#در_محضر_بهجت ۴۵ ؛ دعا به مظلومین بِسمِ اللّه الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلمان عزیز. پای درس اخلاق آیت‌الله بهجت رضوان اللّه علیه نشسته ایم. وقتی به ایشان خبر می‌دادند که عربستان به یمن حمله کرده و تعدادی از مردان و زنان و کودکان را کشته بسیار ناراحت می‌‌شدند و دعا می‌کردند. وقتی خبردار می‌شدند اسرائیل به فلسطین حمله کرده یا مردم مظلوم عراق گرفتار جنگ شدند و آمریکا به آنها حمله کرده خیلی مُضطرب می‌شدند و مُدام دعا می‌‌کردند. این حدیث پیامبر را می‌خواندند که « مَنْ أَصْبَحَ لا یَهْتَمُّ بِأُمورِ الْمُسْلمینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ » [1] اگر کسی صبح کند در حالی که غم و غصه‌ی مسلمان ها، غم و غصه‌ی او نباشد و نسبت به ظلمی که به مسلمانها می‌‌شود بی خیال باشد او مسلمان نخواهد بود. [2] می‌فرمودند : ما باید غم و غُصه‌ی آنها را غم و غُصه‌ی خودمان بدانیم. همان جور که اگر این بلا سر ما می‌‌آمد دعا می‌‌کردیم. همان‌گونه ضجّه و زاری و گریه داشته باشیم و از خدا رفع بلا را برای مسلمان‌ها بخواهیم. می‌فرمودند : اگر برای رفع بلا و گرفتاری آنها دعا نکنیم ممکن است خودمان به آن بلاها دچار شویم. [3] سعدی شیرازی چه زیبا گفت که : بنی آدم اعضای یکدیگرند * که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار * دگر عضوها را نماند قرار تو کز مِحنت دیگران بی غمی * نشاید که نامت نَهند آدمی [1] الكافي ، ج‏ 2 ، ص 163. [2] در محضر بهجت ، ج ٣، ص ٢٢٢. [3] اگر بی‌تفاوت باشیم و برای رفع گرفتاری‌ها و بلاهایی که اهل ایمان بدان مبتلا هستند دعا نکنیم، آن بلاها به ما هم نزدیک خواهد بود؛ ( در محضر بهجت، ج۱، ص ۹۷ )

قصه بندگی 32 ؛ حساب مسدود ؛ نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین

قصه بندگی 33 ؛ مهمونای امام رضا

قصه بندگی 34 ؛ بهشتت آباد ؛ ویژگی درختان بهشت

#همنشین_خدا 1 ؛ همنشین خدا بِسمِ اللّه الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز گِلی خوشبوی در حمّام روزی * رسید از دست مَحبوبی به دستم بدو گفتم که مشکی یا عَبیری * که‌ از بویِ دلاویز تو مَستم بگفتا من گِلی ناچیز بودم * ولیکن مدتی با گُل نشستم کمالِ همنشین در من اثر کرد * وگرنه من همان خاکم که هستم. خدمت شما عرض کنم که آن خاک و گِل من و شما هستیم و گُلِ خوشبویِ عالم خداست. خدا فرمودند: « أَنَا جَلِیسُ مَنْ ذَکرَنِی‏ »[1]. من همنشین می‌شوم با کسی که من را یاد کند. بالاترین یاد خداوند چیست؟ نماز است که روزانه ۵ بار بر ما واجب شده است. در نماز سه نوع ذکر و یاد خداوند در آن است. یک. ذکرِ قلبی: قلبِ‌ ما به یاد خداست. دو. ذکرِ زبانی: با زبانِ ما نام او را‌‌ می‌بریم. سه. ذکرِ عملی: با بدنِ خود در حال قنوت و رکوع و سجده یاد خداوند می‌کنیم. توجه داشته باشیم که هر چه بیشتر با خداوند همنشین بشویم، بیشتر عطر و بوی خداوند می‌گیریم: خدا « رحیم » هست. ما هم مهربون‌‌ می‌شویم. خدا « طاهر » است. ما هم پاک‌‌ می‌شویم. از چه پاک‌‌ می‌شویم؟ از عیب ها، حرص، حسادت، تکبر. از چه پاک‌‌ می‌شویم؟ از گناهان. خدا « نور » است. که « اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ »[2] ما هم نورانی‌‌ می‌شویم. به این نور در قبر، قیامت و بهشت خیلی نیاز داریم. خدا « صبور » هست. صبر و تحمل ما هم در برابر مشکلات زندگی بالا می‌رود. خدا « قوی » هست و شیاطین از او‌‌ می‌ترسند. ما هم قوی‌‌ می‌شویم، شیاطینِ جنّ و انس‌‌ می‌ترسند به ما نزدیک بشوند. یادمان باشد هر چه بیشتر و بهتر نماز بخوانیم، بیشتر کمالِ همنشین بیشتر در ما اثر‌‌ می‌کند و بیشتر رنگ و بوی خداوند می‌گیریم. [1] عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج‏1، ص 127. [2] سوره نور، آیه 35.

