بخواند. وقتی او از مدینه خارج شد پیک وحی نازل شد که خداوند دستور داده : «لا یؤَدّی عَنْکَ اِلّا اَنْتَ اَوْ رَجُلٌ مِنْکَ» این قطعنامه را باید خودت بخوانی یا کسی که از تو است بخواند. حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام را طلبید و به او مأموریت داد تا به ابوبکر برسد و قطعنامه را از او بگیرد و خودش بخواند. در منطقه «ذِی الحُلَیفه» که اطراف مسجد شجره می‌شود به ابوبکر رسید و قطعنامه را از او گرفت. امیرالمؤمنین که «قَدْ وَتَرَ فیهِ صَنادیدَ الْعَرَبِ» بزرگان عرب را کشته بود «وَ قَتَلَ أَبْطالَهُمْ» و سردمدارانشان را به درک واصل کرده بود «وَ ناوَشَ ذُؤْبانَهُمْ» گرگ‌های آنها را به زمین زده بود. بدون ترس و واهمه در بین مسلمان‌ها حاضر شد‌ و این قطعنامه را قرائت کرد‌ ، در حالی که برادران و نزدیکان بسیاری از مقتولین به دست آقا امیرالمؤمنین علیه السلام در آن جمع حاضر بودند‌ ، حضرت هیچ ترس و واهمه‌ای از خودشان نشان ندادند. نتیجه این قطعنامه این شد که در اواسط سال دهم هجرت بت پرستی از شبه جزیره عربستان ریشه کن شد. علامه امینی از ۷۲ نفر از بزرگان اهل سنت نقل می‌کند که بالاتفاق می‌گویند : منظور از فریادگر و مؤذن در آیه «وَ أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ یوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» علی بن ابیطالب بوده. بعد از شهادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ابوبکر با علی بن ابیطالب علیه السلام گفتگویی را انجام می‌دهند که امیرالمؤمنین از او می‌پرسد : تو را به خدا سوگند ‌می‌دهم آیا شرافت و افتخار رساندن پیامِ پیامبر در برائت و بیزاری از مشرکین از آن تو بوده یا از آن من؟ «أَنَا الْأَذَانُ لِأَهْلِ الْمَوْسِمِ وَ لِجَمِیعِ الْأُمَّةٍ بِسُورَهً بَرَاءَةٍ أَمْ أَنْتَ» ابوبکر گفت : این شرافت از آن تو بود یا علی.

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۷ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه‌ی سی و هفتم است که درباره آیات فضیلت امیرالمؤمنین صحبت می‌کنیم. خود حضرت دو آیه از قرآن را تلاوت فرمودند و فرمودند : طبق این دو آیه از قرآن مؤذن در دنیا و آخرت من هستم. «أَنَا الْمُؤَذِّنُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ» جای اول سوره توبه آیه ۳ هست که «وَ أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ یوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» در روز عید قربان امیرالمؤمنین علیه السلام از طرف خدا و رسولش در «مِنا» در سال دهم هجرت حاضر شدند و در بین مسلمان‌ها و مشرکان فریاد برآوردند که ما از مشرکان بیزاریم. فریاد برائت از مشرکان را آنجا سر دادند. جای دوم در روز قیامت است که وقتی خوبان وارد بهشت می‌شوند و بدان هم وارد جهنّم می‌شوند اهل بهشت‌ ، جهنمی‌ها و عذاب آنها را می‌بینند‌ ، با اهل جهنّم گفتگو می‌کنند. جهنمی‌ها هم جای بهشتیان را می‌بینند و دیدن نعمت‌های بهشت یک عذاب روحی می‌شود برای آنها‌ ، غیر از آن عذاب جسمی که می‌کشند. بهشتیان از اهل جهنّم می‌پرسند : ما وعده پروردگارمان را حق یافتیم. خدا به ما وعده رحمت‌ ، مغفرت‌ ، لذت و نعمت‌ داده بود. همسران بهشتی‌ ، درختان و باغ‌ها‌ ، همنشینی با خوبان‌ ، قصرها و نهرهای بهشتی‌ ، همه را دیدیم. آیا شما هم به وعده پروردگارتان رسیدید؟ خداوند به شما گفته بود اگر گناه و معصیت من را بکنید روز قیامتی هست‌ ، حشری هست‌ ، حسابی هست‌ ، پل صراطی هست‌ ، جهنمی هست‌ و عذاب‌های جهنّم هست. آیا آن را یافتید؟ آنها می‌گویند : بله‌ ، ما به آن وعده پروردگارمان رسیدیم. در این لحظه فریاد کننده‌ای با صدای بلند فریاد می‌زند که لعنت و عذاب خدا بر ستمکاران باد. «فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَینَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ» واژه «ظالمین» واژه جمع هست و الف و لام هم دارد یعنی تمام ظلم کنندگان به تمام پیامبران و امامان در طول تاریخ. خودِ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند : منظور از مؤذن در این آیه من هستم. اِبن عباس می‌گوید : همان‌طور که در دنیا حضرت از طرف خدا و رسولش برائت از مشرکان را با صدای بلند فریاد زد‌ ، در روز قیامت هم از طرف خدا و رسولش این فریاد را برمی‌آورد. اِبن عباس می‌گوید که یکی از جملاتی که امیرالمؤمنین علیه السلام در روز قیامت فریاد می‌زند این است : «أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَی الَّذِینَ کَذَبُوا بِوَلَایَتِی» خدا لعنت کند و عذاب کند کسانی که رهبری و سرپرستی من را بعد از پیامبر خدا دروغ دانستند و تلاش کردند تا رهبری من از بین برود و حق من ضایع شود. بنابراین مؤذن در دنیا آقا امیرالمؤمنین علیه السلام است که برائت از مشرکین را با صدای بلند اعلام کردند. و مؤذن در آخرت هم خود حضرت هست که با صدای بلند لعنتِ بر ظالمان را اعلام می‌کند.

