دست از سر حجاب من بردارید! کف دستش نوشته... مستندی در خصوص قوانین جدید منع #حجاب در فرانسه و مصاحبه با دختر محجبه که یورونیوز در حال پخش بود. فکر کن! فکر کن چرا در #فرانسه همجنس گرایی آزاد و حتی حمایت و پشتیبانی از آن قانون میشه، اما برای حجاب قانون محدود کردن محجبه ها و مبارزه با آن قانون میشه. به این می‌گن جابجایی ارزش‌ها. ارزش‌های طبیعی انسانی میشه ضد ارزش، ضدارزش‌های مخالف طبیعت انسان و ایمان او میشه ارزش. فکر کن. نگذار قدرت تفکر را از تو بگیرند. تعریف آزادی چیه؟ اسلام به ما گفت یعنی: نبود مانع برای رشد... و فکر نکنی عموم مردم غرب چنین هستند... نه... حکومت دست بَدان جوامع غربی است که از شیطان فرمان می‌برند. رسالت: به تباهی کشیدن جسم و جان انسان‌ها. همان طور که شیطان برایش قسم خورده! @ninfrance

آنچه ممکن است در مدرسه نیاموزیم... موارد متعددی در ارائه‌های برنامه TED از کشورهای مختلف، مشاهده کرده‌ام، که نکاتی را توضیح می‌دهند که لازم است انسان خیلی زودتر از سن بزرگسالی، برای ساختن زندگی بهتر، بیاموزد. اما غالبا در مدارس به آن پرداخته نمی‌شود. نمی‌دانم مشکل کجاست! یعنی می‌دانم. اینجا فرصت پرداختش نیست. و البته دلایل مختلفی هم توسط ارائه دهندگان مطرح می‌شود که برخی از آن‌ها بین کشورها مشترک است. امروز در کانال « من با برنامه »، ام @manebabarname محتوایی به لطف خدا ارائه می‌دهم، که غالبا در مدارس ارائه نمی‌شود. و روزی نیست که پیامی دریافت نکنم. پیام‌هایی محبت آمیز از سنین مختلف از تأثیر خوب محتوای این کانال در باز شدن گره‌های کهنه‌ی افراد... همه‌ی پیام‌ها برایم شیرین است و شکر خدا را بجا می‌آورم. اما پیام دانش‌آموزان شیرین‌تر. از صمیم قلب خوشحال می‌شوم در مهم‌ترین دوره سنی که می‌توانند آینده خود را شکل دهند، به عنایت خداوند و لطفش، من هم نقشی ایفا کنم. و با خود می‌اندیشم... فلسفه مدرسه چیست؟ رسالت معلم کدام است؟ و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم که در مدرسه‌ای که قرار است ان شاء الله راه‌اندازی کنم، چه چیزهایی باید آموزش داده شود؟؟ 💡مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

اقتصاد چرخشی ( دایره ای) یک مقاله فرانسوی خواندم که محتوایش برایم جالب بود. در این مقاله توضیح می دهد که حدود سال ۲۰۰۰ شعار «می خرم، مصرف می کنم، دور می ریزم» بین فرانسوی ها رایج شده بود.. اما امروز فضای فکری تغییر کرده و شعار «تعمیر می کنم، مبادله می کنم یا دوباره می فروشم» بر سر زبان ها افتاده. تجربه میدانی ام در این خصوص بازارهای دست دوم فروشی بود که تقریبا هر ماه جایی از شهر برپا می شد تا مردم بجای دور ریختن اجناس استفاده شده خود آن ها را برای فروش مجدد به دیگران عرضه کنند. خب این کار فواید زیادی دارد. مثل برگشت بخشی از پول برای تهیه وسایل مورد نیاز دیگر، کمک به کسانی که توان خرید کمتری دارند، فرهنگ فاصله گرفتن از مصرف گرایی حاد، زباله نشدن وسایلی که هنوز قابلیت استفاده دارد و ... تجربه شخصی ام هم زمانی بود که میخواستیم #فرانسه را ترک کنیم و ناگزیر بودم با بسیاری از وسایلم خداحافظی کنم. دوستان توصیه کردند که صفحه ای در سایت فروش برای خودم باز کنم و با گذاشتن عکس از اجناس و توضیح کوتاه با