#معرفی_کتاب 📚 📌بهتر بنویسیم 🖊رضا بابایی

💧#چکیده ای از کتاب " بهتر بنویسیم " فصل اول 1⃣ 🔻برای بهترنویسی چهار گام باید برداشت: ۱. دانستن پایه‌های نظری و زیرساخت‌های نرم‌افزاری ۲. درست‌نویسی ۳. ساده‌نویسی ۴. زیبانویسی. 📝 نویسنده کیست❔ نویسنده کسی است که از نوشتن نمی‌هراسد؛ بلکه آن را دوست دارد و از آن لذت می‌برد.  👈نویسنده، خطاطی است که اگر «خوش» یا «ممتاز» نتواند بنویسد، «خوانا» می‌تواند بنویسد. 👉 در نویسندگی، درستی، سادگی و نغزگویی کافی است؛ چراکه اگر نوشتن برای کسی آسان باشد، بسیار می‌نویسد و بسیار نویسی، خواه‌ناخواه به زیبانویسی می‌انجامد. 🔑قانون طلایی نویسندگی به این شرح است⬇️ راحت‌نوشتن ➕ بسیارنوشتن ✔️زیبایی و سنجیدگی ✅ نویسندگی بر پنج پایه استوار است: ۱. ذوق ۲. تجربه ۳. اطلاعات و مطالعات متنوع ۴. تخصص علمی ۵. مخاطب‌شناسی.

📩 #ارتباط با ادمین کانال "نویسنده شو ✍ " @Sepehr96 📌انتقادات و پیشنهادات

#ادامه ۱. ذوق و استعداد درونی ♨️ کوشش و تمرین و تکرار، با همهٔ آثاری که دارد، جای ذوق و استعداد را به کمال نمی‌گیرد. از منظر ذوق و قریحه، قلم‌زنان به سه گروه تقسیم می‌شوند: واجد ذوق، فاقد ذوق، بینابین. دستهٔ اول باید بکوشند تا این نعمت بزرگ را به‌ کار بگیرند. گروه دوم نخست باید بدانند که نداشتن استعداد ویژه در هنری، هرگز به‌معنای بی‌استعدادی در دیگر هنرها نیست. آنان باید بدانند که کار نیکو کردن از پُرکردن است. در نویسندگی نیز کوشش و کارورزی، قلم را پخته و روان می‌کند؛ حتی اگر هیچ بهره‌ای از استعداد مادرزاد در نویسنده نباشد. گروه سوم کسانی‌اند که اندک استعدادی در نوشتن دارند. نگارنده، مطالعهٔ پیوسته و لذت‌جویانه شعر را به کسانی که قصد نوشتن دارند، بسیار توصیه می‌کند. پاره‌ای از فواید شعرخوانی مستمر برای نویسندگان به این قرار است: 🔸ذوق‌بخشی 🔹غنای واژگانی 🔸آشنایی با ساختمان‌های متفاوت و متنوع‌ جمله‌سازی 🔹کشف نسبت‌های جدید و پیچیده میان کلمات 🔸مهارت‌یابی در استخدام صنایع لفظی و معنوی زبان فارسی 🔹جذب حلاوت‌های زبانی و ملاحت‌های لفظی 🔸آشنایی با تعابیر ادبی و آموختن آن‌ها 🔹فراگیری کاربرد فنی و درست کلمات در موقعیت‌های متفاوت 🔸بازخوانی گفته‌ها و نوشته‌هایی که از هرگونه آلودگی زبانی یا دستوری پاکیزه است 🔹اندوختن ابیات و عبارات شعری ناب که گاه در طی نوشته‌های خود می‌توان به درج یا حل آن‌ها پرداخت 🔸فراگیری عملی و کاربردی آرایه‌های سنتی و ابتکاری 🔹آشنایی با اندیشه‌ها و نکته‌سنجی‌های گویندگان بزرگ فارسی.

