محل عبور است ونه مقصد .. دنیایی است که عبور از آن باید بکنیم ما؛ دنیایی نیست که در اینجا ما زیست کنیم. این راه است؛ این صراط است که اگر توانستیم مستقیماً این صراط را طی کنیم، همان طوری که اولیای خدا طی کردند ـ «جُزْنا وَ هِیَ خامِدَة» اگر توانستیم که از این صراط به طور سلامت عبور بکنیم، سعادتمندیم. و اگر خدای نخواسته در اینجا، در این راه، لغزش داشته باشیم در آنجا هم همین لغزش ظهور پیدا می‏کند، در آنجا هم موجب لغزشها می‏شود، موجب گرفتاریها می‏شود. از خدای تبارک و تعالی مسئلت می‏کنم که ما را بیدار کند؛ ما را به آن الطافی که خفی است و ما مطلع بر آن نیستیم، ما را بر آنها مطلع بفرماید تا اینکه ما هم مثل اشخاصی که معرفت دارند به مقام ربوبیت، معرفت دارند به مدارج انسانیت، و دنیا را مد نظرشان نمی‏آورند، استقلال به آن نمی‏دهند، مآرب دنیایی‏شان تحت نظرشان نیست مستقلاً، و اینجا را طریق می‏دانند از برای جاهای دیگر، از برای سعادتهای بزرگ دیگر، اگر ما هم ان شاءاللّه‏ توفیق خدا بدهد و ما هم برسیم به یک همچو مرتبه‏ای، آن مرتبه‏هایی که ما نمی‏توانیم ادراکش بکنیم، نمی‏توانیم در این عالم که هستیم بفهمیم چه مدارجی است، چه عوالمی است. چه بساطی است این بساط دنیا؛ چشممان را همه‏اش را باز کردیم و این دنیایی که به حسب روایت ـما نَظَرَاللّه‏ُ اِلَیْهِ مُنْذُ خَلْقِه به عالم اجسامْ (در روایت هست که) نظر لطفْ خدای تبارک و تعالی نکرده‏است ـمُنْذُ خَلْقِهِـ با اینکه این عالم اجسام و این عالم طبیعت، آنطوری که تا حالا ادراک کرده ‏اند، تا حالا کشف کرده‏ اند،... صحیفه امام، ج‏3، ص 235

..نمازى كه براى خاطر خواهى زن باشد چه زن دنيايى يا بهشتى اين نماز براى خدا نيست، نمازى كه براى رسيدن به آمال دنيا باشد يا آمال آخرت به خدا ارتباط ندارد https://eitaa.com/noktaha/4098

خمینی وتفاهم با ظلم؟

همین نمی شناسم پند گرفتن از این دوکلمه عبرت اموز

اصلاح و فساد عالم به دست این ادم است

اهل جهنم از تعفن بعض اهل علم درعذابند

شروع کنید تا جوان هستید

بنده خود مانیم ماهمه

مانع بزرگی است غرور علمی

محل گذر

سیر شدنی نیست این انسان

....مهدی امام مُنتظَر نوباوه‌ی‌ خیرالبشر خلق دو عالم سر به سر، بر خوان احسانش نگین مهر از ضیائش ذرّه‌ای‌، بدر از عطایش بدره‌ای‌ دریا ز جودش قطره‌ای‌، گردون زِ کشتش خوشه‌چین مرآت ذات کبریا، مشکوة انوار هدا منظور بَعثِ انبیا، مقصود خلق عالمین امرش قضا، حکمش قدر، حُبّش جنان، بغضش سَقَر خاک رهش زیبد اگر بر طُرّه‌ ساید حورِ عین دانند قرآن سر به سر بابی‌ ز مدحش مختصر اصحاب علم و معرفت، ارباب ایمان و یقین سُلطان دین، شاهِ زَمَن، مالک رقاب مرد و زن دارد به امرِ ذُوالْمِنَن؛ روی‌ زمین، زیر نگین ذاتش به امر دادگر، شد منبع فِیض بشر خیل ملایک سر به سر، در بند الطافش رهین حبّش سفینه‌ی‌ نوح آمد در مَثَل، لیکن اگر مهرش نبودی‌ نوح را، می‌بود با طوفان قرین گر نه وجود اقدسش، ظاهر شدی‌ اندر جهان کامل نگشتی‌ دین حق، ز امروز تا روز پسین ایزد به نامش زد رقم، منشور ختم الأوصیا چونانکه جدّ امجدش گردید ختم المُرسلین نوح و خلیل و بوالبشر، ادریس و داوود و پسر از ابر فیضش مُستمِد، از کان علمش مُستعین موسی‌ٰ به کف دارد عصا، دربانیش را منتظر آآماده بهر اقتدا، عیسی‌ به چرخ چارمین ای‌ خسرو گردون فَرَم، لختی‌ نظر کن از کَرَم! کفّار مُستولی‌ نگر، اسلامْ مُستضعف ببین ناموس ایمان در خطر، از حیله‌ی‌ لامذهبان خون مُسلمانان هدر، از حمله‌ی‌ اعدای‌ دین ظاهر شود آن شه اگر، شمشیر حیدر بر کمر دستار پیغمبر به سر، دست خدا در آستین دیّاری‌ از این مُلحدان، باقی‌ نماند در جهان ایمن شود روی‌ زمین از جور و ظُلم ظالمین... دیوان امام خمینی رحمت الله علیه