#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۶ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و ششم است که توفیق داریم درباره آیات فضیلت امیرالمؤمنین در قرآن صحبت کنیم. در جلسه قبل بیان شد که پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله قطعنامه‌ی چهار ماده‌ای را آماده کردند تا در روز عید قربان در «مِنا» خوانده شود. حضرت‌ ، ابوبکرِ بنِ ابوقُحافه را طلب کردند و این قطعنامه را به ایشان دادند تا از طرف پیامبر اکرم ، بخواند. وقتی او از مدینه خارج شد پیک وحی نازل شد که خداوند دستور داده : «لا یؤَدّی عَنْکَ اِلّا اَنْتَ اَوْ رَجُلٌ مِنْکَ» این قطعنامه را باید خودت بخوانی یا کسی که از تو است بخواند. حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام را طلبید و به او مأموریت داد تا به ابوبکر برسد و قطعنامه را از او بگیرد و خودش بخواند. در منطقه «ذِی الحُلَیفه» که اطراف مسجد شجره می‌شود به ابوبکر رسید و قطعنامه را از او گرفت. امیرالمؤمنین که «قَدْ وَتَرَ فیهِ صَنادیدَ الْعَرَبِ» بزرگان عرب را کشته بود «وَ قَتَلَ أَبْطالَهُمْ» و سردمدارانشان را به درک واصل کرده بود «وَ ناوَشَ ذُؤْبانَهُمْ» گرگ‌های آنها را به زمین زده بود. بدون ترس و واهمه در بین مسلمان‌ها حاضر شد‌ و این قطعنامه را قرائت کرد‌ ، در حالی که برادران و نزدیکان بسیاری از مقتولین به دست آقا امیرالمؤمنین علیه السلام در آن جمع حاضر بودند‌ ، حضرت هیچ ترس و واهمه‌ای از خودشان نشان ندادند. نتیجه این قطعنامه این شد که در اواسط سال دهم هجرت بت پرستی از شبه جزیره عربستان ریشه کن شد. علامه امینی از ۷۲ نفر از بزرگان اهل سنت نقل می‌کند که بالاتفاق می‌گویند : منظور از فریادگر و مؤذن در آیه «وَ أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ یوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» علی بن ابیطالب بوده. بعد از شهادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ابوبکر با علی بن ابیطالب علیه السلام گفتگویی را انجام می‌دهند که امیرالمؤمنین از او می‌پرسد : تو را به خدا سوگند ‌می‌دهم آیا شرافت و افتخار رساندن پیامِ پیامبر در برائت و بیزاری از مشرکین از آن تو بوده یا از آن من؟ «أَنَا الْأَذَانُ لِأَهْلِ الْمَوْسِمِ وَ لِجَمِیعِ الْأُمَّةٍ بِسُورَهً بَرَاءَةٍ أَمْ أَنْتَ» ابوبکر گفت : این شرافت از آن تو بود یا علی.