قیمت مناسب آن را به فروش بگذارم. اما من باور نمی کردم کسی این وسایل استفاده شده را خریدار باشد. تقریبا تا روزهای آخر مانده بودم که این حجم وسایل را چه کنم تا اینکه دل به دریا زدم و برخی از وسایل را در سایت قرار دادم. باور کردنی نبود! هر روز پیام دریافت می کردم و مشتری پیدا می شد و می آمدند و وسایل انتخابی خود را می بردند. انقدر برایم جالب آمد که تا جای ممکن اجناسم را برای فروش در این سایت گذاشتم. ☺️- نام این سایت در فرانسه leboncoin است -. مثل سایت دیوار در ایران... از کمد و میز و صندلی گرفته تا وسایل ورزشی مثل راکت و توپ و ... از وسایل گل کاری گرفته تا سطل زباله و... همه با سرعت بالایی به فروش رفت که برایم بسیار جالب توجه بود. دو روز آخر هم برخی وسایل باقی مانده که واقعا قابل فروش به نظر نمی رسید را در همکف ساختمان گذاشتیم و روی آن نوشتیم رایگان. تا شب خبری و اثری از وسایل نبود... این بخش هم خیلی برایم جالب توجه بود. 💡مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance https://www.rse-magazine.com/Economie-circulaire-encore-une-nette-marge-de-progression-en-France_a3441.html

قانون سوم نیوتون قسمت اول از زمانی که معلم و مربی بودم در مدارس تا امروز، بارها برایم پیش آمده که یک دانش آموز یا دانشجوی دختر پیام بده و درخواست کمک کنه بخاطر ابتلائاتی که به دلیل عاقبت اندیش نبودن، بخاطر روابط آزاد با جنس مخالف برایش ایجاد شده. با یک حال زار و جسم آسیب دیده و با بند بند وجود حس پشیمانی. یعنی لحظات لذت موقت رفته و زمان ندامت و پشیمانی ماندگار رسیده... همیشه تمام سعی ام را کرده ام که با یاری خدا کمک کننده باشم برای بازیابی شخصیت این بچه ها و الحمدلله موارد زیادی مسیر زندگی را تغییر داده اند و امروز به آرامش رسیده اند. اما خب واقعیت این است که کار بسیار سختی است بخصوص که برخی خسارت ها جبران ندارد. این خروجی دیدن فیلم های فانتزی خارجی، خواندن رمان های عشقی، دروغ های رسانه های فارسی زبان خارجی و نبود آموزش به وقت در سیستم آموزش و پرورش کشوری است که دست معلمانش می تواند از معارف دقیق دینی برای تربیت هوشمندانه افراد در مدیریت و کنترل نفس خود و عاقبت اندیش بودن پر باشد. این داستان اما در غرب به شکل دیگری است. غربی که سند ۲۰۳۰# را برای کل مردم جهان نوشته،‌ تصور می شود که خودش در امر تربیت افراد جامعه خود برای مراقبت از نفس خود، موفق بوده است. این در حالی است که با هر روز یک مورد به موارد دیگر قانون اضافه کردن و در نظر گرفتن جریمه های مالی سنگین سعی بر کنترل شرایط دارد. سالیان بلند در ایران این جمله را می شنیدم که در غرب همه چی آزاد است و از این رو همه چشم و دل سیر هستند و کسی به کسی کاری ندارد... ولی امروز با لطف خدا با یاد گرفتن زبان خارجی و مستقیم و بی واسطه با رصد رسانه هایشان و دنبال کردن اخباری که روزانه در جریان است متوجه شدم که فاصله ی از زمین تا آسمانی وجود دارد بین حقیقت زندگی مردم جهان و آنچه ما در تصوراتمان ساخته شده است. کافی است فقط کمی هشتک #MeToo را دنبال کنیم... حوادثی که در غرب در خصوص دختران و زنان روزانه در حال وقوع هست، خیلی غم انگیز و اعصاب خورد کن است. اما برای فارسی زبانان این بخش ها که در خود رسانه های غربی منتشر می شود، به زبان قابل فهم نوجوانان ما بازنشر داده نمی شود... ادامه دارد... نمونه: https://www.youtube.com/watch?v=h-_jtSbL_jE 💡مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

