صفحه ۱۸۵ قرآن کریم سوره مبارکه انفال ایه ۶۲ الی ۶۹ به نیت سلامتی و فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

ترجمه تصویری صفحه ۱۸۵ https://eitaa.com/noore1

تفسیر صفحه ۱۸۵ قرآن کریم

🍃حدیث مربوط به ایه ۶۳🍃🍃 پیامبر ( از امام علی (روایت است: از رسول خدا (شنیدم که فرمود: «مؤمن، مغرور و بزرگوار است و فاجر، حقّهباز و پست است و بهترین مؤمنان کسی است که با مؤمنان انس داشته باشد و کسی که با دیگران انس نمی‌گیرد و دیگران با او انس نمی‌گیرند، خیری در او نیست». و [باز] از رسول خدا (شنیدم که فرمود: «بدترین مردم کسی است که با مؤمنان دشمنی کند و دل آنان نیز از او متنفّر است. کسانی که سخنچینی می‌کنند و میان دوستان تفرقه می‌اندازند و از مردم عیب‌جویی می‌کنند، در روز قیامت، خدا به آنان نگاه نمی‌کند و آنان را تزکیه نمی‌کند». سپس این آیه را تلاوت فرمود: هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمؤْمِنِینَ وَ أَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۶۱۸ وسایل الشیعهًْ، ج۱۲، ص۱۸/ بحار الأنوار، ج۷۲، ص۲۶۵/ الأمالی للطوسی، ص۴۶۲/ نور الثقلین/ البرهان

احادیث آیه ۶۵ از سوره انفال - تفسیر روایی اهل بیت علیهم السلام http://alvahy.com/%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%A7%D9%84/65

حدیث مربوط به ایه ۶۵ امام علی ( از عمروبن‌ابی‌المقدام روایت است: شدیدترین و سخت‌ترین روزهایی که با آن مواجه شدم دو روز بود؛ روز اوّل همان روزی بود که رسول خدا (در آن روز رحلت کرد و روز دوّم؛ روزی که زیر سقیفه‌ی بنی‌ساعده نشسته بودم و در سمت راست ابوبکر بودم، درحالی‌که مردم با او بیعت می‌کردند. ... ابوبکر در سقیفه‌ی بنی‌ساعده نشست و علی (آمد. عمر به وی گفت: «بیعت کن». علی (به او فرمود: «اگر این کار را نکنم، چه خواهد شد»؟ عمر گفت: «به خدا قسم! گردنت را خواهم زد». علی (به او فرمود: «در این صورت، بنده‌ی کُشتهشده‌ی خدا و برادر رسول خدا (خواهم بود». عمر گفت: «اینکه بنده‌ی کُشته شده‌ی خدا میشوی درست است و امّا اینکه برادر رسول خدا (شوی، خیر»! او این عبارت را سه بار تکرار کرد. این خبر به عبّاس‌بن‌عبدالمطلّب رسید و شتابان آمد و شنیدم که گفت: «با برادرزاده‌ام مهربان باشید و من تضمین می‌کنم که با شما بیعت کند». سپس عبّاس آمد و دست علی (را گرفت و آن را به‌دست ابوبکر مالید. سپس او را درحالی‌که خشمگین بود، رها کردند. از علی (شنیدم که می‌فرمود: «خدایا! تو می‌دانی که پیامبر (به من فرمود: «هرگاه یاران تو به بیست نفر برسند، با آنان جهاد کن و این همان سخن توست که در کتابت فرمودی: إِن یَکُن مِّنکُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یَغْلِبُواْ مِئَتَیْنِ خداوندا! تعداد آنان به بیست نفر نرسید». این را سه‌بار گفت و سپس آنجا را ترک کرد. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۶۲۲ بحار الأنوار، ج۲۸، ص۲۲۷/ الاختصاص، ص۱۸۵؛ «بالتفاوت»/ العیاشی، ج۲، ص۶۶؛ «و جلس ابوبکر ... بنی ساعده» محذوف/ البرهان/ نور الثقلین

احادیث آیه ۶۷ از سوره انفال - تفسیر روایی اهل بیت علیهم السلام http://alvahy.com/%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%A7%D9%84/67

حدیث ایه ۶۸ امام صادق ( مگر نمی‌دانید خداوند در ابتدای اسلام دستور داد هر مؤمنی در مقابل ده نفر از کفّار باید جنگ کند و پایدار باشد و اجازه‌ی فرار نداشت. اگر فرار می‌کرد وعده‌ی آتش جهنّم به او داده شده بود، بعد این حکم را از جهت ترحّم بر مؤمنین تغییر داد و دستور رسید که هریک از مؤمنین در مقابل دو نفر کافر باید پایدار باشند خداوند به ایشان تخفیف داد و دستور دو نفر ده نفر را نسخ کرد و از بین برد. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۶۲۴ الکافی، ج۵، ص۶۹/ نور الثقلین