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۷ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه‌ی سی و هفتم است که درباره آیات فضیلت امیرالمؤمنین صحبت می‌کنیم. خود حضرت دو آیه از قرآن را تلاوت فرمودند و فرمودند : طبق این دو آیه از قرآن مؤذن در دنیا و آخرت من هستم. «أَنَا الْمُؤَذِّنُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ» جای اول سوره توبه آیه ۳ هست که «وَ أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ یوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» در روز عید قربان امیرالمؤمنین علیه السلام از طرف خدا و رسولش در «مِنا» در سال دهم هجرت حاضر شدند و در بین مسلمان‌ها و مشرکان فریاد برآوردند که ما از مشرکان بیزاریم. فریاد برائت از مشرکان را آنجا سر دادند. جای دوم در روز قیامت است که وقتی خوبان وارد بهشت می‌شوند و بدان هم وارد جهنّم می‌شوند اهل بهشت‌ ، جهنمی‌ها و عذاب آنها را می‌بینند‌ ، با اهل جهنّم گفتگو می‌کنند. جهنمی‌ها هم جای بهشتیان را می‌بینند و دیدن نعمت‌های بهشت یک عذاب روحی می‌شود برای آنها‌ ، غیر از آن عذاب جسمی که می‌کشند. بهشتیان از اهل جهنّم می‌پرسند : ما وعده پروردگارمان را حق یافتیم. خدا به ما وعده رحمت‌ ، مغفرت‌ ، لذت و نعمت‌ داده بود. همسران بهشتی‌ ، درختان و باغ‌ها‌ ، همنشینی با خوبان‌ ، قصرها و نهرهای بهشتی‌ ، همه را دیدیم. آیا شما هم به وعده پروردگارتان رسیدید؟ خداوند به شما گفته بود اگر گناه و معصیت من را بکنید روز قیامتی هست‌ ، حشری هست‌ ، حسابی هست‌ ، پل صراطی هست‌ ، جهنمی هست‌ و عذاب‌های جهنّم هست. آیا آن را یافتید؟ آنها می‌گویند : بله‌ ، ما به آن وعده پروردگارمان رسیدیم. در این لحظه فریاد کننده‌ای با صدای بلند فریاد می‌زند که لعنت و عذاب خدا بر ستمکاران باد. «فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَینَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ» واژه «ظالمین» واژه جمع هست و الف و لام هم دارد یعنی تمام ظلم کنندگان به تمام پیامبران و امامان در طول تاریخ. خودِ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند : منظور از مؤذن در این آیه من هستم. اِبن عباس می‌گوید : همان‌طور که در دنیا حضرت از طرف خدا و رسولش برائت از مشرکان را با صدای بلند فریاد زد‌ ، در روز قیامت هم از طرف خدا و رسولش این فریاد را برمی‌آورد. اِبن عباس می‌گوید که یکی از جملاتی که امیرالمؤمنین علیه السلام در روز قیامت فریاد می‌زند این است : «أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَی الَّذِینَ کَذَبُوا بِوَلَایَتِی» خدا لعنت کند و عذاب کند کسانی که رهبری و سرپرستی من را بعد از پیامبر خدا دروغ دانستند و تلاش کردند تا رهبری من از بین برود و حق من ضایع شود. بنابراین مؤذن در دنیا آقا امیرالمؤمنین علیه السلام است که برائت از مشرکین را با صدای بلند اعلام کردند. و مؤذن در آخرت هم خود حضرت هست که با صدای بلند لعنتِ بر ظالمان را اعلام می‌کند.

امیرالمؤمنین در قرآن 37 ؛ مؤذن 3 #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

پرواز با نماز 41 ؛ قهر با خدا #نماز_شهیدان @navb110

پرواز با نماز 42 ؛ فینال مسابقه کشتی #نماز_شهیدان @navb110

امیرالمؤمنین در قرآن 38 ؛ مؤمن و مجاهد #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۸ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و هشتم است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین را تقدیم‌تان می‌کنم. قبل از بیان آیه جدید یک داستانی را تعریف کنم. امیرالمؤمنین از کنار «عباس بن عَبدالمُطّلب» و «شیبَةِ بنِ اَبی طَلحه» رد می‌شد دید هر یک از آنها دارد به دیگری می‌گوید : من از تو برتر و والاترم. امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال پرسیدند : که به چه چیزی مُفاخره می‌کنید و از چه جهت خودتان را برتر از دیگری می‌دانید؟ عباس گفت : به فضیلتی که خدا به من داده و به هیچ کس دیگری نداده. مقام «سِقایةَ الحاج» را به من داده‌ ، یعنی من آبرسان حاجیان خانه خدا هستم. چاه زمزم برای اهل مکه و حاجیان کافی نبود به همین خاطر عباس با شتران فراوان از چشمه‌ها و چاه‌های اطراف مکه برای حاجیان آب می‌آورد. شیبه هم گفت : به فضیلتی که خدا به من داده و کلید خانه‌اش را در اختیار من قرار داده و مقام نگهداری و مرمت مسجدالحرام را به من داده چون به من اعتماد داشته. امیرالمؤمنین فرمودند حالا که این‌گونه شد من هم افتخار خودم را برای شما می‌شمارم. «لَقَدْ صَلَّیتُ إِلَى الْقِبْلَةِ قَبْلَ النَّاس‏» من قبل از همه مردم ـ و قبل از شما دو نفر ـ به سوی کعبه نمازگزارم. «آمَنتُ قَبلَکُما» من قبل از شما دو نفر به خدا ایمان آوردم و در راه او جهاد کردم. «ضَرَبْتُ خَرَاطِیمَكُمَا بِالسَّیفِ حَتَّى آمَنْتُمَا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ» آنقدر با شمشیرم بر فرق شما کوبیدم تا شما به خدا و پیامبرش ایمان بیاورید. عباس از این جمله علی بن ابیطالب علیه السلام ناراحت شد و شکایتش را پیش پیامبر خدا برد. خداوند متعال در آیه ۱۹ سوره توبه را نازل کرد و بین این سه نفر داوری کرد و فرمود : «أَ جَعَلْتُمْ سِقایةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ لا یسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّه» آیا مقام آبرسانی به حاجیان و نگهداری مسجد الحرام را در کنار مقام ایمان به خدا و رسولش و جهاد در راه او قرار داده‌اید؟ هرگز مساوی نیستند. و در آیات بعد آمد که امیرالمؤمنین درجه‌ای بسیار برتر و والاتری دارد و به او بشارت بهشت دادند و فرمودند : در بهشت پاداش بسیار زیادی به تو عطا خواهم کرد. «إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ» بعد از فوت عُمر بن خطاب در جلسه شورای شش نفره امیرالمؤمنین علیه السلام از حاضران سؤال پرسید که من شما را به خدا قسم ‌می‌دهم آیا کس دیگری را غیر از من می‌شناسید که آیه ۱۹ سوره توبه در ‌شأن او نازل شده باشد و خداوند متعال او را برتر و والاتر از دیگران قرار داده باشد؟ آنها گفتند : نه. ما کس دیگری را نمی‌شناسیم. در آیه ۱۹ سوره توبه منظور از ایمان آورنده به خدا و رسول و جهاد کننده در راه او علی بن ابیطالب علیه السلام است.