قانون سوم نیوتن قسمت دوم وقتی زندگی واقعی آدمها را مورد مطالعه قرار می دهی، باز به این نقطه می رسی که محال ممکن است کسی عمل به فرامین یک دین بدون تحریف متصل به وحی نکند و زندگی بدون آسیبی را سپری کند. و دستورات دین همان است که عقل حکم می کند. عقل حکم می کند که برای انجام هرکاری اول عاقبت اندیش باش... اما دنیای غیرالهی به پیروان خود آموزش داده است که اصالت با لذت است،‌ لحظه شیرین الان را دریاب! در تمام فیلم ها و سریال ها و برنامه ها تا اینجا افراد را همراه می شوند. اما وقتی دچار بحران و آسیب از رها کردن خود در هر امر غیرعقلانی بر پایه میل و خواهش نفس می شوند هیچ کدام این ها نیستند که دست این صدمه دیده های جسمی و روحی را بگیرند... شاید باور نکنید اما با تمام موج های فمینیستی، با تمام تلاش های شبانه روزی برای احقاق حقوق زن در غرب، هنوز زنان در ابتدایی ترین حقوق خود که مثلا در زندگی در مدرسه و محیط کار بدون آسیب باشند، در بحران به سر می برند و عملا کاری از دست کسی بر نمی آید... چون خودشان خواسته اند که آزاد باشند... چه زن با هر نوع پوشش و آرایشی،‌ چه مرد با هر نوع پاسخ به میلی... راه حل مشخص است. اما چه کسی حاضر است به آن عمل کند؟ دختران نوجوان با تصورات موهوم و پیش فرض های غلط به زیباترین شکل ممکن خود را آرایش می کنند و با خرج تمام توان خود در جلب توجه جنس مخالف و موافق خود در جامعه عرض اندام می کنند و وقتی بینندگانشان عنان از کف می دهند و به آنان تعدی می کنند ناراحت می شوند و می گویند من در جامعه خود آزاد نیستم! به من ظلم شده و من از حقوق خود محرومم. بدون فکر به اینکه میل به آزادی در زن و مرد فرق دارد. زن آزادی را در این می بیند که هر طور و سبک و مدلی که دوست دارد در جامعه ظاهر شود و حتی دلربایی کند اما هیچ کس با او کاری نداشته باشد و هیچ چشم طمعی دنبال او راه نیفتد ولی در مقابل مرد هم آزادی را در این می بیند که از هر سوژه ای که خوشش آمد و میلش کشید بهره کافی و وافی ببرد و هیچ کس در جامعه به او کاری نداشته باشد و به او معترض نشود. خب؟ به کدام حق بدهیم؟ و کدام طرف، حق می گویند؟ عقلی که میل و شهوت بر آن سایه ننداخته باشد می گوید: به هیچ کدام. اگر دختران یک جامعه میخواهند در امان باشند باید طوری خودشان را در اجتماع در پوشش قرار دهند که انسان بودنشان به چشم بیاید نه زن بودنشان. روح و شان و منزلتشان به چشم بیاید نه جسم و جنسیتشان. و اگر مردان جامعه به دنبال همراهی پاک و وفادار یک زن در کنار خود هستند باید چشم های خود را پایین بیندازند،‌ طمع خود را کنترل کنند و تحت امر هوا و هوس خود تنوع طلبی خود را پراشتها نکنند. این یعنی تا هم زن و هم مرد - چه دختر نوجوان باشد یا یک خانم جوان و چه یک پسر نوجوان باشد چه یک آقای جوان - خود را به دست خود و فعالانه محدود نکنند و معنای آزادی را معادل با لاابالی بودن نسبت به خود و جامعه خود نگیرند،‌ باید بدانند قانون سوم نیوتن در خصوص آن ها هم خیلی دقیق پابرجاست: هر عملی را عکس العملی است موافق یا در مقابل آن... «نیروی تک در طبیعت وجود ندارد. هر نیرویی که در محلی سراغ گرفته شود، قطعا نیروی دیگری با همان اندازه و در جهت مخالف آن وجود دارد.» و نکته مهم این داستان این است که این قانون نه مذهب و ملیت می شناسند نه مرز جغرافیایی... https://www.youtube.com/watch?v=sdiOPzC9Gzk 💡مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