قصه بندگی 35 ؛ برگ درخت ؛ اثر نماز در ریزش گناهان

#همنشین_خدا 2 ؛ نقشه شیطان بِسمِ اللّه الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز شما که با گفتارت خوبی ها را آموزش می‌دهی و با رفتارت دانش آموزان را به انجام خوبی ها دعوت‌‌ می‌کنی. می‌خواهم دو آیه برای شما بخوانم از قرآن. از دو دشمنِ که به شدت با هم دشمنی‌‌ می‌کنند. یک. سوره نور آیه ۲۱: « فَإِنَّهُ یأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکرِ » شیطان شما را دعوت و امر‌‌ می‌کند به فحشا و منکر. « فحشا » یعنی گناهانِ بزرگ که مخفیانه انجام‌‌ می‌شود و « منکر » یعنی گناهان بزرگ و زشت که آشکار انجام بشود. دو. سوره عنکبوت آیه‌ی ۴۵: « إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکر » نماز نهی‌‌ می‌کند از فحشا و منکر. پس نماز و شیطان با هم دشمن هستند. مثلاً شیطان از سمت چپ ما را‌‌ می‌کشاند به سمت درّه‌ی گناه و نماز از سمت راست ما را نگه‌‌ می‌دارد که وارد چاه گناه نشویم. شیطان چهار نقشه دارد برای دوری ما از نماز. یک. تعطیل: شیطان وسوسه‌‌ می‌کند که دلت پاک باشد، نماز نخوندی نخوندی ! اون خدایی که من‌‌ می‌شناسم هر چه هم نماز نخونی‌‌ می‌بخشه ! عبادت بجز خدمت خلق نیست ! به جای اینکه نماز بخوانی برو به مردم خدمت کن و... هزاران نقشه‌‌ می‌کشد تا نمازِ ما را تعطیل کند. دو. تأخیر: اگر نتونست جلوی اقامه‌ی نماز را بگیرد، می‌گوید خُب حالا چه عجله ای داری؟ غذایت را بخور، کارت را انجام بده، استراحتت را بکن.... سرِ فرصت نماز هم‌‌ می‌خونی ! یعنی تلاش‌‌ می‌کند نمازِ اول وقت را به تأخیر بیندازد. سه. تخفیف: به محضِ اینکه « اللَّهُ‏ أَکبَر » نماز را گفتیم کارهای دیگر ما را یادآوری‌‌ می‌کند و آن ها را مهم و فوری نشان می‌دهد. و می‌گوید: « عجله کن ! زود باش ! به آن کارها نمی‌رسی ! حالا دیگر تعقیبات نمی‌خواهد بخوانی ! بلند شو برو به آن کارت برس ». [1] در حالی که خود ما‌‌ می‌دانیم بسیاری از آن کارها آن قدر هم مهم و فوری نیست، یعنی اگر بیست دقیقه بعد آن کارها را انجام بدهیم هیچ ضرری نمی‌کنیم. چهار. تخریب: بعد از نماز کاری‌‌ می‌کند که آثارِ نماز کم بشود. قدرتِ نماز در بازدارندگی از فحشا و مُنکر کاهش پیدا کند. با چشم چرانی، با غیبت، با تُندی و بداخلاقی که نسبت به دیگران ممکن داشته باشیم. شیخ رجبعلی خیاط یک عارف بزرگ هست. می‌گوید: در مسجد دیدم جوانی در حال نماز هست و نور همه‌ی بدن او را گرفته و مثل هاله ای نورانی شده ». بعد از نمازش گفتم پشت سرش حرکت کنم و با او رفیق بشوم ببینم چه عملی انجام داده که این قدر نمازش نورانی هست. یادمان باشد نماز نورانی بهتر‌‌ می‌تواند انسان را از فحشا و منکر انسان را باز دارد. می‌گوید جلوی مسجد دیدم با خادم مسجد بگو مگو کرد و به او پرخاش کرد... بعد از عصبانیت و تندی که انجام داد دیدم هاله‌ی نور از او جدا شد و محو شد. [2] من و شما هم مواظب باشیم اگر با دانش آموز ما بد اخلاقی کنیم قدرتِ نماز ما کاهش پیدا می‌کند نمازِ ما یک جور هایی تخریب‌‌ می‌شود. مواظب این چهار نقشه‌ی شیطان باشیم. [1] (بحار الأنوار، ج‏81، ص 259) [2] کیمیای محبت، شرح حال شیخ رجبعلی خیاط، ص ۲۲۶.