پرواز با نماز 43 ؛ طلای 24 عیار #نماز_شهیدان @navb110

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۹ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و نهم است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین را بیان می‌کنیم. قبل از بیان آیه جدید می‌خواهم شما را به یک نکته مهم تفسیری توجه بدهم. ابن عباس که از علمای بزرگ تفسیرِ عالم اسلام است و مورد احترام شیعه و اهل سنت است می‌گوید یاران پیامبر به خاطر خطاها و اشتباهات و کوتاهی‌هایی که بر امر دین داشتند بارها و بارها در آیات قرآن مورد مؤاخذه و شماتت و سرزنش‌ ، خداوند تبارک و تعالی قرار گرفتند. اما جز خیر و خوبی و تشکر و مدح درباره‌ی امیرالمؤمنین هیچ آیه‌ای نازل نشد‌ ، یعنی هر چه بود خوبی بود. «وَ مَا ذَكَرَ عَلِیاً إِلاَّ بِخَیرٍ» مثلاً در آیه ۱۵ سوره انفال خداوند متعال می‌فرماید : ای مؤمنان هنگامی که در معرکه قتال قرار گرفتید و در صف رزمندگان اسلام قرار گرفتید هرگز پشت به دشمن نکنید‌ ، فرار نکنید‌ ، از معرکه جنگ بیرون نروید. «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ كَفَرُوا زَحْفاً فَلا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبارَ» در روایات آمده بعد از کُفر به خدا بزرگترین گناهان فرار از معرکه جنگ است که سبب می‌شود کفار به مسلمان‌ها مسلط شوند‌ ، در حالی که در آیه ۱۴۱ سوره نساء خداوند می‌فرماید «وَ لَن یجعَلَ اللَّهُ لِلكافِرینَ عَلَى المُؤمِنینَ سَبیلًا» مؤمنین نباید کاری انجام بدهند که کفار بر آنها سلطه پیدا کند. کفار مسلّط می‌شوند‌ ، برخی از مسلمان‌ها را اسیر می‌کنند‌ ، برخی را می‌کُشند و جان‌ ، مال‌ ، ناموسِ مسلمین تسلط پیدا می‌کنند و حتی ممکن است دین اسلام را از بین ببرند. پس فرار کردن از معرکه‌ی جنگ گناه بسیار بزرگی است و بسیاری از یاران پیامبر در جنگ‌های متعددی فرار کردند مثلِ جنگ اُحد‌ ، خیبر‌ ، حُنین‌ ، ذاتُ السَّلاسل و... اما آقا امیرالمؤمنین علیه السلام در هیچ جنگی فرار نکردند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله لقب «کرّارِ غیرِ فرّار» را فقط به یک نفر دادند و آن آقا امیرالمؤمنین بود. یعنی کسی که مُدام به دشمن حمله می‌کند و هرگز اهل فرار کردن از معرکه‌ی جنگ نیست. خود حضرت فرمودند : «وَ اللّهِ لَوْ تَظاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلى قِتالى لَما وَلَّیتُ عَنْها» اگر تمام دشمنان در مقابل من بایستند و کمر به قتل من ببندند و من تنهای تنها باشم هرگز فرار نمی‌کنم. یکی از جاهایی که تعداد زیادی از یارانِ پیامبر فرار کردند و آقا امیرالمؤمنین علیه السلام جانانه ایستادند و از پیامبر دفاع کردند‌ ، جنگ حُنین است. آیه‌ی مورد نظر و توضیحاتش را در جلسه آینده برای شما بیان می‌کنم.

امیرالمؤمنین در قرآن 39 ؛ کرار غیر فرار #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

متن آزمون فرهنگیان محترم در دوره معراج از صفحه ۱ تا ۶۴ مطالعه شود