تا امروز چقدر قرآن میل کردید؟! فرمود: ضیافت خدا فرق دارد با ضیافت‌های مردم. در مهمانی‌های ما به فراخور مهمان، غذایی است و تفریحی. در مهمانی خدا امر است به نخوردن! این است مهمانی خدا! و البته یک مائده غیبی و آسمانی است که دعوت فرموده تا می‌توانید در این مهمانی از آن میل کنید... تا بحال اینطوری به قرآن نگاه نکرده بودم! به این که سفره‌ای که خدا در این ماه پهن کرده است قرآن است و به ما قرآن تعارف می کنند و می‌توانیم از آن بخوریم و بیاشامیم... یعنی چه غذای مناسبی است برای مهمان که هر روز و شبش همین است محتوای پذیرایی؟... ما مشکلمان این است که غالبا عربی نمی‌دانیم و لذا ختم قرآن که می‌کنیم بیشتر محدود می‌شویم به اجر خواندن این کتاب آسمانی و نامه محبوب به حبیب خود... فرض کن یک کتاب فارسی باشد و شما هر روز بخوانی. تمام شود دوباره بخوانی. تمام شود. دوباره بخوانی... کم کم عباراتش را هم حفظ می‌شوی و با گوشت و پوست و خونت آمیخته می شود. وقتی دهانت باز می شود. انگار قرآن میخوانی. از کوزه همان برون تراود که در اوست می‌شود... و اما وظیفه ما که به مهمانی دعوت شده‌ایم... فرمود: شما وقتی می‌خواهید بروید به مهمانی، به سر و وضع خود می‌رسید. فرق است بین شکلی که در خانه هستید و شکلی که در مهمانی حاضر می‌شوید. برای مهمانی خدا با ادعیه می‌توان سر و ظاهر خود را مناسب کرد... در واقع همان مسائل قران با زبان ادعیه از امامان معصوم به ما رسیده است. و این دعاها هستند که ما را بیرون می‌کشند از کثیفی و نامرتبی و بهم ریختگی و ما را آماده می کنند به شب ضیافت اصلی... شب قدر... شب نزول قرآن به قلب پیامبر... فرمود: ادعیه مقدمه‌ای است و آرایشی است که برای قلب خود می‌کنیم که مهیا شویم برویم مهمانی خدا. مهمانی که در آن سفره‌ای که پهن کرده اند قرآن است و محلی که در آن این ضیافت برپاست مهم ترین شبش لیله القدر است... و اینگونه اهمیت پیدا می‌کند که به چه شکل از این مهمانی بهره و لذت کافی و وافی را ببریم... مدت‌ها بود دوست داشتم برخی از آیات قرآن کریم را که با آن برخورد می‌کنم و مرا در خود متوقف می‌کنند، در این جا به اشتراک بگذارم و به نظر این ماه، طلیعه مبارکی باشد برای این کار با هشتک #مائده_آسمانی... ظاهرا دعوت شده‌ایم که روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهمِ این ماه مبارک، «دعای مجیر» را بخوانیم، برای مرتب شدن و مهیا شدن کامل جهت ورود به ضیافت اصلی یعنی شب های قدر... این روزها و شبها خیلی التماس دعا... 🤲 ✨مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