امیرالمؤمنین در قرآن 37 ؛ مؤذن 3 #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

پرواز با نماز 41 ؛ قهر با خدا #نماز_شهیدان @navb110

پرواز با نماز 42 ؛ فینال مسابقه کشتی #نماز_شهیدان @navb110

امیرالمؤمنین در قرآن 38 ؛ مؤمن و مجاهد #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۸ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و هشتم است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین را تقدیم‌تان می‌کنم. قبل از بیان آیه جدید یک داستانی را تعریف کنم. امیرالمؤمنین از کنار «عباس بن عَبدالمُطّلب» و «شیبَةِ بنِ اَبی طَلحه» رد می‌شد دید هر یک از آنها دارد به دیگری می‌گوید : من از تو برتر و والاترم. امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال پرسیدند : که به چه چیزی مُفاخره می‌کنید و از چه جهت خودتان را برتر از دیگری می‌دانید؟ عباس گفت : به فضیلتی که خدا به من داده و به هیچ کس دیگری نداده. مقام «سِقایةَ الحاج» را به من داده‌ ، یعنی من آبرسان حاجیان خانه خدا هستم. چاه زمزم برای اهل مکه و حاجیان کافی نبود به همین خاطر عباس با شتران فراوان از چشمه‌ها و چاه‌های اطراف مکه برای حاجیان آب می‌آورد. شیبه هم گفت : به فضیلتی که خدا به من داده و کلید خانه‌اش را در اختیار من قرار داده و مقام نگهداری و مرمت مسجدالحرام را به من داده چون به من اعتماد داشته. امیرالمؤمنین فرمودند حالا که این‌گونه شد من هم افتخار خودم را برای شما می‌شمارم. «لَقَدْ صَلَّیتُ إِلَى الْقِبْلَةِ قَبْلَ النَّاس‏» من قبل از همه مردم ـ و قبل از شما دو نفر ـ به سوی کعبه نمازگزارم. «آمَنتُ قَبلَکُما» من قبل از شما دو نفر به خدا ایمان آوردم و در راه او جهاد کردم. «ضَرَبْتُ خَرَاطِیمَكُمَا بِالسَّیفِ حَتَّى آمَنْتُمَا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ» آنقدر با شمشیرم بر فرق شما کوبیدم تا شما به خدا و پیامبرش ایمان بیاورید. عباس از این جمله علی بن ابیطالب علیه السلام ناراحت شد و شکایتش را پیش پیامبر خدا برد. خداوند متعال در آیه ۱۹ سوره توبه را نازل کرد و بین این سه نفر داوری کرد و فرمود : «أَ جَعَلْتُمْ سِقایةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ لا یسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّه» آیا مقام آبرسانی به حاجیان و نگهداری مسجد الحرام را در کنار مقام ایمان به خدا و رسولش و جهاد در راه او قرار داده‌اید؟ هرگز مساوی نیستند. و در آیات بعد آمد که امیرالمؤمنین درجه‌ای بسیار برتر و والاتری دارد و به او بشارت بهشت دادند و فرمودند : در بهشت پاداش بسیار زیادی به تو عطا خواهم کرد. «إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ» بعد از فوت عُمر بن خطاب در جلسه شورای شش نفره امیرالمؤمنین علیه السلام از حاضران سؤال پرسید که من شما را به خدا قسم ‌می‌دهم آیا کس دیگری را غیر از من می‌شناسید که آیه ۱۹ سوره توبه در ‌شأن او نازل شده باشد و خداوند متعال او را برتر و والاتر از دیگران قرار داده باشد؟ آنها گفتند : نه. ما کس دیگری را نمی‌شناسیم. در آیه ۱۹ سوره توبه منظور از ایمان آورنده به خدا و رسول و جهاد کننده در راه او علی بن ابیطالب علیه السلام است.