قصه بندگی 36 ؛ جایی مانند بهشت ؛ داستان ساخت مسجد جمکران و فضیلت نماز در آن جا

#همنشین_خدا 3 ؛ مشاوره به گنهکار بِسمِ اللّه الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز یه داستانِ عجیب و عبرت آموز‌‌ می‌خواهم برای شما تعریف کنم. در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، مردها که سفر تجاری می‌رفتند. دو ماه، شش ماه و حتی یک سال این سفرشان ممکن بود طول بکشد. زنی با اضطراب و استرس، با دلهره و تپش قلبِ بالا، در حالی که شب قبل نخوابیده بود. خودش را در پرتگاهِ جهنم‌‌ می‌دید و به محضر رسول خداوند آمد و گفت: « گفتگوی محرمانه دارم لطفاً به یارانت بگو کنار بروند » وقتی یاران از کنار رسول خداوند از آن مکان دور شدند گفت: چهار گناه بزرگ انجام دادم با اینکه زنِ شوهر دار هستم. یک. خلوت با نامحرم. دو. زنا و انعقاد نطفه حرام. سه. وقتی نوزاد بدنیا آمد سر دو راهی ماندم که نوزاد بماند، آبرو برود یا آبرو بماند و نوزاد برود؟ بنابراین به جای اینکه نوزاد را شیر بدهم، دست گذاشتم او را خفه کردم. چهار. ترسیدم اگر بخواهم بروم او را دفن کنم، لو برم این بدن نوزاد مُرده را داخل خُمره‌ی سرکه انداختم و این سرکه‌ی نجس شده را فروختم. یا رسول الله چه کنم؟ راه توبه ای هست؟ آیا خداوند من را‌‌ می‌بخشد؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند که رحمتِ خداوند از گناهِ تو بزرگتر هست. به رحمتِ خداوند امیدوار باش. بعد پیامبر که بالاترین تخصصِ مشاوره را دارند فرمودند: « أنّى ظَنَنتُ أنَکِ تَرَکتِ صَلاَةَ العَصر »[1] من گمان می‌کنم آن روز که گناهِ اول را انجام داده بودی، نمازت را ترک کرده بودی. یعنی در حقیقت آن زن چهار گناه انجام نداده بود. پنج گناه انجام داده بود و گناهِ اولش خلوت با نا محرم نبود، ترکِ نماز بود. من و شما هم اگر در رابطه با سیگاری بودن دانش آموزان و ارتباط با نامحرم و بی حجابی و شراب‌‌ می‌خواهیم مشاوره بدهیم باید یادمان باشد اولین سؤال ما از نماز آنها باشد. برای اینکه مشکل ریشه‌ای حل بشود یک دستی به سر و روی نمازشان بکشیم و کمک شان کنیم نمازشان سر و سامان بگیرد. دقت کنید ما نمی‌گوییم هر کسی نماز نخونه حتماً این گناهان بزرگ را انجام می‌دهد. می‌گوییم احتمالِ انجام این گناهان به شدت بالا می‌رود. خداوند در سوره مریم آیه ۵۹ وقتی گروهی از جهنمی ها را توصیف می‌کند می‌فرماید: « أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَوات‏ » اول نماز را ضایع کردن و بعد دنبال شهوات و خواسته‌های حرام شان رفتند. پس ترک نماز مانند بازیِ دومینو‌‌ می‌ماند که حرکت و ضربه‌ی اولی هست که گناهانِ بعدی را به دنبال دارد. در رابطه با نماز خودمان و دانش آموزانِ خود دقت بیشتری داشته باشیم. [1] فخر رازى، تفسیر کبیر، ج 13-14، ص 85، حدیث ذیل سوره والعصر.