فقط کسانی که مذهبی هستند و تجربه زندگی در کشورهایی را دارند که مردان و زنان نامحرم به هم دست می‌دهند ارزش این تصویر را درک می‌کنند...☺️ از الطاف خفیه همه‌گیری ویروس کرونا این شده که هنگام سلام دست بر سینه می‌گذارند و ادای احترام می‌کنند... هیچ بی‌ادبی هم محسوب نمی‌شود... چون همه به ضرورت حفاظت از خود با فرض اینکه ممکن است خودشان یا فرد مقابل آلوده باشد پی برده‌اند، و به یکدیگر حق می‌دهند که خودمراقبتی کنند... یکی از اساتید فرانسوی آقا وقتی دوستم به او هنگام سلام دست نداده بود ولی دست بر سینه ادای احترام کرده بود، (داستان بر می‌گردد به پیش از ظهور کرونا) خیلی عصبانی شده بود و با خطاب و عتاب به او گفته بود، این بی‌احترامی محسوب می‌شود و اگر این رویه را پیش بگیری نمی‌توانی در کار و تحصیل موفق شوی... و البته از آنجا که همه فرانسوی‌ها با این استاد هم عقیده نبودند☺️ ایشان در بهترین شرکت فرانسوی - بدون دست دادن با کسی - پذیرش شد و دوره کارآموزی خود را هم به اتمام رساند و به کشور عزیزمان ایران بازگشت. #هلند #فرانسه @ninfrance

شمرده، شمرده و بلند بخوانید... ای مسلمانان! با یهودی‌ها و مسیحی‌ها طرح دوستی نریزید! چون وقتِ رودررویی با شما، آن ها هوای همدیگر را دارند، هر کدامتان دوست صمیمی آنها شود، جزء همان‌ها محسوب می شود و خدا دست چنین مردم بدکاری را نمی گیرد! ۵۱ می‌بینی کسانی که «بیماری سیاسی» دارند در دوستی با اهل کتاب سر از پا نمی شناسند و در توجیه این کارشان می‌گویند می‌ترسیم اتفاق ناگواری برایمان بیفتد و به کمک‌شان نیاز پیدا کنیم. ولی شاید خدا از طرف خودش پیروزی یا گشایشی نصیب مسلمانان کند تا در نتیجه آن بیمار دلها از توهّم‌هایی که در دل داشتند پشیمان شوند. ۵۲ آن وقت است که مسلمانان به آنها می‌گویند: این اهل کتاب همان‌هایند که سفت و سخت به خدا قسم می‌خوردند که همیشه با شمایند؟!، «با این کارشان کارهای خوبی هم که احیاناً از آنها سر زده است هدر رفت و سرمایه عمرشان را باختند»...۵۳ مسلمانان! اگر عده‌ای از شما با تمایل به دشمن در دین خودشان ثابت قدم نباشند، خدا مردمی را به صحنه خواهد آورد که آنان را دوست دارد و آن‌ها هم او را دوست دارند، در برخورد با مسلمانان نرم و فروتن‌اند و در برابر دشمن بی دین، سرسخت و قاطع اند. در راه خدا می جنگند و از سرکوفتِ هیچ سرزنش کننده‌ای، نمی ترسند! این لطف خداست که به هر ملتی شایسته بداند می دهد. زیرا خدا روزی گستر داناست. ۵۴ مسلمانان! با کسانی از اهل کتاب که دینتان را مسخره می‌کنند و به آن متلک می پرانند و نیز با بی‌دین‌ها طرح دوستی نریزید! اگر واقعاً مسلمانید، در حضور خدا مراقب ارتباطات تان با آنها باشید... ۵۷ 💫سوره مبارکه مائده #مائده_آسمانی_امروز #دیپلماسی #میدان ✨مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

تا حالا در چند فیلم فرانسوی که با موضوعی داستانی، زمان قدیم را به تصویر می‌کشد و روایت می کند، توجهم جلب شده‌است که مدارس، دخترانه و پسرانه دارد. یعنی تفکیک جنسیتی صورت می‌گرفته... نمی‌دانم از چه زمانی این اختلاط بخشنامه شده، (شاید از آن روز که تصور شد جنس و روحیه زن و مرد با هم مشابه است. درحالی که نیست)، اما خروجی امروزش، مقالات جامعه‌شناسان در خصوص اشتباه بودن این اختلاط بوده است. با چه دلایلی؟ از کم شدن اعتماد به نفس دختران، در مقابل قلدری و تمسخر پسران، یا در رقابت‌های ورزشی و برخی دروس، تا شکل‌گیری روابط ناگزیر و حوادث ناراحت کننده که قربانی و شخصیت آسیب دیده، قریب به اتفاق شامل حال دختران بوده است. در خاطرم هست در مقاله نوشته بود که ما باید بپذیریم جنس دختر و پسر، توانایی‌ها و استعدادها، علایق و سلیقه های این دو با هم دو دنیای متفاوت است و رقابت بینشان عادلانه و عاقلانه نیست. نکته‌ای که ۱۴۰۰ سال پیش اندیشه اسلامی متذکر آن بوده است که حقوق و تکالیف زن و مرد مساوی است اما مشابه نمی‌باشد. (مقاله قبلاً در کانال ارسال شده است.) مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از #فرانسه و هلند @ninfrance

بازگشت به مدارس تک جنسیتی ( یعنی قبلا مدارس فرانسه تفکیک جنسیتی داشته) #بازنشر در حال بررسی مقالات به روز اساتید فرانسوی با موضوع آموزش بودم که در مجله ی آموزش و پرورش فرانسه مقاله ای را دیدم با عنوان: Le retour de la non-mixité à l’école. État des recherches, maintien des tabous et « doing gender که مدرسه بدون اختلاط را مورد بررسی قرار داده است. در چکیده مقاله آمده است: با توجه به تداوم نابرابری جنسیتی در مدارس؛ چشم انداز، بازگشت به مدارس غیر مخلوط است که در برخی کشورها در حال اجرا است. ریشه این بحث، ایجاد مشکلات در اختلاط جنسیتی در مدارس و تفاوت های بین مغز زن و مرد و تفاوت های روانشناختی است. آن چه در این مقاله برای من جالب بود استفاده از کلمه بازگشت است. Le retour یعنی ظاهرا در گذشته در مدارس اروپایی هم این تفکیک وجود داشته است. اما با عقل بشری تشخیص داده اند که این ناعدالتی است و برابری یعنی زن و مرد به شکل مساوی و مشابه از هر امکانی بهره مند شوند و باید از هر دو جنس یک انتظار را داشت اما با گذشت سالیان سال دارند به این نتیجه می رسند که آسیب این کار بیش از فواید آن شده است و بهتر است تجدید نظر شود... در کتاب "نظام حقوق زن در اسلام" نوشته علامه مرتضی مطهری آمده است که زن و مرد جسمی و روحی، تفاوت در خلق شدن دارند و به همین خاطر عدالت واقعی آن است که هر کدام مطابق با شاکله وجودشان از این دنیا بهره ببرند (حقوق) و متناسب با استعدادهایشان از آن ها انتظار فعالیت و رشد و تکامل داشت (تکالیف). لذا اسلام با مساوات به معنای اینکه زن و مرد فارغ از جنسیت دارای حق و تکلیف مساوی هستند موافق است اما با تشابه موافق نیست. چون زن و مرد یک شکل نیستند که از آنها مثل هم انتظار داشته باشیم مثل هم به آنها تکلیف کنیم و مثل هم به آنان حقوق ارائه دهیم... بشر تصمیم گرفت معرفت شناسی وحیانی را کنار بگذارد و با عقل خود به نتیجه برسد؛ عقل مستقل... خب معلوم نیست چقدر انسان بالقوه دیگر باید قربانی شوند تا بلاخره به جواب درست برسند. 🌸مشاهدات و تجارب یک دانشجوی ایرانی 🇮🇷 در فرانسه @ninfrance لینک مقاله فوق الذکر: https://journals.openedition.org/rfp/4983

روز #معلم یا روز معلمِ #شهید؟ قسمت اول دانش آموز که بودم روز معلم را خیلی دوست داشتم. تزئين کلاس، جشن و شیرینی. معلم ها مهربان تر می شدند. ما توجهمان به معلم ها بیشتر می شد. امتحان ها لغو می شد. جشن و شادی در کلاس برپا می شد. خلاصه که روزهای شادی بخشی بود. و البته فقط فعالیتی در سطح شاد شدن... این گذشت تا اینکه کم کم فهمیدم روز معلم شان نزولی دارد. روز ترور ناجوانمردانه یک معلم بزرگ کشور ما و به شهادت رسیدنش نام گذاری شده به نام روز معلم... اول به گرامیداشت این معلم بزرگ و به دنبالش به گرامی داشت همه کسانی که مثل او در حال تربیت حقیقی انسان ها هستند. کم کم متوجه شدم که این روز فقط گرامیداشت روز معلم شده است. نه آن معلم بزرگ و نه هیچ معلم بزرگی که در تاریخ خوب است که از او یاد شود و به ما دانش آموزان معرفی شود. (البته این مطلق نیست و حتما مدارسی هستند که غیر این عمل می کنند.) این گذشت تا خودم معلم شدم... حتی فرایند تقدیر بچه ها از معلم ها هم تغییر کرده بود. برنامه مدرسه این شده بود که در روز معلم یک رستوران رزرو کنند. معلمین را به رستوران ببرند... یا در خود مدرسه غذایی سرو شود و بعد یک شاخه گلی، یک تبریکی و مبلغی پول به عنوان هدیه به حقوق معلم ها اضافه شود. در مدارسی که تدریس می کردم روال این بود... خیلی ناراحت و اذیت می شدم. قلبا دوست نداشتم در این مراسم ها شرکت کنم. حتی یادم آمد یکبار پیشنهاد دادم که در این روز مهم صحبت کنم و از فلسفه نام گذاری این روز بگویم و از آن معلم بزرگ بگویم و از شاخص های معلم بودن... اما نشد و تا امروز نشده است... امثال من که با این معلم بزرگ آشنا شدیم و تغییر و تحول بنیادین در افکار و رفتار خود را شاهد بودیم قصد کردیم که به نوبه خود آثار این معلم بزرگ را تا جایی که در توان داریم به بچه های مدرسه که روزگاری در سن آنها بودیم و جای خالی اش را حس می کردیم برسانیم. در مدارس می رفتیم و از ایشان می گفتیم و کتب حیات بخش ایشان را تدریس می کردیم. بازخورد خوب بچه ها. بحث هایی که می شد. تفکری که بچه ها به آن وا داشته می شدند... همه و همه برایمان بسیار شیرین و ارزشمند بود. و البته بخش غم انگیز داستان ناشناخته بودن این معلم بزرگ بین بچه ها بود. باور نمی کردیم که این شخصیت بزرگ را کسی باشد که به این سن رسیده باشد و نشناسد. غالب بچه ها اصلا نمی دانستند کیست و الان کجاست؟ نمی دانستند ترور شده و نمی دانستند این همه آثار خوب دارد! و البته همین بچه ها اهل مطالعه بودند! و اطلاعات زیادی از برخی نویسندگان خارجی داشتند و کتبشان به وفور در مدرسه یافت می شد... نام کتاب را نمی برم اما در دوره من غالب بچه ها به تقلید و تاسی از هم به صورت نمونه این کتاب را خوانده بودند و جالب اینکه غالبا بعد آن حال بدی را تجربه کرده بودند... یادم هست یکی از بچه های اول دبیرستان به من می گفت من بعد خواندن این کتاب احساس می کردم شاید یک سوسک هستم! و باز هم این مطلب به ذهن هجوم می آورد که: آنچه در مدرسه شاید هرگز نیاموزیم... آنچه موثر در شکل گیری صحیح و سالم و متعالی شخصیت ما می تواند باشد. آنچه کمک می کند ما بعد از عبور از دوران تعلیم و تربیت در مدرسه، بهتر اندیشیدن و بهتر زندگی کردن را حقیقتا آموخته باشیم. #علامه_شهید_مرتضی_مطهری 🌸مشاهدات و تجارب یک دانشجوی ایرانی 🇮🇷 در فرانسه @ninfrance

