#آیةالکرسی عظیم ترین آیه در قرآن است برای حفظ ایمان و مال و جان هرروز آیة الکرسی بخوان‼️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻

کسانی که ارتباط قلبی نزدیکی با امام زمان(عج) دارند، نزدیک بودن ظهور رو زودتر از بقیه مردم متوجه میشن؛

#کلیپ 🎬 مجموعه‌ی توحیدی #اوست! ✨ و جَعَلَ لَكُمُ السَّمْع... ( ملک ۲۳ ) ✍️ و #اوست که ما را شنوا گرداند! شنوای هرآنچه می‌شنویم؛ و شنوای آنچه اغلبمان، نمی‌شنویم... ✘ نه آنکه نتوانیم... نه! نمی‌خواهیم که بشنویم! 💫 از صدای الهام فرشتگان... تا صدای تسبیح برگ‌ها! ✘ نه آنکه نتوانیم... نمی‌خواهیم که بشنویم!

حرف عجیب یگان ویژه به خانم چادری مقابل شوهرش #برای_ایران #ایران_قوی #پرچم_ایران_بالاست 🇮🇷

⭕️فراق همسر شهید دانیال رضازاده دراولین جشن سالگرد ازدواج شان، هم زمان با هفتمین روز شهادت این شهید عزیز... #بهشت_رضا_(ع)_مشهد #تنها_همسر_شهید_دهه_هشتادی #پایان_مماشات

شهید حاج قاسم سلیمانی: جمهوری اسلامی حرم است. 🔻تبیین چرایی جمله معروف حاج قاسم درباره جمهوری اسلامی 🎙 حجت‌الاسلام دکتر #قربانی_مقدم

السلام علیک یا ابا صالح مهدی 💚💚💚🌸🌸

🔴 امشب ایران نماینده 80 درصد مردم جهان است... آنها که دل خوشی از شیطان بزرگ ندارند همه طرفدار ایران هستن... تنها کشوری که به شیطان بزرگ نه می گوید ایران است... امشب همزمان با بازی ایران و آمریکا خواندن دعای فرج به نیت ظهور امام زمان عج و پیروزی حق بر باطل و برافراشته شدن پرچم الله در جهان... و خواندن لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم 100 مرتبه به نیت باطل کردن سحر و جادو آمریکا... الهی به امید تو.... ➖ ➖ ➖ ➖

چرا دستیابی به خواسته ام زمان میبرد❓ 💠دکتر الهی قمشه ای #

✨🌸✨ ✍امام سجاد(علیه السلام) 🔰نشانه های مؤمن ۵چیز است: ①پرهیزگاری در خلوت ②صدقه موقع نیازمندی ③صبر موقع مصیبت ④بردباری موقع خشم ⑤و راستگویی موقع ترس 📚الخصال،ص۲۴۵

✨﷽✨ ✍امـام علے عليه السلام مے فرمايد : ✨شش چيز نيكوست، ولے از شش كس نيكوتر است :✨ ⇐عدل و داد نيكوست، ولے از زمامداران و اميران نيكوتر است ... ⇐صبر و بردبارے نيكوست ، امّا از فقرا نيكوتر است ... ⇐پارسايے و تقوا نيكوست ، امّا از علما و دانشمندان نيكوتر است ... ⇐سخاوت و بخشش نيكوست ، ولے از ثروتمندان نيكوتر است ... ⇐توبه و به سوے خدا برگشتن نيكو و زيباست ، امّا از جوانان زيباتر است ... ⇐حيا و عفت نيكوست ، ولے از زنان نيكوتر است ... 📚زبدة الاحادیث ؛ ج ۲؛ ص ۱۲۷