ɴᴇᴊᴀᴛ|نِجاٺ
• . امامجعفرصادق [علیهالسلام] ؛ أَجْوَدُالنّاسِمَنجادَبِنَفسِهوَمالِهِ فيسبیلاللهتعالی !'
سلام بر کسی کھ
جانش را فدایِ حسین کرد ؛
سلام بر رُباب :)🖤.
؛
خدا ميداند کھ معرفت تو در حقِ
امامت چقدر بوده و چقدر ما از درک
آن ناتوان ! خدا بھتر از روضہخوان ها
میداند در دل مادر چه میگذرد . .
اما در سختۍها خودش نشان میدهد
چجور و چهـقدر پای مسیری کہ
شروع کردی و فرزندت را فدایش کردي
میمانی و این را جُز در وجود مادر
نمیتوانم بیابم .
من هرچھ باشم و هرکه باشم، به شب
مادری رباب برایِ علی ششماهہ که میرسم
نمیتوانم همان آدم قبلی باشم ؛
اشکها خشکسال چشمانم را طراوت
حیات میکند ✨ !'
NEJAT نِجاٺ ࡆ
~
همسفر و همراهِ بامعرفت
امام کھ باشی همہ جا نام تو
تاریخ را در بر گرفتهـ و مثال بارز
وفاداری میشوۍ !'
اما خدا میداند رباب که باشی
هر قدر هم دلتنگ فرزند صغیرت باشی ؛
حواست هست با چه کسی معامله
کردی . این میشود کھ در عین
عذاداری امامت را فراموش نمیکنی
و در مجلس ملعونها میدوی و سر
امامت را به آغوش میکشی *
نمیگذاری بیحرمتی شود !'
از رباب کهـ میگویید معرفت او را
فراموش نکنید : )
NEJAT نِجاٺ ࡆ
•
.
امیرالمؤمنینعلیعلیهالسلام ؛
لا قَوِيَّ أقوى مِمَّن قَوِيَ على نفسِهِ فَمَلَكَھا،
لاعاجِزَ أعجَزُ مِمَّن أهمَلَ نفسَهُ فَأهلَكَھا !'
~ هيچ زورمندي زورمندتر از آن كس نيست
کهـ بر نفْس خويش چيرھ شود و زمام آن را
در اختيار گيرد، و هيچ ناتوانۍ ناتوانتر از
آن كس نيست كه نفْس خويش را وا گذارد
و آن را به هلاكت كشاند . .
[ غررالحکم/10917- 10918 ]
NEJAT نِجاٺ ࡆ
~
جھاد تبیین همیشہ گفتار نیست ؛
نمونھ عملیِ آن همین است کهـ
حضرت حُسین 'ع' نامِ سہ فرزند
پسر خود را در برهہای کھ تشویق
به لعن امیرالمومنین میشود
علی میگذارد و الگوییاست برای
اینکھ مادر و پدر ها فرزندانشان را
تحت این نام مقدس بزرگ کنند ؛
و چہ ولایتمداری ای را در رفتار
و منش اباعبداللھ میبینیم : ) ✨ '
NEJAT نِجاٺ ࡆ
ɴᴇᴊᴀᴛ|نِجاٺ
؛
پدربزرگ و مادربزرگ، اگرچہ بھ ظاهر
نیستند، نشانشان هرچهـ بخواهۍ پیداست .
پسرها را ببین! یکی یکی نامشان علي است .
دست کسۍ نیست، بخواهی نخواهی کربلا پُر
شدھ از نامِ علی !' هر کدام از این پسرها که
شمشیر میزند ؛ بدر و خیبر و احد را در یاد
همگان زندھ میکند .
شمشیرها وقتی هوا را میشکافند، با صدای
هو هویشان، نام علی 'ع' را فریاد میزنند :) ♥️ .
برشی از متنِ کتاب ؛
NEJAT نِجاٺ ࡆ
~
عباس یك لحظہ چَشم از حسین برنمیدارد !'
حسین همیشهـ اَمام عباس است ؛
یعنۍ مقابل دیدگانش . و حافظ زیبا این احساس را روایت میکند:
مادرپیالھعکسرخیاردیدهایم
ایبیخبرزلذتشربمدامِما
این سبک زندگاني اهل ولاست . اِمام باید همیشہ امام انسان باشد . اگر گناھ میکنیم چون اماممان، اماممان نیست . باید به این مرحلہ از معرفت سفر کرد !'
باید دید چقدر شبیھِ امامت شدهای ؟
برشی از متنِ کتاب ؛
NEJAT نِجاٺ ࡆ