بر شما باد به نظم! برای دیدن خانه برای اجاره کردن، باید از طریق سایت و ایمیل وقت می گرفتیم. سه خانه را هماهنگ کردیم که یک روز وقت بگذاریم و هر سه را با هم ببینیم. راس ساعت سر قرارها رسیدیم. خانه اول را دیدیم، خانه دوم را دیدیم، برای خانه سوم به دلیل اینکه یک خیابان بسته بود راهمان دور شد و نزدیک ۱۵ دقیقه دیر سر قرار رسیدیم. به محض رسیدن دیدیم کسی که منتظر بوده خانه را به ما نشان بدهد، جلوی چشم ما - که از ماشین پیاده شده بودیم و با شتاب به سمتش می رفتیم - نگاهی به ساعتش کرد به معنی اینکه زمانش گذشت سری تکان داد و بی حرف سوار دوچرخه اش شد و در مقابل چشمان حیرت زده ما رفت! باز گفتیم شاید متوجه ما نشده و با شرکت تماس گرفتیم اما جواب ندادند... از این برخورد که چشم در چشم ما زمان را به رخ ما کشید و عبور کرد خیلی حالم گرفته شد. چون خارج از برنامه برایمان پیش آمده بود و حتی فرصت توضیح به ما نداد... بعد با خودم گفتم شاید جای دیگر قرار داشته و نمی توانسته بیش از این منتظر ما بماند. بعد گفتم خب می توانست حالا که ما را دیده بایستد توضیح بدهد و بگوید درک می کند اما چاره ای ندارد و بعد برود. بعد گفتم شاید میخواسته به ما متذکر شود که سر وقت باید می آمدید و این جریمه را باید بپذیرید و هیچ توجیهی مورد پذیرش نیست... هرچند ما تن نمی دهیم اینطور ربات گونه با انسان ها برخورد کنیم و باید انعطافی در برنامه ها باشد. اما اگر این بخش را در نظر نگیریم واقعیت این است که در این دست کشورها اصطلاحا فرهنگ سازی شده ارزش زمان و نظم در برنامه این نظم و دقت در زمان، تا این حد، در هلند وجود دارد و به نظرم از فرانسه هم جدی تر است. شخصا چند موردش را تجربه کرده ام. به معنی واقعی راس ساعت... مثلا چند وقت پیش که وقت دکتر داشتم. وقتی وارد بیمارستان شدم، حتی منشی نبود. و چراغ های سالن نیمه خاموش بود. شک کردم که همین جاست و آیا همه چیز برقرار است؟ که دیدم مقابل شیشه منشی نوشته همه چیز هماهنگ است در سالن انتظار بنشینید. راس ساعت چراغ روشن شد پزشک مربوط خودش در را باز کرد نام مرا صدا زد و من به اتاقش رفتم. کمی قبل از من یک مراجعه کننده دیگر فقط آمد و وقتی بیرون آمد یک مراجعه کننده دیگر هم اضافه شده بود. یعنی راس ساعت هرکس برای وقت خود رجوع می کرد... آنچه در بسیاری از موفقیت های کاری در این کشورها دیده می شود، همین حساسیت شدید به رعایت نظم در مدیریت زمان است. به شدت به وقت خود وسواس دارند و حتی وقتی از یکی از دوستان هلندی پرسیدیم که شما چرا اعصاب ندارید و وقتی یک ماشین متوقف می شود سریع بوق می زنید و معترض می شوید! می گفت: ما وقتمان مهم است و دوست نداریم بی جهت هدر شود! نظم همان است که امام اول ما، علی ابن ابی طالب، در اولین وصیتش به اطرافیانش، با آن حال بعد از ضربت😭 فرمود: «أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی‏ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُم همه شما و فرزندان و کسانم و هرکس را که نوشته ام به او می رسد به تقوی خدا و نظم داشتن در کارتان سفارش می کنم.» در کتاب «گریز از ایمان، گریز از عمل» علامه شهید مرتضی مطهری می‌خواندم که: غرب از آن زمان از لحاظ انسانی به سمت فروپاشی رفت که «ایمان» را کنار گذاشت و جوامع اسلامی هم از آن زمان به انحطاط کشیده شدند که «عمل» به دستورات و فرامین دینی و ایمانی خود را کنار گذاشتند... به شکل کلی، آن ها در ایمان لنگ می زنند، ما در عمل! و جهان باید به سمت داشتن هر دو این دو مورد توامان برود. ایمان و عمل صالح... و دنیای پس از ظهور، چنین دنیایی خواهد بود... 🌸مشاهدات و تجارب یک دانشجوی ایرانی 🇮🇷 از #هلند و فرانسه @ninfrance