روزها آن‌چنان که باید ، نمیگذرند .

پروردگارا من صبر میکنم . چون حالا یاد گرفته‌ام به جای پرسیدنِ « چرا من؟ » بگویم: «سپاس ، که مرا برای این درس برگزیدی » دیگر نمی‌ترسم از راه‌های ناشناخته، چون تورا در هر مسیری میبینم .. صبرم حالا دیگر شبیه‌ جنگ نیست، شبیه پرواز است . شبیه اعتمادِ پرنده‌‌ای ست که بال می‌گشاید بی‌آنکه بداند باد از کجا می‌وزد . چون ایمان دارد که تو، نگاهش میکنی : ) .