۲۶ شهریور ۱۴۰۰
سفری ست منحصر به فرد ،
بی بازگشت ..
فرصتی برای آزمون و خطا نیست
@nedayandisheh
۲۶ شهریور ۱۴۰۰
نتیجه ی این سفر ، رسیدن به منزل ابدیت است ..
در ابدیت ، زمان معنا ندارد
در ابدیت ، زمان شوخی هست
@nedayandisheh
۲۶ شهریور ۱۴۰۰
۲۶ شهریور ۱۴۰۰
از همه بدتر این است که کسی متحیر و انگشت به دهان بماند
و این حیرتش او را متوقف کند
@nedayandisheh
۲۶ شهریور ۱۴۰۰
دقیقا شبیه کسی که یک روز از خواب برمیخیزد و خود را درون یک کشتی بزرگ میبیند ، و نمیداند که چگونه به اینجا آمده و کجا میخواد برود ..
و در همین حال او حیرت کند و بجای یافتن جواب سوال هایش ، خود را به بی خیالی بزند و خودش را به زیبایی های ظاهری کشتی مشغول کند
@nedayandisheh
۲۶ شهریور ۱۴۰۰
فهم اینکه ما مسافریم و دنیا محل گذر است ،
بیش از نیمی از مسأله را حل می کند ..
فهم همین نکته ، ما را رشد میدهد و
ما را به نیمه های مسیر می آورد
@nedayandisheh
۲۶ شهریور ۱۴۰۰
امشب رو ذهنمون درگیر این باشه که
حقیقتِ مسافر بودن خودمون رو متوجه بشیم.
ان شالله ادامه ی سخن در روز های بعد خواهد آمد🙏🌹
ادامه دارد...
۲۶ شهریور ۱۴۰۰
به اینجا رسیدیم که خودمان را به عنوان مسافر در این دنیا تلقی کنیم.
حال ادامه ی بحث را پی میگیریم :
@nedayandisheh
۲۷ شهریور ۱۴۰۰
سفر لوازمی داره :
1⃣ اینه که انسان در تمام طول سفر ، همه ی فکر و خیالش به مقصد باشه .
و زیبایی های راه ، اون رو از هدفش منحرف نکنه
@nedayandisheh
۲۷ شهریور ۱۴۰۰
2⃣ دوم اینکه زاد و توشه ی کافی داشته باشه و مجهز به امکانات و تجهیزات باشه .
@nedayandisheh
۲۷ شهریور ۱۴۰۰
ندای اندیشه
2⃣ دوم اینکه زاد و توشه ی کافی داشته باشه و مجهز به امکانات و تجهیزات باشه . @nedayandisheh
شما یه کوهنورد رو در نظر بگیر که میخواد قله ی دماوند رو فتح کنه . سعی میکنه که بهترین لباس و کفش و بقیه ی آزار کوهنوردی و غذا و آب و همسفر خوب و نقشه و.. تهیه کنه.
حال کسی که یه سفر ۷۰ ساله رو در پیش داره ، چقدر باید زاد و توشه برداره...
@nedayandisheh
۲۷ شهریور ۱۴۰۰