🖊تو شوخی شوخی می‌نویسی و متن‌های خوب جدی جدی شکل می‌گیرند❗️ @nevisandesho ✍

#ادامه ۲. تجربه 🍃 تجربهٔ نویسندگی از دو راه حاصل می‌شود: خواندن 📖 و نوشتن 📝 نوشتن‌های پی‌درپی، چشم نویسنده را بر اسرار کلمات می‌گشاید. نوقلمان از هر کلمه فقط معنای آن را می‌بینند؛ اما کارآزمودگان می‌دانند که هر کلمه در هر جمله می‌تواند معنای دیگری داشته باشد. در دورهٔ تجربه‌اندوزی چند توصیه سزاوار توجه است: اول اینکه مدتی باید خود نوشت و برای پاره‌کردن و دورریختن. 🗝راز زیبانویسی در آسان‌گیری و بسیارنویسی است. دوم اینکه کار نیکو کردن از پُرکردن است. هیچ صاحب‌فنی، بی‌تکرار و تمرین در فن خود درجه و مقامی نیافته است. نهایت آنکه فنون و صناعاتی را می‌توان نام برد که میزان معینی از تجربه، صاحب‌فن را بر کار خود چیره می‌کند و نیاز به تجربه‌های جدید نیست؛ اما در نویسندگی این‌گونه نیست. کلمات و معانی در ذهن و زبان نویسنده همواره در حال تغییر شکل، کارکرد و موقعیت‌اند. نویسنده هر بار که کلمه و جمله‌ای را بر روی کاغذ می‌‌نشاند، دیدار تازه‌ای با آن می‌کند و گویی باید تصمیم تازه‌ای برای آن بگیرد.💎 @nevisandesho ✍

گاهی بهترین و خلاقانه‌ترین کاری که می‌توانیم انجام بدهیم تماشای عکس‌های زیباست.✅ @nevisandesho ✍

#ادامه ۳. مطالعات روزآمد و پراکنده 👓 هرقدر حوزهٔ اطلاعات و مطالعات نویسنده گسترده‌تر باشد، قلم وی چابک‌تر و زنده‌تر است. همهٔ نویسندگان بزرگ، عاشقان خستگی‌ناپذیر کتاب و مطالعه بوده‌اند. نوشتن می‌تواند و بلکه باید تخصصی باشد؛ اما خواندن چنین بایدی ندارد. در میان همهٔ گرایش‌های مطالعاتی که نویسنده را برای پرورش مطالب علمی توانمند می‌کند، جامعه‌گرایی و باخبری از اوضاع‌واحوال فرهنگی کشور و حتی جهان و تاریخ معاصر، اهمیت بیشتری دارد. ۴. دانش و تخصص 🛠 نویسنده باید در رشته‌ای از علوم و فنون یا در یکی از هنرهای روزگار خود دستی توانا داشته باشد؛ وگرنه هرچه صنعت کند و سخن را آراسته کند، دلی را به تب‌وتاب نمی‌اندازد. بازگویی آنچه دیگران بارها و بارها گفته‌اند، کسی را نویسنده نمی‌کند.❌ درست است که هیچ‌کس در همهٔ آثارش تازه و نغز نمی‌گوید؛ اما باید خوانده و اندیشیده باشیم تا از بند شنیده‌های تکراری و دانسته‌های سطحی رهیده باشیم.✅ @nevisandesho ✍

#ادامه ۵. مخاطب‌شناسی 👥 گام نخست در تعیین روش پیام‌رسانی، شناخت مخاطب است؛ یعنی آگاهی به نیازها، علاقه‌ها، گرایش‌ها و نگرش‌های فردی و اجتماعی او. نوع رابطهٔ نویسنده و مخاطب در فرم و محتوای نوشته اثرگذار است. اینکه هنگام نوشتن به چه‌کسی فکر می‌کنیم، به نوشتهٔ ما شکل و حتی هویت می‌دهد. بهتر است هنگام نوشتن، مخاطبی را تصور کنیم که ویژگی‌های زیر را دارد: ۱. باهوش است؛ ۲. منتقد است، نه مرید و همدل؛ ۳. بی‌انصاف نیست، اما زودباور هم نیست؛ ۴. با نویسنده آشنایی دور یا نزدیک دارد.✅ @nevisandesho ✍

واقعی یا مجازی ⁉️ قبل از موبایل 🗣 صبح که بیدار می‌شد کمی نرمش می‌کرد. 🏃 وقتی یاد یکی از دوستانش می‌افتاد به دیدار او می‌رفت. 👬 دنبال کسب موفقیت و پیروزی در دنیای واقعی بود. 💪 هرازگاهی که کلافه می‌شد می‌رفت پیاده‌روی. 🚶 برای چاپ شدن نوشته‌اش در یک مجله معتبر، بارها و بارها متنش را بازنویسی می‌کرد. 📝 بعد از موبایل 📲 با فوروارد کردن یکی دو تا چیز جالب، یادی از دوستانش می‌کند. 📱👥 دنبال کسب موفقیت و پیروزی در بازی‌های موبایل و لایک جمع‌کردن است. 📲✔️ هر وقت کلافه می‌شود، ساعت‌ها در تلگرام و اینستاگرام پرسه می‌زند. 📲🚶 به‌محض بیدار شدن به‌سرعت موبایلش را چک می‌کند و حوصلۀ خوردن صبحانه را هم ندارد. 📲🌭 هر چه به ذهنش می‌رسد سریع در اینترنت می‌نویسد و با گرفتن چند تا لایک و کامنت راضی می‌شود. 📲✅ 👈 نظر شما دربارۀ قبل و بعد از موبایل چیست؟ @nevisandesho ✍