#همنشین_خدا 4 ؛ کار نیک ماندگار بِسمِ اللّه الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلمِ عزیز به شما که دوستدار آقا رسول الله هستید. می‌خواهم یک سفارش و سنّت حضرت را به خودم و شما یادآور بشوم. وقتی حضرت از مکه هجرت کردند در نزدیکیِ مدینه در روستای قُبا حدود چهارده روز توقف کردند. مسجدی را بنا کردند که اولین مسجد در اسلام شد به نام مسجد قُبا. خودشان در ساخت مسجد کمک‌‌ می‌کردند و خشت ها را حمل‌‌ می‌کردند. [1] وارد مدینه که شدند اولین اقدامِ شان تعیین یک زمین بود برای مسجد. قیمت گذاری کردند و هزینه‌اش را پرداختند، خودشان مشارکت کردند در ساختِ خشت، در حمل و نقل خشت ها و بالا بردن دیوار مسجد. [2] آن مسجد اسمش هست مسجدُالنبی، خداوند قسمت کند من و هم شما برویم آن جا نماز اقامه کنیم. بسیار تشویق‌‌ می‌کردند به ساخت مسجد، فرمودند پنج گروه هستند که در قبرهایشان آرمیده اند ولی حساب شان لحظه به لحظه و سال به سال پر از حَسنات می‌شود. یکی از آن پنج گروه کسی هست که برای خداوند مسجدی بسازد. [3] یعنی ساخت مسجد « باقیاتُ الصّالِحات » است. کارِ نیک ماندگار است. [4] حتی فُقرا را هم تشویق‌‌ می‌کردند به ساخت مسجد. می‌فرمودند اگر کسی به اندازه‌ی لانه‌ی مرغ سنگ خوار ـ مثلاً لانه‌ی یک کبوتر ـ مسجدی بسازد خداوند در بهشت برای او خانه‌ای بنا می‌کند. [5] من و شما هم اگر دوست داریم کار خیری برای خود، پدر و مادر یا اموات مان انجام بدهیم خوب است در شهرِ خود به مساجدی که در حال ساخته کمک مالی کنیم تا در ثواب ساخت مسجد شریک باشیم. خیّرینِ مسجدساز یک مجمعی دارند که سایت شان را در اینترنت‌‌ می‌تونید پیدا کنید. کمک‌های شما را برای ساخت مساجد در مناطقِ فقیر نشین کشور قبول‌‌ می‌کنند، حتی اگر مبلغ هزار تومن باشد. بیاییم با کمک در ساخت مساجد، هم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را خوشحال کنیم، هم ذخیره‌ی خوبی برای قبر و قیامت خود و اموات‌مان فراهم کنیم. [1] بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، دانشنامه جهان اسلام، ج ۱، ص ۷۲۳۵. [2] موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت علیهم السلام، دانش نامه اسلامی، واژه «بنای مسجد مدینه». [3] (بحار الأنوار، ج 104، ص 97) [4] قرآن در آیه 46 سوره کهف می فرماید : الْمالُ وَ الْبَنُونَ زینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیرٌ عِنْدَ رَبِّک ثَواباً وَ خَیرٌ أَمَلا. مال و فرزندان، زینت زندگى دنیایند و کارهاى ماندگار شایسته، نزد پروردگارت پاداشى بهتر دارند و امید داشتن به آنها نیکوتر است. [5] مَن بَنى مَسجِدا و لَو مَفحَصَ‏ قَطاةٍ، بَنَى اللّهُ لَهُ بَیتا فِی الجَنَّةِ. (بحار الأنوار، ج 77 ص 121)

قصه بندگی 37 ؛ ثروت حضرت سلیمان ؛ چرا نماز بخونم؟